🏴السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین
🏴امید است معبود یکتا دعای همه ی بینوایان عالم را مستجاب کرده وبه تنها حجت هستی مدد رساند،
حجتی که هر صبح و شام خطاب به جد مطهرش اباعبدالله الحسین 💔می فرماید:
🖤یا جداه! چه کنم که دنیا بین من وتو جدایی انداخت ومن از یاری رساندن به تو دور ماندم واز اینکه نبودم تا با دشمنانت جنگ کنم وبا بد خواهانت پیکار نمایم بسیار غمگینم و اشک هجران می ریزم وبه جای اشک در مصیبت تو خون 💔از دیده می بارم و آه سرد از دل پردرد بر این فاجعه می کشم تا بمیرم🖤
🥀🤲بار الها ! باشد که به غربت این
خاندان شریف پایان بخشی وبه آن دل پرددری که ناله اش بلند است وبه آن چشمان مبارکی که اشکبار است عنایت کرده ودعایش را به اجابت رسانی که از تو خدای مهربان یاری می جوید و تقاضای اذن ظهور دارد.
🏴فرا رسیدن ماه محرم و ایام شهادت سرور و سالار شهیدان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و هفتادودو تن از یاران مخلص و جان بر کف آن حضرت؛ به ساحت مقدس حضرت بقیه‌الله الاعظم ارواحنا له الفدا و تمام عاشقان و منتظران آن حضرت تسلیت باد🏴
#آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان
با نشر مطالب در ثواب آنها سهیم باشیم 🙏
#الّلهُـمَّ‌عَجِّــلْ‌لِوَلِیِّکَـــ‌الْفَـــرَج
🔷.سخنان امام خطاب به دشمنان:
الف) یکی از این درس های عاشورا،
مسأله تبلیغ و پیام رسانی است که از
ابتدای حرکت سیدالشهداء آغاز شد و با
سخنرانی های حضرت سجاد(ع) و زینب
در زمان اسارت، به اوج خود رسید. امام را به صورت یک خیر خواه، یک واعظ و یک اندرزگو مى‌بینیم که حتى از
سرنوشت شوم دشمنان خودش ناراحت است که چرا این افراد باید به جهنم بروند. وجود مبارک ابا عبد الله از بدبختى آن مردم متأثر بود. نمى‌خواست حتى یک نفر از آنها به این حال بماند.این بد عاقبتی بر امام گران بود. امام چندین بار برای آنها سخنرانی می کند تا بتواند کسى را از این گروه شقیّ کم کند. در اینجا مى‌بینیم حسین(ع) یکپارچه محبت است، یکپارچه دوستى است که حتى دشمن خودش را هم واقعا دوست دارد.[7] همه اینها در حالی است که امام در محاصره دشمن است و جنگ قطعی شده است. به عنوان نمونه امام در یکی از سخنان خود، خطاب به دشمن، به حقیقت دنیا اشاره می کنند و آنها را فریب خورده دنیا معرفی می نمایند. ایشان چنین می فرمایند:
🔹«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ الدُّنْیَا فَجَعَلَهَا دَارَ فَنَاءٍ وَ زَوَالٍ مُتَصَرِّفَةً بِأَهْلِهَا حَالًا بَعْدَ حَالٍ فَالْمَغْرُورُ مَنْ غَرَّتْهُ وَ الشَّقِیُّ مَنْ فَتَنَتْهُ فَلَا تَغُرَّنَّکُمْ هَذِهِ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا تَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَکنَ إِلَیْهَا وَ تُخَیِّبُ طَمَعَ مَنْ طَمعَ فِیهَا وَ...»
🔶《سپاس مخصوص آن خدایى است که دنیا را دار فنا و زوال قرار داد؛ در حالی که هیچ ثباتی برای اهل آن نیست و حالاتشان مدام در حال تغییر و دگرگونی است. فریب خورده کسى است که دنیا او را فریب دهد. شقى و بد بخت کسى است که دنیا او را مفتون خود کند. مبادا این دنیا شما را فریفته نماید؛ زیرا دنیا امید
کسى را که به آن دلبستگى داشته باشد، قطع می کند و طمع هر کسى را که به آن
طمع کند، نابود می نماید. من شما را این طور مى‌بینم: براى امرى اجتماع کرده‌اید که خدا را براى آن به غضب آورده‌اید و
خدا نظر رحمت خود را از شما برگردانیده
است و نقمت و عذاب خود را براى شما
حلال کرده، شما را از رحمت خود دور نموده است. خداى ما خوب پروردگارى است؛ ولى شما بَد
مردمى هستید. زیرا (به گمان خود) اقرار به طاعت کردید و به حضرت محمّد (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) ایمان
آوردید، سپس پشت به ذریه و عترت
پیامبر خود نمودید و می خواهید آنان را
شهید نمایید. حقا که شیطان بر شما
مسلط شده و باعث شده یاد خداى بزرگ
را فراموش کنید. ننگ بر شما و بر ایده و
هدف شما! «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ»
اینان همان مردمى هستند که پس از ایمان آوردن کافر شدند، نابود شوند گروه کافران!»[8]
) در لحظه ای دیگر امام برای صحبت با آنان، از آنها خواست تا سکوت کنند؛ ولی دشمن با همهمه مانع از سخنرانی امام شد. امام به نکته ای مهم در ریشه یابی این رفتارشان اشاره کرد و فرمود:
«وَیْلَکُمْ مَا عَلَیْکُمْ أَنْ تنْصِتُوا إِلَیَّ فَتَسْمَعُوا قَوْلِی وَ إِنَّمَا أَدْعُوکُمْ إِلَى سَبِیلِ الرَّشَادِ ...»
«واى بر شما! چرا گوش فرا نمی دهید تا گفتارم را بشنوید؟ جز این نیست که من شما را به راه هدایت دعوت می کنم، کسى که از من اطاعت کند، هدایت مى‌شود و کسى که نافرمانى نماید، هلاک خواهد شد. هیچ کدام از شما امر مرا اطاعت نمى‌کنید، گوش به سخن من نمی دهید؛ زیرا شکم‌هاى شما از حرام پر شده و به قلب‌هاى شما مهر (قساوت) زده شده است. واى بر شما! آیا ساکت نمى‌شوید!؟ آیا نمى‌شنوید؟»[9]
ج) همچنین در سخنان امام با دشمنان، اوج عزت طلبی و شجاعت و روحیه حماسی قابل مشاهده است. امام در قسمتی از سخنان خود خطاب به دشمنان می فرمایند:
«أَلَا وَ إِنَّ الدَّعِیَّ ابْنَ الدَّعِیِّ قَدْ رَکَزَ بَیْنَ اثْنَتَیْنِ بَیْنَ السَّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَیْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ یَأْبَى اللَّهُ ذَلِکَ لَنَا وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ...» [10]
«شگفتا! زنازاده فرزند زنازاده مرا بین یکى از دو چیز مجبور کرده است: بین مرگ و ذلّت (تسلیم) و هیهات که ما ذلّت و خوارى را بپذیریم. خدا و پیامبر او و مؤمنان و دامان هاى پاک و رگ و ریشه‌هاى پاکیزه و مغزهاى روشن اندیش و غیرتمند و جان هاى ستم ستیز و با شرافت نمى‌پذیرند که ما فرمانبردارى فرومایگان و استبدادگران پست و رذالت پیشه را بر شهادت گاه رادمردان و آزادمنشان مقدّم بداریم و من با این جماعت اندک با شما کارزار کنم؛ هر چند یاوران مرا تنها گذاشتند
🔶سخنان امام حسین(ع) به امام سجاد(ع):
امام باقر فرمود: چون زمان مرگ پدرم رسید مرا به سینه چسبانید و فرمود:
🔷«پسر جان همان سفارشى را به تو می کنم که پدرم [امام سجاد] هنگام مرگش به من کرد و گفت پدرش [امام حسین] به او سفارش کرده و گفته:
یا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّه پسر جان! مبادا به کسى ستم کنى که جز خدا یارى ندارد»[11]
در نقل دیگر این جمله بیان شده است:
«أَیْ بُنَیَّ اصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ إِنْ کَانَ مُرّا»
🔷«اى فرزند! در برابر حق صبر کن، اگر چه تلخ باشد»[12]همچون
خاتمه:
💥نهضت کربلا در عاشورا تنها یک واقعه در یک مقطع زمانی خاص نیست. هنوز روز عاشورا به شب نرسیده است. کاروان تاریخ، روان است و یاران و دشمنان سید الشهداء یکی یکی می آیند و می روند. هنوز سخنان امام حسین در سرزمینی به وسعت دنیا طنین انداز است و اینک تو بگو از کدامین تباری و به کدام سمت می روی؟