روز سوم محرم عمر بن سعد يك روز بعد از ورود امام به كربلا يعني روز سوم محرم با ‏چهار هزار سپاه از اهالي كوفه وارد كربلا شد.‏ برخي نوشته‌اند كه قوم بنوزهره نزد عمر بن سعد آمده و گفتند: تو را به ‏خدا سوگند می‌دهیم كه از اين كار (مقابله با امام حسين (ع)) درگذر و تو داوطلب جنگ ‏با حسين مشو، زيرا اين باعث دشمني ميان ما و بني‌هاشم مي‌شود. عمر بن سعد نزد ‏عبيدالله رفت و استعفا كرد ولي عبيدالله استعفاي او را نپذيرفت و او تسليم شد. برخي از ‏تاريخ نويسان نوشته‌اند عمر بن سعد دو پسر داشت يكي به نام حفص كه پدر را تشويق و ‏ترغيب به رفتن مي‌كرد تا با امام (ع) مقاتله كند ولي فرزند ديگرش او را به‌شدت از اقدام ‏به چنين كاري بر حذر مي‌داشت و سرانجام حفص نيز با پدرش راهي كربلا شد.‏ سان بن فائد مي‌گويد من نزد عبيدالله بودم كه نامه عمر بن سعد را آوردند و در آن نامه ‏چنين آمده بود چون من با سپاهيانم در برابر حسين و يارانش پياده شدم قاصدي نزد او ‏فرستاده و از علت آمدنش جويا شوم او در جواب گفت: اهالي اين شهر براي من نامه ‏نوشته و نمايندگان خود را نزد من فرستاده و از من دعوت كرده‌اند.  عبيدالله چون نامه ‏عمر بن سعد را خواند، گفت: اکنون‌که در چنگ ما گرفتارشده اميد نجات دارد! ولي حالا ‏وقت فرار نيست.‏ عبيدالله به عمر بن سعد نوشت نامه تو رسيد و از مضمون آن اطلاع يافتم از حسين بن ‏علي بخواه تا او و تمام يارانش با يزيد بيعت كنند، اگر چنين نكرد ما نظر خود را خواهيم ‏نوشت! چون اين نامه به دست عمر بن سعد رسيد گفت: مي‌پندارم كه عبيدالله بن زياد ‏خواهان عافيت و صلح نيست عمر بن سعد، نامه عبيدالله بن زياد را به اطلاع امام حسين ‏نرساند زيرا مي‌دانست كه آن حضرت با يزيد هرگز بيعت نخواهد كرد.‏ عبيدالله بن زياد پس از اعزام عمر بن سعد به كربلا، انديشه اعزام سپاهي انبوه را در سر ‏مي‌پروراند و بعضي نوشته‌اند كه مردم كوفه جنگ كردن با امام حسين (ع) را ناخوش ‏مي‌داشتند و هر كس را به جنگ آن حضرت روانه مي‌كردند بازمي‌گشت عبيدالله بن زياد ‏شخصي را به نام سويدبن عبدالرحمان فرمان داد تا در اين مسئله (فرار از جنگ) تحقيق كند ‏و متخلفان را نزد او برد و او يك نفر شامي را كه براي انجام امر مهمي از لشکرگاه به ‏كوفه آمده بود، گرفته و نزد عبيدالله برد و او دستور داد سر آن مرد شامي را از تنش جدا ‏نمايند تا كسي جرئت سرپيچي از دستورات او را نكند! نوشته‌اند كه آن مرد شامي براي ‏طلب ميراث به كوفه آمده بود. عبيدالله شخصاً از كوفه به‌طرف نخيله حركت كرد و كسي را نزد حصين بن تميم كه به ‏قادسيه رفته بود، فرستاد او به همراه چهار هزار نفر كه با او بودند به نخيله آمد، سپس كثر ‏بن شهاب حارثي، محمد بن اشعث، قعقاع بن سويد و اسماء بن خارجه را طلب كرد و ‏گفت: در شهر كوفه گردش كنيد و مردم را به طاعت و فرمان برداي از يزيد و من فرمان ‏دهيد و آنان را از نافرماني و برپا كردن فتنه بر حذر داريد و آنان را به لشکرگاه فراخوانید ‏پس آن چهار نفر طبق دستور عمل كردند و سه نفر از آن‌ها به نخليه نزد عبيدالله بازگشتند ‏و كثير بن شهاب در كوفه ماند و در ميان كوچه‌ها و گذرگاه‌ها مي‌گشت و مردم را به ‏پيوستن به لشكر عبيدالله تشويق مي‌كرد و آنان را از ياري امام حسين (ع) بر حذر ‏مي‌داشت.‏ عبيدالله گروهي سواره را بين خود و عمر بن سعد قرار داد كه هنگام نياز از وجود آن‌ها ‏استفاده شود و هنگامی‌که او در لشکرگاه نخيله بود شخصي به نام عمار بن ابي سلمه ‏تصميم گرفت كه او را بکشد ولي موفق نشد و به‌طرف كربلا حركت كرد و به امام ‏ملحق و شهيد شد.‏

🏴مداحی|خیمه ها سوخت دویدیم حرم سوخت عمو 🌹 حضرت رقیه (سلام الله علیها) ♦️مداح: حاج میثم مطیعی

همه دولت‌ها تبریک گفتند جز چهار دولت قبله غربگرایان! کانال حزب غربگرای «اتحاد ملت»، در توجیه این که چرا آمریکا و دولت‌های اروپایی (انگلیس و فرانسه و آلمان)، پیروزی آقای پزشکیان در انتخابات ایران را تبریک نگفته‌اند، نوشت: چون، شنبه تعطیلی آنهاست(!) این توجیه‌گری و ماله‌کشی در حالی است کشورهای بسیاری با وجود تعطیلی شنبه و یکشنبه، پیام‌های تبریک ارسال کردند. همین کانال غربگرا و امثال آن، در موضوعی تعطیلی پنجشنبه یا شنبه، بر روز شنبه تاکید کردند و خبر دادند که در تمام کشورهای شرق و غرب، روزهای شنبه و یکشنبه تعطیل است و ما با آنها هماهنگ نیستیم. با این وصف باید سؤال کرد چگونه کشور‌های بسیاری در منطقه و جهان با وجود تعطیلی شنبه، خود را مقید دانستند به این که همان دیروز به آقای پزشکیان تبریک بگویند و فقط چهار کشور متکبر غربی نتوانستند؟! همچنین باید سؤال کرد که اگر شنبه تعطیل است و موضع‌گیری متوقف است (که حرف درستی نیست) وزارت خارجه آمریکا چرا همان روز شنبه توانست بلافاصله پس از اعلام نتیجه، سلامت و آزادی انتخابات ایران را زیر سؤال ببرد، اما نتوانست طبق عرف دیپلماتیک، تبریک بگوید؟! غربگرایان در حالی درباره رفتار متکبرانه ۴ دولت غربی سکوت کرده‌اند که اگر بر عکس می‌شد و کشورهای شرقی تبریک نمی‌گفتند، رسانه‌های وابسته به غربگرا زمین و زمان را به هم می‌دوختند.

آیا تجدید نظر می کنند؟! ظریف و روحانی و خاتمی و جهانگیری و زنگنه و آخوندی و... مسعود نیلی و عبده تبریزی و طبیبی و رنانی و غنی نژاد و... عباس عبدی و محمد فاضلی و محمد قوچانی و حسین انتظامی و ... روزنامه های اعتماد و شرق و هم میهن و سازندگی و... سایت ها و کانال های خبرآنلاین و انتخاب و عصر ایران و ... هیچ کدام نظری در این باره ندارند که نه آمریکا و نه سه دولت اروپایی حاضر نشده اند طبق عرف دیپلماتیک، حتی یک تبریک خشک و خالی درباره انتخاب آقای پزشکیان بگویند؟! چطور است که نشریات غربی، یکی در میان وعده تغییر از درون توسط پزشکیان را می دهند یا آرزوی آن را می کنند، اما حتی یکی از آنها حاضر نیست بنویسد و بگوید که آمدن پزشکیان، فرصتی برای احیای تعهدات طرفین در برجام است؟! سکوت سنگین مدعیان اصلاح طلبی را باید به چه چیزی تعبیر کرد؟ آیا مثلا اگر روسیه و چین و سوریه و عراق و دیگر متحدان یا شریکان ایران هم از تبریک گفتن استنکاف می کردند، بلکه انتخابات ایران را زیر سوال می بردند، شبه اصلاح طلبان غربگرا باز هم سکوت می کردند، یا گریبان چاک می زدند؟! به همه این جماعت، وقاحت صد باره دولت های غربی و بی محلی به تقلای شیدایان غرب را تسلیت می گوییم! باشد که از میان آنها، کسانی آزاده و منصف باشند و در شیدایی و شیفتگی نسبت به دشمنان عهد شکن ملت، ایران تجدید نظر کنند.

🔔 مهم و فوری💯 📣 چند نکتۀ مهم و هشدار اساسی دربارۀ انتخابات ‼️ گوش کنید و به گوش بقیه برسونید. 🎙#محسن_عباسی_ولدی 🗳 #انتخابات @abbasivaladi

♨️کارگروه های دولت پزشکیان چیست و سرپرستِ هر کارگروه چه کسی‌ست؟! گفته میشه به فاصله سه روز پس از پیروزیِ "مسعود پزشکیان" ۵ کارگروه برای انتخاباتِ وزرا و تعیینِ راهبردهایِ دولت تشکیل شده است؛ "کارگروه سیاسی"، "کارگروه اجتماعی"، " کارگروه اقتصادی"،"کارگروه فرهنگی" و "کارگروه زیربنایی" ۵ کارگروهِ مورد نظر هستند و به ترتیب سرپرست هر کدام عبارتست از: ۱. کارگروه سیاسی: محمدجواد ظریف ۲. کارگروه اجتماعی: علی ربیعی ۳. کارگروه اقتصادی: علی طیب نیا ۴. کارگروه فرهنگی: رضا صالحی امیری ۵. کارگروه زیربنایی: علی عبدالعلی زاده 🔹همچین شنیده می‌شود یک شورای سیاستگذاری در مرتبه بالاتر کارگروه‌ها قرار دارد که سرپرست کارگروه‌ها یعنی، ظریف، ربیعی، طیب نیا، صالحی امیری و عبدالعلی زاده به علاوه "محمدرضا عارف" (به عنوان رییس شورای سیاستگذاری ) را شامل می‌شود.