آقامون امیرالمومنین(ع) می‌فرماید: چه‌سکوتی‌دنیارافرامی‌گرفت؛ اگرهرکس‌به‌اندازه‌ی‌عملش‌سخن‌میگفت.

همه افراد موفق و ناموفق در یک چیز مشترک‌اند بیست‌ و چهار ساعت شبانه روز! طرز استفاده‌ از این زمان تفاوت رو ایجاد میکنه.

بزرگترین توهین به یک انسان، انکار رنج اوست.

حق بدهیم! یک وقت هایی آدم‌ها حوصله خودشان را هم ندارند. نباید توقعی داشت، وگرنه دیوار حرمت ها فرو میریزد کاری به کار بی‌حوصلگی آدم‌ها نداشته باشیم، بابت حال بدشان توضیح نخواهیم! هر آدمی حق دارد گاهی از قوی بودن انصراف دهد و خلوتی بی‌واسطه بخواهد، جایی که خبری از هیاهوی هیچ کس نباشد، جایی که در سکوت و تنهایی بنشیند و خودش را پیدا کند! صبر آدم‌ها که لبریز شد؛ نسبت به همه چیز بی‌حس می‌شوند، دنبال غار ساکت تنهایی‌شان میگردند آدم است دیگر! یک وقت هایی کم می‌آورد کم آوردن آدم‌ها را جدی بگیریم، درک کنیم، دورتر بایستیم، گاهی همین به حال خود رها کردن؛ همین سکوت و حق دادن؛ بهترین حالت دوست‌داشتن است!

هرچی والدین بیشتر کتاب بخونن و کارگاه برن اعتمادبه‌نفس بچه‌شون بیشتر نمی‌شه؛ اعتماد به نفس اول از اعتماد والدین و تصویری که والدین از بچه برای بچه می‌سازن شروع میشه. اگه پدر و مادری به بچه این حس رو بدن که تو‌ نمی‌تونی، تو بلد نیستی، تو مسئولیتی تو خونه نداری و .... اینا میشه تصویر اون بچه از خودش و همه اینا یعنی اعتماد‌به‌نفس پایین. ولی اگه بهش این حس رو بدن که بیا بیشتر تلاش کنیم، بیا فکر کنیم، باید صبر کنیم تا بعضی کارا درست بشن و اگه مسئولیت‌های کوچیک تو خونه بهشون بدن، حس توانمندی و اعتماد به نفس خیلی نرم و آهسته شکل می‌گیره؛ نه کتاب خوندن می‌خواد واقعا، نه کارگاه و نشستن پای حرف دیگران. فقط کمی خلاقیت، فکر کردن و باور کردن بچه‌ها لازمه. شما با انجام دادن همه کارای خونه، درس خوندن پا به پای بچه‌ها، نگران بودن برای هر حرکتی و هر حرفی و هر برخوردی و منع کردن شون از تجربه کردن و خودشون بودن فقط بهشون می‌گید تو نمی‌تونی! بعد هم ازشون انتظار دارید اعتماد به نفس بالایی داشته باشن و تو جامعه و مدرسه و دانشگاه بدرخشن. ساده‌ترین کاری که می‌تونین برای تقویت اعتمادبه‌نفس بچه‌ها بکنید اینه که براشون تو خونه مسئولیت مشخص کنید و اونا رو عضو موثری تو خونه بدونید؛ این کارا کمک به والدین نیست، مسئولیت اعضای خونه است و بچه‌ها از سه سالگی می‌تونن این مسئولیت رو بفهمن و بهشون حس بسیار خوبی می‌ده که ظرف بشورن، جارو بکشن، لباساشون رو بشورن یا لباس‌های شسته شده رو تا کنن و هرکاری که شما تشخیص بدید مناسب بچه شماست. فکر نکنید نسل جدید چون بیشتر حرف‌های بزرگونه می‌زنن و بلدن با گوشی ور برن و جلوی معلم و بزرگترا گستاخی کنن خیلی باهوش و فوق‌العاده ان و اعتماد‌به‌نفسشون بالاست، درونشون خبری نیس چون هیچ‌کس واقعا بهشون برای کاری اعتماد نداره. این چرخه اشتباه رو بشکنید، بچه شما با تئوری‌های رشد بزرگ نمی‌شه، با حس درونی و واقعی که ازتون می‌گیره بزرگ میشه. پرنس و پرنسس بابا تو دنیای بیرون از خونه، تنهایی، دماغشون رو هم نمی‌تونن بالا بکشن. #روانی_شناسی

‌ چند وقتی ست به ایوان نجف سر نزدم  بی سبب نیست به جانِ تو پریشان شدنم  ‌

مشتاق موفقیتِ دیگران باشید. مشتاق موفقیتِ دیگران باشید. مشتاق موفقیتِ دیگران باشید. مشتاق موفقیتِ دیگران باشید. مشتاق موفقیتِ دیگران باشید. مشتاق موفقیتِ دیگران باشید.

میری اینستا همه دارن بالارو نگاه میکنن! کفتر بازید؟

'قسم به‌خاطره‌هایی که‌از نجف‌دارم سـگ علیـم‌ و بر عالـمی شـرف دارم .. #علی_جانم

احتیاجی به کسی نیست، ز من دور شوید، که علی(ع) هست و غمم نیست ز تنهایی‌ها. .سید حسین آقامیری.

شما هم وقتی یکی اسمتونو موقع حرف زدن صدا میزنه حس خوبی میگیرین؟!

به جای نابغه؛ خوشبخت تربیت کنید! خانواده‌ها می‌خواهند کودکشان را فلان کلاس و موسسه ثبت نام کنند تا نابغه شود و بعد از کلی رفت و آمد؛ نتیجه‌ای جز خشم و اضطراب و افسردگی برای کودکشان ندارد! گیریم که کودک شما بتواند یک عدد ۸ رقمی را در یک عدد ۵ رقمی ضرب کند و جوابش را در یک صدم ثانیه بگوید، یا بتواند در ۱۵ سالگی لیسانس بگیرد، یا حافظ کل دیوان حافظ و سعدی و مولانا شود آیا آن وقت می‌تواند درست زندگی کند؟ از زندگی لذت ببرد؟ مسائلش را حل کند؟ درست تصمیم بگیرد؟ دوست پیدا کند؟ اصلا می‌تواند بخندد؟ کودکان ما نیازی به نابغه شدن ندارند، اما نیاز دارند که بدانند چگونه زندگی کنند...! #روانی_شناسی