. 📌 شیعه کیست؟! . 👤#آیت‌الله‌حق‌شناس (رحمةاللّه‌علیه). 🍀#تهذیب. ------------------ . 📬 حُـوزِه عِلمِیّة حَضرَتِ آیـَـتُ اَللّه حـَقّ شِناس / اَمْینُ اَلْدُولِه _ فِیلْسُوفُ اَلْدُولِه. . 🌐 https://eitaa.com/hhaghshenas

🌕 احکام روزه ۲۴ 🌺 احکام روزه‌ی مسافر ۲ ❇️ مسأله ۹۳۸. کسی که در ماه رمضان مسافر است، چنان‌چه نمازش قصر باشد، نباید در سفر روزه بگیرد، و اگر نماز را در سفر چهار رکعتی می‌‌خواند (مانند مسافری که در مکانی قصد ماندن ده روز را دارد یا مسافرت شغل اوست) واجب است روزه بگیرد. ❇️ مسأله ۹۴۱. هرگاه مسافر پیش از ظهر وارد وطن شود یا به جایی برسد که قصد دارد ده روز توقف کند، اگر کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد، باید روزه بگیرد، و اگر مبطلی انجام داده، باید بعداً قضا کند، ولی اگر بعد از ظهر وارد شود، نمی‌تواند روزه بگیرد. 🍃 یکی از مسائل پرتکرار در این ایام، مسافرت و اقامت ده روزه است، لذا مسائل مرتبط با این بحث تقدیم می‌شود. ❇️ مسأله ۵۲۶. در صورت تحقق یکی از موارد زیر سفر پایان یافته و باید نماز را تمام خواند (قواطع سفر): ۱. عبور از وطن ۲. قصد اقامت حداقل ده روز در یک مکان، یا علم به آن ۳. ماندن سی روز در یک مکان، در حال تردید و بدون قصد اقامت ده روز. 2⃣ قصد اقامت ده روزه 🍃 این عنوان چند قید دارد: ۱. قصد یا علم و اطمینان ۲. اقامت ۳. ده روز (مقصود از روز) ۴. پی‌درپی و مستمرّ ۵ مکان واحد ❇️ مسأله ۵۵۸. اگر مسافر قصد کند در مکانی ده روز اقامت کند، باید نماز را در آن‌جا تمام بخواند؛ امّا اگر بدون قصد و یا در حال تردید ده روز بماند، نمازش قصر است. 🍃 یکی از نکات کلیدی تصمیم جدّی بر اقامت ده روزه است. ❇️ مسأله ۵۵۹. اگر انسان قصد اقامت ده روزه نکرده است، ولی یقین یا اطمینان دارد که ده روز در مکانی خواهد ماند، باید نماز را تمام بخواند. امّا اگر فقط گمان دارد که می‌‌ماند؛ نمازش قصر است. 🍃 علم و اطمینان در حکم قصد است؛ و قصد باید همراه با اطمینان باشد. ❇️ مسأله ۵۶۰. ده روز اقامت باید متوالی و پشت سر هم باشد، و بین آن قصد سفری را که موجبِ قصر نماز است نداشته باشد. بنابراین اگر قصد دارد پنج روز در محلی بماند، سپس به ده فرسخی برود و برگردد و مجدداً پنج روز دیگر بماند، قصد اقامت محقق نمی‌شود و از ابتدا نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۱. اگر هنگام قصد اقامت تصمیم داشته باشد که در بین ده روز از محلّ اقامت خارج شود، و به مسافتی کمتر از چهار فرسخ برود (یعنی قصد خروج به مقدار کمتر از مسافت شرعی مقارن با قصد اقامت ده روز است)، درصورتی‌‌که قصد داشته باشد به مقداری خارج شودکه عرفاً با ماندن ده روز در یک‌جا منافات ندارد؛ مانند این‌که بخواهد در این مدت دو سه بار، و هر بار حداکثر به مدّت نصف روز خارج شود، به قصد اقامت او خللی وارد نمی شود و نمازش تمام است. 🍃 در میزان زمانی که مخلّ به اقامت نیست بین مراجع اختلاف است: 🌱 مرحوم امام: در بين ده روز فقط يک مرتبه برود، و بيش از ۲ ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد 🌱 آیت‌الله سيستانى: اگر مدّت رفتن و آمدنش به اندازه‌‌ای باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند، و چنان‌چه منافات داشته باشد نماز را شكسته به جا آورد. مثلًا اگر از اوّل قصد داشته باشد كه تمام يک روز يا تمام يک شب از آن‌جا خارج شود با قصد اقامت منافات دارد و بايد نماز را شكسته به جا آورد، ولى چنان‌چه قصدش اين باشد كه مثلًا در نصف روز خارج شده و سپس برگردد، هر چند برگشتنش بعد از رسيدن شب باشد، بايد نماز را تمام به جا آورد؛ مگر در صورتی‌‌که اين طور خارج شدن او به مقداری تكرار شود كه عرفاً بگويند در دو جا يا بيشتر اقامت دارد. 🌱 آیت‌الله مکارم: قصد اقامت در دو محل نزدیک به هم به فاصله ۳ الى ۴ کیلومتر مانعى ندارد، ولى بیش از این تا قبل از ۲۱.۵ کیلومتر (حدّ مسافت شرعى) تنها مى‌تواند روزى یکى دو ساعت برود و برگردد، (این‌گونه اقامت را چه از ابتدا قصد کند یا نه، تفاوتى ندارد)، مگر این‌که بعد از گذشتن ده روز یا بعد از خواندن یک نماز چهار رکعتى به جایى که کمتر از چهار فرسخ است برود و به محلّ اقامت خود بازگردد که در این صورت باید نماز را تمام بخواند. ❇️ مسأله ۵۶۲. مراد از "روز" در اقامت ده روز، معنای عرفی آن؛ یعنی از طلوع تا غروب خورشید است. بنابراین اگر فردی هنگام طلوع خورشید وارد مکانی شود و قصد کند تا غروب روز دهم آن‌جا بماند، نمازش تمام است و لازم نیست که شب اول و آخر نیز در آن‌جا باشد. 🍃 در مراد از روز اختلاف است: 🌱 معمول مراجع، مرحوم امام، آیت‌الله سیستانی و مکارم: روز شرعی، از طلوع فجر 🌱 حضرت آقا: روز عرفی، از طلوع آفتاب ❇️ مسأله ۵۶۴. اگر مسافر بخواهد مقداری (هرچند به اندازه یک ساعت) کمتر از ده روز بماند، برای تحقق قصد اقامت کافی نبوده و نمازش قصر است. ❇️ مسأله ۵۶۵. کسی که قصد اقامت ده روز کرده، پس از اتمام ده روز تا زمانی که از آن محل خارج نشده، نمازش تمام است و نیاز به قصد مجدد ندارد. 🖋حجت‌الإسلام و المسلمین استاد اصغری بر محور «رساله نماز و روزه» حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (دام ظلّه العالی)

🌙 ماه بندگی؛ ۲۴ 🌺 معرفت امیرالمؤمنين (صلواتُ اللهِ عليه) 🌿 توصیف امیرالمؤمنين (علیه‌السّلام) در بیان امام صادق (عليه‌السّلام)؛ بخش دوم 🌴 ادامه بیانات مقام معظّم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (حفظه‌الله)، در توضیح فرمایش امام صادق (عليه‌السّلام): ۱. اجتناب از حرام (مال و دستاورد حرام) ۲. انتخاب سخت ترین امر در دین ۳. پیش قدم در امر خیر؛ سابقون في الخیرات 4⃣ تنها جایگزین برای وظایف پیامبر 🍃 «وَ مَا أَطَاقَ عَمَلَ رَسُولِ اللهِ (صلّی‌ اللهُ ‌علیه ‌و آله) مِنْ‏ هَذِهِ الْأُمَّةِ غَيْرُه» 🌱 هیچ کس از این امّت طاقت این را نداشت که مثل پیامبر عمل کند، مگر او. او بود که مثل پیامبر در همه جا می‌رفت. هیچ‌کس دیگر نمی‌توانست به دنبال پیامبر و پا جای پای آن حضرت حرکت کند. 5⃣ مؤمن کامل؛ همیشه بین خوف و رجاء 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَعْمَلُ عَمَلَ رَجُلٍ كَانَ وَجْهُهُ بَيْنَ الْجَنَّةِ وَ النَّار؛ِ يَرْجُو ثَوَابَ هَذِهِ وَ يَخَافُ عِقَابَ هَذِه» 🌱 با همه این کارهای بزرگ و خداپسند و مؤمنانه، رفتار او، رفتار یک انسان بین خوف و رجا بود؛ از خدا ترسناک بود، کأنّه او را بین بهشت و جهنّم قرار داده‌اند؛ در یک طرف بهشت را می‌بیند، در یک طرف جهنّم را می‌بیند. خلاصه این جمله این است که به این همه مجاهدت، به این همه انفاق، به این همه عبادت، مغرور نمی‌شد. 🛑 ما حالا دو رکعت نافله و چند جمله دعا که بخوانیم -و اگر دو قطره اشک بریزیم- فوراً مغرور می‌شویم که بله دیگر: «این منم طاووس علیّین شده»! امّا امیرالمؤمنین با این انبوه عمل صالح، مغرور نمی‌شد. 🌱 البته این‌که چرا شخصی مثل امیرالمؤمنین، شخصی مثل پیامبر، شخصی مثل امام سجّاد -که خدا اصلاً بهشت را برای خاطر این‌طور انسان ها آفریده- باز از آتش جهنّم می‌ترسند و به خدا پناه می‌برند، این خودش بحث جداگانه‌ای دارد. ما کوچکیم؛ دید ما قاصر است؛ ما نزدیک بین هستیم؛ ما عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ ما مثل بچه کوچک و غیرممیّزی هستیم که در مقابل یک شخص عظیمِ علمی بازی می‌کند؛ می‌آید و می‌رود و اصلاً عین خیالش هم نیست؛ چون نمی‌شناسد که این شخص کیست؛ اما شما که پدر او هستید و عقلتان صد برابر اوست، در مقابل آن شخصیت خضوع می‌کنید. ما در مقابل خدای متعال وضعیتمان این است. ما مثل بچه‌ها، مثل آدم‌های غافل، مثل آدم‌های پست، عظمت الهی را نمی‌فهمیم؛ امّا آن کسانی که از مرحله علم، به مرحله ایمان رسیده‌اند؛ از مرحله ایمان، به مرحله شهود رسیده‌اند؛ از مرحله شهود، به مرحله فناءِ للّه رسیده‌اند؛ آن‌ها هستند که عظمت الهی در چشم‌هایشان آن‌چنان جلوه می‌کند که هر عمل صالحی از آن‌ها سربزند، به‌نظرشان نمی‌آید؛ اصلاً می‌گویند ما کاری نکرده‌ایم. همیشه بدهکار ذات مقدس احدیّتند. 6⃣ آزاد کردن هزار برده با دسترنج خود 🍃 «وَ لَقَدْ أَعْتَقَ مِنْ مَالِهِ أَلْفَ مَمْلُوكٍ فِي طَلَبِ وَجْهِ اللهِ وَ النَّجَاةِ مِنَ النَّارِ مِمَّا كَدَّ بِيَدَيْهِ وَ رَشَحَ مِنْهُ جَبِينُهُ» 🌱 به تدریج، هزار غلام و کنیز را که از مال شخصی خود خریده بود، آزاد کرد؛ برای این‌که رضای خدا را جلب نماید و از آتش جهنّم خود را دور کند. این پول‌هایی که می‌داد، پول‌هایی نبود که مفت گیرش آمده باشد. امام صادق طبق این روایت می‌گوید: «ممّا کَدَّ بیدیه»؛ با کدّ یمین و عرق جبین و با کار سخت، پول به ‌دست آورده بود. چه در زمان پیامبر، چه در زمان فترت بیست و پنج سال، چه در زمان خلافت -که از بعضی از آثار فهمیده می‌شود که امیرالمؤمنین در زمان خلافت هم کار می‌کرد- آن حضرت کار می‌کرد؛ مزرعه آباد می‌نمود، قنات می‌کَند و پول در می‌آورد و این پول‌ها را در راه خدا انفاق می‌کرد. از جمله مرتّب برده می‌خرید و آزاد می‌کرد؛ هزار برده را این‌طور خرید و آزاد کرد. 7⃣ غذای ساده خانواده 🍃 «وَ إِنْ كَانَ لَيَقُوتُ أَهْلَهُ بِالزَّيْتِ وَ الْخَلِّ وَ الْعَجْوَةِ» 🌱 غذای معمولی خانه امیرالمؤمنین اين‌ها بود: زیتون، سرکه، خرمای متوسّط و یا پایین؛ که حالا مثلاً در عرف جامعه ما نان و ماست، یا نان و پنیر است. 8⃣ لباس ساده حضرت 🍃 «وَ مَا كَانَ لِبَاسُهُ إِلَّا الْكَرَابِيسَ، إِذَا فَضَلَ شَيْ‏ءٌ عَنْ يَدِهِ مِنْ كُمِّهِ دَعَا بِالْجَلَمِ‏ فَقَصَّه» 🌱 لباس معمولیش کرباس بود. اگر آستینش مقداری بلند بود، قیچی می‌خواست و آستین بلند را می‌برید؛ یعنی حتّی به زیادی آستین برای خودش راضی نمی‌شد. می‌گفت این زیادی است؛ این پارچه را در جایی مصرف کنند و به کاری بزنند! آن روز پارچه هم خیلی کم بود و مردم مشکلاتی در زمینه پوشش داشتند؛ این بود که یک تکّه پارچه کرباس هم می‌توانست به دردی بخورد.