سید محمدحسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی(۱۲۸۱- ۱۳۶۰ش)، مفسربزرگ قرآن، فقیه، اصولی، فیلسوف، عارف، اسلام‌شناس و دانشمندی آگاه بود که اندوخته‌های فراوانی در زمینه فلسفه شرق و فلسفه غرب داشت. او در علومی چون: ادبیات، کلام، نجوم، هیئت و ریاضیات سرآمد بود. #علامه #ishiaa @ishiaa

🌼🌼🌼🌼🌼 #ishiaa 🌸 معرفی کوتاه علامه طباطبائی 🌸 سید محمدحسین طباطبایی مشهور به علامه طباطبایی(۱۲۸۱- ۱۳۶۰ش)، مفسر، فلیسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس قرن ۱۴ق. وی از عالمان تأثیرگذار شیعه در فضای فکری و مذهبی ایران در قرن ۱۴ش بود. وی نویسنده تفسیر المیزان، و کتاب‌های فلسفی بدایة الحکمة و نهایة الحکمة، و اصول فلسفه و روش رئالیسم است. 🔸زندگی علمی🔸 🔷 در نجف پس از اتمام اولین مراحل علمی در تبریز، در سال ۱۳۰۴ش راهی نجف شد. ۱۰ سال در حوزه علمیه نجف به تکمیل معلومات خود در شاخه‌های مختلف علوم اسلامی پرداخت. فقه و اصول را نزد آیات عظام نایینی و غروی اصفهانی، فلسفه را نزد آیت الله سید حسین بادکوبه ‌ای ، ریاضیات را نزد آقا سید ابوالقاسم خوانساری، و اخلاق و عرفان را از آیت الله سید علی آقای قاضی طباطبایی آموخت. وی بیشترین تاثیر را در طول این سالها از استاد بزرگش سید علی آقای قاضی پذیرفته است. 🔷 در تبریز علامه طباطبایی در مدتی که در نجف مشغول تحصیل بود به علت تنگی معیشت و نرسیدن مقرری که از ملک زراعی ‌اش در تبریز بدست می ‌آمد، مجبور به بازگشت به ایران شد و ۱۰ سال در روستای شادآباد تبریز به زراعت و کشاورزی مشغول شد. در این دوره فعالیت علمی از قبیل تحصیل یا تدریس از او گزارش نشده است ولی تعدادی از کتاب‌ها و رساله‌های علامه حاصل تفکرات این دوره است. 🔷 در قم شهرت علامه طباطبایی در تهران و حوزه‌ های دیگر علمی ایران، هنگامی آغاز شد که در اثر حوادث سیاسی جنگ دوم جهانی و عواقب بعد از آن از تبریز به قم مهاجرت کرد. او از سال ۱۳۲۵ش در قم ساکن شد و مجالس درس خود را در تفسیر و حکمت آغاز کرد. او به تدریج، تدریس سطوح اساسی حکمت مانند کتاب شفاء و اسفار را متداول ساخت. در کنار این دروس، علامه به تربیت شاگردانی در حوزه اخلاق و عرفان اسلامی نیز توجه داشت. حسن حسن‌زاده آملی، عبدالله جوادی آملی، عزیزالله خوشوقت و علی سعادت‌پرور و... از این دسته شاگردان او هستند. 🔷 جلسات علمی تهران در دوران سکونت در قم یکی از فعالیت‌های علامه طباطبایی شرکت در جلساتی علمی و فلسفی در تهران بود. این جلسات با حضور هانری کربن، سید حسین نصر، داریوش شایگان و... با محوریت علامه طباطبایی درباره مسائل فلسفی، عرفانی، ادیان و اسلام‌شناسی برگزار می‌شد. او در سفرهای پیاپی که به تهران داشت، با علاقه‌ مندان به حکمت و معارف اسلامی تماس داشت و ‌گاه با مخالفان دین و حکمت نیز به بحث می ‌پرداخت. در برخی از این نشست‌ ها موضوع بحث، تفسیر عرفان شرقی با محوریت اوپانیشادها و گات‌ها بوده است. مطالب این کتاب‌ها توسط داریوش شایگان به فارسی ترجمه می‌شد و سپس علامه طباطبایی درباره آن مطالب توضیح می‌داد. @ishiaa جلسات بین او و کُربَن به مدت ۲۰ سال (۱۳۷۸ تا ۱۳۹۹ق) با حضور جمعی از اهالی فلسفه تشکیل می‌ شد که در آن مباحث اساسی دین و فلسفه و... مطرح می ‌شد. به گفته دکتر سید حسین نصر چنین جلساتی در سطحی آن چنان بالا و با افقی آن چنان وسیع در جهان اسلام امروز بی ‌نظیر بوده است و حتی می ‌توان گفت که از دوره قرن وسطی که تماس فکری و معنوی اصیل بین اسلام و مسیحیت قطع شد، چنین تماسی بین شرق اسلامی و غرب حاصل نشده است. 🔷 اساتید آیت الله سید علی قاضی طباطبایی - آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی - آیت الله سید حسین بادکوبه ‌ای - آیت الله محمدحسین غروی اصفهانی - آیت الله میرزا حسین نائینی - آیت الله مرتضی طالقانی - آیت الله حجت کوه کمری. 🔷 شاگردان علامه حسن حسن زاده آملی – علامه جوادی آملی – شهید بهشتی – شهید مطهری – آیت الله سید عزالدین زنجانی – آیت الله یحیی انصاری شیرازی – آیت الله پهلوانی سعادت پرور – علامه طهرانی – امام موسی صدر – مقام معظم رهبری - آیت الله شبیری زنجانی – آیت الله سبحانی – آیت الله مکارم شیرازی – آیت الله مصباح یزدی – آیت الله فاضل لنکرانی – آیت الله خوشوقت - آیت نوری همدانی –شهید باهنر - آیت الله ابراهیم امینی - شهید مفتح – آیت الله معرفت - آیت الله احمدی میانجی - آیت الله صائینی زنجانی – آیت الله شجاعی - استاد دینانی و بسیاری دیگر از عالمان طراز اول. 🔷 آثار علمی تفسیر المیزان 🔸اصول فلسفه و روش رئالیسم 🔸 حاشیه بر اسفار ملا صدرای شیرازی 🔸سنن النبی (ص) 🔸 مصاحبات با استاد کربن 🔸 شیعه در اسلام 🔸 حاشیه بر کفایه الاصول 🔸 رساله در قوه و فعل🔸 رساله در اثبات ذات 🔸رساله در صفات🔸 رساله در افعال 🔸رساله در وسائط 🔸 الانسان قبل الدنیا 🔸 الانسان فی الدنیا 🔸الانسان بعد الدنیا 🔸 رساله در نبوت🔸رساله در ولایت 🔸 رساله در مشتقات 🔸 رساله در برهان 🔸 رساله در مغالطه 🔸 رساله در تحلیل 🔸 رساله در ترکیب 🔸رساله در اعتبارات 🔸رساله در نبوت و مقامات 🔸منظومه در رسم خط نستعلیق 🔸 علی والفلسفة الالهیه 🔸 قرآن در اسلام 🔸 رساله در حکومت اسلامی و... #علامه #ishiaa https://eitaa.com/ishiaa 🌸🌸🌸🌸🌸

🌼🌼🌼🌼 🔷 علامه طباطبایی در کلام بزرگان 🔸امام خمینی : آقای طباطبایی مرد بزرگی است و حفظ ایشان با این مقام علمی لازم است. 🔸امام خامنه ای : او مجموعه ای از معارف و فرهنگ اسلام بود؛ فقیه بود؛ حکیم بود؛ آگاه از اندوخته های فلسفی شرق و غرب بود؛ مفسر قرآن بود؛ از علوم اسلامی، یعنی علومی که از اسلام نشأت گرفته یا از آن تغذیه کرده است، مطلع بود: از اصول، از کلام، ادبیات، از نجوم و هیئت و ریاضیات و از برخی علوم بی نام و نشان دیگر. شخصیت او در لابه لای این دانستنی های بسیار، به کمک ریاضتی مداوم و درازمدت پرورده، صیقل یافته و پرداخته شده بود. از کسانی بود که تنها مکتب جامعی چون اسلام می تواند امثال او را در دامان پربرکت خویش پرورش دهد. چهره معنوی او، سیمای پرصلابت مردی بود که ایمانی استوار و عرفانی راستین را با دانشی گسترده و عمیق توام ساخته و با آمیزه شگفت وجود خویش، ثابت کرده بود که اسلام می تواند سوز درون دلسوختگان شیفته را با عقل راسخ فرزانگان فرهیخته یکجا گرد آورد. 🔸 آیت الله خویی : او یک مغز متفکر و انسان فوق العاده قوی و نیرومندی است ... علامه طباطبایی، خویشتن را قربانی قرآن نمود. 🔸شهید مطهری : این مرد واقعاً یکی از خدمتگزاران بسیار بزرگ اسلام است، او به راستی مجموعه تقوا و معنویت است، در تهذیب نفس مقامات بسیار عالی طی کرده... کتاب تفسیر المیزان ایشان یکی از بهترین تفاسیری است که برای قرآن مجید نوشته شده است... من می توانم ادعا کنم که بهترین تفسیری است که در میان شیعه و سنی از صدر اسلام تا امروز نوشته شده است... تفسیرالمیزان همه اش با فکر نوشته نشد، من معتقدم که بسیاری از این مطالب از الهامات غیبی است، کمتر مشکلی در مسائل اسلامی و دینی برایم پیش آمده که کلید حل آن را در تفسیر المیزان پیدا نکرده باشم. 🔸 آیت الله جوادی آملی : اگر استاد علامه طباطبایی را فارابی عصر بنامیم سخنی به گزاف نگفته ایم ... شهید مطهری ( با آن همه علم و فضیلت ) در مقابل علامه، به سان قطره ای بود در برابر دریا. 🔸 آیت الله سید محمدهادی میلانی : اگر کسی علمیت و پایه دانش علامه طباطبائی را داشت، ادعاهای چنان و چنان می کرد، اما ایشان دم نمی زند. در عالم تشیع، کسی به جامعیت آیة الله طباطبائی، یا بی نظیر است یا کم نظیر. #علامه @ishiaa #ishiaa 🌸🌸🌸🌸🌸

🌼🌼🌼🌼 @ishiaa بارها از افراد مختلف شنیده ایم که در توجیه عمل غیر اسلامی شان به آیه (لا اکراه فی الدین) تمسک کرده و به نوعی در صدد تطهیر کاری هستند که انجام می دهند و برای اینکه کسی به ایشان خرده نگیرد و یا برای اینکه وجدانشان را فریب بدهند، به عمل خویش رنگ و بوی اسلامی می بخشند تا راحت تر به آنچه موردنظرشان هست مشغول شوند. ❓سوال : (لا اکراه فی الدین) دقیقاً چه معنا و مفهومی دارد؟ آیا اسلام مجوز انجام هر کاری را به افراد می دهد یا خیر؟ @ishiaa 🔹جواب : ابتدا چند مقدمه کوتاه ذکر می کنیم تا جواب روشن تری بیابیم. 🔸اول : آیات قرآن همه با یکدیگر ارتباط دارند و برخی آیات، برخی دیگر را تفسیر می کنند که در اصطلاح به آن تفسیر قرآن به قرآن گفته می شود. روش تفسیری اهل بیت علیهم السلام نیز همین بوده است. 🔸دوم : برای فهم دقیق آیه باید کل آیه را مدنظر داشت و با هم معنا کرد. مثلا کل آیه (لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ فَمَنْ یَکْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ فقد استَمْسَکَ بِالْعُرْوَهِ الْوُثْقی لاَ انْفِصامَ لَها وَ اللَّهُ سَمیعٌ عَلیمٌ) را ببینیم و سپس معنا کنیم. 🔸سوم : قرآن کریم کسانی را که بعضی از آیات را قبول داشته و بعضی دیگر را قبول ندارند، کافر دانسته و سخن کافر نیز هیچ ارزش دینی ندارد. پس اگر کسی آیه (لا اکراه فی الدین) را طوری معنا کند که نتیجه اش قبول نداشتن آیات دیگر قرآن باشد، درحقیقت اسلام را انکار کرده است. چنانچه در آیات ذیل به این مورد اشاره شده است : ( أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَ تَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ - آیا به بعضی از دستورات کتاب آسمانی ایمان می ‌آورید، و به بعضی کافر می‌ شوید؟! برای کسی از شما که این عمل (تبعیض در میان احکام و قوانین الهی) را انجام دهد، جز رسوایی در این جهان، چیزی نخواهد بود، و روز رستاخیز به شدیدترین عذابها گرفتار می ‌شوند. و خداوند از آنچه انجام می دهید غافل نیست. سوره بقره آیه 85). (إِنَّ الَّذينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يُريدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَ يُريدُونَ أَنْ يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً - انكار كنندگان خدا و پيامبران او كه میخواهند ميان آنها جدايى بيندازند، میگويند: بعضى را مى‌پذيريم و بعضى را نمى‌پذيريم، و خواست آنها اين است كه در اين ميانه راهى برگزينند. سوره نساء آیه 150). 🔷 جواب اصلی : 👈 مرحوم #علامه طباطبایی دین را یک سلسله معارف علمی می دانند که معارف عملی را به دنبال دارد و جامع همه آن معارف را اعتقادات می نامند، یعنی #دین عبارت است از اعتقادات. از آنجا که اعتقادات از امور قلبی است لذا قابلیت اکراه و اجبار ندارد. زیرا اکراه در امور ظاهری متصور است که عبارت است از اعمال بدنی و مکانیکی. در نتیجه برای تغییر در امور قلبی به اسباب و عللی نیاز است که از سنخ اعتقادات و ادراکات باشد. مثلا محال است بتوان کسی را با زور مجبور به دوست داشتن یا دشمن داشتن چیزی کرد، زیرا حب و بغض از امورقلبی است. بله میتوان او را مجبور به اقرار و به زبان آوردن چیزی کرد که دوست ندارد ولی باید توجه داشت که این اکراه نیز در امور ظاهری تأثیر گذاشته که همان عمل بدنی و مادیِ اقرار کردن شخص است. 👈 آیه لا اکراه فی الدین نیز به همین اصل عقلی اشاره می کند و می گوید در امور قلبی، اکراه راه ندارد، ولی بیشتر از این را نمی رساند. 👈 در ادامه آیه و آیه بعدش نیز می فرماید راه راست از راه غلط برای مردم روشن و آشکار شده و اکراه به آن،راه و معنایی ندارد. هر کس راه هدایت برگزیند به سعادت و خوشبختی می رسد و هرکس که راه ضلالت در پیش گیرد، شقاوتمند و بدبخت شده و جاودانه در آتش می ماند. 👈 مضافاً بر اینکه آیه (لا اکراه فی الدین) را نمیتوانیم طوری معنا کنیم که با آیات صریح دیگر قرآن - که مثلا امر به معروف و نهی از منکر یا اقامه نماز یا روزه و خمس و زکات را واجب می دانند و یا عمل زنا یا دزدی را حرام می دانند- در تقابل کامل باشد. یعنی نمی شود بعض قرآن را پذیرفت و بعض دیگر را رها کرد. بنابر این، تمسک به این آیه در موارد انجامِ عمل خلاف اسلام، توجیه بدتر از گناه بوده و صرفاً جنبه خود فریبی و فرار از دستورات الهی دارد. #معرفت 💌 کانال " آی💚شیعه " :👇 http://eitaa.com/joinchat/4236247057Cded3cd6bc7 🌺کپی آزاد بشرط دعا و صلوات بر مهدی فاطمه(عج)🌺

❇️ شیعه درباره جبر و تفویض چه اعتقادی دارد؟ 🔹سوال : در روایت آمده است : لا جَبرَ و لا تفویضَ ، بَل أمرٌ بین الأمرَین: (اعمال بندگان نه از روى اجبار است و نه از روى واگذارى ، بلکه امرى میان این دو امر است). جبر یعنى چه ؟ و تفویض به چه معنا است ؟ و امر بین امرین چیست ؟ ✔️جواب : جبر یعنى بنده در انجام فعل هیچگونه اختیار نداشته و مجبور است ، و تفویض آن است که فعل به اراده بنده واقع مى شود و اراده خدا هیچ نقشى در آن ندارد، و امر بین امرین ، یعنى هم خدا مى خواهد و هم اراده بنده دخیل است. توضیح بیشتر آنکه: جبرى ها مى گویند افعال بندگان به اراده خدا واقع مى شود و اراده بنده هیچ نقشى در آن ندارد و او مانند آلت دست است و چه بخواهد یا نخواهد فعل واقع خواهد شد و فخر رازى صاحب تفسیر از کسانى است که صریحاً جبرى است. و مُفوّضه قائلند که افعال به اراده بنده تحقق پیدا مى کند و اراده خداوند متعال هیچ نقشى در آن ندارد، حتى اگر خداوند فعلى را اراده کند ولى بنده آن را اراده نکند واقع نمى شود، و بالعکس اگر بنده اراده کند ولى خداوند اراده نکند، واقع خواهد شد. و امر بین امرین آن است که خداوند متعال اراده کرده که بنده فعل را از روی اراده و با اراده خود بجا آورد. چنانکه در آیه شریفه مى فرماید: و ما تشاءون إلّا أن یشاء الله - و جز آنچه خدا بخواهد، نمى خواهید(انسان : ۳۰). 👈 لذا عقیده #شیعه این است که انسان در انجام اعمال خوب یا زشت دارای اختیار بوده و این اختیار نیز به اراده خداوند متعال بر می گردد. یعنی خدا اراده کرده که انسانها در زندگی دنیوی شان با اراده و اختیار خودشان مرتکب اعمال نیک یا زشت بشوند. به عبارت علمی تر اینکه اراده انسان در طول اراده خداوند متعال است و نه در عرض آن. 📚در محضر علامه طباطبایی #معرفت ╔═══💌══╗ 🆔 @ishiaa ╚═══💌══╝