هو صنما ، ز چشمِ مستت ، که شرابدارِ عشق است ، بدهی مِی و ، قدح ، نی ، چه عظیم‌اُوستادی!؟ ، #مولانا

هو صنما ، بیار باده ، بنشان خُمارِ مستان ، که بِبُرد عشقِ رویت ، همگی قرارِ مستان ، #مولانا

هو حرف درویشان و نکته‌یْ عارفان بسته‌اند این بی‌حیایان بر زبان وز برون طعنه زند بر بایزید وز درونشان ننگ میدارد یزید احمقان سرور شدستند و ز بیم عاقلان سرها کشیده در گلیم - مثنویِ شریف @zonnoun

هو جماعتی گفتند همه سر بر زانو نهيد و زمانی مراقب باشيد. بعد از آن يکی سر برآورد که: تا اوج عرش و کرسی ديدم! و آن يکی گفت: نظرم از عرش و کرسی هم برگذشت و از فضا در عالم خلا می‌نگرم! اما من چندانکه نظر می‌ کنم جز عجز خود نمی‌ بينم! شمس تبريزی

هو صوفیانیم آمده در کوی تو شیء لله از جمال روی تو از عطش ابریق‌ها آورده‌ایم کب خوبی نیست جز در جوی تو #مولانای_جان ابریق به معنای ظرفی است که تنها لوله داشته باشد. و کلمه کأس همان کاسه فارسی است . خمر معین و مراد از معین خمر معین است، یعنی شرابی که پیش روی آدمی جریان داشته باشد.مقربین از نوشیدن آن کاسه ها دچار صداع و خماری که دنبال خمر هست نمی شوند، و شراب بهشت مانند شراب دنیا خمارآور نیست، و عقل آنان به خاطر سکری که از نوشیدن شراب حاصل می شود زایل نمی گردد، در عین این که مست می شوند عقلشان را هم از دست نمی دهند

هو شک نیست که چرک اندرون می‌باید که پاک شود، که ذره‌ای از چرک اندرون آن کند که صد هزار چرک بیرون نکند. آن چرک اندرون را کدام آب پاک کند؟ سه چهار مَشک از آب دیده، نه هر آب دیده ای، الّا آب دیده‌ای که از آن صدق خیزد. #شمس_تبريزى

هو چون ننالم تلخ از دستان او چون نیم در حلقهٔ مستان او چون نباشم همچو شب بی روز او بی وصال روی روز افروز او #مثنوی_مولانا _دفتر_اول

هو موسی و فرعونْ در هستیِّ توست باید این دو خَصْم را در خویش جُست موسی و فرعون در وجود تو حضور دارند، این دو  را باید در وجود خودت پیدا کنی. درون همه ما موسی و فرعون وجود دارد. میل به خیر و میل به شَر در وجود ما تقابل دارند. اگر این دو را پیدا کنیم و بدانیم که با افکار و گفتار و رفتارمان به کدامیک یاری می رسانیم، برنده نهایی میدان مشخص خواهد شد. مثنوی معنوی

هو مکانم لا مکان باشد نشانم بی نشان باشد نه تن باشد نه جان باشد که من از جان جانانم #حضرت_مولانا

هو ۷۸۶ ز در در آ و شبستان ما منور کن هوای مجلس روحانیان معطر کن از این مزوجه و خرقه نیک در تنگم به یک کرشمه صوفی‌وشم قلندر کن طمع به قند وصال تو حد ما نبود حوالتم به لب لعل همچو شکر کن مدد آقاجان

هو قدح اندر کف و خیره چه کنم من عجب این را؟ بخورم یا که ببخشم؟ تو بگو ای شه شیرین! مولانا

هو عاشق همه سال مست و رسوا بادا      دیوانه و شوریده و شیدا بادا    با هشیاری غصهٔ هرچیز خوریم   چون مست شویم هرچه بادا بادا _مولانا