🎙سفره دارد جمع می گردد گدا را عفو کن... 🔻مناجات با #خدا 🔻روضه #حضرت_زینب(سلام الله علیها 👤حاج مهدی #سلحشور #ماه_رمضان

🔻 مهمان در چه صورت نان‌خور محسوب می‌شود؟ ▫️امام خمینی: لازم است مهمان قصد داشته باشد مدتی نزد میزبان باقی بماند تا به او نان‌خور گفته شود. ▫️مقام معظّم رهبری: فطره مهمان یک شبه بر عهده خود اوست. ▫️آیةالله سیستانی: بنابر فتوی، اگر قبل از غروب وارد شود و شب را بماند و بنابر احتیاط واجب، اگر بعد از غروب وارد شود و شب را بماند. ▫️آیات عظام صافی، نوری: صدق انفاق فعلی کافی است. ▫️آیةالله مکارم: اگر چهار، پنج روز بماند. ▫️آیةالله زنجانی: اگر قبل از غروب آفتاب وارد شود و تصمیم دارد مدتی طولانی نزد میزبان بماند. ▫️آیات عظام خوئی، وحید: مهمان بودن برای مدت کوتاهی کافی است، مثل مهمانی که شب عید را نزد میزبان می‌ماند. ▫️آیةالله بهجت: ملاک وجوب فطره مهمان بر میزبان، صدق مهمان در وقت مخصوص است؛ یعنی فطره‌ی کسی که پیش از برآمدن هلال ماه شوال مهمان شخص دیگری شده، بر میزبان واجب است؛ به شرط آنکه برای خوردن غذا به منزل او آمده باشد، هر چند بعداً مانعی پیش آید که نتواند غذا صرف کند. 💢 نکته: به طور کلی برای صدق نان‌خور بودن مهمان و وجوب زکات فطره بر میزبان: ▫️آیات عظام بهجت، صافی، نوری: صدق انفاق فعلی کافی است. ▫️آیات عظام سیستانی، وحید، خوئی، تبریزی: ماندن یک شب برای نان خورشدن کافی است. ▫️آیات عظام خامنه ای، مکارم، زنجانی: ماندن یک شب برای نان خورشدن کافی نیست. #احکام #ماه_رمضان #رمضان 🆔https://eitaa.com/isfahanmasajed

💠 شرح دعای روز بیست و هشتم 🔸مرحوم مجتهدی تهرانی 🆔https://eitaa.com/isfahanmasajed

خداحافظ ای سفره ی افطار👋🏻 التماس دعا پیشاپیش عید سعیدفطرمبارکباد 🌸🌺🌸🌸🌺🌸

🔘 لحظات آخر عمر حضرت نوح..! عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: عَاشَ نُوحٌ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَلْفَيْ سَنَةٍ وَ ثَلاَثَمِائَةِ سَنَةٍ مِنْهَا ثَمَانُمِائَةٍ وَ خَمْسِينَ سَنَةً قَبْلَ أَنْ يُبْعَثَ وَ أَلْفُ سَنَةٍ «إِلاّٰ خَمْسِينَ عٰاماً» وَ هُوَ فِي قَوْمِهِ يَدْعُوهُمْ وَ خَمْسُمِائَةِ عَامٍ بَعْدَ مَا نَزَلَ مِنَ اَلسَّفِينَةِ وَ نَضَبَ اَلْمَاءُ فَمَصَّرَ اَلْأَمْصَارَ وَ أَسْكَنَ وُلْدَهُ اَلْبُلْدَانَ ثُمَّ إِنَّ مَلَكَ اَلْمَوْتِ جَاءَهُ وَ هُوَ فِي اَلشَّمْسِ فَقَالَ اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ فَرَدَّ عَلَيْهِ نُوحٌ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ مَا جَاءَ بِكَ يَا مَلَكَ اَلْمَوْتِ قَالَ جِئْتُكَ لِأَقْبِضَ رُوحَكَ قَالَ دَعْنِي أَدْخُلْ مِنَ اَلشَّمْسِ إِلَى اَلظِّلِّ فَقَالَ لَهُ نَعَمْ فَتَحَوَّلَ ثُمَّ قَالَ يَا مَلَكَ اَلْمَوْتِ كُلُّ مَا مَرَّ بِي مِنَ اَلدُّنْيَا مِثْلُ تَحْوِيلِي مِنَ اَلشَّمْسِ إِلَى اَلظِّلِّ فَامْضِ لِمَا أُمِرْتَ بِهِ فَقَبَضَ رُوحَهُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ امام صادق علیه السلام فرمودند: نوح عليه السلام دو هزار و پانصد سال زندگى كرد...آن گاه ملك الموت نزد او كه در آفتاب نشسته بود، آمد و گفت : سلام بر تو. نوح جواب سلام او را داد و گفت : براى چه آمده اى، اى ملك الموت ! ؟ گفت : آمده ام جانت را بگيرم . نوح گفت : اجازه مى دهى از آفتاب به سايه بروم ؟ عزرائيل گفت : آرى ، نوح عليه السلام به سايه رفت و آن گاه گفت : اى ملك الموت ! اين عمرى كه در دنيا كردم ، انگار به اندازه همين رفتنم از آفتاب به سايه بود. حال مأموريت خود را انجام بده ؛ پس عزرائیل جان نوح علیه السلام را گرفت. 📚 الكافي ج۸ ص ۲۸۴ @ahadithenabe

آیت الله ناصری#شهید_حمید_قبادی_نیا را مستجاب الدعوه نامیده. دست خالی از در خونه این شهید نری https://eitaa.com/Refaght_ba_Shohada

حیف که از دست ما ماه خدا می‌رود ماه مناجات و نور، ماه دعا می‌رود ماه سحر خیزی اهل صفا می‌رود ماه وصال علی، ماه ولا می‌رود ماه خدا رفت رفت، جلوۀ بدرش به خیر زمزمـه‌های شب و لیلۀ قدرش به خیر بود به روی خدا، چشم تماشای ما خواندن جوشن کبیر، صوت دل‌آرای ما هر شب و هر روز بود، بزم خدا جای ما زمـزمۀ افتتاح، سـر زد از آوای مـا حیف که مانند برق، این مه معبود رفت دیـر ز راه آمد و، خنده زد و زود رفت ماه خداوند رفت، ماند به دل آه ما دست خداوندگار بود به همراه ما نور به افلاک داد، ذکر هو الله ما ذکر هو اللهِ ما، اشک سحرگاه ما نـالۀ العفو مـا از رمضان دل ربود گاه دعای سحر، گاه ابوحمزه بود زآینۀ دل گرفت ماه خداوند، زنگ سلسلۀ زلف وصل، بود سحرها به چنگ عبد خدا بود و صلح، دیو هوی بود و جنگ یافت ز خون علی صورت این ماه، رنگ محفل قرب خدا کوی علی بود و بس روی جمیل خدا روی علی بود و بس کیست علی؟ کیست؟ کیست؟ سرّ مگوی خدا آن کـه هیـاهوی اوست، معنی هـوی خـدا دست و زبان گوش و چشم روی نکوی خدا داشته شصت و سه سال، دیده به سوی خدا نور به او متکی، خلق به او زنده بود عالم و آدم نبود، او به خدا بنده بود ارض و سماوات را در همگان یک علی است هم به مکان یک علی، هم به زمان یک علی است هم به جهان یک علی، هم به جنان یک علی است بلکه خداوند را در دو جهان یک علی است قادر منان یکی است، خالق داور یکی است بعـد خداونـدگار، احمد و حیـدر یکی است حاصل لوح و قلم، نام علی بود و بود نقش وجود و عدم، نام علی بود و بود بعد خدا دم به دم، نام علی بود و بود ذکر خداوند هم نام علی بود و بود مدح علی هم همان مدح محمّد بوَد احمـد حیـدر بـود حیـدر احمد بوَد علی به نص صریح، نفس پیمبر بود علی کنـار نبی، ساقی کوثر بود علی تمام نماز، نه بلکه برتر بود نمـاز بی مهر او، گنـاه اکبـر بود عبد مؤید علی است، جمال سرمد علی است نه، جان پیغمبر است، تمام احمد علی است این دو ز صبح ازل، کنار هم زیستند جدا ز هم تا ابد، نبوده و نیستند خدای داند فقط که بوده و کیستند که بوده و کیستند؟ چه بوده و چیستند؟ دو نـاشناس وجـود دو نـور غیب و شهود به هر دو از حق سلام به هر دو از ما درود علی است آقای من، علی است مولای من علی است دنیای من علی است عقبای من جحیم با مهر اوست، جنت اعلای من اگر رَوَم در بهشت، سوای او، وای من مرده بُدم با دمی زنده شدم از دمش «میثمم» و می‌دهم جان به ره میثمشّ