🔎حسینیه معلّی و دلالت‌های ده‌گانه ✍️علیرضا محمدلو ▫️این بررسی با نگاه بر نکات مثبت و وجوه راهبردی و اضلاع مهمی است که در این برنامه به بار نشسته و مدعی است که علی رغم برخی ضعف‌های فرمی یا محتوایی یا اجرایی، بایستی دلالت های چنین برنامه ای را برداشت کرده و در موقعیت ها و فرم های متنوعی مدلسازی نمود تا مخاطب را در نسبت با دین و #دینداری، آگاه‌تر و مشتاق‌تر نمود. 1️⃣ ترکیب شادی و معنویت: شاید یکی از شبهات یا ذهنیات نسبت به دین و مناسک دینی، درونگرایی و برجسته کردن گریه ها و گرایش به غم و غصه بود که این برنامه با این #ذهنیت_رسوب_یافته به تقابل جدی پرداخت و ترکیب نوع و لازمی را به جامعه ارائه داد که طبیعتا در تنظیم سرعت و کیفیت و برد بیشتر به مشورت نیاز دارد. 2️⃣ شور مرکب با شعور: انتقال معرفت دینی و معرفی کتاب و رد و بدل اطلاعات مذهبی و اجتماعی و سیاسی و احترام به والدین و ادب برخورد با مردم و خانواده در حد و مدیوم یک برنامه رسانه‌ای هم در نوع خودش جالب بود که گاها با روایت خوانی میثم مطیعی و خاطره گویی سیدمجید بنی فاطمه و تکمله های نجم الدین شریعتی صورت می‌گرفت. در برنامه های شاد معمولا عنصر #توان_بخشی_معرفتی مغفول واقع می شود که در این برنامه دقت خوبی شده بود اما اینکه چه چیزی، را چه کسی، در چه زمانی و با چه بیانی ارائه می‌داد هم محل تاملات بیشتری است. 3️⃣ صمیمیت و اخوت: در عصر فناوری و تفردیافتگی و #انبوه_تنها(Lonely Crowd) به تعبیر رایزمن، این احساس اخوت و صمیمیتی که از طرف داوران نسبت به همدیگر یا مجریان و حتی مهمانان و تماشاگران به تصویر کشیده شد، فرامتن معنوی_ارتباطی قشنگ و بجایی در سطح افکارعمومی برجای می‌گذارد. 4️⃣ توجه ویژه به نوجوان: در پیچیدگی های دنیای مدرن و بحبوحه پیدایش نسلی نو که به #بومیان_عصردیجیتال یا نسل نت و زِد، مشهور شده اند، جای خالی فاکتور ارزشمندی بنام "توجه" و تعریف نقش برای انتقال ۱.هویت، ۲.جهت و ۳.معنا موج میزند که در این برنامه در حد قابل قبولی به این مساله دقت شده بود که البته به ارتقاء ایده ها و فرم ها باید توجه ویژه داشت و یک افق بالاتری را برای چنین برنامه هایی به ثمر رساند. 5️⃣ احترام به بانوان: شاید در تم شاد مذهبی با لوای هیات، تعریف نقش برای بانوان یک #ریسک تلقی شود. این برنامه در حد دعوت و نقش دهی به تعدادی از تیم های اجرای بانو و اختصاص یک سمت کامل از تصویر برای بانوان با حفظ عدالت در تصویر و انتخاب زاویه دوربین نه دور نه نزدیک(مدیوم شات)، بنظر کار سختی را با نمره نسبتا خوبی به انجام رساند که البته جای اندیشه ورزی و تامل کیفی بیشتری دارد. 6️⃣ توجه به آیین ها و سنت ها: در واقع با اصالت دادن و برجسته کردن آیین ها و سنت های محلی، #گفتمان_مدرن را در ساحت جامعه سازی یکدست، تک سایز، فاقد تفاوت و خلاقیت و البته قابل پیش بینی تحت عنوان پرطمطراق شهروند خوب و مدرن به نقد کشید. 7️⃣ پُررنگ سازی وحدت اجتماعی: دعوت از اقصی نقاط کشور با زبان ها و آیین های مختلف و همچنین بها بخشی به اجرای اهل سنت با تم ترکمن یا بلوچ یا کرد و تشویق بی نظیر حضار و شوخی و صمیمیت و تبادل هدیه با ذاکرین جلسه، دلالت یکپارچگی اجتماعی(social entegration) را به مخاطب منتقل می‌کرد. 8️⃣ امتداد و برد بین‌المللی: دعوت از شیخ جلیل القدر نیجریه ابراهیم زکزاکی و بسیاری از شرکت کنندگان مسلمان از کشورهای همسایه و حتی آفریقا و نفس انتخاب نزار القطری در ردیف داوران برنامه، حکایت از یک #نگاه_فراگیر منطقه ای و بین المللی حاکم بر برنامه داشت که نکته لطیف راهبردی داشت. 9️⃣ احترام صریح به ولایت و رهبرانقلاب: #شکستن_مارپیچ_سکوت با زبان شعر و اجرا در قاب رسانه ملی از باب ابراز علاقه و محبت به رهبری هم قابل توجه بود. احترام و قداست یک راهبر فراموقعیت در قالب خاطره یا نقل قولی جالب یا حکم فقهی ویژه و متناسب از ایشان و ابراز احساسات حضار و مجریان و ایجاد فضای تولی هم جای تقدیر داشت. البته وجه هنری، غیرمستقیم گویی، ایده ناظر، جذابیت داستانی، موقعیت شناسی راوی ها، وزن محتواها و توجه به ظرافت هایی که مخاطب به اصطلاح خاکستری را هم با ماجرا همراه کند، بایستی تقویت شود. 🔟 احترام به پیشکسوت ها و پدرهای جامعه: در قسمت های مختلف شاهد این اتفاق مبارک بودیم که یک دلالت راهبردی جدی دارد. تعارف که نداریم در عصر اطلاعات و جهان مدرن، نسبت ها بهم ریخته و سکوها و مرجعیت‌های فکری و معنوی و تربیتی جامعه دستخوش تغییر و تکثر و تحقیر شده است. اساسا عصر مدرن، دوره عبور از پدرها و پدری هاست و یک ولنگاری و #مصرف‌زدگی_بدون_کنترل و نظارت را دنبال می‌کند تا به یک مدیریت استاندارد جهانی با وساطت‌های برساخته رسانه زده و بدون وساطت عناصر سنتی فرهنگ و لایه های مداخله گری چون خانواده و رهبران فکری و تربیتی ختم شود. #حسینیه_معلّی #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN