♡🌱♡ #بہ‌وقت‌نوا ♢ تامیتونے تازنده اے گریه ڪن برا حسیـن ♥️ ♥⃢ ☘ @bayenatiha

🎥روایت تکان دهنده از یک مسیحی که از گودی قتلگاه توبه کرد... @rasooll_ir

🔴 اولا بماند که از نجابت حاج‌آقای رئیسی سوء استفاده میکنید و نقد خرابکارانه میکنید! اما حالا بیا برو دستشون رو ببوس؛ مرد و حرفش. 🔹 اینا اونقدر قدرت سیاسی ایجاد کردند که نفتی که آمریکا از ما دزدیده بود رو هیچ کس ازش نخرید؛ چرا؟! چون از این به بعد به جای اینکه امثال شما بخوان از اونا بترسند، اونا از ما می‌ترسند. 🔹بعدشم تو و عراقچی اصلا بلد نبودید متن توافق نامه رو بخونید؛ پس چرا باید «Suspend» رو با «Lift» اشتباه کنی؟!!!!! 🇮🇷 البته اگه بتونید توافقاتی که تو این دولت انجام شده را بشمرید کدوم بدم شانگهای بدم بریکس بدم صادرات پهباد توافق ساخت پهباد توافق حذف دلار با کشورهای منطقه توافق با بن سلمان (که خدایی خودمونم فکر نمیکردیم بن سلمان رام بشه)😁 اول یه لیست بگیر بعد بخون بعد برو دستشونُ ببوس مرد و حرفش البته شما نامردی بیش نیستید والسلام... ✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ🏴

مولای خوبم : 🌷‌ای کاش جهان ... پرتو نورت می‌شد 🌷 🌷می‌آمدی و ... محو حضورت می‌شد 🌷 🌷 این لشکرِ ... اربعینِ ارباب حسیــن (ع) 🌷 🌷ای کاش ... که لشکر ظهورت می‌شد . 🤲 سلام وارث حسین (ع) .... 🌷 سلامتی و فرج مولا ۵ گل صلوات 🌷 دعای فرج 🌷 یا حسن مجتبی ( ع) مددی 🌷

🔹وضعیت آغاز دولت سیزدهم یک تفاوت اساسی با وضعیت اجتماعی در دولت‌های پیشین دارد. دولت‌های پیشین در بستر یک نیاز و ضرورت جمعی که جامعه ایران آن را احساس می‌کرد، شکل یافتند: نیاز به سازندگی، نیاز به آزادی، نیاز به عدالت، نیاز به عقلانیت. می‌توان پرسید: دولت سیزدهم با چه جامعه‌ای و با چه تمنّایی رو به رو بوده است؟ آیا روایتی از تمنّای جامعه ایران در طلیعه گام دوم انقلاب وجود دارد؟ به نظر می‌رسد، جامعه ایران در سال‌های ابتدایی گام دوم، بی‌آنکه بر روی شعار خاصّی مطالبه‌ای داشته باشد یا نیاز خاصّی را ضروری بداند، اساساً در مورد «آینده و سرنوشت» خود به تردید و پرسش افتاده است. در دولت‌های قبل، ما با چنین وضعیتی رو به رو نبوده‌ایم و انگار آینده مطلوب، با سطحی از اطمینان و به سهولت «قابل دسترسی» می‌نمود. راهِ آینده در دولت‌های قبل، باز و گشوده به نظر می‌رسید و شاید به همین دلیل بود که دولت‌ها با شوقی وافر و زانو‌انی پرتوان برای پای‌نهادن در مسیر تحوّل و اصلاح به میدان می‌آمدند. امّا در دولت سیزدهم، وضعیت ویژه جهان و ایران، اساس آینده را در پرده‌ای از ابهام قرار داده است؛ در دولت‌های قبل، هیچ‌گاه آینده تا این اندازه، ابهام‌آلود و پرسش‌برانگیز به نظر نمی‌رسید. این نه وضعیت دولت سیزدهم که وضعیت جمعی ایرانیان در ابتدای قرن پانزدهم هجری شمسی است. با این وضعیت چگونه می‌شد و می‌توان رو به رو شد؟ آیا برساختِ یک شعار یا یک راه‌برد یا مجموعه‌ای از گزاره‌ها، می‌توانست و می‌تواند راهی باز کند و کاری را پیش ببرد؟ 🔹پرسش‌برانگیزی آینده، امری ملّی در ایران نیست و اختصاص به ایران ندارد. جهان امروز در مورد آینده به تردید افتاده است و دست‌ها و افکار و اندیشه‌ها برای حرف زدن از آینده و ساختن آن، قدری سست شده‌اند و صاحب‌نظران سعی می‌کنند اندکی محتاطانه‌تر در مورد آینده حرف بزنند. اگر دقّت کنیم، نسبت ایران با جهان نیز دست‌خوش تحوّلاتی شده است. بعد از ماجرای سوریه، ماجرایِ برجام و از همه مهم‌تر، بعد از شهادت شهید سلیمانی، انگار دریچه‌ای به سوی دیدن و فهمیدن جهان برای ما ایرانیان باز شده که در سابقه تاریخی ما وجود نداشته است. ما عمدتاً با جهان، از دریچه نوعی شیفتگی یا نوعی غیریت‌انگاری رو به رو بوده‌ایم. امّا به برکت جمهوری اسلامی و حوادث دهه نود شمسی که به آن اشاره شد، و هم‌چنین وضعیت تحوّلات جهانی و افول قدرت آمریکا و در حال تکوین بودن نظم جدید جهانی، انگار برای اوّلین بار، با دولت سیزدهم امکان آن را یافته‌ایم که در ورای شیفتگی و غیریت‌انگاری، جهانی که در آن قرار داریم را بشناسیم. «جهان» در این وضعیت جدید، دیگر «ّبیرونِ» ایران نیست و ما با «ایرانِ در جهان» رو به رو شده‌ایم. «ایرانِ در جهان»، یعنی سرنوشت و آینده ایران با سرنوشت و آینده جهان امروز پیوند خورده است و این وضعیت، فوق روابط بین‌المللی و سیاست خارجی همسو یا ناهمسو با غرب، در دولت‌های پیشین است. 🔹شرایط امروز ایران و جهان به گونه‌ای نیست که با انتخاب یک شعار و مجموعه‌ای از گزاره‌ها، بتوان گفتمانی را در جامعه پمپاژ کرد. وقتی اساس آینده مورد سوال و ابهام واقع شده و جامعه ایران بیش از گذشته، مسائل خود را در پیوند با مسائل جهان می‌بیند، گوشی برای شنیدن راه‌حل‌های دم دستی، مشابه آن‌چه در گفتمان‌های دولت‌ساخته قبلی دنبال می‌شد، وجود ندارد. تازگیِ وضعیتی را که دولت سیزدهم در آن واقع شده است، دریابیم و به آن بیاندیشیم. این وضعیت نوظهور، ایران و مسئله‌های ایران را در شاکله جدیدی پیش روی دولت سیزدهم قرار داده است. دولت سیزدهم به جای دنبال کردن یک «گفتمان سیاسی»، به واسطه شخصیت آقای رییسی، حامل «فرهنگ سیاسی» خاصّی است که امکان مواجه شدن با وضعیت پیچیده‌ای را که به آن اشاره شد، یافته است. 🔹به بیانات رهبری در دیدار با هیئت دولت در سال 1401 که عمدتاً به ستایش و تحسین «فرهنگ سیاسی» دولت سیزدهم اختصاص داشت، با نظری عمیق‌تر بنگریم. در میان ویژگی‌هایی که رهبری برشمردند، به نظرم «زدودن رقابت‌های منفی از روابط بین قوا» و «احتراز از فرافکنی و بهانه‌تراشی» جلوه‌ای ویژه‌ داشت. این دو ویژگی را صرفاً به عنوان ویژگی اخلاقی رئیس‌جمهور و هیئت دولت فرونکاهیم؛ این دو ویژگی، ظرفیت و امکان جدیدی را پیش روی دولت سیزدهم قرار داده است که دولت‌های گفتمانی قبلی فاقد آن بوده‌اند: «رو به رو شدن با واقعیت و پیچیدگی مسائل کشور». این‌که دولت سیزدهم تا چه اندازه در فهم و حل مسئله‌های کشور موفق بوده، در جای دیگری باید مورد بررسی قرار گیرد، امّا می‌توان ادّعا کرد که دولت سیزدهم به عنوان نخستین دولت گام دوم انقلاب، با پیچیدگی مسائل واقعی جمهوری اسلامی مواجه شده است.

🔹تمامی دولت‌های گفتمانی، چالش‌های جمهوری اسلامی را در پرتو گفتمانی که برساخته بودند خوانش می‌کردند، نه آن‌گونه که واقعیتِ آن چالش‌ها بود. اغلب گفتمان‌های برساخته ـ چه غیرهمسو و چه همسو با انقلاب ـ فضایی آمیخته از ستیز و رقابت منفی و فرافکنی و بهانه‌تراشی را رقم می‌زد که امکان مواجه شدن با ابعاد پیچیده مسائل را از آن‌ها سلب می‌کرد. تنش سیاسی کاذب که من آن را غیر از سیاست‌ورزی و سیاست‌مداری اصیل می‌فهمم، اجازه نمی‌دهد مسائل آن‌گونه که هستند، خود را بنمایاند. ضرر گفتمان‌های دولت‌ساخته، «زدودن پروا» از دولت‌های قبلی و حاصل آن نوعی «بی‌پروایی» در مواجه شدن با چالش‌های جمهوری اسلامی بود. این بی‌پروایی، اگرچه در ظاهر به راه‌حل‌هایی می‌انجامید که پرطنطنه و قاطع و محکم ارایه می‌شد، اما در مجموع، احساس می‌شد که پیچیدگی‌ها، آن‌گونه که باید، فهم نمی‌شود. در فضای پروپاگاندایی دولت‌های گفتمانی، سروصداها اجازه مواجه شدن با ابعاد گوناگون و پیچیده چالش‌ها را سلب می‌کرد. دولت سیزدهم، امّا، دولتی «بی‌سروصدا» است و ما که گفتمان داشتن دولت‌ها را با سروصدا و هیاهو تجربه کرده‌ایم، قدری در فهم این دولت با دشواری‌‌هایی مواجهیم. 🔹دولت‌های گفتمانی قبلی، بعضاً حاویِ سیاست‌مداران، مدیران و کارشناسان هوشمند و خوش‌فهمی بودند که شاید درکی از پیچیدگی مسئله‌ها برایشان فراهم بود، اما فرهنگ سیاسی حاکم بر دولت ـ با نظر به حیثیت کلّی دولت ـ اجازه نمی‌داد با مسئله‌های جمهوری اسلامی، با همه دقائق و پیچیدگی‌های آن رو به رو شوند. ما می‌توانیم به نحوه صورت‌بندی مسئله‌ها توسط دولت سیزدهم انتقاد داشته باشیم و دولت سیزدهم از این منظر قابل نقد است، امّا به تازگی این فرُم از مواجه شدن توجّه کنیم و به استقبال آن برویم. فرهنگ سیاسی حاکم بر دولت سیزدهم که با نظر به سابقه تاریخی دولت‌های پس از انقلاب، می‌توان آن را بی‌سابقه دانست، شاید بتواند موانع راه ساخت «دولت اسلامی» را از پیش رو بردارد. ایجاد دولت اسلامی نیازمند «نرم‌افزار/نظریه اداره» است که با نظریه‌های آکادمیک متفاوت است و امری در میانه نظر و عمل است. تاسیس چنین نرم‌افزاری تنها در شرایطی امکان‌پذیر می‌شود که فرهنگ سیاسی کشور بستر رو به رو شدن با ابعاد پیچیده مسائل را فراهم نماید. وقتی چنین فرهنگ سیاسی نباشد(هم‌چنان‌که در دولت‌های قبل نبود)، اذهان درگیر تنش‌هایی می‌شود که نتیجه آن غیاب مسئله‌ها است. 🔹دولت سیزدهم «اصول» دارد، اما گفتمانی نساخته و ندارد. دولت سیزدهم، دولتِ گفتمانی نیست و گفتمانی از سنخ دولت‌های گذشته و به سبک آن‌ها را تا کنون ارایه و پمپاژ نکرده و چه خوب که آن‌گونه به میدان نیامده است؛ زنده باد دولت بی‌گفتمان! امّا در عین حال، دولت سیزدهم ظرفیت و امکان «ظهور و تکوین» گفتمان متناسب با شرایط تاریخی را که امروز در آن قرار داریم، داراست. میان تکوین گفتمان با برساخت گفتمان می‌بایست تفاوت قائل شد. برساخت گفتمان، قبل از مواجهه با چالش‌ها، به نحو «پیشینی» انتخاب مشخّصی دارد و با نوعی پمپاژ مصنوعی و پروپاگاندایِ رسانه‌ای همراه است، امّا تکوین گفتمان در حینِ مواجهه عملی با شرایط تاریخی، به صورتی طبیعی شکل می‌گیرد و زبان متناسب با خود را می‌یابد. گفتمان‌های تکوینی در مقایسه با گفتمان‌های برساختی، ظرفیت بیشتری برای تفاهم جمعی و ماندگاری داراست. فراموش نکنیم که گفتمان‌ها را دولت‌ها نمی‌سازند و دولت سیزدهم تنها می‌تواند در تمهید شرایط ایجاد و نشر گفتمان نقش‌آفرینی نماید؛ بنای یک گفتمان را در جایی بیرون از دولت باید جستجو کرد. آیا دولت سیزدهم می‌تواند مسیر تکوین گفتمانِ متناسب با شرایط تاریخی امروز ایران و جهان را به درستی طی کند؟ ✍حمید ابدی

چقدر این خبر خوشحال کننده است. خرید گندم از مرز ۱۰میلیون تن گذشت و این یعنی گره نان مردم از دلار باز شد؛ یعنی میتوان وابستگی‌ها را رفع کرد تا جنگ در یک گوشه عالم، سفره ملت ما را متاثر نکند. خدا قوت به مجموعه دولت و بویژه سیدجواد ساداتی نژاد عزیز که میدانم چقدر در این جهت کوشید. 👤 جبرائیلی

📹 نماهنگ ویژه ایام راهپیمایی اربعین با نام "ای صبا..." منتشر شد ✏️ بیانات به یادماندنی رهبر انقلاب در ورزشگاه آزادی درباره زیارت اربعین: ای صبا ای پیک دور افتادگان اشک ما بر خاک پاکشان رسان 🏴 @e_arbaeen

🎥 اگر قصد زیارت اربعین دارید الان بهترین زمان است با ارائه اطلاعات مرزها و مسیر های منتهی، زائرین امام حسین علیه السلام را یاری کنیم👇 @zaer_yar 🏴 @e_arbaeen

١٠ کشور اول جهان با بالاترین معدل روسپیگری و تن فروشی: ١. تایلند (بودایی) ٢. دانمارک (مسیحی) ٣. ایتالیا (مسیحی) ٤. آلمان (مسیحی) ٥. فرانسه (مسیحی) ٦. نروژ (مسیحی) ٧. بلژیک (مسیحی) ٨. اسپانیا (مسیحی) ٩. آمریکا (مسیحی) ١٠. فنلند (مسیحی) ١٠ کشور اول جهان در بالاترین آمار دزدی: ١٠. دانمارک و فنلاند (مسیحی) ٩. زیمبابی (مسیحی) ٨. استرالیا (مسیحی) ٧. کانادا (مسیحی) ٦. نیوزلند (مسیحی) ٥. هندوستان (مسیحی) ٤. انگلستان (مسیحی) ٣. آمریکا (مسیحی) ٢. سوئد (مسیحی) ١. آفریقای جنوبی (مسیحی) ١٠ کشور اول جهان با بالاترین آمار مصرف مشروبات الکلی : ١) مولدوفا (مسیحی) ٢) بلاروس (مسیحی) ٣) لیتوانی (مسیحی) ٤) روسیه (مسیحی) ٥) جمهوری چک (مسیحی) ٦) اوکراین (مسیحی) ٧) آندورا (مسیحی) ٨) رومانی (مسیحی) ٩) صربیا (مسیحی) ١٠) استرالیا (مسیحی) کشورهای با بالاترین آمار آدم کشی: ١_ هندوراس (مسیحی) ٢_ ونروئلا (مسیحی) ٣_ ولز (مسیحی) ٤_ السالوادور (مسیحی) ٥_ گینه (مسیحی) ٦_ آفریقای جنوبی (مسیحی) ٧_ سانتكيتس ونيفيس (مسیحی) ٨_ جزایر باهاما (مسیحی) ٩_ ليسوتو (مسیحی) ١٠_ جامايیكا (مسیحی) نام خطرناکترین گروهای مافیا در جهان: ١. ياكوزا (بودایی) ٢. أگپيروس (مسیحی) ٣. واه سينگ (مسیحی) ٤. جامايكا بوس (مسیحی) ٥. پريميرو (مسیحی) ٦. برادران آريون (مسیحی) ٧. خون (مسیحی) ٨. خیابان ١٨ گانگ (مسیحی) ٩. مونجیکی (مسیحی) ١٠. ماراسالفاروچا (مسیحی) بزرگترین مافیای تجارت مخدر در جهان: ١. بابلوإسكوبار - كلمبيا(مسیحی) ٢. آمادوكاريلو - كلمبيا(مسیحی) ٣. كارلوس ليدرجيرمان(مسیحی) ٤. غريسيلدابلانكو - كلمبيا(مسیحی) ٥. خواكين غوزمان - مكزيك(مسیحی) ٦. رافائيل كارو - مكزيك (مسیحی) با این وجود رسانه های غرب و شرق یک ریز می گویند که: اسلام سبب همه وحشت و هراس در جهان است !! تا بدانجا که بسیاری از مسلمانان این ادعاهای پوچ و بی اساس را باور کرده اند... @rasooll_ir

••مشمول رحمت و غفران خود بگردان!🤲🏻💕