🔘#تلسکوپ_جیمز_وب جزئیات بینظیری از پادشاه #منظومه_شمسی ثبت کرد
¹★تلسکوپ فضایی جیمز وب با نگاه به #سیاره‌ی_مشتری، جزئیات بی‌نظیر آن را در پس‌زمینه‌ای از کهکشان‌های گوناگون به‌تصویر کشیده است که ساعت‌ها وقت دانشمندان را برای تحلیل داده‌ها به خود اختصاص خواهد داد.
²★در مشتری با #طوفان‌های_عظیم، بادهای قدرتمند، شفق‌های قطبی و شرایط شدید دما و فشار، رویدادهای زیادی در جریان است و اکنون تصویر تازه‌ی تلسکوپ فضایی جیمز وب سرنخ‌های بیشتری از ماجراهای درون این سیاره در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
³★«ایمکه دو پاتر» (Imke de Pater) دانشمند علوم سیاره‌ای دانشگاه کالیفرنیا برکلی که مطالعات مشتری با تلسکوپ وب را همراه «تیری فوشه» (Thierry Fouchet) از رصدخانه‌ی پاریس هدایت کرده است، درباره‌ی این تصویر تازه گفت: «واقعا هیجان‌انگیز است که می‌توانیم جزئیات مشتری را همراه با حلقه‌ها، قمرهای کوچک و حتی کهکشان‌های دوردست در یک تصویر ببینیم.»
⁴★این تصویر تازه در یک مجموعه‌ی دوتایی، توسط «دوربین فروسرخ نزدیک» (NIRCam) جیمز وب گرفته شده است.
@njoom_ir
ستاره نوترونی چرخنده سحابی خرچنگ
در قسمت مرکزی سحابی خرچنگ یک ستاره نوترونی مغناطیسی به اندازه شهر قرار دارد که در یک ثانیه سی بار می‌چرخد. این نقطه درخشان که به تپ اختر خرچنگ معروف است، در مرکز گرداب گازی هسته سحابی جای گرفته است. این تصویر تماشایی از گاز درخشان، گستره ای برابر با دوازده سال نوری داشته و گاز درخشان، حفره‌ها و رشته های چرخان را در نزدیکی مرکز این سحابی قاب گرفته است. این تصویر، نور مرئی تلسکوپ فضایی هابل به رنگ بنفش را با نور پرتوایکس از رصدخانه چاندرا به رنگ آبی و نور فروسرخ از تلسکوپ فضای اسپیتزر به رنگ قرمز ترکیب کرده است. تپ اختر خرچنگ همانند یک دینام کیهانی، تابش سحابی را شدیدتر کرده، موج شوکی را در مواد اطراف به حرکت در اورده و موجب شتاب الکترون‌ها می‌شود. این تپ اختر در حال چرخش با جرمی بیشتر از خورشید، در واقع باقی مانده هسته یک ستاره عظیم است که منفجر شده است. قسمتهای بیرونی این سحابی، بقایای در حال گسترش گازهای ستاره هستند. این انفجار ابرنواختری در سال ۱۰۵۴ در سیاره زمین مشاهده شد.
@njoom_ir
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
این انیمیشن برخورد آینده بین دو کهکشان را نشان می دهد: کهکشان آندرومدا و کهکشان راه شیری.
آنها در حال حاضر حدود 2.5 میلیون سال نوری از یکدیگر فاصله دارند. با این حال، با نیروی گرانش، آنها با سرعت تقریباً 402000 کیلومتر در ساعت نزدیک می شوند. حتی با این سرعت باورنکردنی، اخترشناسان تخمین می‌زنند که این "برخورد" 4 میلیارد سال آینده اتفاق می‌افتد. این رویارویی چندین سال به طول خواهد انجامید، از میان یکدیگر می گذرد، ستاره ها را به هم می زند و صورت های فلکی را دوباره ترسیم می کند، تا زمانی که این دو یکی شوند.
@njoom_ir
🔴 پلوتوئیدها چیست؟
✴️ اندکی پس از اینکه پلوتون از سیارات به سیارات کوتوله "تنزل" یافت، اتحادیه بین المللی نجوم تصمیم گرفت دسته جدیدی از اجرام ماوراء الطبیعه ایجاد کند.
✴️ از این پس، تمام سیارات کوتوله‌ای که در مداری با شعاع بیشتر از شعاع مداری نپتون به دور خورشید می‌چرخند به عنوان پلوتوئید طبقه‌بندی می‌شوند. در ابتدا، دو جرم آسمانی - خود پلوتون و اریس - مفتخر به تبدیل شدن به پلوتوئید شدند. کمی بعد Makemake و Haumea به آنها پیوستند. Quaoar، Sedna، برخی دیگر از اجرام کاندید برای پلوتوئید هستند.
@njoom_ir
طوفانی که در مرکز این سحابی قرار دارد، تا ۱۲ سال نوری در آسمان کشیده شده است. این اندازه سه برابر فاصله زمین تا نزدیک‌ترین ستاره به ما است. در این تصویر ساختار فضایی با بافت گازی درخشان و حفره‌های داخل آن را در مرکز سحابی خرچنگ (Crab nebula) نشان می‌دهد.
این تصویر ترکیبی از داده‌هایی در طول موج مرئی با تلسکوپ فضایی هابل، پرتوی ایکس با رصدخانه فضایی چاندرا و طول موج فروسرخ با تلسکوپ فضایی اسپیتزر است. در این محیط پویای کیهانی، تپ‌اختر خرچنگ باعث می‌شود تا گازهای این سحابی بدرخشد، موجی ضربه‌ای به آنها وارد کند و مواد و الکترون‌های آزاد اطراف خود را بچرخاند.
این تپ‌اختر جرمی بیشتر از خورشید منظومه شمسی ما دارد و در واقع هسته باقی مانده از ستاره‌ای پر جرم است که در مراحل پایانی عمر خود منفجر شده. گاز و غبار بیرونی این سحابی در واقع لایه‌های داخلی همان ستاره است که با انفجار آن به بیرون پرتاب شده و سحابی خرچنگ را به وجود آورده است. جالب است بدانید که این انفجار در سال ۱۰۵۴ میلادی در آسمان دیده شد.
@njoom_ir
#نجوم
زمان، پدیده ای نامرئی که بر جهان ما حکمرانی می کند و همه جا همچون سایه ای پیوسته همراه ماست. می توان حضورش را در ضربان قلب خود، در طلوع و غروب خورشید یا در لحظات انتظار برای سر رسیدن یک موعد خاص حس کرد. هر چند زمان کاملا با زندگی ما عجین شده، اما هر وقت به تفکر درباره ی آن می نشینیم تنها چیزی که عایدمان می شود، انبوهی از سوالات بی پاسخ است
@njoom_ir
پژوهشی تازه ثابت کرد: #آب در دماهای پایین به دو مایع مختلف تقسیم می‌شود
¹★محققان دانشگاه بیرمنگام و دانشگاه ساپینزای رم دریافته‌اند که آب می‌تواند در دماهای پایین از یک شکل مایع به یک شکل متراکم‌تر از مایع تبدیل شود. این ایده اولین بار در حدود 30 سال پیش مطرح شد، اما به خاطر تمایل شدید آب به یخ زدن در دماهای پایین، اثبات آن دشوار بود.
²★بر اساس بیانیه دانشگاه بیرمنگام، این یافته‌های جدید می‌توانند گام مهمی در تایید فرضیه گذر فاز مایع به مایع باشند. پژوهشگران برای بررسی این ایده از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری استفاده کردند تا دقیقا دریابند که چه ویژگی‌هایی این دو مایع را در سطح میکروسکوپی از هم متمایز می‌کنند.
³★دانشمندان فهمیده‌اند که #مولکول‌های_آب در تراکم بالا به نحوی خود را سامان‌دهی می‌کنند که می‌توانند به لحاظ چینش پیچیده تلقی شوند. از این رو، می‌توان ادعا کرد که مولکول‌ها در مایع‌های متراکم درهم‌تنیده هستند. از طرف دیگر، مولکول‌های مایعات کم‌تراکم عمدتاً حلقه‌های ساده‌ای می‌سازند و به همین خاطر درهم‌تنیده نیستند.
@njoom_ir
🌠
☺️ انسان حتی نمی‌تواند دو دقیقه در فضا زنده بماند، اما در سال ۲۰۰۷ دو گونه تاردیگرید به فضا ارسال شد. آنها زنده به زمین بازگشتند.
تاردیگریدها به گروهی از گونه‌های بی‌مهره بسیار کوچک اطلاق می‌شود که در همه جای کره زمین، زندگی می‌کنند.
🤯آنها قادرند به مدت ۱۴ روز در دمای منفی ۱۸۰ درجه یا حتی به مدت ۳۰ دقیقه در دمای بالای ۱۵۱ درجه زنده بمانند.
🤯 تاردیگریدها اگر به مدت ۳۰ سال در حالت انجماد قرار داشته باشند، می‌توانند کماکان زنده باشند. البته برخی می‌گویند آنها بطور بالقوه می‌توانند تا ۱۰۰ سال نیز در حالت ِ انجماد باشند.
@njoom_ir
🔴 غبار ماه
✴️ در سال 1972، جک اشمیت و جین سرنان چنان درگیر این بودند که آخرین انسان‌های روی ماه باشند که فراموش کردند قبل از ورود به ماژول فرود، «پاهای خود را پاک کنند». که، به طور کلی، بسیار تعجب آور است، زیرا آنها قبلاً می دانستند که غبار ماه چقدر وحشتناک است.
✴️ قبلاً موفق شده بود در طول مأموریت تمام مفصل های لباس فضایی آنها را مسدود کند. آنقدر که نمی توانستند درست حرکت کنند. و گرد و غبار به قدری تیز بود که سه لایه پارچه کولار مانند روی چکمه هایشان می مالید!
✴️ چنین غفلتی این غبار ماه را به داخل کشتی آنها آورد و آنها مجبور شدند با آن تمام مسیر خانه را طی کنند. دائماً مطمئن شوید که آنها را نمی کشد.
@njoom_ir
فرضیه ای که میگه نوع دیگری از انسان در سیارات دیگه وجود داره!
اخترزیست‌شناسی اکنون یک رشته مطالعاتی پیشرفته است. این هیجان انگیز است که فکر کنیم ممکن است روزی با بیگانگان ارتباط برقرار کنیم یا شواهد تکنولوژیکی از غیرزمینی های هوشمند، مانند شواهدی از مه دود صنعتی فرازمینی یا فتوسنتز پیدا کنیم. پروژه SETI، جستجوی هوش فرازمینی، در سال 1984 آغاز شد و همچنان به جستجوی نشانه‌هایی از حیات در آن بالا از طریق مصنوعات فناوری بیگانه، و حتی اسکن برای سیگنال‌های عمدی که بیگانگان ممکن است برای برقراری تماس با ما ارسال می‌کنند، بپردازد.
با وجود این احتمالات الهام‌بخش، سناریوی محتمل‌تر این است که اولین تصورات ما از حیات در فضای بیرونی از طریق ابزارهایی که می‌توانند خواص الکترومغناطیسی را تجزیه و تحلیل کنند، مانند ترکیب گازی که در اطراف یک سیاره وجود دارد، به دست می‌آیند. کشف عناصر گازی مانند اکسیژن می تواند شاخصی از شرایط حفظ حیات باشد.
@njoom_ir
تصاویر جدید وب از مشتری ویژگی های این سیاره، از جمله لکه قرمز بزرگ متلاطم آن را با جزئیات شگفت انگیز برجسته می کند!
نقل قول "در تصویر اول، مشتری بر پس‌زمینه سیاه فضا تسلط دارد. تصویر ترکیبی است و مشتری را با رنگ تقویت‌شده نشان می‌دهد. لکه قرمز بزرگ سیاره در اینجا سفید به نظر می‌رسد... در تصویر دوم، نمای میدان وسیع مشتری را به نمایش می‌گذارد. در ربع بالا سمت راست. نوارهای افقی چرخان سیاره به رنگ‌های آبی، قهوه‌ای و کرم نشان داده شده‌اند. شفق‌های آبی برقی بالای قطب‌های شمالی و جنوبی مشتری می‌درخشند. درخشش سفیدی از شفق‌های قطبی بیرون می‌آید. در امتداد خط استوای سیاره، حلقه‌هایی به شکلی می‌درخشند. سفید کم رنگ. این حلقه ها یک میلیون بار کم نورتر از خود سیاره هستند! در لبه سمت چپ حلقه ها، یک ماه به صورت یک نقطه سفید کوچک ظاهر می شود.
@njoom_ir
جهانی متشکل از سیارات کهکشان سحابی و دنباله دار 💥
اساساً سیاره یک جرم نجومی بزرگ است که نه ستاره است و نه باقیمانده ستاره. حداقل هشت سیاره در منظومه شمسی وجود دارد: سیارات زمینی عطارد، زهره، زمین و مریخ، و سیارات غول پیکر مشتری، زحل، اورانوس و نپتون.
@njoom_ir