#لوح 👌با چای روضه بود که دل ها جلا گرفت. #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

🔹شورای دفاع؛ تجربه دیروز، نیاز امروز ✍️شورای دفاع که بزودی تشکیل خواهد شد وظیفه دارد تا سیاست‌ های کلان دفاعی کشور را سامان‌ دهی و هماهنگ کند و در جایگاه یک مرجع تخصصی، به مسائل امنیت ملی از منظر نظامی پاسخ دهد . الگوی تأسیس این شورا، سابقه‌ ای تاریخی دارد. در جریان جنگ تحمیلی، شورای‌ عالی دفاع به‌ عنوان ستاد مرکزی راهبری جنگ، با حضور فرماندهان نظامی و مسئولان اجرایی، موفق شد فضای هماهنگی و اقدام سریع ایجاد کند. آن تجربه نشان داد که وجود یک ساختار مشخص برای تصمیم‌گیری دفاعی می‌تواند تأثیر قابل‌ توجهی در عبور کشور از بحران‌ های پرخطر داشته باشد.در شرایط امروز نیز تهدیدات به حوزه نظامی محدود نشده‌اند. دشمنان کشور، از جمله رژیم صهیونی، طی سال‌ های اخیر انواع فشارها از جمله خرابکاری زیرساختی، حملات سایبری، جنگ شناختی را به‌طور هم‌زمان به‌ کار گرفته‌اند. تحلیل این وضعیت، ضرورت شکل‌ گیری یک مرکز راهبردی با قدرت تمرکز بر مسائل دفاعی را پر رنگ کرده است. #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

چهل و چند سال و دوازده روز  تازه به دنیا آمده بودم که جنگ شد. من قد کشیدم و جنگ بود. جنگ بود و من قد کشیدم.  از یک جایی به بعد خاطرات کاملا یادم هستند. پنج، شش ساله بودم که مادرم یادم داد غسل شهادت کنم.  حتی لباس رزم پوشیدن و بند پوتین بستن پدرم خوب یادم هست.  صبح که می‌شد مادرم تند تند کارهایش را می‌کرد و با همسایه‌ها می‌رفتیم مسجد برای کمک، از مربا پختن و ترشی درست کردن گرفته تا دوخت و دوز.  حتی یادم هست یک روز خانم همسایه در خانه‌مان آمد. دستش را روی زنگ گذاشته بود و برنمی‌داشت، به مادرم گفت: زود باش برویم بیمارستان مجروح آوردن کمک کنیم. حتی تمام طول مسیر را که مادرم، دستم را محکم گرفته بود و به حالتِ دو، راه می‌رفت یادم هست. صدای جیغِ زنانِ همسایه بخاطر شهادت همسرشان در بمباران چاه نفت، هنوز برایم تازه است.  صدای آژیر خطر و دویدن به سمت پناهگاه هنوز درگوشم زنگ می‌زند.  مدرسه رفتم و هنوز جنگ بود. روزی که خبر شهادت دایی اصغر را دادند عکس او را قاب کردیم و گذاشتیم کنار عکس عمومحمد که همان اوایل جنگ اسیر شده بود.  از سال شصت و هفت به ظاهر جنگ برای خیلی‌ها تمام شد ولی هنوز آثارش در زندگی ما کاملا مشهود بود.  عمو محمد که از اسارت آمد با خاطراتی که تعریف می‌کرد بوی جنگ کاملا به مشام می‌رسید.  مردم زندگی‌شان را می‌کردند، ولی وقتی به آسایشگاه جانبازان سر می‌زدیم یک واژه درشت در چشممان می‌رفت،جنگ!  وقتی دایی ناصر به خاطر تیروترکش‌های ریز و درشتی که در بدنش بودند، مجبور بود هر از گاهی در بیمارستان بستری شود، نمی‌شد که ما جنگ را فراموش کنیم.  راستش را بخواهید چفیه روی دوش رهبرمان هم نگذاشت که ما فراموش کنیم دشمنانی داریم، یعنی آماده باشِ رزم.  جنگ پا به پای ما به دنیا آمده و قد کشیده است، نه امروز و دیروز که بیش از هزار سال پیش. از همان زمانی که پیامبرمان ندای "اقراء باسم ربک الذی خلق" را شنید، جنگ ما با یهود آغاز شد. ما پای این دین و سرزمین خون‌ها داده‌ایم.  چهل و چند سال است زیرِ این پرچمِ سه رنگ، سینه زده‌ایم، این دوازده روز و الباقی روزها هم رویش. انتشار یادداشت در فارس نیوز👇👇 https://farsnews.ir/howzavian_fars/1754217452383480503 ✍سیده‌اعظم‌الشریعه‌موسوی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

💢آغاز تولید مستند «هشام» با محوریت شهید حجت‌الاسلام والمسلمین هشام صیمری حوزه/ مرکز رسانه و فضای مجازی حوزه علمیه خوزستان از آغاز تولید مستند «هشام» با موضوع زندگی علمی، تبلیغی و جهادی شهید حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ هشام صیمری خبر داد مشروح خبر #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

🔺استعفای خوب آیت الله صدیقی ☑️ آیت الله #صدیقی از امامت جمعه تهران استعفا دادن، این استعفا پذیرفته شده است. شبیه آیت الله #صدیقی افراد زیادی در نهادهای مختلف نظام هستند که باید استعفا بدهند و عرصه را به جوان ترهایی که با مناسبات و اقتضائات جدید حکمرانی آشنا هستند و زبان و دغدغه های نسل جوان را بهتر میدانند، واگذار کنند. 🔻 بزرگان ما در عرصه های مختلف باید توجه کنند بخاطر فعالیتهای شان در برهه های حساس انقلاب ماجور هستند اما اصرار بر ادامه فعالیت از طریق مسئولیت های رسمی تا کهن سالی، تلاش های قبلی آنها را نیز به حاشیه میبرد. 🔻همه نیروهای انقلاب باید این را بدانیم حیات و ارتقا کمی و کیفی نظام سیاسی ما با این همه دشمن مثل همه حاکمیت ها به نو شدن و جابجایی نسلی محتاج است. البته حتما باید شرایطی ایجاد شود که از تجربیات نسل اول و دوم انقلاب استفاده بشود. تشکیل «مدرسه های حکمرانی» در عرصه های مختلف و استفاده از تجربیات افراد سابق برای تربیت نسل نو یکی از بسترهای بهره مندی از تجربیات است. ✍ #محمدامین_رضایی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

بسم‌الله الرحمن الرحیم "اَینَ عَمّار" امیرالمؤمنین "علیه السلام" در آخرین روزهای عمر شریفشان ، از یاران با وفا و پیشتازان ایثار و شهادت یاد نموده ، فرمودند : (( اَینَ اخْوانِیَ الَّذینَ رَکبُوا الطَّرِیقَ وَمَضَوْا عَلَی الْحَقِّ، اینَ عَمَّارُ ... ثُمَّ ضَرَبَ یدَهُ عَلی‏ لِحْیتِهِ الشَّرِیفَةِ الْکرِیمَةِ فَاطالَ الْبُکاءَ، ثُمَّ قالَ علیه السلام: أُوَّهْ عَلی‏ اخْوانِیَ الَّذینَ تَلَوُا الْقُرانَ فَاحْکمُوهُ، وَتَدَبَّرُوا الْفُرَضَ فَاقامُوهُ، احْیوُا السُّنَّةَ وَاماتُوا الْبِدْعَةَ؛ ...)) کجا هستند برادران من! همان‌ها که به راه حق آمدند و در راه حق گام بر می‌داشتند، کجاست عمّار یاسر! ... سپس دست به محاسن شریف خود زد و مدّت طولانی گریست، پس از آن فرمود: آه بر برادرانم همان‌ها که قرآن را تلاوت می‌کردند و به کار می‌بستند، در فرائض دقّت می‌کردند و آن را به پا می‌داشتند، سنّت‌ها را زنده کرده، و بدعت‌ها را میراندند ...)) (نهج‌البلاغه ، خطبه ۱۸۲ ) 🔸یار وفادار امیرالمؤمنین "علیه السلام" 🔸شهید صفین 🔸بیرق بصیرت 🔸بیدارگرِ خواص خواب رفته 🔸فانوسِ تاریکی فتنه ها 🔸مجاهدی نستوه ،که هرگز تخدیرِ تزویرِ اُمَوی نشد و همواره عندلیب غزلخوان ملک ولایت باقی ماند و تا پای جان ، با دست و زبان و سیف و سنان از امام خودش دفاع نمود . ( نهم صفر ، سال ۳۷ هجری سالروز شهادت عمّار یاسر ) ▫️عمّارِ امام , رهبر، پیشوا و مقتدای دوران خود باشیم ! ✍مجید کیانی ده کیانی #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

#حدیث_روز 🔻امام کاظم(علیه‌السلام): اَلْمُؤْمِنُ قَلیلُ الْکَلامِ کَثیرُ الْعَمَلِ، وَ الْمُنافِقُ کَثیرُ الْکَلامِ قَلیلُ الْعَمَلِ 🔻مؤمن کم‌حرف و پرکار است و منافق پرحرف و کم‌کار‌. 📚 تحف العقول، ص۳۹۷ #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

🔴غزه، آزمون امروز اربعینی‌ها ۶۶۶ روز پیش، شیطان‌توله‌ها صدای شیپور جنگ را در غزه نواختند. از آن روز انگار «نفخ صور» از آن باریکهٔ مهجور به سرسرای عالم پژواک می‌شود. سوت بمب‌های سنگرشکن، حدیث هول قیامت در عالم ناسوت شده. صفیر گلوله‌های سرگردان، سفیر مرگ برای کودکان آواره شده. زوزهٔ خمپاره‌‌های پرسه‌زن، بیخ گوش اهل غزه الرّحیل می‌خواند. گهوارهٔ اطفال زبان‌بسته، ارابهٔ مرگ‌های بی سر و صدا شده. جنگنده‌بمب‌افکن‌های اسرائیل، دیوار خانه‌های فلسطین را همچون دیوار صوتی درهم شکسته. الجوع و العطش، تکیه‌کلام خرد و کلان مردمان آن نوار بی‌نوا شده. با این همه ضرباهنگ و طنین و آوای مظلومیت که در غزه می‌پیچد، دنیا سمفونی خاموشی می‌نوازد و در برابر گرسنگی کودکان، روزهٔ سکوت می‌گیرد. بله غزه شاهد آخرالزمان است و دنیا تماشاچی محشر غزه‌نشینان. و هنگامهٔ تماشایی حق و باطل را بی‌طرفی، بی‌شرفی است. هلا که آهِ مظلوم فقط دامنگیر ظالم نیست؛ گریبانگیر بی‌موضعان و بی‌حرکتان عالم هم می‌شود. هان که نمی‌توان صمٌ بکم گرسنگی و نسل‌کشی مسلمانان را دید و لام تا کام چیزی نگفت. نسبت ما با شعب ابی‌طالب غزه، نسبت عاشورا و اربعین است. نمی‌توان امروز در طریق‌الحسین قدم گذاشت، اما راه و رسم ستمگرسوز سیدالشهدا (ع) را پاس نداشت. نمی‌توان از چرب و شیرین سفر مشایه خورد و از سفرهٔ خشک و خالی غزه نگفت. در منطق محمدی امّت، نمی‌توان وفور نعمت حسینی را در عراق دید و برای وفور نقمت اهل غزه کاری نکرد. اربعین، نمایش قدرت نرم اسلام در به صف کردن مسلمانان به سوی آرمان‌های امّت واحده است. اگر فرصت اربعین برای مهمات جهان اسلام خرج نشود، این آیین باشکوه مذهبی از جنس «مناسک میان‌تهی» خواهد شد. اگر محشر مشایه، میلیون‌ها دلدادهٔ حسین (ع) را برانگیخته نکند و یوم‌النشور اربعین، پیادگان را علیه ظلم نشوراند، پوستین مسلمانی به چه کارمان می‌آید؟ مگر نه این است که روح اربعین، همان روح قیام حسینی است؟ مگر نه اربعین، پیوست رسانه‌ای عاشوراست؟ و مگر نه جهاد تبیین زینب (س) مکمل جهاد شمشیر حسین (ع) بود؟ اما چه باید کرد؟ چگونه می‌توان از راهپیمایی اربعین، یک امتداد اجتماعی برای مسألهٔ اول جهان اسلام ساخت؟ وقتی مناسک حج ابراهیمی برای مقابله با پیمان ابراهیم ناتوان است، چگونه می‌توان از آئین اربعین حسینی برای یکپارچگی امت محمدی بهره جست؟ باید در فرم و محتوا، در متن و حاشیه و در نماد و نمود اربعین، فلسطین دیده شود. باید نمادهای ضدصهیونیستی در این پیاده‌روی آئینی نمودی برجسته داشته باشد. پرچم فلسطین باید در کنار پرچم عزای حسین (ع) به اهتزاز درآید و بر دوش امواج زائران دیده شود. باید تصویر کودکان مظلوم غزه پشت انبوه کوله‌ها نصب شود. باید تصویر قدس شریف جزء لاینفکی از نمادهای بصری مسیر پیاده‌روی باشد. سخنرانان مواکب و حسینیه‌ها باید بر بیداری زائران هزار ملیت اربعین برای مبارزه با اسرائیل متمرکز شوند. مداحی‌ها باید رنگ و بوی حماسهٔ آزادی قبلهٔ اول را به خود بگیرند. تصویر شهدای شاخص مقاومت باید در مقابل چشم جهانیان قرار گیرد. مطالبه‌ی اتحاد جهان اسلام برای انتقام از صهیونیست‌ها و بیرون راندن‌شان از اراضی اشغالی باید سرخط شعارهای اربعینی‌ها باشد. همسایگان مسلمان غزه برای شکست حصر غذایی و قحطی مصنوعی باید تحریک و تشجیع شوند. فعالان مجازی باید فضای رسانه‌ای را در تولید محتوا برای روشنگری جنایات اسرائیل و مظلومیت فلسطینیان اشباع کنند. القصه باید نهضت اربعین در حمایت از مردم غزه بپا خیزد و روشنگری و جریان‌سازی کند. 📌منتشر شده در روزنامه وطن امروز/ ۱۳ مرداد ۰۴ vtn.ir/001iXv ✍#زهرا_محسنی_فر #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

#اربعین #خاطره ▪️مي‌آييم خودمان را عرضه کنيم 💠 سيد يعور عباس طلبه پاکستاني اهل‌دلی است که با همسر و سه فرزندش به زيارت آمده بود. دل‌نشین حرف مي‌زد و عارفانه. مي‌گفت: من قبول ندارم که ما بياييم اينجا و از امام چيزي بخواهيم. ما مي‌آييم به امام چيزي بدهيم. مي‌آييم خودمان را به ايشان عرضه مي‌کنيم. مگر جابر جحفي در بين راه کربلا به امام برخورد نکرد و امام از او تقاضاي کمک نکرد؟ او گفت: «اسب و شمشيرم هست». امام فرمود «به اسب و شمشيرت نياز ندارم. ما تو را مي‌خواهيم!». ما هم مي‌آييم اينجا خودمان را به امام بدهيم، والا امام که همه‌چیز به ما داده. قبل از اينکه بياييم اينجا به ما داده است... . ✍️ راوی: حمید وحیدیان 📗 انتخابی از کتاب عمود هفتاد و دوم/ خاطرات پیاده‌روی اربعین/ حمید وحیدیان/ ناشر سوچا #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

✳️ سفر اربعین و مساله رنج ✍️ محمد جعفری یکی از مهمترین دغدغه های انسان معاصر، مساله رنج آدمی در زندگی مدرن است. دنیای جدید با رشد ابزار و تکنولوژی، گرچه رنجهای عینی ( objective) و جسمی انسان را کاهش داد اما در درمان رنجهای درونی (subjective)، روحی و روانی نه تنها توفیقی نیافت بلکه روز به روز بر استرس، اضطراب، افسردگی و تنهایی انسان افزود. در این میان روان شناسان مدرن، تلخی ها و سختی های زندگی و حوادث تراژیک را لازمه زندگی دانسته و بدون آن که توجیهی برای آن بیابند، صرفا تلاش کردند که با تکنیک‌های ذهنی و روانی، این واقعیت و وجه تراژیک زندگی را برای او قابل تحمل کرده و تاب آوری او را بالا ببرند. این نگاه، رنجها را به دو دسته " رنج از" و " رنج برای" تقسیم می کند. "رنج برای"، رنجی است که انسان‌ها برای رسیدن به هدف والاتر تحمل می کنند و "رنج از"، رنجهای عمدتا ناخواسته‌ای است مانند بیماری ها و اتفاقات ناگواری که زندگی انسان را با اختلال مواجه می کند. آنها "رنج از" را منفی و "رنج برای "، را مثبت جلوه می دهند و راه گریزی از" رنج از" نمی ببینند. اما در نگاه دینی و جهان بینی الهی، اساسا چیزی به نام" رنج از" وجود ندارد و همه رنجها از نوع، " رنج برای" است که یا خود انسان و یا خداوند منان برای رشد و تعالی انسان رقم زده است. " رنج برای" در معنویت دینی و نگرش آفرینی برای انسان متدین، نقشی اساسی دارد و سفر اربعین یکی از مصادیق بارز و خاص آن است. این سفر با توجه به مشکلاتی بسیارش مانند تراکم جمعیت و شلوغی و بی خوابی و تحمل گرما و سرما و...، حقیقتا آسوده و ساده نیست و هر کسی که یک بار به آن طریق رفته باشد، بدین واقعیت اذعان می کند. اما احدی از زائران اربعینی را نمی یابید که بعد از سفر، از تحمل این شدائد خود خواسته، پشیمان باشد بلکه جز با خاطر و خاطراتی زیبا و قلبی مالامال از آرامش، توشه ای از این سفر به منزل نمی رساند. انسان مدرن لذت گرا و سوداگر، هیچ درکی از این امر ندارد چرا که شاکله شناختی و ذهنی او، زاویه دید او را نسبت به این امر، کور کرده است. آری اربعین سفری آمیخته به "رنج برای رسیدن به حسین بن علی" است. او که خود "رنجی غیر قابل تصور برای رسیدن به معشوق حقیقی" کشید که بشریت در تحلیل آن درمانده است. باری، سید الشهدا ذوب در عشق زیبای مطلق شد و رنجها را همه زیبا دید و عاشقان او هم ذوب در او گشته و درکی نسبت به رنج این سفر نداشته و لذا منتظر اربعین های بعدند تا دوباره و چندباره این رنج، و لذت بی پایان و مانا و پایای نهفته در آن را، با تمام وجود، تجربه کرده و بچشند. گوارای وجودشان! #سفر_اربعین #معنای_زندگی #مساله_رنج #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

#اربعین #خاطره ▪️ بی‌نمک 💠 چند سال بود تصميم داشتم بيايم زيارت اما روزی نمی شد. امسال رفتم اما خيلی خودم را سرزنش می کنم که چرا این‌قدر تأخير انداختم. همه‌چیز آنجا شيرين بود و هر لحظه‌اش يک خاطره؛ البته در بين راه يکی دو نفر کنايه‌های بی نمکی زدند، اما اهميتی نداشت. يکي از آن‌ها گفت شما که سني هستيد! امام حسين علیه‌السلام مال ماست، شما براي چه آمده‌ايد زيارت؟! ما هيچ‌کدام به اين صحبت‌ها اهميتی نداديم. اهل سنت هم در ارادت به اهل‌بیت علیهم‌السلام هيچ فرقی با شيعه نمی‌کند. حتی اگر به زيارت هم نرود، روز عاشورا به نيت امام حسين علیه‌السلام صدقه می‌گذارد. روزه مي‌گيرد و ثواب آن را به امام حسين علیه‌السلام هديه می کند. ✍️ راوی: محمدخالد سلمانی از هم‌وطنان اهل سنت ترکمن 📗 انتخابی از کتاب عمود هفتاد و دوم/ خاطرات پیاده‌روی اربعین/ حمید وحیدیان/ ناشر سوچا #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

#اربعین #خاطره ▪️ دل‌خوشی 💠 چرا از همه زندگی‌ات زدی؟ می خواستم ببينم چه می گويند. برايم جالب بود. از خيلی از عراقی‌ها و موکب‌داران همين سؤال را مي‌پرسيدم. يکی گفت: «همه زندگيمو مديون حسينم، قول دادم تا آخر عمرم نوکری زائراشو بکنم». ديگري گفت «سير کردن زائر امام حسين علیه‌السلام خيلی ثواب داره». يک نفر گفت «خدمت به زائران، خدمت به امام حسينه»، اما بين این‌همه، يک جواب خيلي به دلم نشست... يک پسر جوانِ سبزه که سينی خرما دستش گرفته بود و اول صبح ايستاده بود وسط مسير، سيني را گرفت طرف من. يک خرما برداشتم و پرسيدم: چرا براي چند روز از همه زندگی‌ات دست کشيده‌اي، آمده‌ای اينجا که از زائران پذيرايی‌ کنی؟ اشک در چشماش حلقه زد، بغضش را خورد و با صدايي گرفته با همان لهجه عراقي، دست‌وپاشکسته شروع کرد فارسي صحبت کردن: هر سال همه دل‌خوشیم اينه که فقط يه بار يکي از این خرماها رو به امام زمانم تعارف کرده باشم... همين». ✍️ راوی: محمدجواد آسايش‌طلب 📗 انتخابی از کتاب عمود هفتاد و دوم/ خاطرات پیاده‌روی اربعین/ حمید وحیدیان/ ناشر سوچا #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan