آیات قرآن کریم در توصیف امام حسن (ع) گرچه نام امام حسن علیه السلام نیز همانند نام پدرش علی (ع) و سایر اهل بیت در قرآن نیامده است، ولی به صورت توصیفی و اشاره ذکر شده است. به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛روایات مربوط به فضایل امام حسن (ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند؛ و آیاتی نیز درباره او و پدر ومادر و برادرش نازل شده است. به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی (ع) به توصیف‌هایی که از آن امام همام (ع) در برخی از سوره‌ها یا آیات آورده شده دراین گزارش می‌خوانیم. آیات قرآن کریم در توصیف امام حسن (ع) ۱- امام حسن (ع) مظهر آیه تطهیر در سوره احزاب آیه ۳۳ چنین آمده است: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا.» (جز این نیست که اراده خدا بر آن است که از شما خاندان پیامبر هر گونه پلیدی را دور سازد و پاک گرداند (همه شیعیان و اکثر اهل سنت، مراد از اهل بیت را در این آیه «خمسه طیبه» می‌دانند: یعنی محمد، علی، فاطمه، حسن وحسین علیهم السلام. ۲- امام حسن (ع) وآیه ذوی القربی در سوره شوری آیه ۲۳ چنین آمده است: «قل لا اسألکم علیه اجراََ الا المَوده فی القربی» (ای پیامبر، بگو اجری بابت تبیلغ رسالت خویش از شما نمی‌خواهم، جز اینکه با خویشانم دوستی کنید.) بدون شک، یکی از مصادیق بارز خویشان رسول خدا «صلّی الله علیه و آله وسلّم» امام حسن مجتبی علیه السلام است. ۳- امام حسن (ع) وسوره انسان در سوره انسان آیات پنجم به بعد، گروهی را با وصف ابرار می‌ستاید که با نیت خالص به نذر خویش عمل کرده و غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر داده‌اند: ۵) ان الابرار یشربون من کأس کان مزاج‌ها کافورا ۶) عینا یشرب بها عبادالله یفجرون‌ها تفجیرا ۷) یوفون بالنذر و یخافون یوما کان شره مستطیرا ۸) و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا ۹) انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء و لا شکورا (خوبان از جامی می‌نوشند که مزه‌اش کافور است و آن چشمه‌ای است جوشان که بندگان خدا از آن می‌نوشند. همان‌ها که به نذر خویش وفا می‌کنند، از روز قیامت در هراسند و غذای خویش را براساس دوستی پروردگار، به مسکین و یتیم و اسیر می‌بخشند و می‌گویند: «فقط به خاطر خدا غذایمان را به شما دادیم و هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبیم.») آیات قرآن کریم در توصیف امام حسن (ع) اکثرمفسران در شأن نزول این آیه‌ها گفته‌اند: حسنین علیهما السلام مریض شدند. علی (علیه السلام) و فاطمه علیهالسلام و فضه و حسنین سه روز برای سلامتی آن‌ها روزه نذر کردند. هر روز اول افطار، نیازمندی سر رسید و آن‌ها افطارشان را به او دادند و سه روز متوالی با آب روزه گرفتند. سپس این آیات نازل شد و خداوند اینان و از جمله امام حسن علیه السلام را ابرار نامید. ۴- امام حسن (ع) وآیه تلقی کلمات امام وقتی آدم به دلیل ترک اولایش از بهشت رانده شد، سال‌های زیادی گریه کرد و از خدا خواست توبه‌اش را بپذیرد. تا سرانجام روزی همان‌طور که می‌گریست و به آسمان می‌نگریست، ناگهان با چشم باطن دید روی عرش الهی چنین نوشته شده: «محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین.» آن گاه فهمید اینها، هر که هستند، از مقربان درگاه الهی‌اند. پس خدا را به حق ایشان قسم داد و در اینجا بود که توبه‌اش پذیرفته شد. به عقیده‌ی اکثر مفسّران شیعه آیه‌ی زیر به همین ماجرا اشاره کرده است: «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه» (آدم از خدایش کلماتی را آموخت که باعث پذیرش توبه او گردید.) سوره بقره آیه ۳۶، ۵- امام حسن (ع) مصداق اولی الامر جابربن عبدالله انصاری می‌گوید: نزدرسول خدا (صلّی الله علیه وآله و سلّم) بودم که این آیه نازل شد: «یا ای‌ها الذین آمنوا اطیعو الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم» (ای مؤمنان! از خدا و رسول و صاحبان فرمان که در میان خودتان هستند پیروی کنید.) پرسیدم: «یارسول الله! خدا را شناختیم و اطاعتش کردیم. تو را نیز شناختیم و اطاعتت نمودیم، اما اولی الامر چه کسانی هستند؟» رسول خدا فرمود:: «آنان جانشیان و حاکمان پس از من هستند که اولین‌شان برادرم، علی، و سپس حسن وحسین..؛ و آخرین‌شان محمدبن الحسن مهدی است که زمین را از عدل و داد پر می‌کند، پس از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.» انتهای پیام/

( امام باقر علیه‌السلام فرمودند: سه چیز است که خداوند عزوجل در باره آنها به کسی اجازه مخالفت نداده است. رساندن امانت به نیکوکار و بدکار، وفای به عهد با نیکوکار و بدکار و نیکی به پدر و مادر، چه نیکوکار باشند و چه بدکار! )

📣 معراج مومن 🔸 رهبر انقلاب: شب قدر معراج مؤمن است. کاری کنیم عروج کنیم و از مزبله مادی که بسیاری از انسانها در سراسر دنیا اسیر و دچار آن هستند، هرچه می‌توانیم، خود را دور کنیم. دلبستگی‌ها، بدخلقی‌ها، روحیات تجاوزگرانه، افزون خواهانه و فساد و فحشا و ظلم، مزبله‌های روح انسانی است. این شبها باید بتواند ما را هرچه بیشتر از اینها دور و جدا کند. ⭐️ سالروز معراج پیامبرگرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص)گرامی باد #

📣 معراج مومن 🔸 رهبر انقلاب: شب قدر معراج مؤمن است. کاری کنیم عروج کنیم و از مزبله مادی که بسیاری از انسانها در سراسر دنیا اسیر و دچار آن هستند، هرچه می‌توانیم، خود را دور کنیم. دلبستگی‌ها، بدخلقی‌ها، روحیات تجاوزگرانه، افزون خواهانه و فساد و فحشا و ظلم، مزبله‌های روح انسانی است. این شبها باید بتواند ما را هرچه بیشتر از اینها دور و جدا کند. ⭐️ #

امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند: "هر که برادرش را در کارى ناپسند ببیند و بتواند او را از آن باز دارد و چنین نکند، به او خیانت کرده است!..." "مَن رَأى أخاهُ عَلَى أمرٍ یُکرِهُهُ فَلَم یَرِدهُ عنهُ وَ هُو یقدِر عَلَیهِ، فَقَد خَانَه..." 📚الامالى صدوق، ص۳۴۳ 🔴 #نیمه_پنهان_غرب 👇 https://eitaa.com/joinchat/3959554299C7b558c3f51

✍امام باقرعلیه السلام هر کس بعد از وضو گرفتن یک بار آیة‌الکرسی را بخواند، خداوند ثواب چهل سال خواندن آن را به وی می‌دهد 📗بحار الأنوار ج77 ص317 🆔 🔴 #نیمه_پنهان_غرب 👇 https://eitaa.com/joinchat/3959554299C7b558c3f51

✍جمعی از اصحاب در محضر رسول خدا بودند، حضرت فرمود: می خواهید کسل ترین، دزدترین، بخیل ترین، ظالم ترین و عاجزترین مردم را به شما نشان دهم؟ اصحاب: بلی یا رسول الله! 👈فرمود: ✨1- کسل ترین مردم کسی است که از صحت و سلامت برخوردار است ولی در اوقات بیکاری با لب و زبانش ذکر خدا نمی گوید. ✨2-دزدترین انسان کسی است که از نمازش می کاهد، چنین نمازی همانند لباس کهنه در هم پیچیده به صورتش زده می شود. ✨3-بخیل ترین آدم کسی است که گذرش بر مسلمانی می افتد ولی به او سلام نمی کند. ✨4- ظالم ترین مردم کسی است که نام من در نزد او برده می شود، ولی بر من صلوات نمی فرستد. ✨ 5-و عاجزترین انسان کسی است که از دعا درمانده باشد. 📚داستان های بحارالانوار جلد 9 ‌ ❤️#امام_حسین #کربلا #امام_زمان ❤️#لبیک_یا_خامنه_ای #ماه_رمضان 🥀کانال کربلا🥀↙️↙️↙️ https://eitaa.com/joinchat/3947561179Caded173fd0

روایت احمد بن حنبل [ویرایش] این حدیث را که به «حدیث تشبیه» معروف است، امام حنابله احمد بن محمد بن حنبل (م ۲۴۱ ق) در المسند از احمد بن عبدالرزاق و او از رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) چنین روایت کرده است: «من أراد أن ینظر الی آدم فی علمه و الی نوح فی فهمه و الی ابراهیم فی خلقه و الی موسی فی مناجاته و الی عیسی فی سنته و الی محمد فی تمامه و کماله فلینظر الی هذا الرجل المقبل. فتطاول الناس فاذا هم بعلی بن ابی‌طالب کانما ینقلع من صبب و ینحط من جبل؛ [۱۶] یعنی هر کس بخواهد آدم را در علمش و نوح را در فهمش و ابراهیم را در خلقش و موسی را در مناجاتش و عیسی را در سنت و رفتارش و محمد را در تمام خلقت و کمال صفاتش ببیند، باید به این مرد که از راه می‌رسد، بنگرد. پس مردمان همه گردن کشیدند، ناگاه علی را دیدند که از راه می‌رسد؛ گویی سیلی بود که از جای خود کنده شده و در سراشیبی افتاده و از کوه به زیر می‌آید.»

شرح و تفسير حکمت 216 نهج البلاغه امام علی (ع) فرمودند: َمنْ نَالَ اسْتَطَالَ. كسى كه به نوايى رسد، طغيان مى كند. امام علی (ع) در اين گفتار حكيمانه به شرح حال بسيارى از مردم اشاره مى كند كه از مواهب مادى سوء استفاده مى‌كنند و مى‌فرمايد: «كسى كه به نوايى رسد طغيان مى كند و برترى مى جويد»; (مَنْ نَالَ اسْتَطَالَ). «استطال» از ريشه «طول» بر وزن (قول) به معناى قدرت و برترى است و هنگامى كه به باب استفعال مى رود، مفهوم برترى جويى دارد. عبارت امام علی عليه السلام مفهوم وسيع و گسترده اى دارد و تمام كسانى را كه به مال يا مقام و يا هرگونه قدرت ديگرى مى رسند، شامل مى شود و اين سيره اى ناپسند در بسيارى از مردم است. کسانی که وقتی مال و ثروت فراوانى پيدا مى‌كنند، مى‌كوشند خود را برتر از ديگران نشان دهند و هنگامى كه مقامى پيدا كنند، اصرار دارند ديگران را زير سلطه خود قرار دهند. همچنين هنگامى كه علم و دانشى به دست مى آورند، ديگران را نادان مى پندارند و شاگرد خود مى دانند. به ويژه اگر پيش از اين محروميت هايى كشيده باشند; فقير بوده و به نوايى رسيده، ضعيف بوده و به قدرتى دست يافته، جاهل مطلق بوده و به علم و دانش مختصرى رسيده است. كبر و غرور و برترى جويى اين گونه افراد بيشتر و شديدتر است و تاريخ گذشته و حتى حوادثى كه امروز با چشم خود مى بينيم، شاهد اين گفتار امام است. در واقع مى توان گفت: اين كلام حكيمانه از آيه شريفه 6 و 7 سوره «علق» برگرفته شده كه مى فرمايد: «(كَلاَّ إِنَّ الاِْنسَانَ لَيَطْغَى * أَنْ رَّآهُ اسْتَغْنَى); چنين نيست به يقين انسان طغيان مى كند،؛ از اين كه خود را بى نياز ببيند». گرچه بعضى از مفسران، انسان را در آيه مورد نظر، مخصوص «ابو جهل» دانسته اند كه مرد ثروتمند و طغيانگرى بود و به مبارزه با پيغمبر اسلام پرداخت; ولى به يقين، انسان در اينجا مفهومى كلى دارد كه به گروه كثيرى از نوع بشر اشاره مى كند و ابوجهل و امثال آن مصداق هاى روشنى از آن هستند. در كلمات قصار گذشته نيز كراراً به اين حقيقت با تعبيرات ديگرى اشاره شده است; از جمله در گفتار حكيمانه 150 كه در مقام موعظه به نكته هاى مهمى اشاره مى كند، مى فرمايد: «لاَ تَكُنْ مِمَّنْ… إِنِ اسْتَغْنَى بَطِرَ وَفُتِنَ». اگر غنى و بى نياز شود، مغرور و مفتون مى گردد و در گفتار 160 نيز مى فرمايد: «مَنْ مَلَكَ اسْتَأْثَرَ; كسى كه دستش به حكومتى رسداستبداد پيشه مى كند». و مى توان گفت: كلام مورد بحث جامعيت بيشترى دارد، زيرا كلمات گذشته يا در مورد غنى و ثروت بود و يا مقام; اما گفتار حكيمانه مورد بحث، رسيدن به هر نوع توانايى مالى و مقامى و علمى را شامل مى شود. البته اين امر در مورد افراد كم ظرفيت و بى شخصيت است كه تغيير وضع زندگى آنها را به كلى دگرگون مى سازد; ولى مردان باايمان و پرظرفيت و باشخصيت اگر تمام عالم را به آنها بدهند تغييرى در زندگى آنان پيدا نمى شود. نمونه اتم آن خود امام اميرمؤمنان(عليه السلام) است. دليل آن روشن است، زيرا آنها اين مواهب را مال خود نمى دانند و به عنوان امانتى از سوى خدا براى خدمت به خلق و پيمودن راه قرب حق حساب مى كنند. از اينجا روشن مى شود دعاهاى پيوسته بعضى كه می خواهند به مال و مقام و قدرت برسند و مستجاب نمى شود، چه بسا به علّت همين است كه خدا مى داند اگر آنها به نوايى برسند، طغيان مى كنند و برترى جويى را پيشه مى سازند. لطف پروردگار شامل آنها مى‌شود و آنها را از رسيدن به اين امور محروم مى سازد. داستان معروف ثعلبة بن حاطب انصارى كه در ذيل آيه 75 سوره «توبه» آمده است، نشان مى دهد كه او مرد فقيرى بود و با اصرار زياد از پيغمبر اكرم(ص)خواست در حق او دعا كند تا ثروتمند شود و پيغمبر(ص) خواسته او را رد مى كرد. پس از اصرار زياد دعايى در حقش فرموده و صاحب ثروت عظيمى شد و راه طغيان را پيش گرفت. نه تنها از پرداختن زكات سر باز زد، بلكه حكم زكات را ظالمانه پنداشت و آن را شبيه جزيه يهود و نصارى قلمداد كرد و بر سرش آمد، آنچه آمد. اين حالت ـ همان گونه كه اشاره كرديم ـ در افراد بى نوايى كه به نوايى مى رسند، غالباً شديدتر است، از اين رو در روايتى از امام كاظم (عليه السلام)مى خوانيم: «مَنْ وَلَّدهُ الْفَقْرُ أبْطَرَهُ الْغِنى; كسى كه در دامان فقر متولد شده غنا و بى نيازى او را به طغيان وا مى دارد». در روايات تأكيد شده كه اگر حاجتى داشتيد، هرگز به اين گونه افراد مراجعه نكنيد. از اين رو همان گونه كه پيش از اين نيز آورديم در حديثى از امام صادق (ع) مى خوانيم كه به يكى از يارانش فرمود: «تُدْخِلُ يَدَكَ فِي فَمِ التِّنِّينِ إِلَى الْمِرْفَقِ خَيْرٌ لَكَ مِنْ طَلَبِ الْحَوَائِجِ إِلَى مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَكَانَ; دست خود را تا مرفق در دهان اژدها كنى، براى تو بهتر از آن است كه حاجت از كسى بطلبى كه چيزى نداشته و سپس به نوايىرسيده است».

ابن ابى الحديد در تفسير اين گفتار حكيمانه غير از اين تفسير معروف احتمال ديگرى داده است و آن اين كه منظور از «مَنْ نالَ» كسى است كه جود و بخششى بر ديگران مى كند و به موجب جود و بخشش راه برترى جويى را پيش مى گيرد. گرچه «نالَ» گاه به معناى بخشيدن چيزى به ديگران آمده است; ولى سياق كلام نشان مى دهد كه در اينجا منظور چيز ديگرى است.

بخشی ازفضائل مولا امیرالمؤمنین علی( ع ) پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم میفرماید اگه فضائل علی علیه السلام رو بگویی ، گناهان زبانت پاک میشود ، اگر بشنوی گناهان گوش هایت، و اگر بخوانی از روی نوشته، گناهان چشمانت، پاک میشود. حالا این فضیلت مولا علی ع را بخوانید و هم ارسال کنید تا در ثواب نشرش شریک باشید. افتخار کنید که شیعه علی ع هستید . 💐شاهکار حضرت امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام در پاسخ به سوال تکراری💐 جمعیت زیادی دور حضرت علی (علیه السلام) حلقه زده بودند .. مرد اول – یا علی ! سؤالی دارم . علم بهتر است یا ثروت؟ حضرت علی(علیه السلام) در پاسخ گفت: علم بهتر است ؛ زیرا علم میراث انبیاست و مال و ثروت میراث قارون و فرعون و هامان و شداد. مرد دوم – اباالحسن! سؤالی دارم، می‌توانم بپرسم؟ علم بهتر است یا ثروت ؟ حضرت علی علیه السلام فرمود: علم بهتر است؛ زیرا علم تو را حفظ می‌کند، ولی مال و ثروت را تو مجبوری حفظ کنی . نفر دوم که از پاسخ سؤالش قانع شده بود، همان‌‌جا که ایستاده بود نشست. در همین حال سومین نفر وارد شد، یاعلی علم بهتراست یا ثروت امام در پاسخش فرمود: علم بهتر است ؛ زیرا برای شخص عالم دوستان بسیاری است ، ولی برای ثروتمند دشمنان بسیار ! نفر چهارم – یا علی ! علم بهتر است یا ثروت؟ حضرت علی علیه السلام در پاسخ به آن مرد فرمودند: علم بهتر است ؛ زیرا اگر از مال انفاق کنی کم می‌شود ؛ ولی اگر از علم انفاق کنی و آن را به دیگران بیاموزی بر آن افزوده می‌شود. نوبت پنجمین نفر بود. یا علی علم بهتر است یا ثروت؟ حضرت‌ علی علیه السلام در پاسخ به او فرمودند : علم بهتر است ؛ زیرا مردم شخص پولدار و ثروتمند را بخیل می‌دانند، ولی از عالم و دانشمند به بزرگی و عظمت یاد می‌کنند. نفرششم یا علی ! علم بهتر است یا ثروت؟ امام نگاهی به جمعیت کرد و گفت: علم بهتر است؛ زیرا ممکن است مال را دزد ببرد، اما ترس و وحشتی از دستبرد به علم وجود ندارد. مرد ساکت شد نگاه متعجب مردم گاهی به حضرت‌ علی و گاهی به تازه‌ واردها دوخته می‌شد.. در همین هنگام هفتمین نفر – یا ابالحسن ! علم بهتر است یا ثروت ؟ امام فرمودند : علم بهتر است ؛ زیرا مال به مرور زمان کهنه می‌شود، اما علم هرچه زمان بر آن بگذرد، پوسیده نخواهد شد. در همین هنگام هشتمین نفر وارد شد و سؤال دوستانش را