تقدیم به از جان گذشتگانی که امنیت آور این سرزمین شدند . آنان که دنیا را جا گذاشته و خدا را در گریه های کودکان و زنان بی دفاع می دیدند . تقدیم به مردان سبز پوش سرزمینم

امروز که دنیا درگیر و دار نبرد بی سرانجام قدرت است ، امروز که غرب دست در دست اشرار داده و امنیت قاڑهی کهن را در خطر انداخته است ، امروز که برای خواب آسودهی کودکانمان هشت سال زیر گلوله باران همان قدرتها سپری کردیم و امنیت را در جای جای این خاک نقش زدیم و برای حفظ همین امنیت ، همین آرامش ، همین خنده ها ، مردانی را فدا می کنیم که کودکانشان هنوز عطر تن پدر را به جان نکشیده اند ... آیه قصه ی زنان به جا مانده از مردانی است که جان دادند و تن به خقت ندادند ؛ آیه قصه ی کودکانی است که پدر ندیده اند ، که پدر می خواهند قصه ی زنان و کودکان سرزمینی است که در طی هشت سال يتیمهای بسیاری برایش ماند . قصه ی مردانی که هویت گم کرده اند . قصه ی زنانی که بال پرواز مردانشان می شوند و ... بهشت همین نزدیکی هاست

🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 #حریم_عشـ‌ـق_تا_شهادت #رمان #از_روزی_که_رفتی #پارت‌اول بسم الله الرحمن الرحيم برف آن قدر بارید تا تمام جاده را سپید پوش کرد و راه ها را بست . جاده چالوس در میان انبوهی از برف فرو رفت و خودروهای زیادی در میان آن زمین گیر شدند . در راه ماندگان ، به هر نحوی سعی در گرم کردن خود و خانواده هایشان داشتند . جوان بلند قامتی به موتور سیکلت عظیم الجثه اش تکیه داده و کاپشن موتور سواری اش را بیشتر به خود می فشرد تا گرم شود ، کسی به او توجهی نداشت ؛ انگار سرما در دلشان نشسته بود که نسبت به همنوعی که از سرما در حال یخ زدن بود بی تفاوت بودند . با خود اندیشید : " کاش به حرف مسیح گوش داده بودم و با موتور پا در این جاده نمی گذاشتم ! " مرد شصت ساله ای از خودروی خوو پیاده شد . بارش برف با باد شدیدی که می وزید سرها را در گریبان فرو برده بود . صندوق عقب را باز کرد و مشغول انتقال وسایلی به درون خودرو شد . سایه ای توجهش را جلب کرد و باعث شد سرش را کمی بگیرد و به جوان در خود فرو رفته نگاه بیندازد ؛ لختی تامل کرد و بعد به سمت جوان . -سلام ؛ با موتور اومدی تو جاده ؟! هوا سرده ، بيا تو ماشین من تا راه باز بشه ! جوان چشمان متعجبش را به مرد روبه رويش دوخت و تکرار کرد بیام ماشین شما ؟! خب آره ! و دست پسر را گرفت و با خود به سمت خودرو برد : زود بیا که یخ کردیم ؛ بشین جلوا خودش هم در سمت راننده را باز کرد و نشست . وقتی در را بست ، متوجه زن جوانی شد که روی صندلی عقب نشسته . آرام سلام کرد و گفت : ببخشید مزاحم شدم . جوابی از دختر نشنید . آنقدر سردش بود که توجهی نکرد ، مرد پتویی به دستش داد و گفت : اسمم عليه ... حاج على صدام می کنن ؛ اسم تو چيه پسرم ؟

🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 #حریم_عشـ‌ـق_تا_شهادت #رمان #از_روزی_که_رفتی #پارت‌‌دوم طعم شیرینی داشت این پسرم گفتن حاج على طعم دهانش که شیرین شد ، قلبش را گرم کرد . -ارمیا هستم ... ارمیا پارسا حاج علی : فضولی نباشه کجا می رفتی ؟ ارميا : راستش داشتم برمیگشتم تهران ؛ برای تفریح رفته بودم جواهرده حاج علی : توی این برف و سرما ؟! ما هم می رفتیم تهران ارميا : این جور وقتا خلوته ؛ تهرانی هستید ؟ صدای زمزمه مانند دختر را شنيد : جواهر ده رو دوست داره ، روزایی که خلوته رو خیلی دوست داره . حاج علی با چشمان غمگینش به زن نگاه کرد : هنوز که چیزی معلوم نیست عزیز بابا ، بذار معلوم بشه چی شده بعد با خودت این جوری کن ! آیه در خاطراتش غرق شده بود و صدایی نمی شنید . صدای صحبت های ارمیا و حاج علی محو و محوتر میشد و صدای مردی در گوشش میزد : وای آیه ... انگار اینجا خود بهشته ! آیه با لبخند به مردش نگاه کرد و با شیطنت گفت : شما که تا دیروز میگفتی هر جا که من باشم برات بهشته ، نظرت عوض شد ؟ نه بانو : اینجا با حضور تو بهشته ، نباشی بهشت خدا هم خود جهنمه ؟ آیه مستانه خندید به این اخم و جديت صدای مردش .. صدای حاج علی او را از خاطرات به بیرون پرتاب کرد : آیه جان ... بابا ! بیا این آبجوش رو بخور گرمت کنه ؟ به لیوان میان دستان پدر نگاه کرد . لیوان را گرفت و بخارش را نفس کشید ؛ این عادت همیشگی او و مردش بود ، به یاد آورد ... مردش استکان را از روی میز برداشت و بخارش را نفس کشید و گفت

🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 #حریم_عشـ‌ـق_تا_شهادت #رمان #از_روزی_که_رفتی #پارت‌‌سوم لذت خوردن یه چایی خوب ، به اینه که اول عطرشو نفس بکشی ... مخصوصا وقتی چای زنجبیل باشه ! استکان را به بینی اش نزدیک کرد و نفس عمیقی کشید و با لذت چشمانش را بست . حاج علی لیوان چای را به سمت ارمیا گرفت : بفرمایید ، چای دارچينه ، بخور گرم شی ؟ لیوان را گرفت و تشکر کوتاهی کرد . نگاهی به اطراف انداخت . بارش برف قطع شده بود ؛ اما آن قدر شدید باریده بود که هنوز هم امکان حرکت وجود نداشت ؛ باید منتظر راهداری و امدادگران هلال احمر بمانند . دستی جلوی چشمش قرار گرفت ، حاج علی بسته ای بیسکوئیت را مقابلش گرفته بود : بخور ، بهتر از هیچیه ! وقت نشد وسایل سفر رو حاضر کنم ؛ برگشتمون عجله ای شد . حال دخترمم خوب نیست ، زنها بهتر این کارا رو بلدن ! ارميا : این حرفا چیه حاج على ، من مهمون ناخوانده شدم ! حاج على لبخندی زد و نگاهش مات جادهشد : انگار این راه حالاحالاها باز نمیشه . چند ساعت پیش بود که بهمون خبر دادن دامادم شهید شده ، سریع حرکت کردیم بریم ببینیم چی شده ؛ هنوز نمی دونیم چی شده ؛ اصلا خبر شهادتش قطعی هست یا نه ؟ نگاه کنجکاو ارمیا به حاج علی بود ؛ ولی نگاه حاج علی هنوز به تاریکی مقابلش بود : یک سال پیش بود که اومد بهم گفت میخوام برم سوریه ! می گفت آیه راضی شده ، اومده بود ازم اجازه بگیره ؛ میدونست این راهی که میره احتمال برنگشتنش بیشتر از برگشتنشه ! ارمیا پوزخندی زد به مردی که رفت و مرد و زن جوانش را بیوه کرد .... پوزخند زد به زنی که شوهرش را به کام مرگ فرستاده ... زئی که حکم مرگ همسرش را داده بود دستش !

#شهیدانهـ 🌿 یه‌جایه‌چی‌خوندم‌نوشته‌بو‌د .. - مثلاآخرش‌شھیدشیم‌شانسَکی !! #شھادت‌شانسکی‌نیس‌مشتی🚶🏾‍♂ شھادت‌‌تلاش‌میخاد .. شھادت‌عشق‌میخاد .. شھادت‌کنترلِ‌نفس‌میخاد .. شھادت‌‌سختی‌ودر‌دورنج‌میخاد .. #شھادت‌لیاقت‌میخاد :)💔 ❥︎🌸 @herimashgh

🌺5 صلوات🌺برای سلامتی و ظهور آقا امام زمان(عج) بفرستین تا انشاالله رمان بارگذاری بشه.🌸

🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸 🌸🌸 🌸 #حریم_عشـ‌ـق_تا_شهادت #رمان #از_روزی_که_رفتی #پارت‌پنجم پژوی ۴۰۵ سفید رنگ حاج علی میرفت و ارميا با موتور سیاهرنگش در پی آنها می راند . حاج علی از آینه به جوان سیاهپوش پشت سرش نگاه می کرد . نگران این جوان بود ... خودش هم نمی دانست چرا نگران اوست ! انگار پسر خودش بار دیگر زنده شده و به نزدش بازگشته است . خود را مسئول زندگی او می دانست . ساعات به کندی سپری می شد و راه به درازا کشیده بود . این برف سبب کندی حرکت بود . برای صبحانه و ناهار و نماز توقف های کوتاهی داشتند و دوباره به راه افتادند . به تهران که توقف کرد ؛ از ماشین پیاده شد و به سمت ارميا رفت ... خداحافظی کوتاهی کردند . حاج علی رفت و ارمیا نگاهش خیره بود به راه رفته ی حاج علی ! در یک تصمیم آنی ، به دنبال حاج على رفت ؛ می خواست بیشتر بداند . حاج علی او را جذب میکرد ... مثل آهن ربا ؟ جلوی خانه ای ایستادند و ماشین را وارد پارکینگ کردند . ارميا زمزمه کرد : " بچه پولدارن " وقتی ماشین پارک شد ، نگاه آیه به روزهایی رفت که گذشته بودند ، ماشین مردش در قم بود همان روزی خانه پدرش گذاشته بود و به سوریه رفته بود ، ماشین همان جا بود ! سوار آسانسور که شدند آیه باز هم به یاد آورد : - آخیش ! خسته شدما بانو ، چقدر راه طولانی بود . آیه پشت چشمی نازک کرد من که گفتم بذار منم یه کم بشینم ، خودت نذاشتی ؛ حالا هم دلم برات نمیسوزه ! چشمم روشن ، دیگه چی ؟! من استراحت کنم و شما رانندگی کنی ؟ آیه اعتراض آمیز گفت : خب خسته شدی دیگه