نکته ها 1. خطرات نفس اماره مى دانيم بزرگان علما و مفسران با الهام از آيات قرآن مراحل سه گانه اى براى نفس قائل شده اند: نفس امّاره، نفس لوّامه و نفس مطمئنه. نفس امّاره را اشاره به هوا و هوس هاى سرکش مى دانند که پيوسته انسان را به بدى ها امر مى کند و نفس لوامه را به حالت ندامت حاصل از گناه بر اثر پرورش روح تقوا اشاره مى دانند و نفس مطمئنه به مرحله تکامل روح انسان گفته مى شود که به مرحله اى مى رسد که هوا و هوس هاى نفسانى به طور کامل تحت کنترل قرار مى گيرند و سرکشى آنها ناممکن مى شود. امام زين العابدين على بن الحسين(عليه السلام) در مناجات دوم از مناجات هاى پانزده گانه معروف، نفس امّاره را به روشنى ترسيم کرده و از آن (به عنوان سرمشق دادن به عموم مردم) به پيشگاه خدا اين گونه شکايت مى کند: «إِلَهِي إِلَيْکَ أَشْکُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَةً وَإِلَى الْخَطِيئَةِ مُبَادِرَةً وَبِمَعَاصِيکَ مُولَعَةً وَبِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَةً تَسْلُکُ بِي مَسَالِکَ الْمَهَالِکِ وَتَجْعَلُنِي عِنْدَکَ أَهْوَنَ هَالِک کَثِيرَةَ الْعِلَلِ طَوِيلَةَ الاَْمَلِ إِنْ مَسَّهَا الشَّرُّ تَجْزَعُ وَإِنْ مَسَّهَا الْخَيْرُ تَمْنَعُ مَيَّالَةً إِلَى اللَّعْبِ وَاللَّهْوِ مَمْلُوَّةً بِالْغَفْلَةِ وَالسَّهْوِ تُسْرِعُ بِي إِلَى الْحَوْبَةِ وَتُسَوِّفُنِي بِالتَّوْبَة; خدايا من به سوى تو شکايت مى کنم از نفسى که مرا همواره به بدى وا مى دارد و به سوى گناه با سرعت مى فرستد و به نافرمانى هايت حريص است و به موجبات خشمت دست مى آلايد، مرا به راه هايى که منجر به هلاکت مى شود مى کشاند و به صورت پست ترين هلاک شدگان در مى آورد. بيمارى هايش بسيار و آرزوهايش دراز است. اگر ناراحتى به او رسد بى تاب مى شود (و فرياد مى کشد) و اگر خيرى نصيبش گردد بخل مىورزد. به بازى ها و سرگرمى هاى بيهوده بسيار تمايل دارد و مملوّ از غفلت و سهو است. مرا به سرعت به سوى گناه مى برد و نسبت به توبه امروز و فردا مى کند». آرى اين است چهره اصلى نفس اماره. از روايات به خوبى استفاده مى شود که نفس امّاره گناه را در نزد انسان زيبا جلوه مى دهد و خوبى ها را زشت مى نماياند. هنگامى که انسان مرتکب آن شد و به عواقب آن گرفتار گشت، آن گاه پرده ها کنار مى رود و راه بازگشتى هم باقى نمى ماند. امام اميرمؤمنان (طبق نقل غررالحکم) در کلام کوتاهى مى فرمايد: «النَّفْسُ الأَمّارَةُ الْمُسَوِّلَةُ تَتَمَلَّقُ تَمَلُّقَ الْمُنافِقِ وَتَتَصَنَّعُ بِشَيْمَةِ الصِّديقِ الْمُوافِقِ حَتّى إذا خَدَعَتْ وَتَمَکَّنَتْ تَسَلَّطَتْ تَسَلُّطَ الْعَدوِّ وَتَحَکَّمَتْ تَحَکُّمَ الْعُتُوِّ فَأوْرَدَتْ مَوارِدَ السَّوْءِ; نفس اماره فريبکار همچون منافقان به انسان تملّق مى گويد و در چهره دوستِ موافقى بروز مى کند تا زمانى که انسان را فريب دهد و بر او همچون دشمن خطرناکى مسلط گردد و بر او حاکم شود و او را به انواع گناهان بکشاند».(6) به همين دليل دستور داده اند کاملا مراقب نفس خويش باشيد مبادا گرفتار فريبکارى هاى اين فريبکارِ خطرناک شويد. اميرمؤمنان على(عليه السلام) در سخن ديگرى مطابق نقل غررالحکم مى فرمايد: «إنَّ هذَه النَّفْسِ لاَمّارَةٌ بِالسُّوءِ فَمَنْ أهْمَلَها جَمَحَتْ بِهِ إلَى الْمَآثِمِ; اين نفس پيوسته انسان را به بدى ها دعوت مى کند کسى که آن را ناديده بگيرد او را به انواع گناهان مى کشاند».(7) نفس اماره در واقع مهم ترين ابزار شيطان است و اگر انسان از شر آن رهايى يابد از شر شيطان هم رهايى خواهد يافت. 1️⃣2️⃣ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

هم رهايى خواهد يافت. 2. اهميّت کشور مصر مصر يکى از قديمى ترين کانون هاى تمدن بشرى است و جزء گهواره هاى تمدن محسوب مى شود. آثار تاريخى مهمى که در آن سرزمين قرار دارد و حتى با وسايل امروز ايجاد آنها بسيار مشکل مى نمايد، گوياى اين حقيقت است که سرزمين مصر از قديم الايّام جزو پيشرفته ترين کشورهاى جهان بوده است. اسناد و مدارک تاريخى نشان مى دهد مصر حتى ده قرن پيش از ميلاد مسيح، کشورى بالنده و پيشرفته بوده است; مدارس بزرگ، کتابخانه ها و مراکز تحقيقاتى در مصر وجود داشته و تمدن مصر و يونان در قديم به هم گره خورده و دانش هاى اين دو سرزمين با يکديگر مبادله شده است. از نعمت هاى بزرگى که خداوند به اين کشور باستانى داده رود عظيم نيل است که آن را کشورى آباد و پربار ساخته که اگر اين رود عظيم را از آن کشور بگيرند بخش هاى عظيمى از آن به صورت بيابانى لم يزرع در خواهد آمد. اين کشور در سال بيستم هجرت در عصر خليفه دوم به تصرف مسلمانان در آمد و از شگفتى هاى تاريخ اينکه عمر مانع از دخول لشکر اسلام به مصر بود; ولى عمرو بن عاص لشکرى فراهم کرد و خودسرانه به سوى مصر حرکت نمود. اين خبر به عمر رسيد. او از اين مى ترسيد که اگر لشکر اسلام وارد شود روميان و مصريان دست به دست هم دهند و آنها را در هم بکوبند، لذا نامه اى نوشته و به وسيله «عقبة بن عامر» به سوى او فرستاد. عقبه هنگامى به عمرو بن عاص رسيد که وى نزديک مصر بود. او وقت ملاقات به عقبه نداد و نامه را دريافت نکرد تا وارد يکى از شهرهاى ساحلى مصر شد. آن گاه به عقبه گفت: نامه را بياور. او نامه را به دست عمرو داد. عمر نوشته بود اگر داخل مصر نشده اى فوراً برگرد. عمرو به سربازانش گفت: آيا اينجا که ما هستيم مصر است يا بيرون مصر؟ گفتند: داخل مصر شده ايم. گفت: دستور خليفه اين بوده است که اگر داخل مصر نشده ايم برگرديم، بنابراين اين شرط حاصل نشده است و بايد به پيشروى ادامه دهيم; ولى عمرو عاص در فتح مصر با مشکل روبه رو شد و از ترس شکست نامه اى براى عمر نوشت و تقاضاى کمک کرد. خليفه دوم چند نفر از مردان دلاور اسلام را با دوازده هزار نفر به يارى او فرستاد سرانجام مصر فتح شد و مصريان با اشتياق اسلام را پذيرفتند و بسيارى از علماى اسلام در فنون مختلف پرورش يافته اين سرزمين بوده اند و مدارس اسلامى يکى پس از ديگرى باشکوه تمام در اين کشور سر برافراشتند. از امتيازات مصر اين است که محبّان اهل بيت و عاشقان مکتب علوى در آنجا فراوانند و حتى اهل سنّت مصر به آنها عشق مى ورزند و زيارت «رأس الحسين» و بارگاه و مدفن منسوب به حضرت زينب در آنجا زيارتگاه عمومى مردم آن سرزمين است. اگر دست سياست بگذارد آنها مى توانند وسيله خوبى براى ايجاد وحدت مذاهب اسلامى باشند; فتواى معروف «شيخ شلتوت» که پيروى از فقه اماميّه را هم رديف پيروى از مذاهب چهارگانه اهل سنّت قرار داده گواه بر اين مدعاست. به هر حال به سبب اهمّيّتى که اين سرزمين داشت، اميرالمؤمنين على(عليه السلام) قوى ترين و آگاه ترين ياران خود را که مالک اشتر بود براى زمامدارى آنجا برگزيد و عهدنامه مورد بحث را که شامل دقيق ترين دستورات کشوردارى است نوشت و در اختيار او قرار داد. 1️⃣3️⃣ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

حقوق همه شهروندان را محترم بشمار: امام(عليه السلام) به دنبال وصاياى پر معنا و جامعى که به طور کلى در بخش نخستين اين عهدنامه بيان فرمود، روى سخن را به مالک کرده و انگشت روى نقاط خاص مى گذارد. نخست مى فرمايد: «اى مالک! بدان من تو را به سوى بلادى فرستادم که پيش از تو دولت هاى عادل و ستمگرى بر آن حکومت داشتند و مردم به کارهاى تو همان گونه نظر مى کنند که تو در امور زمامداران پيش از خود نظر مى کردى و همان را درباره تو خواهند گفت که تو درباره آنها مى گفتى»; (ثُمَّ اعْلَمْ يَا مَالِکُ، أَنِّي قَدْ وَجَّهْتُکَ إِلَى بِلاَد قَدْ جَرَتْ عَلَيْهَا دُوَلٌ قَبْلَکَ، مِنْ عَدْل وَجَوْر، وَأَنَّ النَّاسَ يَنْظُرُونَ مِنْ أُمُورِکَ فِي مِثْلِ مَا کُنْتَ تَنْظُرُ فِيهِ مِنْ أُمُورِ الْوُلاَةِ قَبْلَکَ، وَيَقُولُونَ فِيکَ مَا کُنْتَ تَقُولُ فِيهِمْ). سپس مى افزايد: «و (بدان) افراد صالح را به آنچه خداوند بر زبان بندگانش جارى مى سازد مى توان شناخت»; (وَإِنَّمَا يُسْتَدَلُّ عَلَى الصَّالِحِينَ بِمَا يُجْرِي اللهُ لَهُمْ عَلَى أَلْسُنِ عِبَادِهِ). امام(عليه السلام) در اين بخش از سخنان خود از باب مقدّمه به وضع کشور مصر ـ که به يقين منحصر به آن کشور نيست ـ اشاره مى کند که پيش از تو حکومت هاى عدل و جورى داشت; حکومت عدل; مانند حکومت دوران حضرت يوسف بر مصر بود و حکومت جور حکومت بسيارى از فراعنه از جمله فرعون معاصر حضرت موسى بن عمران بود. سپس به اين مطلب مهم اشاره مى فرمايد: که معيار سنجش حکومت ها از نظر عدل و جور، افکار عمومى توده مردم است، همان چيزى که امروز در تمام دنيا از آن سخن گفته مى شود، هرچند در عمل غالباً به فراموشى سپرده خواهد شد ولى در آن روز که امام(عليه السلام) اين سخن را بيان فرمود کمتر کسى اعتقاد به چنين سخنى داشت و تصور مردم بر اين بود که حکومت بدون استبداد امکان پذير نيست و استبداد همواره آميخته با ظلم و ستم است. 1️⃣4️⃣ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

در بعضى از تعبيرات دانشمندان آمده است: «ألْسِنَةُ الْخَلْقِ أقْلامُ الْحَقِّ» يا «ألْسِنَةُ الرَّعِيَةِ أقْلامُ الْحَقِّ إلَى الْمُلُوکِ» که مفهوم هر دو يکى است و آن اينکه زبان توده هاى مردم قلم حق است که نامه هاى خود را با آن براى زمامداران مى نويسد يا خداوند بدين وسيله با آنها مکاتبه مى کند و در هر حال هدف اين است که قضاوت عمومى و هوش جمعى معيار بسيار خوبى براى سنجش ارزش حکومت هاست. البته گاه مى شود که حکومت ها از طريق تبليغات دروغين و رياکارى افکار مردم را مى دزدند يا آنها را شستشوى مغزى مى دهند. در اين گونه موارد قضاوت عمومى بيمار مى شود و اثر مطلوب خود را از دست مى دهد. به هر حال شايسته است زمامداران کنونى مسلمانان جمله «إنَّما يُسْتَدلُ عَلَى الصّالِحينَ بِما يُجْرِى اللهُ لَهُمْ عَلى ألْسُنِ عِبادِهِ» را با آب زر بنويسند و در برابر ديدگان خود نصب کنند و همه روزه آن را بخوانند و به دل بسپارند و براى رسيدن به اين مطلب بايد متملّقان را از اطراف خود دور سازند و تنها به گواهى اطرافيان قناعت نکنند، بلکه از طريق تماس مستقيم با مردم قضاوت افکار عمومى را دريابند. در تواريخ آمده است بعضى از زمامداران پيشين که مايل بودند عدالت را اجرا کنند، گاه شبانه لباس مبدل مى پوشيدند و تنها در محلات مختلف شهر مخصوصاً مناطق محروم گردش مى کردند و اوضاع را دقيقا با حذف تماس واسطه ها بررسى مى نمودند. آن گاه امام(عليه السلام) در اين بخش از عهدنامه، شش دستور مهم به مالک مى دهد: در آغاز مى فرمايد: «بنابراين بايد محبوب ترين ذخاير نزد تو ذخيره عمل صالح باشد»; (فَلْيَکُنْ أَحَبَّ الذَّخَائِرِ إِلَيْکَ ذَخِيرَةُ الْعَمَلِ الصَّالِحِ). قرآن مجيد مى فرمايد: «(فَمَنْ کانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً); پس هر که به لقاى پروردگارش اميد دارد، بايد کارى شايسته انجام دهد».(9) در جاى ديگر مى فرمايد: «(الَيْهِ يَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصّالِحُ يَرْفَعُهُ); سخنان پاکيزه به سوى او صعود مى کند و عمل صالح را بالا مى برد (و قبول مى کند و پاداش شايسته مى دهد)».(10) به تفسير ديگر عمل صالح سخنان پاکيزه را بالا مى برد و اعتقادات را راسخ مى سازد. در سوره عصر مى خوانيم: «(إِنَّ الاِْنْسانَ لَفي خُسْر * إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ وَتَواصَوْا بِالْحَقِّ وَتَواصَوْا بِالصَّبْرِ); که انسان ها همه در زيانند; مگر کسانى که ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده اند، و يکديگر را به (اداى) حق سفارش کرده و يکديگر را به استقامت و شکيبايى توصيه نموده اند».(11) در دومين و سومين دستور مى فرمايد: «زمام هوا و هوس خود را در دست گير و نسبت به آنچه بر تو حلال نيست بخيل باش، زيرا بخل به خويشتن، راه انصاف را در آنچه محبوب و مکروه است به تو نشان مى دهد»; (فَامْلِکْ هَوَاکَ، وَشُحَّ(12) بِنَفْسِکَ عَمَّا لاَ يَحِلُّ لَکَ، فَإِنَّ الشُّحَّ بِالنَّفْسِ الاِْنْصَافُ مِنْهَا فِيمَا أَحَبَّتْ أَوْ کَرِهَتْ). مالکيّت هواى نفس که امام(عليه السلام) بر آن تأکيد فرموده، آن است که به هنگام هيجان شهوات، انسان بتواند خود را کنترل کند و به عکس اگر هواى نفس، مالک فکر و عقل و نيروى انسان شود او را به هر پرتگاهى مى کشاند. در حديثى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم «احْذَرُوا أَهْوَاءَکُمْ کَمَا تَحْذَرُونَ أَعْدَاءَکُمْ فَلَيْسَ شَيْءٌ أَعْدَى لِلرِّجَالِ مِنِ اتِّبَاعِ أَهْوَائِهِمْ وَحَصَائِدِ أَلْسِنَتِهِمْ; از هواى نفس بترسيد همان گونه که از دشمنان بيم داريد، چرا که چيزى دشمن تر از پيروى هواى نفس و آنچه «بى حساب» بر زبان انسان جارى مى شود نيست».(13) 1️⃣5️⃣ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

در حديث ديگرى در غررالحکم از امام اميرالمؤمنين على(عليه السلام) آمده است: «أمْلِکُوا أنْفُسَکُمْ بِدَوامِ جِهادِها; از طريق جهاد مداوم در برابر خواسته هاى نفس مالک نفس خويش شويد»(14) بخل به خويشتن در برابر آنچه حرام است مفهومى جز اين ندارد که انسان همچون بخيل که حاضر نيست درهم و دينارى از اموال خود را به کسى بدهد در برابر محرمات ايستادگى کند. نتيجه اين کار آن است که راه انصاف را در همه حال مى پويد; خواه در امورى که مورد علاقه اوست يا امورى که مورد علاقه او نيست. پی نوشت: 1. سند عهدنامه: اين عهدنامه مشهورتر و معروف تر از آن است که نياز به ذکر سندى داشته باشد، هرچند آن را در کتب زيادى که قبل از سيّد رضى و بعد از او نگاشته اند ذکر کرده اند و در واقع شهرت آن بالاتر از آن است که نياز به شرح مدارک داشته باشد. ولى نويسنده مصادر نهج البلاغه تصريح مى کند که قبل از سيّد رضى جمعى از بزرگان مانند: حسن بن على بن شعبه (متوفاى 332) در تحف العقول و قاضى نعمان مصرى (متوفاى 367) در کتاب دعائم الاسلام و بعد از سيّد رضى، نجاشى رجالى معروف در کتاب فهرست در شرح حال اصبغ بن نباته آن را آورده و همچنين شيخ طوسى در کتاب فهرست و نويرى در نهاية العرب با اختلاف و ابن عساکر (متوفاى 571) در تاريخ مدينه دمشق بخش هايى از آن را ذکر کرده است. شايان ذکر است که شرح هاى بسيار زيادى بر اين عهدنامه نوشته شده از جمله: 1. آداب الملوک نظام العلماء، 2. اساس السياسة از واعظ معروف شيخ محمد کجورى ملقب به سلطان المتکلمين. 3. التحفة السليمانية از سيّد ماجد بحرانى متوفاى بعد از 1097. 4. الراعى و الرعية نوشته استاد توفيق الفکيکى 5. السياسة العلوية نوشته عبدالواحد آل مظفر 6. شرح عهد اميرالمؤمنين از محمد باقر بن صالح قزوينى 7. شرح عهد اميرالمؤمنين از علاّمه مجلسى متوفاى 1111. 8. شرح عهد اميرالمؤمنين از ميرزا حسن بن سيّد على قزوينى متوفاى 1358 9. شرح عهد اميرالمؤمنين از ميرزا محمد بن سليمان تنکابنى 10. شرح عهد اميرالمؤمنين از شيخ هادى بن محمد حسين القائينى 11. شرح الفاضل 12. فرمان مبارک از جواد 13. نصايح الملوک از مولى ابي الحسن العاملى 14. مقتبس السياسة وسياج الرئاسة 15. القانون الاکبر في شرح عهد الامام للاشتر از سيّد مهدى السويج 16. مع الامام علي في عهده لمالک الاشتر از علاّمه الشيخ محمد باقر الناصرى (مصادر نهج البلاغه، ج 3، ص 426) و شروح فراوان ديگر که در عصر ما نيز ادامه دارد و به طورى که در اخبار آمده اين عهدنامه به زبان هاى مختلف ترجمه شده و در سازمان ملل متّحد به عنوان يک سند در ميان نمايندگان کشورهاى جهان نشر شده است. 2 . «جِبايَة» جمع آورى زکات و اموال بيت المال و مانند آن است و در اصل از ريشه «جِباوة» بر وزن «عِداوة» به معناى جمع آورى کردن گرفته شده است. 3 . «يَزَعَ» از ريشه «وزع» بر وزن «وضع» به معناى باز داشتن و خويشتن دارى کردن و گاه به معناى جمع کردن نفرات، گرد هم به کار رفته، به مناسبت اينکه آنها را از پراکندگى باز مى دارند. 4 . «الْجَمَحات» جمع «جَمَحَة» بر وزن «صدقه» به معناى حوادث يا عوامل سرکش است. 5 . فجر، آيه 27. 6 . يوسف، آيه 53. 7 . غررالحکم، ح 4683. 8 . همان مدرک، ح 4779 . 9. کهف، آيه 110. 10 . فاطر، آيه 10. 11 . عصر، آيه 3 و 4. 12. «شحّ» در اصل به معناى بخل توأم با حرص است که به صورت عادت درآيد و اين هر دو از رذايل مهم اخلاقى است بعضى از مفسّران قرآن گفته اند «شحّ» از بخل شديدتر است. استفاده از اين واژه در کلام امام(عليه السلام) اشاره به اين است که شديداً از آنچه بر تو حرام است بپرهيز و خويشتن را از آن باز دار همچون بخيلى که مردم را از اموال و ثروت خود باز مى دارد. 13 . اصول کافى، ج 2، ص 335، ح 1. 14 . غررالحکم، ح 4898. ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

مبانی قرآنی نهج البلاغه أَمَرَهُ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ إِيْثَارِ طَاعَتِهِ آل ‏عمران : 50 وَ مصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ لِأحِلَّ لَكمْ بَعْضَ الَّذي حرِّمَ عَلَيْكمْ وَ جِئْتكمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكمْ فَاتَّقوا اللَّهَ وَ أَطيعونِ المائدة : 7 وَ اذْكروا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكمْ وَ ميثاقَه الَّذي واثَقَكمْ بِهِ إِذْ قلْتمْ سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ اتَّقوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ عَليمٌ بِذاتِ الصّدورِ الأنعام : 155 وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناه مبارَكٌ فَاتَّبِعوه وَ اتَّقوا لَعَلَّكمْ ترْحَمونَ الشعراء : 108 فَاتَّقوا اللَّهَ وَ أَطيعونِ التغابن : 16 فَاتَّقوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتمْ وَ اسْمَعوا وَ أَطيعوا وَ أَنْفِقوا خَيْراً لِأَنْفسِكمْ وَ مَنْ يوقَ شحَّ نَفْسِهِ فَأولئِكَ هم الْمفْلِحونَ المائدة : 92 وَ أَطيعوا اللَّهَ وَ أَطيعوا الرَّسولَ وَ احْذَروا فَإِنْ تَوَلَّيْتمْ فَاعْلَموا أَنَّما عَلى‏ رَسولِنَا الْبَلاغ الْمبين ____________________ وَ اتِّبَاعِ مَا أَمَرَ بِهِ فِي كِتَابِهِ مِنْ فَرَائِضِهِ وَ سُنَنِهِ الَّتِي لَا يَسْعَدُ أَحَدٌ إِلَّا بِاتِّبَاعِهَا وَ لَا يَشْقَى إِلَّا مَعَ جُحُودِهَا وَ إِضَاعَتِهَا البقرة : 38 قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَميعاً فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدىً فَمَنْ تَبِعَ هُدايَ فَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ البقرة : 170 وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما أَلْفَيْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ آباؤُهُمْ لا يَعْقِلُونَ شَيْئاً وَ لا يَهْتَدُونَ الأنعام : 106 اتَّبِعْ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكينَ الأنعام : 155 وَ هذا كِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَ اتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ الأعراف : 3 اتَّبِعُوا ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ وَ لا تَتَّبِعُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ قَليلاً ما تَذَكَّرُونَ الأعراف : 203 وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَيْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما يُوحى‏ إِلَيَّ مِنْ رَبِّي هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ يونس : 109 وَ اتَّبِعْ ما يُوحى‏ إِلَيْكَ وَ اصْبِرْ حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمينَ لقمان : 21 وَ إِذا قيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا ما أَنْزَلَ اللَّهُ قالُوا بَلْ نَتَّبِعُ ما وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا أَ وَ لَوْ كانَ الشَّيْطانُ يَدْعُوهُمْ إِلى‏ عَذابِ السَّعيرِ يس : 11 إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كَريمٍ الزمر : 55 وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذابُ بَغْتَةً وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ محمد : 3 ذلِكَ بِأَنَّ الَّذينَ كَفَرُوا اتَّبَعُوا الْباطِلَ وَ أَنَّ الَّذينَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ كَذلِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثالَهُمْ ____________________ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

وَ أَنْ يَنْصُرَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِقَلْبِهِ وَ يَدِهِ وَ لِسَانِهِ فَإِنَّهُ جَلَّ اسْمُهُ قَدْ تَكَفَّلَ بِنَصْرِ مَنْ نَصَرَه‏ البقرة : 214 أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَريبٌ آل‏ عمران : 13 قَدْ كانَ لَكُمْ آيَةٌ في‏ فِئَتَيْنِ الْتَقَتا فِئَةٌ تُقاتِلُ في‏ سَبيلِ اللَّهِ وَ أُخْرى‏ كافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ وَ اللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشاءُ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ آل‏ عمران : 126 وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إِلاَّ بُشْرى‏ لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَّ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إِلاَّ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ آل ‏عمران : 150 بَلِ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ خَيْرُ النَّاصِرينَ النساء : 45 وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِأَعْدائِكُمْ وَ كَفى‏ بِاللَّهِ وَلِيًّا وَ كَفى‏ بِاللَّهِ نَصيراً الأنفال : 40 وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلاكُمْ نِعْمَ الْمَوْلى‏ وَ نِعْمَ النَّصيرُ الحج : 40 الَّذينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوامِعُ وَ بِيَعٌ وَ صَلَواتٌ وَ مَساجِدُ يُذْكَرُ فيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثيراً وَ لَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزيزٌ الروم : 5 بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الرَّحيمُ محمد : 7 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُمْ الفتح : 3 وَ يَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْراً عَزيزاً الحديد : 25 لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَ أَنْزَلْنَا الْحَديدَ فيهِ بَأْسٌ شَديدٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ لِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَ رُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزيزٌ الحشر : 8 لِلْفُقَراءِ الْمُهاجِرينَ الَّذينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيارِهِمْ وَ أَمْوالِهِمْ يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً وَ يَنْصُرُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ أُولئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ الصف : 14 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ كَما قالَ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ لِلْحَوارِيِّينَ مَنْ أَنْصاري إِلَى اللَّهِ قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طائِفَةٌ مِنْ بَني‏ إِسْرائيلَ وَ كَفَرَتْ طائِفَةٌ فَأَيَّدْنَا الَّذينَ آمَنُوا عَلى‏ عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرينَ ____________________ وَ أَمَرَهُ أَنْ يَكْسِرَ نَفْسَهُ مِنَ الشَّهَوَاتِ وَ يَزَعَهَا عِنْدَ الْجَمَحَات‏ النازعات : 40 وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‏ ____________________ فَإِنَّ النَّفْسَ أَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ اللَّه‏ يوسف : 18 وَ جاؤُ عَلى‏ قَميصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَميلٌ وَ اللَّهُ الْمُسْتَعانُ عَلى‏ ما تَصِفُونَ يوسف : 53 وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسي‏ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلاَّ ما رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحيمٌ يوسف : 83 قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَمْراً فَصَبْرٌ جَميلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَني‏ بِهِمْ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْعَليمُ الْحَكيمُ طه : 96 قالَ بَصُرْتُ بِما لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها وَ كَذلِكَ سَوَّلَتْ لي‏ نَفْسي‏ ____________________ ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀

فَلْيَكُنْ أَحَبَّ الذَّخَائِرِ إِلَيْكَ ذَخِيرَةُ الْعَمَلِ الصَّالِحِ الكهف : 46 الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلاً الكهف : 110 قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‏ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً مريم : 76 وَ يَزيدُ اللَّهُ الَّذينَ اهْتَدَوْا هُدىً وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ مَرَدًّا ____________________ فَامْلِكْ هَوَاكَ النساء : 135 يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامينَ بِالْقِسْطِ شُهَداءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلى‏ أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبينَ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقيراً فَاللَّهُ أَوْلى‏ بِهِما فَلا تَتَّبِعُوا الْهَوى‏ أَنْ تَعْدِلُوا وَ إِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كانَ بِما تَعْمَلُونَ خَبيراً ص : 26 يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَليفَةً فِي الْأَرْضِ فَاحْكُمْ بَيْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَ لا تَتَّبِعِ الْهَوى‏ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذينَ يَضِلُّونَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذابٌ شَديدٌ بِما نَسُوا يَوْمَ الْحِسابِ النازعات : 40 وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى‏ ____________________ وَ شُحَّ بِنَفْسِكَ عَمَّا لَا يَحِلُّ لَكَ الحشر : 9 وَ الَّذينَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإيمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ يُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَيْهِمْ وَ لا يَجِدُونَ في‏ صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ يُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ التغابن : 16 فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَ اسْمَعُوا وَ أَطيعُوا وَ أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ____________________ فَإِنَّ الشُّحَّ بِالنَّفْسِ الْإِنْصَافُ مِنْهَا فِيمَا أَحَبَّتْ أَوْ كَرِهَت البقرة : 216 كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ. ✿[ @hazrateshah ]✿ 🥀🥀🥀🖤🖤🥀🥀🥀