ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ؛ شھید سید مصطفۍ‌ صدرزاده ، در وصیت نامه خودشون میگن که : مبارزه با دشمن آرزوی بنده بود .. و فقط خدا می‌داند که چقدر برای آن ضجه زدم و التماس کردم .. ممکن است بعضی ها به شما طعنه بزنند ، اما اهمیت ندهید ! من به راهی که رفتم یقین دارم . این شهادت لطف و هدیه خدا بوده :) و مردم عزیز ایران یادمان باشد که .. به خاطر وجب به وجب این سرزمین و دین اسلام چقدر خون دادیم ! و چقدر بچه های ما یتیم شدند .. زن ها بیوه ، مادرها مجنون و پدرها گریان فقط و فقط برای خدا بود ..

همچنین از غربت حضرت زینب -سلام‌اللھ‌علیھا- می‌نویسند : بۍ‌بۍ‌زینب آن زمانی که شما در شام‌ غریب بودید ، گذشت .. دیگر به احدی اجازه نمی‌دهیم .. به شما و به سلاله حسین -علیہ‌السلام- بی‌احترامی کنند :) دیگر دوران مظلومیت شیعه تمام شده ! بۍ‌بۍ‌جان [ انی‌سلم‌لمن‌سالمکم‌و‌حرب‌لمن‌حاربکم ] بۍ‌بۍ‌ عزیزم مرا قاسم خطاب کن :) روی ِ خون ِ ناقابل من هم حساب کن ..

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ ؛ - احترام به بزرگترها - مهربانی با کودکان - دست بوسی کوچک‌ترها نسبت به بزرگ‌ترها چیزایی بود که شھید صدرزاده در مسجد محله رسم کرده بود ..

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ؛ با خانمشون رفته بودند پیش شهدای گمنام .. بالای پله ها شهدای گمنام دفن بودند .. آقا مصطفۍ‌ حتی از پله ها هم بالا نرفتند .. پایین ایستاده بودند .. با لحن تندی گفتند : « اگر شما کار اعزام مرا جور نکنید .. هرجا بروم ، می‌گویم که شما کاری نمی‌کنید .. هرجا بروم می‌گویم دروغ است که شهدا عند ربهم یرزقون هستند .. می‌گویم روزی نمی‌خورید و هیچ مشکلی از کسی برطرف نمی‌کنید .. خودتان باید کارهای من را جور کنید . » حتی بالا نیومدند که فاتحه‌ای بخونند .. فقط ایستاده بود و زیر لب با شهدا دعوا می‌کرد .. . . . . . . ؛ کمتر از ده روز بعد از این ماجرا حاجتش را گرفت .. سه روز بعد از عید فطر بود که برای اولین بار اعزام شد ..

حالا ..

امروز ..

امروز میخواین مثل ِ همہ عاشوراهاۍ‌ ِ گذشتہ باشہ ؟ . .

ایشون کہ خواست و تلاش کرد و موفق شد و رسید بہ اهداف و آرزوهاش و رفت . .

غیر از این ِ مگہ ؟

تا کۍ‌ فقط سرنوشت آدماۍ‌ ِ سعادت مند و عاقبت بہ خیر رو بخونیم و کارۍ‌ نکنیم ..