یک کسی خودش وسط بهشت است، ولی دستش نمی‌رسد دیگران را بگیرد. اما ایشان را به گونه‌ای شفاعت کرده‌اند که خودش شفیعِ کل می‌شود؛

«تدخل شیعتی بأجمعهم بشفاعتها‌ الجنه». این چه مقامی است؟

«اشفعی لي في الجنة فإن لك عند الله شأنا من الشأن» یعنی از الآن حضرت کاری کنند که ما از صفات رذیله نجات پیدا کنیم، از شرک نجات پیدا کنیم. تا انسان را از دست و دام اولیای طاغوت و حمله‌های شیطان که خیلی دام و حمله پیچیده‌ای است نجات ندهند «شفاعت في الجنه» نیست.«اشفعی لي في الجنة فإن لك عند الله شأنا من الشأن» یعنی از الآن حضرت کاری کنند که ما از صفات رذیله نجات پیدا کنیم، از شرک نجات پیدا کنیم. تا انسان را از دست و دام اولیای طاغوت و حمله‌های شیطان که خیلی دام و حمله پیچیده‌ای است نجات ندهند «شفاعت في الجنه» نیست.

انسانِ آلوده را بهشت‌بردن که «شفاعت في الجنه» نیست! بهشت جای آلوده‌ها نیست.

کسی که می‌خواهد «شفاعت في الجنه» کند باید انسان را پاک کند، بعد به بهشت ببرد وإلا جهنمی‌ها را که به بهشت راه نمی‌دهند...

پس شفاعت در جنّت، پاک کردن است؛ یعنی یک کیسه‌ای به تن ما بکشند، یک کیسه به روی ما بکشند. این کارِ آنهاست... شفاعت در بهشت یعنی تطهیر از ذنوب و صفات رذیله. نه فقط خودش بهشت است، نَفسش بهشت‌آفرین است؛ به هر کسی بخورد بهشتی می‌شود.

حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها نسبت به همه شیعیان در همه مقامات این‌گونه‌اند. «تدخل شیعتی باجمعهم بشفاعتها الجنه».

این جنت از دنیا شروع می‌شود و تا برزخ و قیامت و آخرت ادامه دارد.

در آخرت وسعتِ رحمتِ الهی و وسعتِ تجلیِ شئونِ معصومین علیهم‌السلام در ایشان است؛ «شأنا من الشأن»؛ از آن مقام محمود نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم چیزی در ایشان هست که همه را می‌تواند بهشتی کند. (این شأن هم که به قول آقایان نکره آمده، برای تعظیم است.) از شأن شفاعت کبرای معصومین علیهم‌السلام، شفاعت وجود مقدس نبی اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها هست.

ان‌شاء‌الله خدا به ما توفیق بدهد از این بهشتی که خدا در اختیار ما قرار داده است غفلت نکنیم، استفاده کنیم، به این بهشت برویم، بوی بهشت بگیریم و بیرون بیاییم.

نَفَسِ بهشتیِ حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به هر کسی بخورد بهشتی می‌شود و صفات جهنم از او دور می‌شود و شعله‌های جهنمش خاموش می‌شود. الآن ممکن است درون ما خیلی شعله‌ی جهنم باشد. این نفس رحمانی به ما بخورد شعله‌های جهنم، گناهان، صفات رذیله، شرک‌ها و غفلت‌ها خاموش می‌شود و بهشتی می‌شویم.

«اشفعی لي في الجنه» یعنی وقتی در حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها می‌روی اگر توجهی بکنند بوی بهشت می‌گیری و بیرون می‌آیی؛ صفاتت بهشتی می‌شود، باطنت بهشتی می‌شود، دیگر حقد و کینه و حسد و بخل و ریا و غفلت و توجه به دنیا می‌رود. «اشفعی لي في الجنه» یعنی این. یعنی حرم که می‌روی از حضرت، بهشت بخواه! بگو من از حرم که بیرون می‌روم بهشتی باشم. یعنی چه؟ یعنی هم اکنون من را پاک کن، وسط محیط ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام ببر، که دیگر هر کجای عالم هستم وسط بهشت باشم. («إِنّ اْلأَبْرارَ لَفي نَعيمٍ»، از همین دنیاست).