﷽ --- عزیز دلم میدانم که میدانی چقدر دوستت دارم و میدانی بودنت برای من یک دنیا حس مثبت است اما… میدانی که از بزرگترین لذت هایم، چشیدن طعم اولین بوسه هایت بوده؛ اما هرگز به رویَت نیاورده‌ام چقدر چندِشَم می‌شود وقتی مرا بوس تُفی میکنی🙄🤐 میدانی عاشق در آغوش گرفتنت هستم اما نمیدانی چقدر بدم می‌آید وقتی نصف شب دست روی بازوهایم میکشی و من با احساس وجود یک حشره خزنده از خواب میپرم😖😢 از تماشای چشمانت وقت شیرخوردن لذت میبرم اما واقعاً شبیه یک آتشفشان آماده انفجارم وقتی بعد از یک روز سخت، کنار تو دراز کشیده ام و پلک‌هایم سنگین شده اما تو یک دفعه هوس میکنی همراه شیر خوردن، سوراخ‌های دماغ من را کشف کنی یا ببینی پشت لب‌هایم چیست و چند دندان دارم.🤬😤 تو را با عشق پذیرفته ام و میپرورانم ولی واقعیتش این است که پشت قربان صدقه های توی دستشویی و تعویض پوشک، حبسِ نفس است و تهوع و ثانیه شماری برای رهایی…😷🤢 از اینکه استقلال و توانمندی هایت را میبینم غرق لذت میشوم اما راستش را بخواهی خوردن میوه‌هایی که وقت پوست گرفتن لهیده کرده‌ای یا خوراکی‌های اختراعیِ مخلوطت، چندان لذت بخش نیست.😣 بخشی از وجود من هستی و درک میکنم که با عشق و فداکاری این کار را میکنی اما واقعاً حس خوبی نسبت به خوردن دهنی لیز و لزج تو ندارم.😖 از تب و بیماری و ناخوشی تو آب میشوم و وجودم تماماً تمنای بهبودی توست اما دیدن عُق زدن‌هایت و شستن لباس‌ها و ملحفه‌های استفراغی ات، واقعاً مرا به عق زدن و انزجار می‌کشاند.🤢🤕 جرعه جرعه‌ی شیر خوردنت مرا غرق حس کفایت و مراقبت و واسطه خداوند بودن میکند اما وقتی ساعت‌ها شیرخوردن را ادامه میدهی، حسم حس اسارت و شکنجه است. 😩😭 عزیزکم این‌ها اعتراف‌هایی مادرانه بود که تا بتوانم نمیگذارم آن‌ها را بفهمی؛ اغلب سعی کرده‌ام با لبخند یا سکوت آن‌ها را پنهان کنم تا ندانی... چون دوست ندارم در مسیر سبز مادرانگی ام -که اجرش را روزی دیگر از دست کسی دیگر دریافت خواهم کرد- بر روح لطیف و دل نازک تو خراشی بیندازم. دوست ندارم فکر کنی منَتّی دارم یا تو مایه عذاب و اذیت منی. اما خواستم آن‌ها را ثبت کنم برای روزی که مادر/پدر شدی که از داشتن این حس‌های منفی، درگیر #عذاب_وجدان نشوی. دچار خودخوری و خودسرزنشی نشوی. عزیزکم مادر بودن، پدر بودن، حتماً سخت است و لا جرم سختی دارد. همه میدانند والد بودن موهبتی است رنج آلود، عشقی ست دردآلود. اما نازنین من همین رنج ها و دردهاست که ما را بزرگ میکند. ما آمده ایم که بزرگ شویم، نهال نازک من… . . #مادرم_باافتخار #مادری_را_با_همه_سختیهایش_دوست_دارم #نشربامنبع #مادری_بدون_روتوش #مادری_رشد_است 🖋هـجرٺــــ بله https://ble.im/hejrat_kon ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8 #نشر_فقط_بامنبع

❁ـ﷽ـ❁ تا به حال چندباری درباره رفتار و برنامه ریزی بر اساس #نظام_ارزشی گفتم. اصل و فرع بحثش شاید خیلی مفصل باشه اما یه راه ساده وجود داره برا اینکه آدم کم کم به یک شناختی از خودش و جهان بینی و عمق و افق نگاهش برسه. یعنی یک راهکار عملی برا اینکه بفهمی اصلا یک چهارچوب داری یا نه؟ میخوای از کجا به کجا برسی؟ چی رو برای چی میخوای؟ چجوری میتونی اولویت بندی کنی؟ و.... اون راهکار چیه؟ این: کاری که میخوایم بکنیم رو با چندتا «که چی» یا «چرا؟» پشت هم، حلاجی کنم. يعنی چی؟ يعنی مثلا تصمیم میگیری بچه رو کلاس فلان ثبت‌نام کنی. باشه. حالا بیا و از خودت بپرس «که چی؟» یعنی «چرا من میخوام این بچه رو تو این زمان و شرایط به این کلاس ببرم؟» مثلا جواب میدی «خب برا اینکه فلان مهارت رو یاد بگیره» دوباره میپرسی «خب که چی؟ چرا یاد بگیره؟ برای چی؟» میگی «برا فلان چیز» میپرسی «خب فلان چیز که چی؟ برا چی؟» این پرسیدن رو سه یا پنج یا هفت بار مثلاً، جلو میری (تکنیک 5why) خیلییی مفیده این کار! چرا؟ ۱. به آدم نشون میده که در عمق، به چیا فکر میکنه؛ از زندگی چی میخواد؛ افق اهدافش چیه ۲. به شناخت خود از خود کمک میکنه ۳. مبانی فکری آدم رو بهش نشون میده ۴. به شدت به آدم کمک میکنه بتونه #اولویت_بندی کنه. خصوصاً وقتی #تزاحم راهکارها یا رفتارها یا برنامه‌ها وجود داره ۵. به آدم #آرامش میده. خیلی! ازین جهت که میدونی اصل این کار برای چی بوده و لذا اگر در شکل و ظاهرش خللی ایجاد شد و تغییری کرد، به هم نمیریزی. و اون هدف رو با وسیله دیگری جست و جو میکنی. درواقع، گیر راهکار و وسیله‌ی نیل به هدف نیستی (گیر نمیکنی تو فرستادن بچه به فلان کلاس که اگر نشد هم خودت به هم بریزی هم زندگی رو به هم بریزی. بلکه میدونی این فقط یه #مسیر ه نه هدف؛ و بله ممکنه تغییر کنه بنابه شرایط) ۶. به #شناخت_آسیب های مسیر و اصلاح فرایندها کمک میکنه. مثلا از یه کاری، هدفت تربیت دینی فرزندته اما تو یکی از مراحل این هدف، کاری انجام باید بدی که کاملا با تربیت دینی تناقض داره. اینجا خیلی راحت میتونی به خودت توقف بدی و تذکر. بگی حواست باشه بخاطر یه وسیله، ضربه و نقصی در هدف غایی ایجاد نکنم! کسی که میدونه یه کاری رو «چرا» داره انجام میده، ده هیچ از بقیه جلوتره! به همه این دلایل که گفتم. بقیه هم ممکنه همون «ظاهر» رو جلو برن، اما #نظام ندارن، #چهارچوب ندارن. دارن کارهای متفرق میکنن، ولو کارهای به ظاهر خیلی خوب. حتی ممکنه اون رفتار و انتخاب شون، فقط به علت پیروی از جمع باشه: «چون همه میکنن»! چون همه بچه‌شونو میفرستن کلاس زبان/قرآن/ورزش! چون همه این امکانات رو برا بچه‌شون فراهم میکنن! اما وقتی تو چندبار از خودت پرسیدی «که چی؟»، دیگه مثل بقیه نیستی. یه #مادر_آگاه هستی. حداقلش اینه که آگاهی که پشت این کار هدف خاصی نیست! و میری بهش فکر میکنی. و مطالعه میکنی. و شاید جایگزین پیدا کنی یا ارتقاء بدی. از این روش میشه تو بررسی و #تحلیل_رفتار های بچه‌ها هم استفاده کرد: فرزندم تو این موقعیت این کارو میکنه. چرا؟ چون a چرا a ؟ چون b چرا b ؟ چون c چرا c ؟ چون d پس اگر من به d بپردازم و توجه کنم، احتمالا بتونم ریشه‌ای این مشکل رو حل کنم. يعنی در حوزه #پیشگیری هم خیلی مفیده! به طور کلی این تکنیک برای شناسایی مشکلات، بهبود کیفیت و حل مسأله استفاده میشه. اما خب به نظر من برا فهم و ارتقاء #نظام_ارزشی_تربیتی هم خیلی کاربرد داره. به یاد داشته باشیم که این چراها ممکنه مارو نه به یک نتیجه شسته رفته، بلکه به لزوم #مطالعه و #تفکر بیشتر برسونه! به ما بگه که چه چیزهایی رو نمیدونستیم! و باید بریم دنبالش... نه فقط بخاطر پیشرفت در #تربیت_فرزند ، بلکه بخاطر تعالی و ارتقاء بینش و نگرش خودمون… اینجاست که مادری، قدمی بزرگ در رشد و تعالی فردی هم خواهدبود! ✍ هـجرتــــــــــــ بله و ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8 #نشربامنبع #تربیت_فرزند پی‌نوشت: البته همه چیز بدون #وسواس ! بدون #عذاب_وجدان ! بدون حس عدم کفایت! شما بهترین مادر برای فرزندانت هستی و هرروز برای شروع، روزی عالی و به موقع است! در راه کمال هم هیچ توقفی و انتهایی وجود نداره😊