هو و گفت: چون به گرد عرش رسیدم صف ملائکه پیش باز می‌آمدند و مباهات می‌کردند که ما کروبیانیم و معصومانیم من گفتم ما هواللهیانیم ایشان همه خجل گشتند و مشایخ شاد شدند به جواب دادن من ایشان را.... جناب ابوالحسن خرقانی

هو گفت: هر کس را از این خداوند رستگاری بود ما را اندوه دایم بود خدا قوت دهاد تا ما این بار گران بکشیم. شیخ خرقانی

📎آیت الله نجابت @alamehasanzadeamoli

هو چه هنگام بر آنی تا گذشته را رها کنی؟     چه هنگام بر آنی تا اکنون را زندگی کنی؟                    مرگ در می کوبد... https://t.me/Analhaghhoo

هو ای دریغا که شب آمد همه گشتیم جدا خنک آن را که به شب یار و رفیقست خدا ▪️حضرت مولانا

هو مرگ در قاموس ما از بی‌وفایی بهتر است در قفس با دوست مردن از رهایی بهتر است #فاضل_نظری

هو حکایت نقل است که شیخ بایزید از پس اما می نماز می کرد. پس امام گفته بود با شیخا توکاری نمی کنی و از کسی چیزی نمیخواهی از کجا می خوری؟» شیخ گفت: «صبر کن تانماز قضا کنم که نماز از بی کسی که روزی دهنده را نداند، روا نبود. هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی

هو حکایت حاتم اصم مریدان را گفتی: هر که از شما روز قیامت شفیع نبود اهل دوزخ را، او از مریدان من نبود. این سخن با با یزید .گفتند بایزید گفت: «من می گویم که مرید من آن است که بر کناره دوزخ بایستد و هر که را به دوزخ برند، دست او بگیرد و به بهشت فرستد و به جای او خود به دوزخ رود هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی

هو صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی که چه طاقت است جان را چو تو نور خود نمایی #مولانای_جان @Molana79

هو بدان که مستحقِ دوستی به‌حقیقت جز خدای تعالی نیست. هر که دیگری را دوست دارد، از جهل بود مگر به آن وجه که تعلّق به حضرت او دارد - سبحانه- و بداند که هیچ لذت چون لذت دیدارِ حق سبحانه و تعالی نیست. و این مذهب همهٔ مسلمانان است به زبان، ولیکن از خویشتن تحقیقِ آن باید جستن. شک نیست که علم و معرفت خوش است؛ و هر چند معلوم شریف‌تر علم به وی لذیذتر و خوش‌تر. فصل الخطاب خواجه محمد پارسا @yarekhaksar

هو حکایت کسی به در خانه بایزید رفت شیخ گفت که را می طلبی؟». گفت: «با یزید را». گفت: «بیچاره بایزید! سی سال است تا من با یزید را می طلبم و نام و نشان او نمی یابم این سخن با ذوالنون گفتند. گفت: «خدای - عزّ وجل - برادرم بایزید را بیامرزاد که [با] جماعتی که در خدای عز و جل گم شده اند، گم شده است». هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی

هو حکایت و بایزید در استغراق چنان بود که بیست سال بود تا مریدی داشت و از وی جدا نگشته بود. هر روز که شیخ او را خواندی گفتی: ای پسر نام تو چیست؟». روزی به شیخ گفت: «مگر مرا افسوس میکنی که بیست سال است تا در خدمت تو می باشم و هر روز نام من می پرسی؟ شیخ گفت: ای پسر استهزاء نمیکنم، لکن نام او آمده است و همه نام ها از دل من برده است. نام تو یاد میگیرم و باز فراموش میکنم. هزار حکایت و هزار عبارت عرفانی