اگر برای امام حسین‌ (علیه‌السلام) گریه کنیم ‌ولی برای امام زمان کار نکنیم، اشکِ امامِ حیّ رو هم در آوردیم.. #تلاش‌کنیم

اگر وارد فضای عاشوراء شده باشید، می‌بینید دشمنی که این‌قدر قیافۀ حق‌ به‌ جانب و مدافع حقوق بشر و آزادی به خودش می‌گیرد، اگر پایش بیفتد، به کودکِ لب‌تشنۀ شش‌ماهه، بین دو نهر آب، بر روی دست پدرش، تير می‌زند.

‏الگو برای قشر #دانشجو: ‏شهید مهدی زین‌الدین، رتبه ۴ تجربی✌️🏻

روز سیزدهم ۱۳ آبان ۱۳۴۳ تبعید امام به ترکیه بعد از اعتراض به لایحه ننگین کاپیتولاسیون در دولت حسنعلی منصور، فرزند منصور که نخست وزیر رضاشاه و باجناق هویدا بود. بهمن همان سال ترور شد و هویدا برای سیزده سال به نخست وزیری رسید. ۱۳ آبان سال ۱۳۵۷ تحصن دانشجویان دانشگاه تهران، خبر به مدارس و دانش آموزان رسید. دانش آموزان برای حمایت از دانشجویان کلاس‌های درس را تعطیل و به خیابان آمدند و در درگیری با ارتش چند دانش آموز #شهید شدند. ۱۳ آبان ۱۳۵۸ دو خبر مهم تهران را تکان داد. سی مهر سال ۵۸ آمریکایی ها پس از مدت‌ها آوارگی شاه را برای درمان پذیرفتند و بالاخره اجازه ورود به آمریکا صادر شد. بعدتر خبر دیدار بازرگان و یزدی با برژنیسکی بدون اطلاع امام از مفاد گفتگو! دانشجویان معترض به سمت سفارت آمریکا حرکت و آنجا را تسخیر کردند. #روشنگری💡

★جشـــــــــــــــنواره غــــــــــــــذا★ 🇱🇧🇵🇸🇮🇷 ✨ به دنبال افزایش جنایات رژیم غاصب صهیونیستی و تاکید رهبر معظم انقلاب بر لزوم یاری همه جانبه‌ی مظلومان لبنان و فلسطین و جبهه مقاومت؛ حوزه علمیه حضرت نرجس (س)، به برگزاری جشنواره غذایی در روز سه شنبه ۱۴۰۳٫۸٫۱۵ اقدام نموده است. لذا از همه دوستان تقاضا میشود در صورت امکان در این امر خداپسندانه شرکت نمایند تا سود حاصل از فروش آن را برای کمک به مردم لبنان وجبهه مقاومت ارسال نماییم🍂 👈 نکته۱) جهت دریافت کمک های نقدی، کارت خوان در حوزه علمیه، موجود است 👈نکته ۲)دوستانی که تمایل به اهدای طلا دارند نیز از آنها دریافت میگردد و به دفتر نماینده ولی فقیه تحویل داده میشود. 👈نکته ۳) اقلام غیر نقدی شامل پتو ،بالش،انواع کنسرو و خشکبار نیز تحویل گرفته میشود. به امید پیروزی جبهه مقاومت و نابودی اسرائیل🇱🇧🇵🇸🇮🇷💪 ✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐✦ ما را دࢪ ایتا و اینستاگࢪام دنبال کنید: ╔═••••═════╗ 🆔@howzehnarjes ╚═════••••═╝

الله اکبر مرگ برآمریکا مرگ بر اسرائیل مرگ بر انگلیس مرگ بر اسرائیل

راهیان دیروز؛ راویان امروز #شهید_رئیسی #۱۳آبان ✦‎‌‌‌࿐჻ᭂ❣🌸❣჻ᭂ࿐✦ ما را دࢪ ایتا و اینستاگࢪام دنبال کنید: ╔═••••═════╗ 🆔@howzehnarjes ╚═════••••═╝

🎥 ببینیم تعبیری از آزادی غربی به بیان مقام معظم رهبری

حد اقل ۳ بار خودت بین حد اقل برای ۱۰ نفر بفرست و تاکیدکن که اونا هم حد اقل ۳ بار ببیند

🔴 اعتیاد به پست و مقام! دکتر گودرز صادقی، رییس سابق دانشگاه‌های ارومیه و مقدس اردبیلی مطلبی نوشته هم برای آن‌هایی که هنوز در رأس قدرتند و هم کسانی که از قدرت پایین کشیده شده‌اند! و خواندنش را واجب ولازم دانسته. مطلبی که از جهات مختلف کمک می‌کند بفهمیم برخی از مدیران مسئله‌ها را چگونه می‌بینند! ... بخوانید؛ ------------------ من دو دوره ریاست دانشگاه‌های دولتی را جمعا به مدت ۸ سال به عهده داشته‌ام. هیچ امتیاز مادی به معنای واقعی از محل ریاست عایدم نشد. حتی موقعی که در اردبیل مأمور بودم، حق مدیریتم صرف اجاره‌ی خانه و هزینه‌ی رفت و آمد به تهران می‌شد. با این حال، بخواهی نخواهی از دو امتیاز برخوردار بودم: داشتن راننده‌ی اختصاصی و نیز یک دفتر کار بزرگ با سرویس بهداشتی مستقل! در هر دو بار، وقتی که دوره‌ام با استعفا به سر آمد، از بعضی نظرها دچار مشکل جدی شدم. اگر چه از اتومبیل دولتی برای مقاصد شخصی استفاده نمی‌کردم، لیکن راننده‌ها برای من نه یک کارمند بلکه دوست و برادر بودند و بعضی کارهای شخصی مرا برای این که بتوانم به کارهای دانشگاه برسم انجام می‌دادند که از جمله‌ی آن‌ها این موارد را می‌توانم نام ببرم: خرید نان و بعضی ملزومات دیگر، گرفتن وقت از دکتر، انجام کارهای اداری و بانکی، برداشتن و گذاشتن من درست در مقابل جایی که کار داشتم (بدون این که نگران جای پارک باشم!)، رسیدگی به ماشین خودم (مانند کارواش و تعویض روغن)، پیدا کردن واحدهای صنفی مورد نیاز (مانند خرازی و تعمیرگاه و اینجور جاها) و … (چیز دیگری یادم نمی‌آید). ضمنا همه با من مهربان بودند و تقریبا تمام کارکنان و اساتید دانشگاه را افرادی کار راه‌انداز و مؤدب و وظیفه‌شناس می‌دیدم، چرا که هیچکدام از کارهای خود من به تأخیر نمی‌افتاد و همه چیز رو به راه بود. وقتی که از ریاست کنار رفتم، زندگی برایم بسیار سخت شد. چند سال تنبلی باعث شده بود از انجام کارهای ساده‌ی شخصی و اداری و خرید نان و اینجور چیزها عاجز بشوم. بعلاوه، جسته گریخته متوجه شدم که برخورد کارکنان و همکاران با من بسیار با برخوردشان با سایر افراد و ارباب رجوع متفاوت بوده است. کسی که برایم مظهر مدارا و احساس مسئولیت بود، به زعم دیگران آدمی عصبی و تندمزاج و بدخواه به شمار می‌آمد. تازه فهمیدم که بدترین همکاران هم به من که می‌رسیدند جور دیگری رفتار می‌کردند. الان چند سالی است که دوباره به زندگی عادی خو کرده‌ام. نه تنها از انجام کارهای شخصی‌ام طفره نمی‌روم، بلکه از دست و پا چلفتی بودنم رها شده‌ام. از پیاده رفتن و سوار اتوبوس و مترو شدن لذت هم می‌برم و از این که با آدم‌های متفاوت و معمولی معاشرت می‌کنم بسیار خوشحالم. تصور این که یک بار دیگر به پست مشابه یا بالاتری گمارده شوم برایم نه تنها لذت‌بخش نیست بلکه دلهره‌آور است. دیدن بعضی چهره‌های عبوس، تندرو و کج‌فهم و اجبار به جلیس شدن با آن‌ها و قانع کردن‌شان در امور بدیهی شکنجه‌ی بزرگی است. احاطه شدن توسط آدم‌هایی که بدون اینکه ته دلشان با تو باشد اظهار ارادت می‌کنند، چندش‌آور است. این که نفهمم زندگی واقعی چیست احساس خنگی و نفهمی به من می‌دهد. در این مملکت آدم‌هایی هستند که ده‌ها سال در مسند کارهایی به مراتب مهم‌تر از مسئولیت‌های من هستند. آن‌ها نمی‌فهمند دور و برشان چه خبر است. آنها هرگز سوار اتوبوس شهری یا مترو نشده‌اند. هیچگاه کارمندی مدارکشان را به سمتشان پرت نکرده است. در صف بنزین نبوده‌اند. آن‌ها نمی‌فهمند صف نان چیست. هرگز مهمان یا میزبان کارگر یک کوره‌پزخانه نبوده‌اند. در مطب پزشک در حالی که گفته‌اند ساعت ۴ آنجا باشند تا ساعت ۱۱ شب معطل نشده‌اند. این آدم‌ها اصلا نمی‌فهمند رانندگی در ترافیک بزرگراه همت یعنی، چون راننده دارند. آن‌ها فکر می‌کنند همه‌ی مردم پشتیبان‌شان هستند و مرتب برای موفقیت‌شان دعا می‌کنند. تا حالا کسی به خاطر مالیدن ماشین با قفل فرمان به آن‌ها حمله نکرده است و هرگز احدی عمه‌ی محترم‌شان را مورد تفقد قرار نداده است! آن‌ها معتاد ریاست هستند و اگر پس از این همه سال، مثل من و تو به یک آدم عادی تبدیل بشوند درجا سکته می‌کنند! اگر بخواهید زمین زراعی از باروری نیفتد آن را هر از گاهی به آیش(۱) می‌گذارید. دو سال می‌کارید و یک سال نمی‌کارید. مدیرها هم نیازمند آیش هستند. هر از گاهی باید به زیر بیایند و بفهمند که مردم چگونه زندگی می‌کنند، چگونه فکر می‌کنند، چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. آنهایی که ۴۰ سال در برج عاج نشسته‌اند آدم‌هایی هستند که نمی‌توانند مثل آدم زندگی کنند. ------------------ پی‌نوشت ۱: آیش تکنیک کشاورزی است که در آن زمین قابل کشت، بدون کشت برای یک چرخه یا بیشتر رها می‌شود. پی‌نوشت ۲: طبیعی است در این کشور مدیرانی هستند که به هیچ روی زیست‌شان اینگونه نیست و بارها نیز به واسطه آن‌ها برداشته می‌شود، هر چند تعدادشان بسیار اندک باشد.