‌ در این اثنا خطاب وحی از پروردگار جلیل به ابراهیم خلیل رسید که محبـوب‌ ترین مخلوقـات من نزد تـو کـیـسـت؟! ابـــراهیم عرضه داشت هیچ مـخـلــوقی پـیـش‌ مــن محبوب‌ تر از حبیب تو یعنی محمد صلی الله علیه و آله و سلم نیست.

‌ پس وحی آمد: آیا او را بیشتر دوست داری یا خودت را؟ ابراهیم (ع) گفت: او پیش من از خودم محبوب‌تر است؛ خدا فرمود فرزند او را بیشتر دوست داری یا فرزند خودت را؟ ابراهیم عرض کرد: فرزند او را بیشتر دوست دارم. ‌

‌ پس حق تعالی فرمود : ذبح فرزند او (یعنی امام حسین علیه السلام) به دست دشمنان از روی ستم بیشتر دل تو را می‌سوزاند یا ذبح فرزند خودت به دست خودت در اطاعت من؟! ‌

‌ عرض کرد پروردگارا ذبح او به دست دشمنان بیشتر دلم را می‌سوزاند در این هنگام خدا خطاب کرد: ای ابراهیم! پس به یقین جمعی که خود را از امت محمد ﷺ می‌شمارند فرزند او حسین(ع) را از روی ظلم و ستم و با عداوت و دشمنی ذبح خواهند کرد همانگونه که گوسفند را ذبح کنند و به این سبب مستوجب خشم و عذاب من می‌گردند! ‌

‌ ابراهیم از شنیدن این خبر جانکاه ناله و فریاد برآورد و قلب و جان او به درد آمد و بسیار گریه نمود و دست ازگریه بر نمیداشت تا اینکه وحی از جانب پروردگار جلیل رسید: «ای ابراهیم! گریه تو بر فرزندت اسماعیل اگر او را به دست خود ذبح می‌کردی فدا کردم به گریه‌ای که تو بر حسین و شهادتش کردی و بدین سبب بالاترین درجات اهل ثواب در مصیبت‌ها را به تو دادم در پایان امام رضا علیه السلام فرمودند این است مفهوم قول خدا : «و فدیناها بذبح عظیم!» ‌

‌ در لسان عرب نه تنها "اَب" به معنای پدر و والد است بلکه به معنای باب و واسطه هم آمده است ‌

‌ در جریان ذبح حضرت اسماعیل (ع) در عالم معنا، ارواح تمام انبیا و اولیا و مومنین حاضر بودند و شلوغی بین ملائکه رخ داده بود که بناست اسماعیلی ذبح شود که از نسل آن قرار است عبدالله پدر پیامبر اکرم صلی الله به وجود آید در این بین تنها فردی که قدم جلو نهاد و شفاعت اسماعیل (ع) را نمود، حضرت سیدالشهدا علیه السلام بود از این رو جریان ذبح در زمان جناب عبدالله بن عبد المطلب تکرار شد تا یادآور عهدی باشد که بناست نوه جناب عبدالله به جای آورد ‌

عالم معنا درواقع همون عالم ازل یا عالم ذر هست که توی بحثِ عهد در عالم ازل‌ گفتیم که اونجا چه اتفاقاتی افتاد..🤌🏼

‌ پیامبر اکرم ﷺ در جاهای مختلف خود را فرزندِ دو ذبیح معرفی نمودند: "انا ابن الذبیحین" ‌

‌ بر این اساس کنیه‌ای که خدا بر سیدالشهدا نصب فرمودند به این معناست: [ السلام علیک یا اباعبدالله! سلام بر تو ای واسطه‌ای که عبدالله را حفظ کردی! ] چنین بود که پیامبر اکرم صلوات الله علیه بعد از ولادت سیدالشهدا علیه السلام فرمودند: حسین از من است و من از حسینم؛)! ‌

خب از این جریان که بگذریم:)... بیاید یه جریانِ دیگه براتون بگم🌚

‌ زمانۍ کہ امام حسیـن علیہ‌السلام، قیـام کردند و واقعہ عاشورا در حالِ وقوع بـــود، توۍ کتابِ لھوفِ‌سید‌بن‌طاووس [کہ یکۍ مقاتل هستش]... ‌