هو صبر آرد آرزو را نی شتاب صبر کن واللّهُ اعلم بالصّواب

هو می‌تراوید آفتاب از بوته‌ها دیدمش در دشت‌های نم زده مست اندوه تماشا، یارِ باد مویش افشان، گونه‌اش شبنم زده لاله‌ای دیدم لبخندی به دشت پرتویی در آب روشن ریخته #سهراب_سپهری

هو ما صوفی سفرهء صفائیم بیخود زخودیم و از خدائیم هفت شهر عشق بامدادفلاحتی

هو ‌ داوود نبی گفت: خداوندا چگونه دل را پاک گردانم؟ پاسخ شنید: آتشِ عشق در او زن تا هرچه به ما نسبت ندارد سوخته گردد. ▪︎کشف‌الاسرار

هو ‌ ما خاموش بودیم، شیخ گفت: هفتصد‌هزار مشایخ در ماهیت تصوف سخن گفته‌اند تمامترین و بهترین همه قولها این است که اِسْتعمالُ الوَقْتِ بِما هُوَ اَوْلی بِه. اسرار التوحید فی‌مقامات‌الشیخ ابی‌ سعید جلد ۱، صفحه ۲۹۹ به مقدمه، تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعی کدکنی استعمال الوَقت...: کاربرد وقت است در آنچه بدان شایسته‌تر است.

هو ‌ هست عشقش آتشی اِشکال سوز هر خیالی را بروبد نورِ روز ▪︎مثنوی‌مولانا ▪︎دفترسوم 📘عشق آن معشوق حقیقی ، همه بندهای اوهام و شبهات را می‌سوزاند چنانچه روشنی روز ، هرگونه خیال و وهم تاریکی شبانه را نابود می‌کند...

هو ما رند و خراباتی و دیوانه و مستیم پوشیده چه گوییم همینیم که هستیم زآن باده که در روز ازل قسمت ما شد پیداست که تا شام ابد سرخوش و مستیم دوشینه شکستیم به یک توبه دو صد جام امروز به یک جام دو صد توبه شکستیم یک باره ز هر سلسله پیوند بریدیم دل تا که به زنجیر سر زلف تو بستیم نگذشته ز سر پا به ره عشق نهادیم برخاسته از جان به غم یار نشستیم در نقطه ی وحدت سر تسلیم نهادیم وز دایره‌ی کثرت موهوم برستیم #فرصت_شیرازی

هو ‌ اونجا که ژان پل ساتر میگه: آن‌قدر که از دست دادن چیزی، ما را افسرده می‌کند، از داشتن همان‌چیز احساس خوشبختی نمی‌کنیم... و این ذات آدمیزاد است!

هو ‌ ای بسی نآورده استثنا بگفت جان او با جان استثناست جفت #مثنوی‌مولانا #دفتراول 📘 چه بسيارند كسانى كه كلمه ان‌شاءالله را بی‌آنكه بر زبان آورند ، جان و روحشان با حقيقت آن قرين است. بطوريكه حدوث هر امری را معلق به مشيت الهی می‌دانند.  پس عارف بالله مؤثر حقيقی را در عالم ، فقط ذات احديت داند و بس. و اين اعتقاد را قلبا دارد نه فقط زبانی.

هو ‌ هدر شد مستی‌ام در یادِ دیروز و غمِ فردا بنوش از باده‌ی اکنون؛ خوشا اکنون، خوشا اکنون... #فاضل‌نظری

لطیفه266; هیچ چیز از عالَم را حقیر مشمار! شخصِ با تقوایی که تقوای الهی را مراعات می‌کند، هیچ چیز از عالم را حقیر نمی‌شمرد تا چه رسد به عالِم بالله - نه به دلیل علمی و نه با علم ذوقی- زیرا در عالم عینی وجود ندارد مگر آنکه آن از شعائر و نشان‌های الهی است، از آن حیث که حق تعالی آن را دلیل و راهنمایی بر خود قرار داده است. الشیخ الاکبر - قدس سرّه- الفتوحات المکیه باب ۳۸۵

و گفت: اصل ما در این طریق ، خاموشی است. تذکرة الاولیاء ذکر بوعثمان حیری "رحمة الله علیه" @AttarNishabouri