🎞 پادکست | فلسفه شب‌های قدر ◾️ ما می‌توانیم با دعا در شب قدر کاری کنیم که تا ابد خود را درست کنیم. 🎙 گفتاری از آیت‌الله یزدان‌پناه. #رمضان_1444 #استاد_یزدان_پناه 🎬 گروه هنری رسانه‌ای نفحات @nafahat_artmedia

از معابر کوثری تا خیابانهای تکاثری تا به حال به تفاوت معابر در شهرهای سنتی و معاصر دقت کرده‌اید؟ در شهر سنتی که مصداق شهر/عبودیت بود بازار در موقعیتهای مشخصی مکان‌یابی و احداث می‌شد به نحوی که در چنین شهری، کارکرد اغلب معابر (متناسب با وجه تسمیه معبر) صرفاً عبور و مرور بود و نه تجارت و بیع. اما در شهر معاصر که مصداق شهر/ثروت است، کمتر خیابان و معبری را می‌توان یافت که بدنه آن به کاربری‌های تجاری اختصاص نیافته باشد. در چنین شهری، عملا کل شهر بر مدار تجارت شکل می‌گیرد و نه عبودیت. به نحوی که شهروندان حتی برای طی کردن مسیرهای روزمره نیز گریزی از مواجهه با انبوه ابنیه تجاری ندارند (به تفاوت دو تصویر ارائه شده در عکس فوق عنایت بفرمایید). به این ترتیب در شهر معاصر به دلیل کالایی شدن فضاهای شهری که از نتایج اقتصاد تکاثری است، شهروندان با عبور و مرور روزمره در معابر، چه بخواهند و چه نخواهند در حال بازارگردی هستند. چنین شهری، برخلاف شهر سنتی که محصول اقتصاد کوثری و فرهنگ قناعت بود، محصول اقتصاد تکاثری و فرهنگ مصرف است؛ اقتصادی که برای رفع احتیاج بازار نیست، بلکه برای ایجاد بازار احتیاج است. اینکه در اقتصاد تکاثری، بسط بازار از موقعیت‌های خاص به کل شهر، چه تاثیراتی بر روحیات و خلقیات شهروندان دارد محل تامل جدی است؛ شهری که حتی بسیاری از شهروندانش شبها را به نوعی در بازار می‌خوابند! زیرا در منازلی سکونت دارند که طبقه فوقانیِ مغازه‌ها و ابنیه تجاری است و مبرهن است که در چنین شهری، حرکت بر مدار عبودیت، از عهده هرکسی برنمی‌آید: رجال لا تلهیهم تجاره و لابیع عن ذکر الله (نور/۳۷). @baladetayyeb

در روایت مفصلی از رسول خدا در مورد «اشراط الساعة» (نشانه های قیامت) آمده است که چطور وضعیت دینداری و انسانیت دچار دگرگونی و آسیب می شود یکی از ان موارد است: فَعِنْدَهَا تَقَارَبُ اَلْأَسْوَاقُ در این موقع است که بازارها نزدیک می شود إِذْ قَالَ هَذَا لَمْ أَبِعْ شَيْئاً وَ قَالَ هَذَا لَمْ أَرْبَحْ شَيْئاً فَلاَ تَرَى إِلاَّ ذَامّاً لِلَّهِ یک نفر می گوید امروز چیزی نفروختم دیگری می گوید سودی نکردیم نمی بینی آنها را مگر اینکه خدا را نکوهش می کنند يَا سَلْمَانُ ! إِنَّ عِنْدَهَا يُؤْتَى بِشَيْءٍ مِنَ اَلْمَشْرِقِ وَ شَيْءٍ مِنَ اَلْمَغْرِبِ يُلَوَّنُ أُمَّتِي در این موقع است که کالایی از شرق و کالایی از غرب می آید و امت من خود را به الوان مختلف زینت میکند فَالْوَيْلُ لِضُعَفَاءِ أُمَّتِي مِنْهُمْ وَ اَلْوَيْلُ لَهُمْ مِنَ اَللَّهِ وای بر ضعفای امت من از دست این ها و وای بر ایشان از ناحیه خدا یک عده از امت من هستند که توانایی تهیه این کالاها را برای خودشان ندارند. وای بر این ها از دست کسانی که توانایی تهیه این کالاها را دارند! همچنین وای بر این ها از ناحیه خدا زیرا این ها دلشان پر می زند برای تهیه این کالاها در حالی که مومن نباید این چنین باشد. (توضیح فراز آخر توسط آیت الله مجتبی تهرانی(ره) - کتاب علائم و اهوال قیامت، ص 43) البته احتمال دیگر در مورد «الویل لهم من الله» آنست که مربوط به گروه اغنیاء باشد که خود را ملون می کنند و ضعفا را تحقیر می کنند. منبع روایت: تفسير القمی، جلد۲، صفحه۳۰۳

خواب آیت‌الله حق‌شناس در جریان انقلاب آیت‌الله حق‌شناس_فقیه و عارف معاصر_ امام خامنه‌ای را علمدار می‌دانستند. همچنین امام زمان(عج) را در خواب دیده بودند که جلوتر ایستاده‌اند و امام خمینی(ره) پشت سر ایشان هستند. @BisimchiMedia

ما با حجت الاسلام میرهاشم حسینی شاگرد آیت الله حق شناس و مدیر فعلی مدارس علمیه فیلسوف الدوله و مجتهدی درس(الموجز) داشتیم. یکبار ایشان خاطره ای مستقیم از آیت الله حق شناس تعریف کردند گفتند یکبار عالمی به دیدار ایشان می‌آید و در میان گفتگو از امام(ره) بدگویی میکند اقای حق شناس پاسخ او را میدهد و ان شخص می رود بعد از رفتن او، امام زمان (عج) وارد می شود و به آیت الله حق شناس عتاب میکند که وقتی او این حرفها را در مورد "آقا روح الله" گفت شما چرا جلسه را ترک نکردید؟ (با وجود اینکه ایشان پاسخ داده بودند، حضرت می گویند چرا در اعلام مخالفت این کار را نکردی؟) بعد از این عتاب حضرت، آیت الله حق شناس تا چند ساعت گریه می کرده است همسر آیت الله حق شناس به استاد ما تماس می گیرد و میگویید بیایید و سعی کنید ایشان را آرام کنید. هم چنین همسر ایشان به آن عالم زنگ می زند و با تندی به او می گوید دیگر حق نداری پایت را در خانه ما بگذاری.

🔸سیرت صورتگری! قاعدتا مشاهده کرده اید زنانی را که کشف حجاب می کنند بسیار بسیار به ظاهر و زیبایی خود دقت و حساسیت دارند و بی حجابی را حقی قلمداد میکنند برای بروز زیبایی های آنها. آنچنان حساسیتی که نمیتوانند کوچکترین لک و جوش را در صورت خود ببینند. عموما آنها هزینه زیادی صرف آرایش و زینت خود می کنند. دلم به حال آنان می سوزد! چرا؟ آنان که تا این حد، به زیبایی شان اهمیت می دهند چه حالی خواهند داشت وقتی خود را در صورتهای قبیحه ی برزخی و اخروی مشاهده کنند و متوجه شوند نه چند سال، بلکه هزاران سال را باید در صورتی حیوانی و بلکه زشت تر از حیوان سپری کنند؟؟ به نظرتان می توانند این صورتهای موحش را از خود ببینند و تحمل کنند؟ جای غصه و دلسوزی ندارد واقعا؟ آنچه بر اساس آیات، روایات، استدلال حکما، شهود عرفا و مشاهده تجربه گران نزدیک به مرگ ثابت شده است این است که هر کس عقل و شرع را بر وجود خود حاکم کند صورت انسانی خواهد داشت اما مع الاسف آن انسانی که وهم یا غضب یا شهوت را بر خود مسلط کند صورتهایی حیوانی متناسب با این قوا را خواهد داشت. ای کاش این خانم ها به اندازه یک احتمال به این حقیقت تلخ توجه می کردند که خداوند با احکام شریعت خود خیر و صلاح آنها را میخواهد و دوست دارد برای همیشه در نهایت زیبایی زندگی کنند.

🔸فرق عرفان عملی و اخلاق فلسفی با یک تمثیل در اخلاق فلسفى، اخلاقى كه همه فيلسوفان گفته‏ اند، همين قدر گفته شده است كه براى انسان، ايثار فضيلت است ولى خودخواهى و استيثار رذيلت است؛ شجاعت، اخلاق ولى جبن و تهوّر ضد اخلاق است؛ سخاوت، خوب ولى بخل و اسراف بد است؛ صبر و خويشتندارى، خوب ولى جزع و فزع و بيتابى كردن بد است، و از اين قبيل مسائل. انسان يك كتاب اخلاق از كتب علماى اخلاق را كه بخواند مى‏ بيند مجموعه ‏اى از امور را توصيه و مجموعه ديگرى را منع كرده ‏اند: آنها بد است و اينها خوب. آنگاه انسان خودش را مثل اتاقى مى ‏بيند كه هيچ دكورى ندارد، در و ديوارش خالى محض است، ولى مقدار زيادى دكور و زينت آلات گذاشته ‏اند و مى ‏گويند اگر مى ‏خواهى اينجا مزيّن شود، اينها را نصب كن. فلاسفه چنين خيال كرده‏ اند كه نفس و روح انسان موجودى است كه مجموعه اين فضائل بايد در آن وجود داشته باشد. ولى آنها (عرفا) گفته‏ اند مسأله اين‏طور نيست؛ تو مانند يك نهال در حال حركت و تحوّل هستى، دارى [مسيرى را] منزل بعد از منزل طى مى ‏كنى؛ اگر مى ‏خواهى مراحل انسانيت را طى كنى بايد از منزل اول شروع كنى و ده منزل را طى كنى (براى فواصل كمتر صد منزل مى ‏گويند و براى فواصل نزديك‏تر هزار منزل). مثلًا اولين منزل تو «يقظه» (بيدارى و آگاهى) است، منزل دوم تو «توبه» است، منزل سوم «انابه» است، منزل چهارم «تفكر» و منزل پنجم «محاسبه» است. همين طور منزل به منزل بيان مى‏ كنند و انسان را تا آنجايى كه خودشان معتقدند مى ‏برند. بنابراين در پاسخ به اين سؤال كه آيا [شناخت عرفانى‏] مكانيزمى دارد يا نه، بايد گفت: مكانيزم بسيار عالى دارد. اينها جزء نفايس و ذخاير معارف دنياى اسلام است. گو اينكه امروز يك اخ ‏اخ كردن و يك تف تف كردن در بين خود ما پيدا شده است، ولى فرنگيها اكنون قدر اينها را بهتر از ما مى ‏دانند. اگر منازل عرفان را در نظر بگيريم، شناخت چند مرحله ‏اى است (ده مرحله‏ اى است و به يك حساب صد مرحله‏ اى و به حساب ديگر هزار مرحله ‏اى) ولى به يك حساب ديگر تك مرحله ‏اى است، چون همه از يك منبع يعنى «دل» برمى‌خيزد و منابع‏ متعدد ندارد. مجموعه آثار استاد شهيد مطهرى (مسئله شناخت)، ج‏13، ص: 391 پ ن: جای تاسف دارد که غربی ها نسبت به اندوخته های عرفانی ما قدرشناسی داشته باشند و از آن بهره برداری کنند اما جامعه حوزوی ما با گارد گرفتن نسبت به کلیت دانش عرفان، آن را وانهاده و نسبت به این تراث چند صد ساله بی مهری و بغض داشته باشد.

چی میشد اگه آقامون ما رو هم از زندان نفس آزاد می کرد

🔰امام(ره)، به معنای واقعی کلمه "آیت الله" و آیه ای از آیات الهی بر روی زمین بود؛ و خداوند پس از وفات ایشان، آیه ای دیگر از آیاتش را به ملت ایران هدیه کرد: 🔸«ما نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِها نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْها أَوْ مِثْلِهاٌ؛ هر آیه ‏اى از آیات خود را از میان برداریم، بهتر از آن يا همانند آن را مى ‏آوريم.» (بقره: 106) @basaer_fi

به نماز صبح و شبت سلام و به نور در نَسَبت سلام قطعه ای دلنشین از آقای سید حجت بحرالعلوم ذاکر اهل بیت ع

🔸نسبت عقل و شرع در کلام آیت الله جوادی آملی(حفظه الله) عقل سراج است نه صراط. شرع صراط است راه است، ذات اقدس الهي اين راه را ترسيم کرده است، عملاً هم ما به اين ذوات قدسي در زيارت جامعه مي‌گوييم: «أَنْتُم الصِّرَاطُ الأَقْوَم»، اينها صراط‌اند؛ ما با عقل اين صراط را تشخيص مي‌دهيم، عقل قانون‌گذار نيست، قانون‌شناس است؛ به دليل اينکه چه عقل حکيم باشد، چه عقل متکلم باشد، چه عقل اصولي باشد، چه عقل فقيه باشد، اين قانون قبل از اين عقل وجود داشت، وقتي اين عقل وجود پيدا کرد آن قانون موجود هست، وقتي اين شخص حکيم يا متکلم يا اصولي يا فقيه از دنيا رفت، اين عقل رخت بربست، اين قانون سر جايش هست؛ پس معلوم مي‌شود كه عقل قانون‌گذار نيست، بلكه قانون‌شناس است، عقل چراغ است، ما بايد بين سراج و صراط فرق بگذاريم. اين‌که شما مي‌بينيد مي‌گويند عقلاً و شرعاً اين‌طور است، اين نه حرف علمي است و نه مي‌شود اين‌جور حرف زد؛ بايد بگوييم عقلاً و نقلاً؛ نه عقلاً و شرعاً؛ شرع مقابل ندارد، صراط مقابل ندارد، صراط را که با سراج مقابل قرار نمي‌دهند. چراغ را که با راه مقابل هم قرار نمي‌دهند چراغ، چراغ است كه با چراغ‌هاي ديگر در رديف است؛ پس عقلاً و نقلاً، نه عقلاً و شرعاً؛ شريعت راه است، اينکه مي‌گويند شريعه فرات، شريعه فرات، چون مستحضريد اين نهرهاي تُند از هر جايش نمي‌شود آب گرفت، آن جاهايي که شيب نرم دارد و تشنه‌ها چه براي خودشان و چه براي مرکوب‌ها مي‌روند آب مي‌گيرند، «مورد الشاربة»، اين را مي‌گويند شريعه. پس شرع راه است، طريق است، طريق را بايد مهندس مشخص کند، عقل چراغ است، اين راه و اين قانون چه در نظام تکوين كه مربوط به آسمان و زمين و دريا و صحرا است و چه در نظام تشريع كه مربوط به بايد و نبايد و حلال و حرام و صحت و باطل است، قبل از عقل حکيم بود، قبل از عقل متکلم بود، قبل از عقل اصولي بود، قبل از عقل فقيه بود، بعد از مرگ اينها هم هست. درس خارج فقه آیت الله جوادی- 94/10/30

🌹 شهید از زبان شهید 📌 شهیدی که شب‌ها در نخلستان با پای برهنه در میان خارها می‌دوید و گریه و توبه میکرد. 🔹 حاج قاسم: شهید احمد امینی، آدم عارف عجیب بود. ◇ خوشا کسانی مردانه مرده‌اند و تو ای عزیز میدانی تنها کسانی مردانه می‌میرند که مردانه زیسته اند. #عارف_شهید_احمد_امینی #شهید_قاسم_سلیمانی 🕊 کانال زندگی به سبک شهدا 🆔 Eitaa.com/sireshohada http://eitaa.com/joinchat/2393309186Cb87aaefb20