eitaa logo
‌🇵🇸‌ حسینیهٔ دل‌‌
3هزار دنبال‌کننده
5.4هزار عکس
4.7هزار ویدیو
43 فایل
امام صادق علیه السّلام: هیچ چشمى نیست که براى ما بگرید، مگر اینکه برخوردار از نعمتِ نگاه به کوثر مى شود و از آن سیرابش مى کنند. [جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 554] 💠کانال اشعار مدح و مرثیه اهلبیت علیهم السلام ارتباط: @Raihanatoll_Nabii
مشاهده در ایتا
دانلود
گردند شهیدان تو چون روز جزا جمع معلوم شود وسعت صحرای قیامت
سوم شعبان برای ما شروع خلقت است چونکه از دنیای تو دنیای ما تشکیل شد
خدا چو رویِ تو را‌ میکشید با خود گفت به دفترِ چه کسی این هنر شود ‌پیدا؟
کرونا با تمام کشتارش، کشته اش کمتر از یمن بوده ست! یمن، آری یمن، که این همه سال گور گل های بی کفن بوده ست کرونا با تمام خونخواریش هیچ کاری نداشت با طفلان آل نحس سعود تا امروز، گرم کشتار طفل و زن بوده ست سال ها رفت و هیچ وجدانی از سر اعتراض لب نگشود کاین همه قحطی، این همه کشتار، کار این سفله، این لجن بوده ست! کرونا آمده ست تا با مرگ یک به یک جنگ تن به تن بکنیم پیش از این نیز هر کجای جهان شاهد جنگ تن به تن بوده ست حال، روز بخور بخور شده است، بخورید ای جماعت طماع اندکی از عذاب او بچشد، هر که اهل بزن بزن بوده ست کرونا آمده ست تا که ترامپ! روسری را به پوزه اش بندد نیست مرد این مخنث شیطان، این نه مرد است، این نه زن بوده ست! با همه کوچکی و ویروسیش، کرونا را قبول دارم من! شاید این ذره همچنان ذره ست، شاید این فکر، فکر من بوده ست هر که اهل یقین و آخرت است، بنشیند درون کشتی نوح مثل اخدودیان هلاک شود هر که از دودمان ظن بوده ست کرونا آمده ست تا دنیا لحظه ای در خدا وقوف کند کرونا دست انتقام خداست، غربت غزه و یمن بوده ست!
یا صاحب الزمان(عج) الا طراوت سر سبز بوستان دلم شکوه بی مثل اوج آسمان دلم قلم به دست من امشب عجیب میلرزد و بند آمده پیش شما زبان دلم اگرچه هیچ کجا لایق قدومت نیست چه میشود که بیایی به جمکران دلم کدام جاده مرا می رساندم تا تو نشانی حرمت را بده نشان دلم به دست های تو دستم نمی رسد آقا چراکه بی تو شکسته است نردبان دلم نگاه کن به کویری ترین زمین خدا تو ای زلال ترین رود بیکران دلم در آخر غزلم عرض میکنم این طور که “السلام علیک صاحب الزمان” دلم من از تو غیر تورا آرزو نخواهم کرد تو در کنار منی جستجو نخواهم کرد
یا بنت الحسین (س) خلق کرده حق به پاس ناز تو احساس را در نگاه دیگران کردی تداعی یاس را اوج احساساتی و دارم یقین در خلقتت خرج کرده حضرت رب واژه وسواس را نازهای دخترانه داری و با خنده ات میتوانی بر سر ذوق آوری عباس را طرز رفتار پدر با تو به ما اثبات کرد بسته ای از پشت دست آدم حساس را برق زد تا چشمت از شوق ملاقات حسین از نوا انداخت بی شک ارزش الماس را دوش عباس است جایت مطمئنا که عمو ثبت کرده پای تو این جایگاه خاص را صبر را بیچاره کردی شام را ویرانه تر بر زمین کوبانده ای قوم خدانشناس را از حجاب و صورت و قد خم تو روشن است حمل کردی با خود از صدیقه این میراث را
ما حوصله ی صف کشیِ حشر نداریم باید که جنانْ دربِ دگر داشته باشد
یا‌اباعبدالله حرم شد خانه‌ام وقتی ،سلامت کردم و دیدم زیارت‌هایِ ما حتی میانِ خانه می‌چسبد
علاجِ دیده‌ی ما خاک آستان شماست ...
یا صاحب الزمان(عج) شبی ابری شدم سجاده را با بغض وا کردم به باران زلال چشم‌هایم اقتدا کردم دو رکعت اشک باریدم دو رکعت ناله سر دادم دو رکعت درد دل از دوری‌ات پیش خدا کردم به جای ربنا روی زبانم شعر جاری شد قنوتم را غزل گفتم، نمازم را رها کردم تمام شب نگاهم خیره بر گلدان خالی بود تمام شب برای نرگس چشمت دعا کردم هوا روشن شد و من در هوای دیدن رویت نوای ندبه سر دادم به عهد خود وفا کردم... سرم بر روی سجده... مُهر خیس از اشک‌هایم شد شنیدم بوی تربت را هوای کربلا کردم به شوق اینکه هرجا صحبت سقاست می‌آیی بساط روضۀ مشک و علم را دست و پا کردم به سوز ناله‌هایم نی زدم آهسته آهسته فضای خانۀ خود را شبیه نینوا کردم دو چشمم تیره شد انگار جایی را نمی‌دیدم و صبح سوت و کور جمعه را شام عزا کردم غزل، بارانی از گریه، غزل، روضه، غزل، ناله تو را با هر زبانی که بلد بودم صدا کردم و هرچه منتظر ماندم ندیدم روی ماهت را غروب جمعه شد سجاده را با بغض تا کردم
الهی و ربی ما دل نبسته‌ایم به اوضاع کار خویش دل خوش نکرده‌ایم به این کوله‌بار خویش باید خدا به داد دل بی‌کسم رسد شیطان کند و گر نه دلم را شکار خویش رخت و لباس پاره نشان گدایی است ما را کریم رد نکند از جوار خویش سوگند خورده است که بخشیده می‌شویم پس آمده است با همه‌ی اعتبار خویش او قول داده است که ما را نمی‌زند خوبان نمی‌زنند به زیر قرار خویش با ذره‌پروری به چه جایی رسیده‌ایم ما را نشانده‌اند کریمان کنار خویش پروانه‌ایم و دور علی ‌بال می‌زنیم خارج نمی‌شود دل ما از مدار خویش فردای حشر فاطمه دنبال کار ماست کار تمام خلق می‌افتد به یار خویش تا بشنویم نام حسین گریه می‌کنیم یک باره می‌دهیم ز دست اختیار خویش
ای نام تو شَهد سخنم یا الله آرام دل و جان و تنم یا الله ای لطف تو چاره‌ساز هر بیچاره بیچاره‌تر از همه منم یا الله