🌱شهید نواب صفوی:اگر با کاشتن گندم بر پشت بام خانه ها، می توانی رفع احتیاج از بیگانه کنی، بهتر است بر این کار اقدام کنی، تا اینکه دست گدایی بسوی دشمنان اسلام دراز کنی... ▪️به مناسبت سالگرد شهادت سید نواب صفوی #شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات @hejastan

💫 لیلة الرّغائب 💠 اوّلـیـن شـب جـمـعـه مـــــاه رجـب را لیلة الرّغـائب گویند. رسول خدا(ص) در روایـتـى کـه فـضـیـلـت مـــاه رجب را بیـان مى‌کرد فرمودند: «از اوّلین شـب جـمـعـه مــــاه رجب غافل نشوید که فرشتگان آن را «لیلة الرّغائب» نامیدند». فردا شب ما را هم دعا کنید🌸 #لیلة_الرغائب #ماه_مبارک_رجب @hejastan

💢شهادت یک نفر از نیروهای سپاه در سیستان‌وبلوچستان 🔹قرارگاه قدس جنوب شرق: صبح امروز در یک اقدام تروریستی یک نفر از کارکنان سپاه سلمان استان سیستان‌وبلوچستان به‌نام سرهنگ پاسدار حسینعلی جاودان‌فر، در جاده خاش به زاهدان بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. #شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات @hejastan

همیشه می‌گفت: آدم نباید توی هیئت گیر کنه و فکر کنه همه‌ چیز فقط به روضه رفتنه. مهم اینه که رفتار و اعمال‌مون مثل امام حسین و حضرت عباس باشه، و گرنه توی اسم امام حسین گیر می‌کنیم که رشد نمی‌کنیم! #شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات @hejastan

❤️ «آخرین مرحله کمال» ▫️ گزید‌ه‌هایی از وصیت‌نامه‌های شهدا که رهبر انقلاب آن‌ها را بخشی از منشور معنوی انقلاب می‌دانند. 🔸مادر! اگر من سعادت شهادت را داشتم و شهيد شدم، اصلاً ناراحت نباش. ما همه امانت هستيم و همه ما از دنيا می‌رويم، زيرا اين دنيا آزمايشگاهی است که خداوند بندگان خود را در آن، مورد آزمايش قرار می‌دهد. اين ما هستيم که بايد سعي کنيم و از اين امتحان که بالاترين امتحان هاست سربلند بيرون بياييم و در قيامت پيش خدا سرافکنده نباشيم. 🔹از خدا می‌خواهم صداقتی همانند شهيدان به من عطا کند و سعادت اين را بدهد که تنها و تنها در راه او قدم برداريم و برای رضای او کار کنيم. شهيد کسی است که به آخرين مرحله کمال خود رسيده است و راهش را با آگاهي، ايمان و خلوص می‌پيمايد و هميشه پيروز و جاويد است. 📝 وصیتنامه شهید مریم فراهانیان #شهدا را یاد کنیم با ذکر صلوات @hejastan

نام: مریم فرهانیان، تولد: ۲۴ دی ماه سال ۱۳۴۲، محل تولد: آبادان در خانواده‌ای متوسط و مذهبی، تاریخ شهادت: ۱۳ مرداد ماه ۱۳۶۳، محل شهادت: گلستان شهداء آبادان در اثر اصابت خمپاره دشمن، محل دفن: گلزار شهدای آبادان. در ۱۴ سالگی با کمک برادر رشید خود «شهید مهدی فرهانیان» خود را مجهز به سلاح معرفت و بصیرت الهی کرد و با درک صحیح از وضعیت حاکم بر کشور و نیز ماهیت استکبار جهانی امپریالیسم،مبارزات خود را علیه ظلم های رژیم پهلوی آغاز کرد. این شهیده بزرگوار با اوج‌گیری مبارزات مردم در جریان انقلاب اسلامی در تظاهرات و راهپیمایی‌های مردمی علیه حکومت شاهنشاهی شرکت کرد و با پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی و تشکیل سپاه پاسداران به جمع این خیل عاشق پیوست و دوره‌های آموزشی را با موفقیت به پایان رساند.و با آغاز جنگ تحمیلی شهر آبادان را ترک نکرد و دوشادوش برادران رزمنده به دفاع از خاک کشورش پرداخت.

دختر ۱۷ ساله در قلب معرکه جنگ شهیده مریم فرهانیان در سن ۱۷ سالگی در بیمارستان امام خمینی (ره) آبادان مشغول امداد‌گری شد و به مدت سه سال به کار امدادگری و پرستاری از مجروحین جنگ در بیمارستان های مختلف آبادان ادامه داد که در این مدت یک بار به شدت زخمی شد و به اجبار در بیمارستان بستری شد. وی کسی بود که زینب وار از برادران رزمنده مجروح پرستاری می کرد. مریم فرهانیان یکی از ۱۸ نفر خواهران، امدادگران داوطلب بود که در زمان جنگ در بیمارستان طالقانی آبادان در قسمت‌های مختلف، خالصانه خدمت کرد وی در تمام مدت عمر گرانبهایش با بیداری و هوشیاری سیاسی، دینی زندگی کرد رفتار و منش این شهیده الگوی زن مسلمان ایرانیست. این شهیده بزرگوار از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا روز شهادت با بیداری کامل و حس زیبای عشق و ایثار در شهر مقاوم آبادان مشغول خدمت و ترویج اخلاق، رفتار و منش یک زن مسلمان بود. به هنگام شکست محاصره آبادان و آزادی خرمشهر و بسیاری از عملیات‌های دیگر فعالیت چشمگیری داشت تا بالاخره بر اثر متوقف شدن عملیات پس از آزادی خرمشهر به‌منظور رسیدگی به خانواده شهدا در واحد فرهنگی بنیاد شهید آبادان مشغول فعالیت شد.

زهرا سامری همرزم شهیده مریم فرهانیان رمز موفقیت مریم این بود که هیچ‌گاه دلبسته دنیا نشد و دنیا و زرق و‌ برقش را نمی‌دید. وی با بیان اینکه من تنها چهار سال با مریم همرزم بودم، اذعان داشت: برای انتخاب دوست باید بیشترین دقت را انجام دهیم اما مریم پیش از آنکه دوست من باشد الگوی خوب و مطمئنی بود. مریم نخست به عنوان امدادگر در بیمارستان مشغول فعالیت بود و سپس وارد بنیاد شهید شد، مریم روحی پویا داشت و سکون و یک‌جا ماندن را نمی‌توانست تحمل کند و اگر می‌دید در جای دیگری می‌تواند خدمت کند خود را به آنجا می‌رساند. او پس از مدتی فعالیت در بیمارستان، به عنوان مددکار اجتماعی در بنیاد شهید مشغول شد و به مددکاری و مواظبت از مادران شهیدان می‌پرداخت و او اعتقاد داشت که مراقبت از مادران شهدا چیزی کمتر از جنگیدن در جبهه‌ها نیست.

روزی وارد خانه شدم و مریم را رو به قبله دیدم وقتی جلوتر رفتم، دیدم مریم روی دستانش می‌زند و از او سؤال کردم که مشکلی پیش آمده، چیزی نگفت اما بعدها برای من تعریف کرد که من هر روز اعضای بدنم را مواخذه می‌کنم و از آنها می‌پرسم که امروز برای خدا چه کاری انجام داد‌ه‌اید. خانم سامری در خصوص عزاداری‌های بی‌نظیر همرزمش می گوید: در ایام فاطمیه روزی سرزده وارد خانه شدم و دیدم مریم به پهنای صورت اشک می‌ریزد و نام حضرت زهرا(س) را صدا می‌زند. به او گفتم که چرا اینقدر اشک می‌ریزی؟ گفت: شما اگر مادرتان فوت کند چه کار می‌کنید، شادی می‌کنید یا گریه؟ مریم علی‌رغم فعالیت زیادی که داشت روزه می‌گرفت و تنها با نان و آب افطار می‌کرد. هیچ چیز او را راضی نمی‌کرد و همین موجب شده بود که یک لحظه آرامش نداشته باشد تا اینکه در بهار عمر خود با رسیدن به مقام شهادت به آرامش همیشگی رسید.