🔘 اینجا ایران است 🇮🇷 http://eitaa.com/joinchat/609288192C7f2d99bc90 ⭕️ بورژوازی کمپرادور نوین ایران 🖋 احسان سلطانی 📍مشخصه مهم اقتصاد دوره قاجاریه صادرات مواد خام کشاورزی، دامی و معدنی و واردات کالاهای مصرفی و از سوی دیگر اضمحلال تولید داخل، سقوط اقتصاد و سطح معیشت مردم و وابستگی اقتصادی ایران به خارجی ها بود. در سال ۱۲۸۱ شمسی دارسی امتیاز اکتشاف، بهره برداری و فروش منابع نفت ایران (به جز شمال کشور) را برای مدت ۶۰ سال به دست آورد. استخراج معادن ذغال سنگ و نفت و امتیازهای بهره برداری از جنگلها و شیلات نیز به خارجیان دیگر و به ویژه روس ها واگذار گردید. صادرات مواد اولیه نساجی پنبه و ابریشم و در مقابل واردات منسوجات، صنایع نساجی کشور را به زوال کشانید. معدود واحدهای صنعتی آن زمان هم اغلب در امر آماده سازی مواد اولیه برای صادرات فعالیت داشتند، به صورتی که کارخانه ابریشم حاج امین الضرب بزرگترین واحد صنعتی اواخر دوره قاجار، به همراه کارگاه های پنبه پاک کنی بیش از نیمی از اشتغال واحدهای صنعتی را شامل می شدند. 📍ماهیت اقتصاد ایران در شرایط نیمه استعماری دوره قاجار خصوصیات زیر را داشت : (۱) افزایش تولید و صادرات مواد خام و اولیه (۲) رونق واردات کالاهای مصرفی و به ویژه منسوجات (۳) تنزل مستمر ارزش پول ملی در برابر ارزهای خارجی (۴) رشد پایین اقتصادی و عقب ماندگی (۵) کاهش درآمد سرانه و افزایش فقر و نابرابری (۶) سطح پایین حقوق و دستمزدها و مهاجرت نیروی کار (۷) نابودی صنایع و بخش های مولد و گسترش بخش های نامولد (۸) اعمال سیاست های نادرست اقتصادی، مالی و گمرکی توسط حکومت (به ویژه پشتیبان واردات) (۹) وابستگی تجار داخلی به سرمایه داری غربی و (۱۰) عدم توفیق سرمایه داران ایرانی در زمینه ایجاد صنایع جدید. احمد اشرف بورژوازی تجاری داخلی را با فعالیت در جهت رشد صادرات مواد خام و اولیه و واردات کالاهای مصرفی، در خدمت سرمایه داری خارجی می داند، به صورتی که می نویسد: «این وضع را برخی از ناظران ایرانی به دلالی و مزدوری فرنگی ها تعبیر کرده اند که در واقع همان مفهوم بورژوازی کمپرادر است». زین العابدین مراغه ای می گوید «اینان که به نام تاجر یاد می کنید، تاجر نیستند، مزدوران فرنگانند و بلکه دشمنان وطن خودشان هستند» و حاج سیاح از تجارت آن زمان به عنوان «دلالی خارجه و نه ترویج متاع وطن» یاد می کند. 📍در دهه دوم هزاره سوم میلادی و پس از گذشت بیش از یک قرن از دوران سقوط اقتصادی ایران در زمان قاجار، شرایط اقتصاد ایران به صورتی جهت گیری و تنظیم شده که از صادرات مواد خام و اولیه با اعطای بسته متنوعی از رانت¬ها و مشوق ها حمایت و پشتیبانی می شود. کشورهای واردکننده مواد خام و اولیه از ایران و در صدر آنها چین، هند و ترکیه، صادرکننده کالاهای مصرفی به ایران هستند و افزایش صادرات مواد خام و اولیه، در نتیجه با افزایش واردات کالاهای مصرفی از این کشورها همراه خواهد بود. به عبارتی پس از گذشت بیش از یک قرن، کماکان ایران صادرکننده مواد خام و اولیه و در مقابل واردکننده کالاهای مصرفی می باشد و استعمار غربی جای خود را به استعمار شرقی داده است. این روند توسط بنگاه های بزرگ شبه دولتی و شبه¬خصوصی (به خصوص واحدهای پتروشیمی، فولادی و معدنی) حمایت می شود. بورژوازی کمپرادور نوین ایران با صادرات هر گونه مواد خام و اولیه کم ارزش و با ارزش افزوده پایین، ارز لازم برای واردات کالاهای مصرفی را فراهم می کند که استمرار همان راه اسلاف آنها، اما با شدت و حدت و وسعت به مراتب بیشتر است. 📍به راستی پس از گذشت یک قرن چه تفاوتی بین صادرکنندگان مواد خام و اولیه کشاورزی و دامی و معدنی کنونی ایران و اسلاف آنها در یک قرن قبل وجود دارد؟ و این گروه از فعالان اقتصادی چه پیشرفت و تحولی را تجربه کرده اند؟ و چه مناسبتی بین صادرکنندگان ایرانی و صادرکنندگان آمریکایی و ژاپنی و حتی چینی، هندی و ترکیه ای برقرار است؟ #اقتصادایران #تجارت_خارجی #نرخ_ارز