مختصری از زندگینامه شهید محمد حسین سهرابی : یادگار «روشنعلی» و «حلیمه» بیستم اسفندماه سال 1344 در شهرستان زنجان به دنیا آمد. او تا پایان دوره متوسطه در رشته اقتصاد درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور یافت. این شهید گرانقدر بیست و ششم فروردین ماه سال 1366 با سمت خمپاره‌انداز در سردشت توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش به پا به شهادت رسید. پیکرش را در بهشت زهرا تهران به خاک سپردند.
وصیتنامه شهید علی نصیری نجات: خداوند را سپاس می گویم که به ما توفیق زندگی در عصری را قرار داد که رهبری والامقام همچون امام خمینی داریم که براستی نجاتدهنده ی انسانها از ظلمت و سیاهی ها به اسلام و روشنایی ها است و این بنده ی حقیر را توفیق خدمت به اسلام و امام بزرگواری -که الحق نایب امام زمان(عج) می باشد- داد، که ما بدون امام هیچ هستیم. خدایا! اگر بنده لیاقت دارم یکی از این دو را از خودت می خواهم که با پیروزی به ما عطا بفرمایی: یا قبر پُر برکت امام حسین(ع) را زیارت کنم یا این که -با مرگمدر راه خودت- لیاقت دیدن خودِ امام حسین(ع) را به من عنایت کنی. خدایا! هدایتم کن؛ زیرا می دانم گمراهی چه بلای خطرناکی است! مادرم! می دانم فرزند خوبی برای شما نبودم؛ ولی مگر جان مناز بندگان مخلص خدا، مثلِ مطهری و بهشتی و آنهایی که در جبهه های جنگ جان عزیز خود را از دست می دهند- ارزشمندتر است؟ برادران و خواهران! به اسلام فکر کنید و قرآن را برنامه ی زندگی خود قرار دهید؛ از خداوند متعال برای شما صبر، استقامت، پشتکار و وحدت در حرف و عمل مسألت می نمایم. الحقیر، علی نصیری نجات ۲۸/۱۲/۶۲
زندگینامه شهید علی نصیری‌نجات: نهم اردیبهشت ۱۳۴۲، در روستای دستجرد از توابع شهرستان تاکستان به دنیا آمد. پدرش کرم و مادرش کبرا نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. شغل صافکاری داشت و ازدواج نمود، از سوی سپاه پاسداران در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم فروردین ۱۳۶۴، در جزیره مجنون بر اثر اصابت ترکش به دست و پا، شهید شد. مزار او در بهشت زهرا قطعه 27ردیف 130شماره 10واقع است.
فرازهایی از وصیتنامه شهید رمضان ابراهیم زاده : چه گوارا است و چه خوب است و چه شیرین است شربت شهادت . زندگانی نه آنقدر شیرین است که انسان شرافت را به خاطره آن بفروشد و نه مرگ آنقدر تلخ است که انسان از مرگ هراسی داشته باشد. آنچنان که پیامبر اکرم (ص) می فرماید : ما مانند مسافری هستیم که چند ساعتی زیر سایۀ درختی استراحت می کنیم و سپس به راه خود ادامه می دهیم ، پس چه خوب است که در استراحت نیز بر نفس خود غلبه کنیم و هیچگاه خالق خود را فراموش نکنیم . آری همسر عزیزم ! مگر نه اینکه شعار ما این است که کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا ! پس اگر در راه خدا شهید شدم غمگین مباش . تو ای همسر خوبم برخیز نمازت را از سر گیر و دعا کن که همرزمانم و مخصوصا رهبر کبیر انقلابمان امام هر چه زودتر پیروز شوند . همسرم ! می دانم که همانطوری که من به جهاد الله می روم در سنگر حجاب با تمام دنیا دوستان مبارزه میکنی . چنانچه این کار را کردی تو هم شهید هستی و در آن دنیا هم با هم هستیم .