✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «روز حمل و نقل و رانندگان» موضوع: #احکام_سفر ❓کسی که سفر مقدمه‌ی شغل اوست، آیا در سفر نمازش تمام و روزه‌اش صحیح است یا آن که این حکم اختصاص به کسی دارد که اصل شغل او مسافرت باشد؟ و این گفته مراجع تقلید که می‌فرمایند: کسی که شغل او مسافرت است چه معنایی دارد؟ آیا اصلاً کسی یافت می‌شود که خود سفر، شغل او باشد؟ زیرا چوپان و راننده و ملوان و غیر آن‏ها هم کارشان چوپانی و رانندگی و کشیترانی است نه سفر!؟ ✅ کسى که سفر مقدمه کار او است، اگر در خلال هر ده روز، حداقل يک بار براى کار به محل کارش رفت و آمد نمايد، نمازش تمام و روزه‌اش صحيح است، و در کلمات فقها، مراد از کسى که شغل او مسافرت است، کسى است که قوام کار او به سفر است مانند شغل‌هایی که در سؤال ذکر شده است. ❓کسی که رانندگی، شغل ثابت و دائمی او نیست، ولی برای مدت کوتاهی وظیفه رانندگی به او محول می‏شود مثل سربازانی که وظیفه رانندگی را در پادگان‌ها و پاسگاه‌ها و غیر آنها بر عهده می‏گیرند، آیا این افراد حکم مسافر را دارند یا آنکه (مانند بقیه‌ی رانندگان) واجب است نماز خود را در سفر تمام خوانده و روزه بگیرند؟ ✅ اگر از نظر عرف، رانندگى ماشين در آن مدت موقت شغل آنها محسوب شود، حکم ساير رانندگان را خواهند داشت. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#مادر_ایثار ٢» مناسبت روز: از روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت حضرت #ام‌البنین (س)، مبحثی را در رابطه با ادوار زندگی این بانوی بزرگ اسلام آغاز کردیم و دوران پرافتخار ایشان را به شش دوره تقسیم نموده و سه دوره آن را به شرح زیر تقدیم نمودیم: 1️⃣ از زمان تولد تا ازدواج: «دوران اصالت و شجاعت خانوادگی» 2️⃣ از زمان ازدواج با امیرالمؤمنین (ع) تا خلافت علوی: «دوران تربیت یافتگی» 3️⃣ دوران خلافت علوی: «الگویی شایسته در همسری خلیفه مسلمین» ✍️ انشاالله امروز نیز به سه دوره دیگر از زندگی سراسر فخر و مباهات حضرت ام‌البنین (س) می‌پردازیم: 4️⃣ از صلح امام حسن (ع) تا آغاز قیام حسینی: «دوران حمایت از حسنین (ع) و تربیت فرزندانی شجاع و ولایت‌مدار» پس از شهادت امیرالمؤمنین (ع) و با صلح اجباری امام حسن (ع)، دوران مهجوریت اهل‌بیت، دوباره آغاز گردید و حضرت ام‌البنین (س) و فرزندان ایشان نیز در این مظلومیت، شریک و همراه اهل‌بیت (ع) بودند؛ در این دوران سخت، حضرت ام‌البنین (س) نسبت به تربیت حماسی چهار یادگار علوی، همت گمارده‌اند‌؛ به صورتی که مورخین در این دوران، به نقش حمایتی آن حضرت و فرزندان ایشان، مخصوصاً حضرت عباس (ع) از امام‌حسن (ع) و امام حسین (ع) و نیز احترام و علاقه‌مندی حسنین (ع) نسبت به حضرت ام البنین (س) اشاره نموده‌اند؛ 5️⃣ دوران قیام حسینی: «صبر عظیم و فدا نمودن چهار فرزند در راه ولایت» با انتشار خبر مرگ معاویه و آغاز خلافت یزید، فتنه تحریف آشکار اسلام آغاز گردید و در این دوران، امام حسین (ع) به‌صورت قاطع و سریع در برابر تحریف قرآن و سنت ایستادند و در نهایت حماسه حسینی و نهضت عاشورا به وقوع پیوست؛ در تمامی این دوران بسیار سخت، حضرت ام‌البنین (ع) که بیش از شصت سال از عمر شریفشان می‌گذشت، همچنان با عمل به آیه « وَ قَرْنَ فی بُيُوتِکُنَّ ...» در خانه‌ی خود در مدینه ماندند، اما چهار شیرمرد خود را برای ولایت‌یاوری و حمایت و دفاع از امام حسین (ع) راهی مکه و سپس راهی کربلا نمودند و با در پیش گرفتن صبری عظیم و جميل، در خانه حضرت ام‌سلمه (س) آخرین و علوی‌ترین همسر پیامبر (ص)، با دل نگرانی، چشم به «قاروره» داشتند تا بالاخره با خونین شدن آن دریافتند که حضرت سیدالشهداء (ع) به شهادت رسیده‌اند؛ طبق روایات، «قاروره»، مقداری از خاک کربلا بود که پیامبر(ص) آن را به ام‌سلمه (س) داده و فرموده بودند: «هر‌گاه دیدید که این خاک، به خون تبدیل شد، بدانید که فرزندم حسین (ع) را در کربلا به شهادت رسانده‌اند». 6️⃣ پس از قیام عاشورا تا رحلت: «دوران فرهنگ‌سازی عاشورایی» از لحظه خون شدن خاک قاروره، دیگر کسی حضرت ام البنین (س) را آرام و ساکت ندید؛ بانویی که مظهر عفت و حجاب فاطمی و همچنین شجاعت قبیله بنی‌کلاب بود و سال‌ها در خانه امیرالمؤمنین (ع) مانده بود و کمتر کسی ایشان را بیرون از خانه دیده بود، این‌بار همچون حضرت فاطمه زهرا (س) پس از رحلت پیامبر (ص) وارد میدان شدند و بیت الاحزانی در بقیع برپا نموده و تا آخرین لحظات عمر، با گریه‌های عاشورایی و هدفمند خویش، پرچمدار فرهنگ‌سازی عاشورایی در جامعه مرده مدینه و حجاز شدند و یاد عاشورا و شهدای کربلا را زنده نگه‌ داشتند و البته با این حرکت به یادماندنی در تثبیت امامت حضرت سجاد (ع) نیز نقش به‌سزایی داشتند. ✍️ آنچه گذشت، گوشه‌ای از زندگی پرافتخار بانوی بزرگ اسلام، حضرت ام‌البنین (ع) بود که در این مجال اندک به همین مقدار بسنده نموده و سخن امروز را با این روایت به پایان می‌بریم که چون حضرت از شهادت سیدالشهداء (ع) و فرزندانشان در کربلا خبردار شدند، باران اشک از دیدگان مبارک فرو ریخته و فرمودند: «ای کاش فرزندانم و تمامی آنچه در زمین است فدای حسین می‌شد و او زنده می‌ماند!» که بی‌شک این سخنِ حضرت، دليل دیگری بر دلدادگی عمیق ایشان به اهل‌بیت عصمت و طهارت و امام حسین (ع) می‌باشد. (ریاحین الشریعه، ج۳، ص۲۹۳) 📚 برداشتی از کتاب پژوهشی مادر پسران، نوشته محمد رضایی آدریانی https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه 🎧 پادکست مناسبت: ایام رحلت حضرت #ام‌البنین (س) موضوع: «#مادر_ایثار ٢» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #تقویم_معارفی_شیعه ☀️ سه‌شنبه ٢٧ #آذر ١۴٠٣ 🌙 الثلاثاء ١۵ #جمادی‌الثانی ١۴۴۶ 🌲 دسامبر 2024 17 Tuesday ❇️ وقایع مهم روز: ☀️ سالروز شهادت #آیت‌الله_مفتح (ره) (١٣۵٨ه‌ش) ☀️ روز #وحدت_حوزه_و_دانشگاه ☀️ درگذشت خطیب شهیر محمدتقی #فلسفی (١٣٧٧ ه‌ش) 🌲 روز جهان عاری از خشونت و افراطی‌گری 💠حدیث روز💠 💎 امام صادق (ع): «لَستُ اُحِبُّ أن أرَى الشّابَّ مِنكُم إلاّ غادِياً في حالَينِ: إمّا عالِماً أو مُتَعَلِّماً» «دوست ندارم جوانى از شما [شيعيان] را جز بر دو گونه ببينم: عالم يا دانشجو» 📚 امالی طوسی، ص٣٠٣ •┈┈••✾••┈┈• https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «روز #وحدت_حوزه_و_دانشگاه» موضوع: #احکام_سفر_تحصیلی ❓کسانی که مدت غیر معیّنی مسافرت می‏کنند مانند طلاب علوم دینی که برای درس خواندن به حوزه علمیه می‌روند (و یا دانشجویی که برای تحصیل به دانشگاهی می‌رود) و یا کارمندان دولت که برای کار به مدت غیر معیّنی به شهری اعزام می‏شوند، نماز و روزه این افراد (در شهری که ساکن می‌شوند) چه حکمی دارد؟ ✅ در فرض مرقوم اگر بنا دارند مدت یکی دوسال در آنجا بمانند، نمازشان تمام و روزه‌شان صحیح است. 📚 أجوبةالاستفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#وحدت_حوزه_و_دانشگاه» ✍️ مناسبت روز: امروز سالروز شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح (ره) در سال ١٣۵٨ شمسی است که به‌عنوان «روز وحدت حوزه و دانشگاه» نامگذاری گردیده، لذا ضمن گرامیداشت این روز، سخن امروز را با کلام گهربار رهبر فرزانه انقلاب در این رابطه آغاز می‌نمائیم: «مرحوم شهيد #دکتر_مفتّح علاوه بر اينكه يك روحانى برجسته و فداكار و روشن‏فكر و آشناى به نياز زمان بود، خصوصيتى داشت كه در تعداد معدودى از فضلاى آن زمان اين خصوصيت ديده می‌شد و آن، قدرت ارتباط گيرى با نسل جوان و دانشجويان و كسانى بود كه مايل بودند پيام دين را با زبان روز از يك روحانى و يك عالم به دين بشنوند...؛ لذا این تصادفى نيست كه روز اتّحاد دانشجو و روحانى، يا حوزه و دانشگاه، روز شهادت ايشان قرار داده شده؛ چون انصافاً حلقه‌ی وصلى بود كه متناسب با چنين خصوصيتى می‌نمود...» (سخنان رهبر فرزانه انقلاب مورخ ٢۶/ ٠٩/ ١٣٧٨) ✍️ همچنین معظم‌له درباره وحدت حوزه و دانشگاه فرمودند: «مسأله این است که دو جریان علمی و تحصیلی در کشور ما وجود دارد؛ یکی از آن دو، حوزه است که به جنبه‌های ارزشی جامعه... به دین، به اخلاق، به معارف و به فلسفه‌ی الهی می‌پردازد... و کار علمىِ جریان دیگر (یعنی دانشگاه) خدمت به نیازهای (روز) جامعه است؛ بشر به عِلم و عالِم همان قدر نیاز دارد که به ضروریّات درجه یک زندگی‌اش محتاج است‌...؛ (لذا هر) دو جریان علمی «دانشگاه و حوزه» بسیار لازمند و هر کدام اگر تنها باشند، یک ستون از دو ستون اصلىِ پیکر جامعه، خراب و ویران است؛ اگر فرض کنیم حوزه باشد و دانشگاه نباشد... نتیجه (می‌شود) گرفتاری و عقب‌ماندگىِ ملّت و کشور؛ و نهایتاً تسلّط دشمن...، زیرا وقتی کشوری فاقد دانش، صنعت، ابزارهای فنّی و روش‌های مُدرن زندگی بود، کشورِ دیگری که از این روش‌ها برخوردار است، می‌آید و آنها را به این کشور می‌فروشد؛ امّا به چه قیمتی؟ به هر قیمتی خودش خواست؛ به قیمت تمام ثروت مادّی کشور خریدار...؛ (بنابراین) اگر فرض کنیم جامعه‌ای حوزه علمیه دارد، معنویّت و اخلاق دارد، اما علم (و فناوری روز) ندارد؛ همین بی‌علمی، آن را به قربانگاه خواهد کشاند؛ زیرا دشمن می‌آید و محصول علمی‌ای را که آن جامعه لازم دارد، حتّی به قیمت معنویّاتش به آن تحمیل می‌کند و می‌فروشد؛ حال اگر کشور و جامعه‌ای دانشگاه خوبی داشته باشد، امّا حوزه علمّیه‌ی خوبی نداشته باشد، وضعش از آن هم بدتر است؛ زیرا در این صورت، علم در کشور پیش خواهد رفت؛ امّا در جهت غیر ارزش‌های انسانی! علمی خواهد بود در خدمت ظلم؛ علمی در خدمت استکبار؛ علمی در خدمت تبعیض؛ علمی در خدمت بی عفتی و حتّی علمی در خدمت خیانت به آرمان‌های ملّی...؛ پس ملاحظه کردید که حوزه‌ی تنها، بدون دانشگاه، و دانشگاهِ تنها بدون حوزه، کفافِ نیازهای امروز ملّت و کشور را نمی‌دهد؛ حال اگر از یک طرف دانشگاهی بر مبنای ضدیّت با دین و ارزش‌های اسلامی که حوزه‌های علمیّه می‌خواهند شکل علمی آن را تأمین کنند، بنیانگذاری شد و از طرف دیگر حوزه‌ی علمیّه‌ای بر اساس ضدیّت با تازه‌های علمی بنا شد و دو جریانی که باید کمک و مکمّل یکدیگر و دو پایه برای نظام و دو بال برای پرواز به سطوح عالی بشری و انسانی باشند؛ بنای کار کردن بر ضدّ هم را گذاشتند، تکلیف چه خواهد بود و نتیجه چه خواهد شد؟ در این صورت، بدترین نتایج حاصل می‌شود؛ زیرا دو نیرو به جای سازندگی، (علم خود را) در جهت تخریب یکدیگر به کار خواهند گرفت و این بسیار خطرناک است؛ ✍️ لذا وحدت حوزه و دانشگاه یعنی روآوردنِ این دو به یکدیگر؛ یعنی دانشگاه، علم و دانش و تحصیلِ علم را در جهت ارزش‌های اسلامی و اخلاقی‌ای قرار دهد که در حوزه‌ها روی آن ارزش‌ها با شیوه‌های صددرصد علمی و به طور کامل، کار و تحقیق و تدریس می‌شود؛ علم در جهت دین؛ علم در جهت اخلاق؛ علم برای انسان؛ علم وسیله‌ای برای بی‌نیازی از بیگانگان؛ علم برای تأمین استقلال ملّی ما؛ علم برای عزّت امّت اسلامی؛ علم برای این‌که دیگر امریکا یا اروپا نتوانند به وسیله‌ی ابزار علم، ملت‌ها را بیچاره و زیر پا لگد مال کنند؛ علم به عنوان یک سپر، یک مدافع و یک وسیله‌ی پرواز؛ اینها همه در صورتی خواهد شد که دانشگاه از حوزه بیاموزد و آن روش‌ها و ارزش‌هایی که در حوزه هست (یعنی) ارزش‌های دینی و اخلاقی در محیط دانشگاه نفوذ کند...؛ البتّه حوزه‌ی علمیّه هم برای اینکه پیشرفت کند و از جمود خارج شود، باید روش‌های علمی‌ای را به دست آورد که در دانشگاه معمول است... این، آن خصوصیتی است که می‌تواند همه‌ی کشور، هم حوزه و هم دانشگاه را به کمال مطلوب برساند...» 📚 تلخیص بیانات رهبر فرزانه انقلاب ۱۳۷۳/۰۹/۲۷ https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #تقویم_معارفی_شیعه ☀️ چهارشنبه ٢٨ #آذر ١۴٠٣ 🌙 الأربعاء ١۶ #جمادی‌الثانی ١۴۴۶ 🌲 دسامبر 2024 18 Wednesday ❇️ وقایع مهم روز: 🔹 مناسبت خاصی نداریم. 💠 حدیث روز 💠 💎 امام على (ع) : «الوَفاءُ عُنوانُ وُفُورِ الدِّينِ و قُوَّةِ الأمانَةِ» «وفادارى، نشان ديندارى زياد و امانتدارى قوى است.» 📚 غرر الحكم، ح۱۴۳۰ ‌ •┈┈••✾••┈┈• https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_سفر_تحصیلی ❓استادان و دانشجویان، در صورتی که بیش از ده روز با قصد اقامت در محل درس و تدریس می‌مانند، حکم نماز و روزه‌شان چگونه است؟ ✅ همه مراجع: برای این گونه افراد، نماز، تمام و روزه، صحیح است. ❓استادان و دانشجویان در صورتی که کمتر از ده روز در محل تحصیل و خوابگاه می‌مانند، تکلیف نماز و روزه آنها چیست؟ ✅ اساتید و دانشجویان بورسیه و مأمور به تحصیل که دارای حقوق دریافتی می‌باشند، اگر در کمتر از ده روز حداقل یک بار بین وطن و دانشگاه رفت و آمد داشته باشند، نمازشان در محل تحصیل و بین راه تمام و روزه آنها صحیح است؛ اما سایر دانشجویان که در کمتر از ده روز رفت وآمد می‌کنند، بنابر احتیاط واجب، (باید) نماز را جمع (هم تمام و هم شکسته) بخوانند؛ همچنین روزه را در سفر بگیرند و در وطن نیز قضا کنند؛ ⬅️ تذکر: در این احتیاط واجب، دانشجویان می‌توانند به فتوای مجتهد دیگر که دارای شرایط رجوع است و نماز را کامل و روزه را صحیح می‌داند، عمل نمایند.   📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فضیلت‌های_فراموش_شده!» #فضیلت سوم: «#وفاداری»، (برگ اول) مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ لذا سخن روز را به یکی دیگر از «فضائل فراموش شده!» اختصاص می‌دهيم؛ فضائلی که سعادت دنیا و آخرت انسان را تضمین می‌نماید، اما متأسفانه آدمی آنها را به فراموشی سپرده است! «وفاداری» یکی دیگر از فضیلت‌های بزرگ فراموش شده در بین بشریت است، که متأسفانه در دنیای کنونی جای خود را به «ناسپاسی و نمک نشناسی و خیانت» داده است؛ در دین مبین اسلام بر «وفاداری» تأکید فراوان گردیده تا آنجا که قرآن کریم، برای اشخاص بی‌وفا و ناسپاس مرگ می‌طلبد: «قُتِلَ الْإِنْسانُ مَا أَكْفَرَهُ» [عبس، ١٧]؛ فضیلت بزرگ وفا، انسان را متوجّه نعمت‌های خداوند سبحان و نیکی‌ها و محبت‌های بندگان خدا ساخته، و آدمی را از فراموشى و انكار آن نعمت‌ها و نیکی‌ها باز مى‏دارد؛ ✍️ اما مهمترین نوع وفاداری، سپاس و قدرشناسی نسبت به خداوند متعال است؛ پروردگاری که همه نعمت‌ها و حتی نعمت وجود انسان از جانب اوست و آدمی می‌بایست نسبت به این منعم بزرگ، همواره شکرگزار و سپاسگزار باشد؛ هرچند که متأسفانه بیشتر انسان‌ها راجع به این نوع وفاداری مردود می‌شوند؛ مخصوصاً در شرایط سخت و در امتحانات الهی؛ چنانچه خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثيرٍ» [شوری، ٣٠]؛ یعنی آنچه انجام می‌دهید به سرتان می‌آید؛ و آنچه می‌کارید، همان را برداشت می‌کنید و خداوند متعال از بسیاری از بدی‌های انسان می‌گذرد و آنها را عفو می‌کند؛ اما بشر با این وجود باز هم از خداوند گِله کرده و بی‌وفایی می‌نماید؛ و حتی بعضی از اوقات چنان بی‌وفایی کرده که به خداوند می‌گوید: «این هم که نشد! خدایا! چرا با من چنین می‌کنی؟!» درحالی که باید به خود بگوید: «چرا با خودت چنین می‌کنی؟ این بدی‌ها چیست که می‌کنی؟ و خودت را هم در دنیا و هم در آخرت گرفتار می‌کنی؟» اما به‌جای پذیرش مسئولیّت اعمالش، متأسفانه تقصیر را به گردن خدا می‌اندازد! تا آنجا که قرآن می‌گوید: «وَمَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ حَقَّ قَدۡرِهِ» [أنعام، ٩١]؛ یعنی همۀ ما راجع به خداوند بی‌وفا هستیم و هیچ کس قدر خدا را نمی‌داند! البته بزرگان و عالمان دین برای جلوگیری از این بی‌وفایی، همواره توصیه نموده‌اند که افرادی که در وجودشان از خداوند گلایه و توقع دارند، می‌بایست نعمت‌های فراوان الهی را به یاد آورند تا فضیلت وفا در آنان ظهور یابد؛ مثلاً با خود بیندیشند که اگر خداوند سبحان به آنها نعمت عقل یا نعمت سلامتی را عطا نمی‌کرد، چه می‌شد؟ لذا تلقین و یادآوری سایر نعمت‌ها راهی برای تقویت فضیلت وفاداری است؛ چنانچه امام راحل (ره) در «اربعین حدیث» خود می‌فرمایند: «بدان که از امور فطریه که فطرت هر انسان بدان حکم می‌کند، «احترام به منعم» است و هر کس در ذات خود تأملی کند، می‌بیند که می‌بایست نسبت کسی که به او نعمتی داده، احترام کند و معلوم است هر چه نعمت بزرگتر باشد، احترام منعم در نظر فطرت آدمی لازمتر و بیشتر است و چه منعمی بالاتر از حضرت حق... و نیز از امور دیگری که در فطرت انسان ثبت شده، «احترام به شخص بزرگ و عظیم» است که این همه احتراماتی که مردم به سلاطین و بزرگان می‌نمایند، از همین رو است و چه عظمتی بالاتر از عظمت و بزرگی مالک الملوک... ‏‏و همچنین «شخص حاضر» در وجود و فطرت آدمی، لازم الاحترام است؛ لذا می‌بینید که اگر انسان از کسی خدای نکرده در غیابش بدگویی کند، اگر حاضر شد فطرتا سکوت کرده و او را احترام می‌نماید؛ و بر ما مسلم است که همه عالم ‏محضر ربوبیت است... ‏‏اکنون بار دیگر متذکر «عظمت خدای متعال» و «نعمت‌ها و مرحمت‌های بی‌شمار الهی» و «حضور همیشگی حضرت حق» شده و سپس متذکر می‌شویم که این چه ظلم بزرگ و چه گناه عظیمی است که آدمی در حضور مقدس بزرگ خالق هستی، به نعمت خودش که همان قوا و وجود آدمی است، معصیت و نافرمانی مالک‌الملوک را نماید! و به‌راستی اگر دارای خردلی حیا باشد، نباید از خجالت آب شده و به زمین فرو برود؟‏!» ✍️ این مبحث ادامه دارد و انشاالله در روزبرگ فردا به اقسام دیگر وفاداری می‌پردازیم... 📚 برگرفته از درس اخلاق حضرت آیت‌الله العظمی حسین مظاهری (دامت‌برکاته) https://eitaa.com/ROOZBARG