🔴 خواص بیماری از منظر دین یا سلمان! انّ لک فی علتک إذا اعتلک ثلاث خصالٍ: أنت من الله بذکر، و دعاؤک فیها مستجاب، و لاتدع العلّة علیک ذنباً إلا حطّته عنک. متّعک الله بالعافیة إلی انقضاء اجلک.[1] حضرت خطاب به سلمان می فرمایند: وقتی بیمار می شوی، خدای متعال سه امتیاز برای تو قرار می دهد، بیماری از امور نامطلوب زندگی انسان است، منتهی مانند همۀ پدیده های دیگر زندگی، گاهی بواطنی بوجود دارد که توجّه به آن بواطن قضاوت انسان را در مورد حادثه تغییر می دهد. بیماری در بادی نظر یک امر نامطلوبی است لکن این سه فایده را در خود دارد: تو را به یاد خدا می اندازد، در حالت آسایش و رفاه انسان غفلت می کند ولی در حال سختی و بیماری انسان بطور طبیعی به یاد خدا می افتد. پس غفلت را از بین می برد. دعایت مستجاب می شود، دعای بیمار چون با توجّه و از اعماق دل و با انگیزه است، دعای واقعی است، طبعاً چنین دعایی مستجاب است مگر موانعی برای استجابت باشد. درد و بیماری گناهان تو را از تو می گیرد، خداوند هر چه سختی در کفّۀ انسان بگذارد، در مقابلش در آن کفّۀ دیگر اجر و ثواب است. در ترازوی اعطاء الهی تعادل و هماهنگی وجود دارد. این سه خصوصیت در بیماری هست، امّا اینکه عافیت و صحّت را امر نامطلوب بدانیم، این طور نیست؛ لذا بعد حضرت دعا می کنند می فرمایند: خداوند هیچ بیماری ای متوجّه تو نکند تا زنده هستی. بنابراین، بیماری هر چند ظاهری تلخ و ناگوار دارد امّا اگر انسان توجّه کند می بیند باطن آن شیرین است و جبران می کند آن تلخی ظاهر را. پی نوشت: [1] النوادر، صفحۀ143. ═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═ @hkaitb

🔴حکایت خربزه شیرین خوردن لقمان از روی قدردانی لقمان، غلامی دانا و درستکار بود و شب و روز در کار برای ارباب خود تلاش می‌کرد. ارباب او هم وقتی درستکاری و زیرکی لقمان را می دید، او را عزیز می‌داشت و به او ارزش زیادی می‌داد. تا جایی که در مهمانی ها هر گاه غذا می آوردند، ارباب از لقمان می‌خواست با آن‌ها غذا بخورد و تا لقمان غذا نمی خورد، ارباب هم دست به غذا نمی زد. روزی برای آنها خربزه ای آوردند. ارباب در حضور میهمانان دستور داد تا لقمان را پیش او بیاورند. سپس از روی علاقه تکه ای از خربزه را برید و به لقمان داد. لقمان قاچ خربزه را از دست ارباب گرفت و با علاقه آن را خورد. وقتی ارباب شور و علاقه‌ی لقمان را در خوردن خربزه دید، تکه های دیگری برید و به او داد تا به هفده تکه رسید. لقمان همچنان تشکر می‌کرد و با اشتیاق می‌خورد. عاقبت یک تکه از خربزه باقی ماند و ارباب با خودش گفت: این یک تکه را خودم می خورم تا ببینم چقدر شیرین است که لقمان اینطور با لذت می‌خورد. ارباب تکه آخر خربزه را در دهانش گذاشت تا بخورد اما دید آن چنان تلخ است که گلو را می‌سوزاند. ارباب از لقمان پرسید: چطور توانستی این زهر و تلخی هربزه را تحمل کنی و آن را با این اشتیاق و شادی خوردی و اصلا چرا به روی خودت نیاوردی که تلخ است؟ لقمان گفت: من از دست تو آنقدر میوه های شیرین و غذاهای لذیذ خورده ام که حالا خجالت کشیدم به خاطر خربزه تلخی که یک بار از تو به من رسید، شکایت کنم. ارباب لبخند پر مهری از روی رضایت بر لبش نقش بست. حاضرین نیز همه لبخند زدند و قدردانی و سپاسگزار بودن لقمان را تحسین کردند. ═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═ @hkaitb

مجری که در برنامه زنده اعلام میکنه سفیدی موهاش با استفاده این راهکار مشکی شد 😍 موی سفید رو توی آیینه دیدم ... آهی بلند از ته دل کشیدم .. داستان موهای سفید مجری ✅ این روش رو از دست نده 👇 https://1ta100.ir/qu-ads/939 https://1ta100.ir/qu-ads/939

‼️با این روش دیگه استفاده از مداد و ریمل بی معنیه‼️ بدون تتو و کاشت ابرو ها و مژه هاتو قبل از عید پرپشت کن 🧏‍♂️ این راهکار روی ۳هزار نفر تست بالینی شد👇 #تضمینی ✅ جهت اطلاعات بیشتر لینک زیر را لمس کنید👇 https://1ta100.ir/qu-ads/940 https://1ta100.ir/qu-ads/940

🌸🍃🌸🍃 #داستان_پندآموز حضرت موسی (ع) از کنار باغی می گذشتند که مرد جوانی از ایشان برای خوردن سیب به باغ دعوت کردند. حضرت وارد باغ شدند و از عظمت و وسعت و نعمت‌های باغ در حیرت فرو رفتند. حضرت موسی از چگونگی دست یافتن به این باغ سوال کرد. آن جوان گفت: من زمان مرگ پدرم چیزی نداشتم و پدرم انسان نیکوکار و اهل بخشش بود. زمانی که از دنیا می رفت به من گفت: پسرم من درست است مال دنیای زیادی از خود باقی نمی‌گذارم ولی خدای بزرگی دارم که تو را به او و امید و کرمش می‌سپارم. پدرم از دنیا رفت در حالی که از او به من فقط 5 سکه طلا ارث رسیده بود. با این 5 سکه در بازار می‌رفتم ، مرد ثروتمندی را دیدم که از مرد فقیری باغی خریده بود که چشمه آن خشک شده بود و ثروتمند به زور می‌خواست باغ را پس بدهد ولی فقیر نداشت. باغ را به 20 سکه خریده بود ولی به 5 سکه پس می‌داد که فقیر هیچ در بساط نداشت. جلو رفتم و 5 سکه دادم و خریدم تا آبروی آن مرد فقیر را حفظ کنم. همه مرا مسخره کردند و گفتند: باغی که چشمه آن خشک شده است ، بیابان است. چون به باغ رسیدم ، دست به دعا برداشتم که خدایا از فضل خود بی‌نیازم کن. صبح دیدم سنگ بزرگی که در وسط باغ بود، کنار رفته و چشمه‌ای پدید آمده است. این معجزه در شهر پیچید و آن مرد ثروتمند مرا راضی کرد به 100 سکه که آن باغ را بفروشم. من فروختم. بعد از چند روز سنگ برگشت و چشمه خشک شد و آن مرد ثروتمند مجبور شد به 10 سکه آن باغ را به من بفروشد. من خریدم. 90 سکه داشتم که مالکان باغ‌های مجاور باغ من، مرا انسان درویش مسلکی دیدند و باغ‌های خود از ترس خشکسالی ، ارزان به من فروختند و من که لطف خدا را در قبال نیت خیر دیده بودم، همه را به امید خدا خریدم و بعد از چند روز دوباره چشمه جوشان شد و این همه باغ به خاطر 5 سکه ارث پدری و توکل پدرم در زمان مرگش به خداست. ندا آمد ای موسی(ع) به بیابان برو. مردی دید که تا گردن در ماسه خود را پنهان کرده بود، علت را پرسید. مرد گفت: پدر من ثروتمندترین مرد شهر بود، زمان مرگش من گریه می کردم ، مشتی بر گردن من کوبید و گفت: فرزند، مرد ثروتمندی چون من گریه نمی‌کند، حتی خدا هم به تو چیزی ندهد، پدرت آن قدر باقی گذاشته است که 10 نسل کاری نکنید و بخورید. سالی نکشید همه ثروت من بر باد رفت و اکنون دو سال است حتی لباسی بر تن هم ندارم و از ترس طلبکاران در ماسه‌های بیابان از شرمم پنهان شده‌ام. شب‌ها در تاریکی چون حیوانات بیرون می‌روم و شکاری می‌کنم و روزها برای حفظ بدنم از سرما در ماسه‌ها پنهان می‌شوم. ندا آمد ای موسی (ع) آن جوان صاحب باغ بی‌کرانه، نعمت من برای پدری بود که کار نیک کرد و بخشش به خاطر من به فقرا نمود و زمان مرگش جز چشم امید به کرم من چیزی در بساط نداشت. و این‌که می‌بینی، سزای کسی است که ثروت خود را نبخشید و سهم فقرا را نداد به امید این که فرزندانش بعد او از ثروت او بی‌نیاز شوند. به آن جوان صاحب باغ بگو، پدرت با من معامله کرد و من کسی هستم که یا با بنده‌ام تجارت نمی کنم و رهایش می کنم و یا اگر تجارت کنم، چه بخواهد چه نخواهد، غرق نعمتش می‌کنم، حتی هر چه را می‌بخشم او ببخشد، باز از سیل رحمت و ثروت من نمی‌تواند خود را رها سازد. و به این جوان هم بگو، دیگر بر ثروت هیچ‌کس تکیه نکند و توبه کند و یقین کند جز من کسی نمی‌تواند ببخشد چنانچه جز من کسی هم نمی‌تواند بگیرد. نیز ، بداند اگر توبه نکند ،بادی می‌فرستیم تا ماسه‌ها را از کنار بدن او بردارد، تا از سرما بمیرد. آن‌گاه قدرت ستر و پوشاندن عورت خود را حتی نخواهد داشت. #پندهای_تاریخ_جلد5_ص240 @hkaitb

🔮فـال عـدد شـانـس🔮 دقـیـق تـریـن فـال بـرای جـذب شـانـس✨ فـقـط کـافـیـه امـتـحـان کـنـیـد❗️ فـال عـدد شـانـس و نـحـوه مـحـاسـبـه👇 https://eitaa.com/joinchat/3153264757C55e77e0572

🔮عـلـت مـرگ مـتـولـدیـن هـر مـاه⚰ 💦کـلـیـک کـن روی مـاه تـولـدت🤯📵 🚷فـــروردیــــن⚰ 🚭اردیبهــشـت⚰ 📵خــــــرداد⚰ 🔞تـــــیــــــر⚰ 🚱مـــــــرداد⚰ 🚳شــهـــریور⚰ 🚷مــهـــــر⚰ 🚭آبـــان⚰ 📵آذر⚰ 🔞دی⚰ 🚱بـهـمـن⚰ 🚳اســفـند⚰ 📛مـن بـا سـرطـان مـی مـیـرم😰☝️

🌸🍃🌸🍃 #چاپلوسی_در_دربار در انگلستان پادشاهی به نام کانوت به حکومت رسید. در کاخ نزدیک 100 نفر بیکار بودند که برای شاه شعر می‌خواندند و مدح کرده و حقوق می‌گرفتند. روزی همه این 100 نفر را کنار دریا برد و یکی‌یکی آن‌ها شروع به ستایش شاه کردند. یکی گفت: ای شاه دریا ابهت خود را از تو دارد. یکی گفت: ای شاه، خورشید به امر تو می‌تابد و... شاه به هر مدحی سکه ای طلا می‌داد. یکی گفت: ای شاه همانا من یقین دارم که آن‌چه در ولایت انگلستان است، خورشید و دریا و زمین همه تحت امر پادشاهی توست. شاه سکه‌ای داد و پرسید، چه‌کسانی گفته این مرد را تایید می کنند؟ همگی تایید کردند و شاه سکه ای به هر یک داد. شاه همه را سوار کشتی کرد و با خود به دریا برد. و شاعر را دستور داد با طناب در آب دریا آویزان کنند. شاعر از ترس کوسه ترسید. شاه گفت: مگر نگفتی دریا به اذن من است و تحت فرمان من؟ من به کوسه‌ها امر می‌کنم وقتی جلو آمدند تو را نخورند. شاعر که دید حرفی زده و باید روی حرف خود بایستد مجبور شد در دریا آویزان شود. کوسه نزدیک شد و شاه داد زد، ای کوسه دور باش. اما کوسه او را گرفت و با خود به دریا برد. یک‌یک کسانی را که سکه گرفته بودند، چنین کرد و کوسه همه را خورد. یکی را زنده گذاشت تا داستان را به همه بگوید. داستان در شهر پخش شد و هیچ‌کسی حاضر به مجیزگویی شاه در دربار نشد. و چنین شد که رسم زشت شاعری و چاپلوسی از دربار انگلیس رخت بربست. @hkaitb