بسم الله..

پرسشی که این روزها از بچه‌های نسل ما و حتی بزرگسال‌ترها به دفعات شنیده میشه، یه مطلب ظریف رو روشن میکنه! چه پرسشی؟

چرا این ادمایی که تا دو متر زیر گلوشون ریش دارن هر نماز صف اول مسجد حاضرن دعای ندبه روز جمعه و کمیل شب جمعه‌شون ترک نمیشه بعضا یه اخلاقیات عجیبی دارن که آدم از خودش وا میره! یهو شما میبینی این آدم به راحتی غیبت میکنه، به راحتی دروغ میگه، به راحتی زیراب میزنه خب ما اون نماز و ظاهر رو قبول کنیم یا این رفتار و عملکرد رو؟!

اولین نکته! اقا، اینکه مثلا نمازشون اینا رو خوش اخلاق نکرده و اون همه دعا و ثنا هیچ تغییری تو حالشون نداشته یعنی نماز و دعا بده؟ خیر! شما کارنامه‌ات میاد؛ میبینی ادبیات شدی بیست، ریاضیت رو به حول و قوه‌ی الهی افتادی ایا این نشون دهنده اینه که نمره‌ی ادبیات تو اهمیتی نداره؟ خیر، پس چه اتفاقی میفته؟ هر چیزی جای خودش کاربرد و کارکرد داره، اینکه یه جا خراب کنی نه یعنی اینکه کل نمرات خوب تو هم از بین میره! نمره‌ی ریاضی تو جای خود، ادبیات هم جای خودشه دیگه! اما!!

یه نکته‌ی در گوشی هم میگم و رد میشم، شما ولی راحت رد نشنید.. اونی که نماز خونده و اثرش رو حس نکرده، نفهمیده داره چیکار میکنه اصلا، بزرگوار نماز نخونده، فقط خم و راست شده.. نمازی نمازه که اثرش توی زندگی ادم بیاد! #استاد همیشه این نکته رو گوشزد میکنن: دین‌داری ای به درد میخوره که اول از همه دنیای شما رو درست کنه، یعنی روی شما در همین دنیا اثر بذاره!

نکته‌ی دوم! این تناقضی که ما گاها در افراد مذهبی مشاهده می‌کنیم و ناخودآگاه ذهنمون کل تاثیر دین رو زیر سوال میبره، جدای از اینکه بالاخره اونا هم آدمن و ممکن الخطا! یه تلنگر ظریف داره، اینکه نماز و روزه‌ی خالی به تنهایی کافی نیست! لازمه، اما کافی نیست!

یه پرانتز باز میکنم ما در وجودمون چیزی داریم به نام نفس، نفس حیوانی ما سه قوه داره غضب (همون عصبانیت)، شهوت (شهوت خوراک، شهوت شهرت، شهوت..) و قوه وهمیه ( یا همون خیالات)! اگر شما به جایی خوبی برسی با تربیت نفست میرسی اگر خودتو تو اسفل السافلین هم پیدا کنی با رها کردن نفست به اونجا رسیدی..

نفس میتونه با من کاری کنه، که نماز و روزه‌ام رو هم برای یه چیزی غیر اونی که باید انجام بدم.. خیلیه ها، زحمتش رو میکشی، ولی نه تنها سودی به حالت نداره که عقب گرد هم هست..

نفس حیوانی نیاز به کنترل داره لازمه برای ما، ما به این سه تا قوه‌ای که اشاره کردم نیاز داریم.. ولی باید کنترل بشه!

مثال میزنم در نظر بگیرید یک نفر شهوت شهرت داره، دلش میخواد مشهور بشه، دلش میخواد محبوب بشه، وقتی هدفش بشه کسب محبوبیت، ناخوداگاه با خودش میگه خب من میخوام به این هدف برسم گور بابای اون بیچاره‌ای که مثلا وقتی زیرابش رو بزنم از نون خوردن میفته بیخیال اون ادمایی که لایق این جایگاه هستن و وقتی من میام جاشون، اون اثری که باید رو نمیذاره، بیخیال اون همه حق و زحمتی که تلف میشه، و بیخیال به کلی مسائل دیگه.. این آدم اخرتش که هیچی، دنیاش رو هم از دست میده شما به خدا هم اعتقاد نداشته باشی، یه قائده‌ی کلی هست که از هر دست بدی از همون دست میگری دیگه! این یه نمونه‌ی ساده از ادمیه که نفسش رو کنترل نمیکنه..

حسن ختام بحث طبق روایات و گفته‌ها، شیطان ماه رمضان در بنده یعنی اگر شیطان عامل گناه‌های ما باشه، قائدتا نباید هیچ گناهی صورت بگیره دیگه؛ این در حالیه که شیطان فقط وسوسه کننده‌ست، اما کی رو وسوسه میکنه که خطا کنه، کیه اونی که وسوسه میشه و انجام میده!؟ بزرگواری که ما رو برشته و تفتیده میکنه اولا نفس خود ماست..