این روزا وقتی تو خیابون خانم هایی که
حجاب ندارند میبینم؛ حتماااا به اون مسئولی
فحش میدم که حقوق میگرفت واسه کار
فرهنگی ولی ته کار مفیدش این بود یه بنر
بی کیفیت بچسبونه به دیوار و روش بنویسه:
(حجاب محدودیت نیست، مصونیت است.)
خوشحال کردن من خیلی راحته. شما میتونید یه موزیک برام بفرستیدو بگید: وقتی پلی شد یاد تو افتادم و من تا چند ساعت از این کار ذوق کنم)))))
نتیجهی عاشقِ دنیا شدن،رنج فراوان است.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مولای ما فرمود))))
روز روانشناس مبارک من و نصف اعضای کانال باشه. چرا میگم نصف؟ چون هرکس رو نگاه میکنی یا روانشناسی خونده یا میگه من خودم یه پا روانشناس ام و اصن روانشناس ها خودشون مشکل دارن و مثلا شما بیا پول ویزیت رو بده به من اصن حالت بهتر هم میشه.
روانشناسی هم دوست داشتنیه هم ترسناکه. از روز اولی که پا گذاشتم توی دانشگاه، بیشتر استادها سعی شون این بود که بهمون بفهمونن حرفهای باشیم. اخلاق حرفهای داشتن یه خطکش خوب برای تشخیص روانشناس کاردرست از عمه تراپیست یا آدم سطح پایینه.
بعضی از اصول روانشناسی مشخصه که میتونین گوگل کنین و بخونین. مثلا روانشناس حق نداره کسی از اعضای خانواده یا دوستان و همکارانش رو درمان کنه. یا مثلاً به غیر از وقتی خطر خودکشی یا دیگرکشی وجود داره، روانشناس نباید اسرار بیمارش رو به کسی بگه. البته درمورد بچهها یه کم شرایط پیچیده است ولی رازداری اصل خیلی مهمی توی کار ماست.
اینا اصولی هستن که واضح ان ولی از نظر من یه اصلی رو چه آماتورها و تجربیها و چه متخصصین باید رعایت کنن و اونم فضولی نکردنه. حالا البته اسم شیکی نشد ولی من بعضی از همکاران رو میبینم انگار با زره و ذرهبین کمین کردن، منتظرن که یکی یه حرفی بزنه بگن ببین این دفاع فلان بود، یا تو سبک دلبستگیت اینه، یا هیجانت فلانه. درصورتی که این کار دور از اخلاق و اصوله. ما فقط وقتی حق داریم با دیگران وارد رابطه درمانی بشیم که ازمون کمک حرفهای میخوان. ورژن ضعیف ترش نظر دادن درمورد زندگی دیگران و تربیت بچه و رفتار با همسرشونه.
با نظر دادن باسواد و فرهیخته به نظر نمیرسیم. فقط دیگران رو معذب میکنیم و حس عدم کفایت بهشون میدیم و اگه یه زمانی ممکن بود به روانشناس مراجعه کنن احتمالش رو خیلی کم کردیم.
تصویری که افرادی مثل هلاکویی سالها تو ذهن مردم به اشتباه ایجاد کردن و آسیبهای زیادی داشته این بوده که روانشناس عقل کله، تو زندگی خودش نباید مشکلی داشته باشه، با یه نگاه یا چند تا جمله میتونه تشخیص بده و بعدش هم با یه موعظه از بالا به پایین و عاقل اندر سفیه همه چیزو درست میکنه. اونایی که این فضولی رو تو زندگی حرفهای و روزمره شون پیش گرفتن همین روند اشتباه رو ادامه میدن. درصورتی که اگه دلتون برای این رشته و حرفه و روان مردم میسوزه بیاید تصویری که از روانشناس دارن رو اصلاح کنید.
روانشناس یه پروتکل کاری داره و معجزهگر یا واعظ یا مصلح اجتماعی نیست. انسانه و خودش هم در زندگی و خانواده با چالشهای مختلفی روبهرو میشه. ممکنه خودش هم به اختلالات مختلفی دچار بشه و اینا کاملا عادی ان.
اینکه گفتم دوستداشتنی و ترسناکه برای همین چیزهاست. برای اینکه باید وقتی کسی ازت چیزی نخواسته سعی کنی نبینی و نشنوی و روابطت رو طوری مدیریت کنی که دیگران احساس نکنن رفتار و گفتارشون رو زیر نظر گرفتی.
بازم مبارکتون باشه. زیاد کتاب بخونید. نگاه علمی به مسائل داشته باشید، قاطی دعواهای قبیلهای و سیاسی نشید و اول مواظب روان خودتون باشید.
#روانی_شناسی
چه پادکستی رو کجا گوش بدیم؟!
-اگه میخوای خودتو بهتر کنی و توسعه فردی داشته باشی پادکست های
"رادیو نویسندگی"
"مسیر آفرین"
"هلی تاک"
"جا فکری" رو دنبال کن.
-اگه میخوای کتابای خوب و مناسب خودت رو برای خوندن پیدا کنی پادکست های:
"بی پلاس"
"کتاب باز"
"کتاب راه"
و "کتاب گر" رو دنبال کن.
و اگه میخوای زبان انگلیسی یاد بگیری پادکست های:
"Fahim English"
"Daily easy English expression"
رو دنبال کن!