من همیشه از بزرگ شدن، از سی سالگی، چهل سالگی و بعدش می‌ترسیدم. اما حالا که این بزرگ شدن برام به معنی اهمیت ندادن به همه چیزه، خیلی جذابه اتفاقا. اهمیت ندادن نه به شکل بی‌غم بودن و به شکل عذاب‌آورش، بلکه به معنی معلوم بودن مسائل مهم و آسودگی به خاطر انرژی نذاشتن برای بقیه دنیا، خیلی آرامش‌بخشه. شاید برای جوون‌ترها یا نوجوون‌ها که الان می‌خوان دنیا رو عوض کنن این حرفا مسخره باشه ولی امیدوارم این آسودگی شیرین رو همه بچشن. البته که سن دقیق نداره، یه نفر ممکنه تو ۲۵ سالگی بهش برسه و یه نفر دیگه تو ۵۰ سالگی هم نرسه‌. مهارت اهمیت دادن به چیزی که واقعا اهمیت داره، طول می‌کشه تا به دست بیاد ولی به زمانی که صرفش میشه می‌ارزه. #روانی_شناسی @ir_hanoon

اولین برف زندگی تون مبارک❤️ آهو هایی که تا حالا برف ندیده بودند! [پارک ملی کلاه‌قاضی اصفهان]

شاید براتون سوال باشه چیشده که به حیات وحش علاقه مند شدم؟! بلههههه درسته فردا ۲تا امتحان دارم😊

دلم میخواد دستامو بگیرم بالا و تسلیم شم؛ در حالی که خون استاد مباحث اساسیمون رو دستامه)))))))

آقای امام رضا یادت هست پارسال شام شهادت امام هادی رواق دار الحجه؟! هیچی فقط خواستم بگم من دلم تنگ شده برات شما دلتنگ من نیستی؟!

امتحانای آخر جدای از انرژی تحلیل رفته برای درس خوندن حتی انرژی رفتن سر جلسه رو هم ندارمممممم

شب آرزوها خودم که نه؛ ولی رفیقام کربلان))) خداروشکر

سحری به خواب دیدم که مسافرِ عراقم غم او دوباره خیمه زده گوشه‌ی اتاقم)))

پسر بچه ۶ سالش بود پرسید : خدا شبا میخوابه؟ _ نه صبا میخوابه؟ _نه نمیخوابه خسته نمیشه ؟ _ نه بعد یهو گفت: براش چایی ببریم خسته نشه؟(((:

به من بگو یه کتاب ۵۰۰ صفحه ای تاریخ امتحان بده؛ ولی ۵ صفحه فلسفه نخوام بخونم)))) به افلاطون قسم نمیفهمم