eitaa logo
جهاد تبیین
75 دنبال‌کننده
0 عکس
0 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🌸 عرض تبریک و تهنیت به مناسبت ولادت امام هادی (علیه‌السلام) ➖
🌹زندگینامه امام هادی (ع) : ♦️ تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع ) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . ♦️ پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد . ♦️نام آن حضرت - علی - کنیه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادی " و " نقی " بود . ♦️ حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود . ♦️ در این مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت . نه تنها تعلیم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدینه عهده دار بود ، و لحظه ای از آگاهانیدن مردم و آشنا کردن آنها به حقایق مذهبی نمی آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خلیفه ستمگر وقت - یعنی متوکل عباسی - آنی آسایش نداشت . ♦️ به همین جهت بود که عبدالله بن عمر والی مدینه بنا بر دشمنی دیرینه و بدخواهی درونی ، به متوکل خلیفه زمان خود نامه ای خصومت آمیز نوشت ، و به آن امام بزرگوار تهمتها زد ، و نسبتهای ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگیزی و حتی ستمکاری وانمود کرد و در حقیقت آنچه در شأن خودش و خلیفه زمانش بود به آن امام معصوم (ع ) منسوب نمود ، و این همه به جهت آن بود که جاذبه امامت و ولایت و علم و فضیلتش مردم را از اطراف جهان اسلام به مدینه می کشانید و این کوته نظران دون همت که طالب ریاست ظاهری و حکومت مادی دنیای فریبنده بودند ، نمی توانستند فروغ معنویت امام را ببینند . ♦️ همچنین مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعت حرمین ( = مکه و مدینه ) از سوی دستگاه خلافت ، به متوکل عباسی نوشت : اگر تو را به مکه و مدینه حاجتی است ، علی بن محمد ( هادی ) را از این دیار بیرون بر ، که بیشتر این ناحیه را مطیع و منقاد خود گردانیده است " . ♦️ این نامه و نامه حاکم مدینه نشان دهنده نفوذ معنوی امام هادی (ع ) در سنگر مبارزه علیه دستگاه جبار عباسی است . از زمان حضرت امام محمد باقر (ع ) و امام جعفر صادق (ع ) و حوزه چهار هزار نفری آن دوران پربار ، شاگردانی در قلمرو اسلامی تربیت شدند که هر یک مشعلدار فقه جعفری و دانشهای زمان بودند ، و بدین سان پایه های دانشگاه جعفری و موضع فرهنگ اسلامی ، نسل به نسل نگهبانی شد و امامان شیعه ، از دوره حضرت رضا (ع ) به بعد ، از جهت نشر معارف جعفری آسوده خاطر بودند
15 ذی الحجّه ولادت امام هادی علیه السلام امام هادی علیه السلام بنا بر مشهور در چنین روزی از سال در قریه ی صریا نزدیکی مدینه به دنیا آمد. نام مبارک آن حضرت «علی»، نام پدرشان جواد الائمه علیه السلام، و نام مادر آن حضرت سمانه ی مغربیه معروف به سیده است. (5) کنیه ی شریفش ابو الحسن ثالث است. القاب حضرت : نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، الطیب، عسکری، فقیه عسکری و ابن الرضا بود.
🌹صلوات خاصه امام هادی علیه‌السلام «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَصِيِّ الْأَوْصِيَاءِ وَ إِمَامِ الْأَتْقِيَاءِ وَ خَلَفِ‏ أَئِمَّةِ الدِّينِ‏ وَ الْحُجَّةِ عَلَى‏ الْخَلَائِقِ‏ أَجْمَعِينَ‏ اللَّهُمَّ كَمَا جَعَلْتَهُ نُوراً يَسْتَضِي‏ءُ بِهِ الْمُؤْمِنُونَ فَبَشَّرَ بِالْجَزِيلِ مِنْ‌ثَوَابِكَ وَ أَنْذَرَ بِالْأَلِيمِ مِنْ عِقَابِكَ وَ حَذَّرَ بَأْسَكَ وَ ذَكَّرَ بِآيَاتِكَ وَ أَحَلَّ حَلَالَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ وَ بَيَّنَ شَرَائِعَكَ وَ فَرَائِضَكَ وَ حَضَّ عَلَى عِبَادَتِكَ وَ أَمَرَ بِطَاعَتِكَ وَ نَهَى عَنْ مَعْصِيَتِكَ فَصَلِّ عَلَيْهِ أَفْضَلَ‌مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ وَ ذُرِّيَّةِ أَنْبِيَائِكَ يَا إِلَهَ الْعَالَمِين‏َ.» 📚زادالمعاد، ص٣١٢
🌹نكات قابل توجه در زيارت جامعه‌ی كبيره ♦️اين زيارت عارفانه كه انشاء و گفتار امام هادي(ع) نسبت به ساير امامان(ع) است از زيبايي‌هاي خاصي برخوردار مي‌ باشد. ♦️در اين زيارت كه آن را به حق مي‌ توان ارادتنامه ناميد، حضرت به بيش از دويست فضيلت و منقبت از اهل بيت (ع) اشاره مي‌ كند كه با در نظرگرفتن اين فضيلت‌ها در كنار ساير معارف، اهميت اين عرفان‌نامه برهمگان آشكار مي‌گردد: ♦️اولين ويژگي اين زيارت آن است كه امام(ع) ما را با آداب سخن گفتن با امام آشنا مي‌كند كه نخست با سلام و درود بر آن امام شروع مي‌شود و پس از برشمردن برخي مناقب و اوصاف او، با جمله «و رحمت الله و بركاته» به پايان مي‌رسد. ♦️در اين ارادتنامه، امام‌(ع) به رابطه‌ی امامان(ع) با خداوند اشاره كرده و به جايگاه خدا در نظر امامان معصوم(ع) پرداخته است. ♦️امام به عملكرد معصومين(ع) دربرابر دين خدا و اجراي تعهد و ميثاقي كه داشته‌ اند اشاره مي‌كند. ♦️ بيان ديگرامام هادي(ع) اين است كه حق، همراه امامان است و هرگز از آنان جداشدني نيست و هركه از آنان دور شود گمراه خواهدشد.- امام با اشاره به جايگاه رفيع امامان(ع) دراسلام و مسلمانان، تصريح مي‌ كند كه آنان شاهراه و راه راست و گواهان در دين و آن امانتي هستند كه حفظش بر مردم واجب است. ♦️دراين زيارت امام (ع) با بيان شيرين به ما تعليم مي‌دهد كه درمحضر ائمه به فضل و رتبه و مقام رفيع و حق عظيمشان اعتراف كنيم. ♦️براساس مضمون اين زيارت ما بايد آمادگي خود را جهت دفاع از امامان نشان دهيم. ♦️ امام دراين زيارت به نكته‌ی بسيار مهمي اشاره مي‌كند و آن اين كه تمام اعمال به پيروي از امامان مقبول مي‌افتد و ده‌ها نكته ديگر كه هر خواننده را به حيرت وا مي‌ دارد.
🔅امیرالمؤمنین علیه السلام: ✍️ الجَهلُ أصْلُ كُلِّ شَرٍّ؛ 💠 نادانى، ريشه همه بديهاست. 📚 غرر الحكم :ح ۸۱۹
🔅 ✍ نگذارید محیط اطراف، شما را دچار تغییرات اساسی کند 🔹مردی تخم عقابی پیدا کرد و آن را در لانه مرغی گذاشت. عقاب با بقیه جوجه‌ها از تخم بیرون آمد و با آن‌ها بزرگ شد. 🔸در تمام زندگی‌اش، او همان کارهایی را انجام داد که مرغ‌ها می‌کردند. برای پیداکردن کرم‌ها و حشرات زمین را می‌کَند و قدقد می‌کرد و گاهی با دست‌وپازدن بسیار، کمی در هوا پرواز می‌کرد. 🔹سال‌ها گذشت و عقاب خیلی پیر شد. روزی پرنده باعظمتی را بالای سرش بر فراز آسمان ابری دید. او با شکوه تمام، با یک حرکت جزئی بال‌های طلایی‌اش برخلاف جریان شدید باد پرواز می‌کرد. 🔸عقاب پیر بهت‌زده نگاهش کرد و پرسید: این کیست؟ 🔹همسایه‌اش پاسخ داد: این یک عقاب است. سلطان پرندگان. او متعلق به آسمان است و ما زمینی هستیم. 🔸عقاب مثل یک مرغ زندگی کرد و درنهایت هم مثل یک مرغ مرد، زیرا فکر می‌کرد یک مرغ است. 🔹این ما هستیم که زندگی خودمان را می‌سازیم؛ نگذارید محیط اطرف شما را دچار تغییرات اساسی کند. 🔸وقتی باران می‌بارد همه پرندگان به‌سوی پناهگاه پرواز می‌كنند به‌جز عقاب كه برای دورشدن از باران بالای ابرها به پرواز درمی‌آيد. 🔹مشكلات برای همه وجود دارد اما طرز برخورد با آن است ﻛﻪ باعث تفاوت می‌گردد. ﺩﺭ ﺯﻧﺪگی ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻋﻘﺎﺏ بلندپرواز باش.
🔅 ✍ قطره‌عسلی بزرگ، این است حکایت دنیا 🔹قطره عسلی بر زمین افتاد، مورچه کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود اما مزه عسل برایش اعجاب‌انگیز بود. پس برگشت و جرعه دیگری نوشید. 🔸باز عزم رفتن کرد، اما احساس کرد که خوردن از لبه عسل کفایت نمی‌کند و مزه واقعی را نمی‌دهد، پس بر آن شد تا خود را در عسل بیندازد تا هرچه بیشتر و بیشتر لذت ببرد. 🔹مورچه در عسل غوطه‌ور شد و لذت می‌برد. 🔸اما افسوس که نتوانست از آن خارج شود، پاهایش به زمین چسبیده بود و توانایی حرکت نداشت. 🔹در این حال ماند تا نهایتا مرد. 🔸دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ! 🔹پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می‌یابد و آنکه در شیرینی آن غرق شد هلاک می‌شود
🔅 ✍ همدیگر رو با منطق خودمون قضاوت نکنیم 🔹معلم گفت: دو مرد پیش من می‌آیند؛ یکی تمیز و دیگری کثیف. من به آن‌ها پیشنهاد می‌کنم حمام کنند. شما فکر می‌کنید کدام‌یک این کار را انجام دهد؟ 🔸هر دو شاگرد جواب دادند: خب مسلمه کثیفه! 🔹معلم گفت: نه، تمیزه. چون او به حمام‌کردن عادت کرده و کثیفه قدر اون رو نمی‌دونه. پس چه کسی حمام می‌کند؟ 🔸حالا پسرها می‌گویند: تمیزه! 🔹معلم جواب داد: نه، کثیفه، چون او به حمام احتیاج دارد. 🔸و باز پرسید: خب، پس کدام‌یک از مهمانان من حمام می‌کنند؟ 🔹یک بار دیگر شاگردها گفتند: کثیفه! 🔸معلم دوباره گفت: البته که هر دو! تمیزه به حمام عادت دارد و کثیفه به حمام احتیاج دارد. خب بالاخره کی حمام می‌گیرد؟ 🔹بچه‌ها با سردرگمی جواب دادند: هر دو! 🔸معلم بار دیگر توضیح می‌دهد: نه، هیچ‌کدام! چون کثیفه به حمام عادت ندارد و تمیزه هم نیازی به حمام‌کردن ندارد! 🔹شاگردان با اعتراض گفتند: بله درسته، ولی ما چطور می‌تونیم تشخیص بدیم؟ هر بار شما یک چیزی را می‌گویید و هر دفعه هم درست است. 🔸معلم در پاسخ گفت: خب پس متوجه شدید، این یعنی «منطق»، که از دیدگاه هرکس متفاوت است. 🔹پس لطفاً همدیگر رو با منطق خودمون قضاوت نکنیم.
امیرالمؤمنین عليه السلام 💠 گفتار، مثل داروست كه اندك آن سود مى بخشد و زيادى آن ، كُشنده است. الكَلامُ كَالدَّواءِ ؛ قَليلُهُ يَنفَعُ ، و كَثيرُهُ قاتِلٌ غرر الحكم : 2182
🔅 ✍ یک شب را برای خدا بگذران... 🔹دزدی به خانه شیخی رفت و بسیار بگشت، اما چیزی نیافت که قابل دزدیدن باشد. 🔸خواست نومید بازگردد که ناگهان شیخ، او را صدا زد و گفت: ای جوان! سطل را بردار و از چاه، آب بکش و وضو بساز و به نماز مشغول شو تا اگر چیزی از راه رسید، به تو بدهم؛ مباد که تو از این خانه با دستان خالی بیرون روی! 🔹دزد جوان، آبی از چاه بیرون آورد، وضو ساخت و نماز خواند. 🔸روز شد، کسی در خانه شیخ را زد. داخل آمد و ۱۵۰ دینار نزد شیخ گذاشت و گفت: این هدیه، به جناب شیخ است. 🔹شیخ رو به دزد کرد و گفت: دینارها را بردار و برو؛ این پاداش یک شبی است که در آن نماز خواندی. 🔸حال دزد، دگرگون شد و لرزه بر اندامش افتاد. 🔹گریان به شیخ نزدیک‌تر شد و گفت: تاکنون به راه خطا می‌رفتم. یک شب را برای خدا گذراندم و نماز خواندم، خداوند مرا این‌چنین اکرام کرد و بی‌نیاز ساخت. مرا بپذیر تا نزد تو باشم و راه ثواب را بیاموزم. 🔸کیسه زر را برگرداند و از مریدان شیخ گشت.
🔅 علیه السلام: ✍️ مَن لَم يَملِكْ غَضَبَهُ لَم يَملِكْ عَقلَهُ. 💠 هر كه مالک خشم خويش نباشد، مالک خِرد خويش نخواهد بود. 📚 الكافي: ۲/۳۰۵/۱۳.