#نهج_البلاغه 📚📚در محضر نهج البلاغه: حکمت 364 : لَا تَسْأَلْ عَمَّا لَايَكُونُ، فَفِي الَّذِي قَدْ كَانَ لَكَ شُغْلٌ. امام علی عليه السلام فرمود: درباره آنچه تحقق‏يافتنى نيست سؤال مكن چراكه در آنچه تحقق يافته به‏اندازه كافى اسباب دل مشغولى تو وجود دارد.

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه : بیان امام علیه السلام در این حکمت شامل برخی سؤالات از جمله ، سؤال درباره امورى كه عقل انسان هرگز به حقيقت آن نخواهد رسيد، می شود،مانند سؤال درباره كنه ذات پروردگار كه هيچ انسانى نمى ‏تواند به آن برسد چون فكر و روح انسان محدود است و ذات پاك خداوند نا محدود. و با توجه به اين‏كه دنيايى از مسائل سرنوشت ‏ساز وجود دارد كه انسان پاسخ آن ‏ها را نمى ‏داند و بايد براى حل آن ‏ها بكوشد و از دانشمندان آگاه پرسش كند، بسيار بى ‏خردى است كه انسان آن ‏ها را فراموش كند و به امورى بپردازد كه اثرى جز اتلاف وقت يا حيرت و سرگردانى براى او ندارد. پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏15، ص: 37

#نهج_البلاغه 📚📚 حکمت 267: يَابْنَ آدَمَ، لَاتَحْمِلْ هَمَّ يَوْمِكَ الَّذِي لَمْ يَأْتِكَ عَلَى يَوْمِكَ الَّذِي قَدْ أَتَاكَ، فَإِنَّهُ إِنْ يَكُ مِنْ عُمُرِك يَأْتِ اللَّهُ فِيهِ بِرِزْقِكَ. امام علی عليه السلام فرمود: اى فرزند آدم! غم و اندوهِ روزى كه نيامده را بر آن روز كه در آن هستى تحميل مكن، چراكه اگر آن روز، از عمرت باشد خداوند روزىِ تو را در آن روز مى‏ رساند.

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «هرگز منظور امام عليه السلام ترك تلاش و كوشش براى زندگى و تأمين آينده معقول و برنامه‏ ريزى براى وابسته نبودن به ديگران نيست، بلكه هدف جلوگيرى از حرص و آز شديدى است كه بسيارى از مردم را فرا مى‏ گيرد و به بهانه تأمين آينده دائماً براى ثروت ‏اندوزى تلاش مى‏كنند و اموالى را گرد مى‏ آورند كه هرگز تا آخر عمر از آن استفاده نكرده، براى ديگران به يادگار مى ‏گذارند.» پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏14، ص: 258

#نهج_البلاغه 📚📚حکمت 275: «إِنَّ الطَّمَعَ مُورِدٌ غَيْرُ مُصْدِرٍ، وَضَامِنٌ غَيْرُ وَفِيٍّ، وَرُبَّمَا شَرِقَ شَارِبُ الْمَاءِ قَبْلَ رِيِّهِ؛ وَكُلَّمَا عَظُمَ قَدْرُ الشَّيْ‏ءِ الْمُتَنَافَسِ فِيهِ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ لِفَقْدِهِ وَالْأَمَانِيُّ تُعْمِي أَعْيُنَ الْبَصَائِرِ، وَالْحَظُّ يَأْتِي مَنْ لَايَأْتِيهِ. طمع (آدمى را) بر سر آب مى آورد بى آنكه (او را سيراب كرده) باز گرداند (هر كه به آن گرفتار شود تباه گشته رهائى نيابد) و ضامن است بى آنكه (به عهد و پيمان خود) وفاء كند، و بسا آشامنده كه پيش از سيراب شدن گلو گير شود. (بسا آزمند كه در راه به دست آوردن مطلوب ، پيش از رسيدن به آن و بهره بردن تباه گردد.) و هر چند منزلت ِچيزي كه به آن رغبت می شود افزون باشد اندوهِ نيافتن و به دست نياوردن آن بسيار گردد، و آرزوها ديده هاى بينائی ها را كور مى نمايد، و نصيب و بهره (مقدّر) مى آيد پيشِ كسی كه به سوى آن نمى آيد. (بهره ی مقدّر خواهد رسيد هر چند در طلب آن كوشش نداشته و آرزومند آن نباشند).

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: 🔸شخص طمع‏ كار غالباً دنبال چيزى مى‏ رود كه در دسترس او قرار نخواهد گرفت؛ ولى طمع، او را به هوس مى ‏اندازد كه به آن برسد و به اشتباه، آن را دست ‏يافتنى مى‏پندارد؛ اما همچون كسى كه به سراغ آب مى ‏رود و لى با سراب روبرو مى‏ شود، ناكام بازمى ‏گردد... 🔸دليل آن هم روشن است؛ عشق و علاقه شديد به چيزى كه از دسترس بيرون است به انسان اجازه نمى‏ دهد موانعى را كه بر سر راه است ببيند و يا آثار زيان‏ بار آن چيز را مشاهده كند... 🔸اشتباه نشود، هرگز امام عليه السلام در اين گفتار نورانى خود نمى‏ خواهد نقش تلاش و كوشش و سعى را در رسيدن به اهداف بزرگ ناديده بگيرد، زيرا آن، يك اصل اساسى از نظر قرآن و روايات بوده و عقل نيز حاكم به آن است. مقصود امام عليه السلام اين است كه از طمعِ طمع‏ ورزان بكاهد و آن ‏ها را از آلوده شدن به انواع گناهان براى رسيدن به مقاصدشان بازدارد.پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏14، ص: 313

#نهج_البلاغه 💝امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید : 🔅 سُرُورُهَا مَشُوبٌ بِالْحُزْنِ وَ جَلَدُ الرِّجَالِ فِيهَا إِلَي الضَّعْفِ وَ الْوَهْنِ فَلَا يَغُرَّنَّكُمْ كَثْرَةُ مَا يُعْجِبُكُمْ فِيهَا لِقِلَّةِ مَا يَصْحَبُكُمْ مِنْهَا 🍁شادی و سرور دنیا با غم و اندوه آمیخته، و توانایی انسان به ضعف و سستی می گراید، زیبایی ها و شگفتی های دنیا شما را مغرور نسازد، زیرا زمان كوتاهی دوام ندارد. 📚 #خطبه_103

#نهج_البلاغه 📚📚حکمت 370: « أَيُّهَا النَّاسُ، اتَّقُوا اللَّهَ فَمَا خُلِقَ امْرُؤٌ عَبَثاً فَيَلْهُو، وَ لَاتُرِكَ سُدًى فَيَلْغُو وَ مَا دُنْيَاهُ الَّتي تَحَسَّنَتْ لَهُ بِخَلَفٍ مِنَ الْآخِرَةِ الَّتِي قَبَّحَهَا سُوءُ النَّظَرِ عِنْدَهُ، وَ مَا الْمَغْرُورُ الَّذِي ظَفِرَ مِنَ الدُّنْيَا بِأَعْلَى هِمَّتِهِ كَالآخَرِ الَّذِي ظَفِرَ مِنَ الآخِرَةِ بِأَدْنَى سُهْمَتِهِ. اى مردم! تقواى الهى پيشه كنيد (و بدانيد) هيچ‏ كس بيهوده و عبث آفريده نشده كه دائماً به لهو (و سرگرمى هاى مختلف) بپردازد و هيچ ‏كس مهمل و بى‏ هدف رها نشده تا به كارهاى لغو و بى ارزش مشغول شود (هرگز) دنياى دلپسندش جاى آخرتى را كه با بدنگرى، زشت در نظرش جلوه كرده است نخواهد گرفت و آن فريب ‏خورده‏ اى كه با برترين كوشش بر دنيا ظفر يافته همچون كسى نيست كه به كمترين سهم خود از آخرت دست يافته است‏.»

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «طبيعى است، هنگامى كه زندگى دنيا در نظر انسان خوشايند و زيبا باشد، آخرت در نظرش زشت و ناپسند است،و از آن مى ‏گريزد و به‏ سوى دنيا با شتاب مى ‏رود و اين است سرنوشت تمام كسانى كه وسوسه‏ هاى شيطان و هوا و هوس‏ هاى نفس، ديد و فكر آن‏ ها را دگرگون ساخته است...چه شوم است سرنوشت كسانى كه بالاترين همت و تلاش خود را،براى دست يافتن به متاع ناپايدار و زودگذر دنيا به‏ كار مى‏ گيرند و چه زيباست سرنوشت كسانى كه با تلاش و كوشش و همت خود ،سهمى از سعادت اخروى پيدا كرده ‏اند،هر چند اين سهم كوچك باشد.» پيام امام امير المومنين عليه السلام، ج‏15،ص: 83

#نهج_البلاغه 📚📚خطبه ۷۸: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي، فَإِنْ عُدْتُ فَعُدْ عَلَيَّ بِالْمَغْفِرَةِ، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا وَأَيْتُ مِنْ نَفْسِي وَ لَمْ تَجِدْ لَهُ وَفَاءً عِنْدِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ بِلِسَانِي ثُمَّ خَالَفَهُ قَلْبِي، اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي رَمَزَاتِ الْأَلْحَاظِ وَ سَقَطَاتِ الْأَلْفَاظِ وَ شَهَوَاتِ الْجَنَانِ وَ هَفَوَاتِ اللِّسَانِ‏. «خدايا بيامرز آنچه را از من كه تو به آن داناترى، پس اگر من باز گردم (دوباره مرتكب آن شوم) تو آمرزش را به من باز گردان، خدايا بيامرز آنچه كه من با خود وعده كرده ام (اطاعت و بندگى كه انجام آنرا عهده گرفتم) و وفاى به آن عهد را از من نيافتى، خدايا بيامرز آنچه كه من به آن به سوى تو به زبانم تقرّب مى جويم و دلم بر خلاف آنست (در اوّل امر براى تقرّب عبادت و بندگى نمودم و بعد از آن انديشه هائى مانند ریا و خودنمايى در خاطرم آمد) خدايا بيامرز اشاره هاى گوشه هاى چشم را (كه به گوشه چشم اشاره كند تا مؤمنى را آزار رسانيده يا به غيبت و بد گوئى او زبان گشايد) و گفتارهاى بيهوده و آرزوهاى دل و لغزشهاى زبان مرا.»

#نهج_البلاغه 🔔🔔 زنگ تأمل و اندیشه: «درست است كه امام عليه السلام معصوم است و هرگز گناهى از او سرنمى زند، خواه پنهانى باشد يا آشكار، در دل باشد يا در برون، با زبان باشد يا با اشاره هاى چشم؛ ولى با توجّه به مقام بسيار والايى كه در پيشگاه خدا دارد، ازكمترين ترك اوْلى ها وحشت دارد و پيوسته با اين كلمات ازخداوند رحمت مى طلبد. به علاوه اين سخنان، درس بسيار آموزنده اى براى عموم مردم است. تا طريقه مناجات با پروردگار متعال را فرا گيرند و راه و رسم راز و نياز را بياموزند؛ در ضمن از محتواى اين دعاها كه بازگو كننده وظايف انسان در پيشگاه خدا و خلق است، معارف بيشترى بيندوزند...«دعا» انسان را به تلاش، جهت بر طرف ساختن موانع استجابت وا مى دارد که ساده ترين آنها پاک و حلال بودن مأکول و ملبوس و پرهيز از اموال حرام و سعى و کوشش براى اداى حقوق ديگران و ترک گناهانى همچون غيبت و تهمت و شراب و قطع رحم است که از موانع مهمّ اجابت دعا شمرده شده است. به همين دليل مى توان گفت: آنچه از ناحيه خودِ «دعا»، به انسان مى رسد، بسيار فراتر و فزونتر از چيزى است که در صورت اجابتِ «دعا» عايد انسان مى گردد. افزون بر همه اينها، محتواى بسيار عميق و تکان دهنده دعاهاى معروف پيشوايان بزرگ، آنچنان حساب شده است که هر جمله اى از آن، درس آموزنده مهمّى است.» پيام امام اميرالمؤمنين عليه السلام، ج 3، ص: 255

#نهج_البلاغه 📚📚خطبه203 : «أَيُّهَا النَّاسُ، إِنَّمَا الدُّنْيَا دَارُ مَجَازٍ وَ الْآخِرَةُ دَارُ قَرَارٍ، فَخُذُوا مِنْ مَمَرِّكُمْ لِمَقَرِّكُمْ؛ وَ لَا تَهْتِكُوا أَسْتَارَكُمْ عِنْدَ مَنْ يَعْلَمُ أَسْرَارَكُمْ، وَ أَخْرِجُوا مِنَ الدُّنْيَا قُلُوبَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَخْرُجَ مِنْهَا أَبْدَانُكُمْ، فَفِيهَا اخْتُبِرْتُمْ وَ لِغَيْرِهَا خُلِقْتُمْ. إِنَّ الْمَرْءَ إِذَا هَلَكَ قَالَ النَّاسُ مَا تَرَكَ، وَ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ مَا قَدَّمَ؟ لِلَّهِ آبَاؤُكُمْ، فَقَدِّمُوا بَعْضاً يَكُنْ لَكُمْ قَرْضاً، وَ لَا تُخْلِفُوا كُلًّا فَيَكُونَ فَرْضاً عَلَيْكُم.» «اى مردم! دنيا تنها سراى عبور است و آخرت خانه جاودانه، حال که چنين است از اين گذرگاه خود براى محل استقرار خويش (در آخرت)، توشه برگيريد و پرده هاى خويش را در پيش کسى که از اسرارتان آگاه است ندريد و قلوبتان را از دنيا خارج کنيد پيش از آنکه بدنهايتان از آن خارج شود، چرا که شما در دنيا آزمايش مى شويد و براى غير آن، آفريده شده ايد. هنگامى که انسان مى ميرد، مردم مى گويند چه چيز باقى گذاشت؟ ولى فرشتگان مى گويند چه چيز پيش از خود فرستاد؟ خدا پدرتان را رحمت کند بخشى از ثروت خود را از پيش بفرستيد تا به عنوان قرض (نزد خدا) براى شما باقى بماند و همه را براى بعد از خود نگذاريد که مسئوليت سنگينى بر دوش شما خواهد گذارد.»