#شهیدان #شهید_مصطفی_کاظم_زاده #خاطرات_دفاع_مقدس #حمید_داودآبادی #حمید_داوودآبادی #دیدم_که_جانم_میرود در#خندوانه #رامبد_جوان

سرداری که عکسم را خراب کرد! ناگفته ای از عکاس قدیمی انقلاب مرحوم حاج "رضا هوش وَر" عکاسی بود که به اذعان کسانی که از دوران انقلاب اسلامی عکاسی می کردند، بدون اینکه وابسته به ارگان یا خبرگزاری باشد، برای دلش عکس می گرفت. مهمترین تفاوت او با دیگر عکاسان این بود که: به محض اینکه از امام خمینی و دیگر شخصیتهای انقلاب عکاسی می کرد، بجای آن که عکسها را در آرشیو حبس کند، به سرعت چاپ می کرد و با کمترین قیمت ممکن (دقیقا 40 ریال که هزینه چاپ یک عکس 12*9 دهۀ 60 بود) در مغازه اش که پشت مجلس میدان بهارستان بود، به همگان می فروخت. چند سال پیش که به مغازه اش در پل چوبی تهران رفتم، پس از آنکه یادی از گذشته ها کردیم، خاطره ای جالب و ناگفتۀ مهمترین عکسی که انداخته بود، برایم تعریف کرد: "آن روز به نماز جمعه رفته بودم تا عکاسی کنم. امام جمعه هم حضرت آیت الله خامنه ای بود. ایشان که وارد شد، دوربین را روی چهره اش میزان کردم، تا دکمه دوربین را فشردم تا عکس را ثبت کنم، ناگهان جوانی ریشو پشت ایشان ظاهر شد و صاف به دوربین نگاه کرد. آقا رفت و دیگر نتوانستم آن عکس را مجددا بگیرم. خیلی از آن جوان عصبانی شدم. خب عکسم را خراب کرده بود. نمی دانستم بهش چی بگویم. خرداد ماه 1362 که عکس و خبر شهادت "محمد بروجردی" فرمانده سپاه کردستان در روزنامه ها منتشر شد، چهرۀ او خیلی برایم آشنا آمد. ناگهان یاد آن عکس در نماز جمعه افتادم. عکس را که آوردم، دیدم بله خودش است. آن که آن روز به یکباره پشت سر آقای خامنه ای پیدایش شد و به تصور من عکسم را خراب کرد، کسی نبود جز شهید "محمد بروجردی". سردار شهید محمد بروجردی، اول خرداد 1362 در کردستان به شهادت رسید. مرحوم "رضا هوش وَر" 22 بهمن 1399 بر اثر عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت. روحشان شاد حمید داودآبادی 29 بهمن ۱۴۰۰

تصویرگر امام‌ و انقلاب، به خدا پیوست حاج "رضا هوش ور" هنرمند بزرگی که عکسهای اختصاصی او از حضرت امام خمینی و دیگر شخصیتها و شهدای انقلاب و دفاع مقدس، برای شیفتگان انقلاب فراموش ناشدنی است. آن روزها که نه اینترنتی بود و نه کامپیوتر و نه چاپ و بنر و ... "عکلسی قدس" حوالی میدان بهارستان پشت ساختمان ‌مجلس، جایی بود که دهه ۶۰ پاتوق خیلیها از جمله ما جوانان پرشوری بود که به دنبال تصاویر ناب از امام و شهدا بودیم. سال گذشته در چنین روزهایی، خبری تاسف بار شنیدم که بدجوری جا خوردم! با شماره که تماس گرفتم، جوانی از آن سوی تلفن با بغض خبری داد که خشکم زد: بابا طبق روال همه ساله، رفت راهپیمایی ۲۲ بهمن و بیعتش را با رهبر و انقلاب تجدید کرد، به خانه که آمد رو به قبله خوابید که استراحت کند و ... بر اثر عارضه قلبی جان به جان آفرین تقدیم کرد. هرگاه گذرم از پل چوبی بود سری به حاج رضا می زدم و عرض ادب و احترامی واجب. با آن لبخند زیبا‌ و اخلاق خوش و دلنشینش، آنقدر به آدم صفا و ذوق می داد که از دیدنش سیر نمی شدم. مرد تصویرگر انقلاب اسلامی که گنجی عظیم بود، روز ۲۲ بهمن ۱۳۹۹ در سن ۷۲ سالگی به خداوند رحمن و رحیم پیوست. روحش شاد و از ما راضی باشد خداوند به خانواده بزرگوارش صبر عطا نماید حمید داودآبادی ۲۲ بهمن ۱۴۰۰

شهید علی محمودوند در سالگرد شهادت شهید بزرگ علی محمودوند، هیچ ندارم بگویم جز اینکه: خفه خون گرفته ام! آن روزها که ما غرق مادیات بودیم و سر پست و مقام جنگها داشتیم، کسانی بودند که غریبانه و مظلوم، فقط از سر احساس وظیفه، میدانهای مین فکه را درنوردیدند، تا دل مادرانی را شاد سازند. آن روز که پست فطرتان سیاسی که بر مسند قدرت تکیه زده و متکبرانه می گفتند: "بس است دیگر. این کاروانهای مرگ (تشییع پیکر شهدا) را جمع کنید. مردم از جنگ خسته شده اند..." همانها توصیه کردند به تبعیت از صدام ملحد پست، روزی را به عنوان "روز مفقودین" نامگذاری کنیم و از آن به بعد همه مفقودالاثرها را شهید اعلام کنیم و تفحص و تشییع شهدا را تعطیل کنیم. و چه سخت بود نقل این حرفهای تلخ همچون زهر هلاهل را از زبانی کسانی بشنوی که با بدن مجروح و پر از ترکش جنگ 8 ساله، به فکه و شلمچه و طلائیه رفته بودند تا پیکر جامانده شهدا را برای پدران و مادران چشم انتظار بیابند. راست می گفتند. مملکت کارهای مهمتر از آنها داشت. اختلاسهای فامیلی، دزدیهای شهرداری، تحصیل آقازاده ها در انگلیس و کانادا و آمریکا، اداره کارخانه ها و شرکت های بزرگ اقتصادی توسط بچه های کوچولوی حضرات که می خواستند مشق قدرت بنویسند! لعنت خدا بر آن پست فطرتان که در جزیره زیبا و رویایی کیش! روی کاناپه لم داده و منتظر بودند ببیند نیمه های شب، جگرگوشه های مردم، در شلمچه و ام الرصاص چه می کنند. اگر پیروز شدند که به دلیل تدبیر و فرماندهی ما بود! و اگر شکست خوردند، تقصیر دیگران! راست می گویند: "پیروزی صدتا پدر و مادر دارد، ولی شکست همواره یتیم است!" 22 بهمن 1379 علی محمودوند، فرمانده گروه تفحص و کشف شهدا، در فکه جاودانه شد . رفت تا یک سال بعد، مجید پازوکی رهروش گردد و آسمانی شود. شرمنده فرزندان آن عزیزانم و بس. حمید داودآبادی ۲۲ بهمن ۱۴۰۰