✨ در بخشی از پیشانی‌نوشت #کتاب_مثل_مادری نوشته‌ام: پرسید: «مادری کردن» از نظر تو، شبیه کدوم خوراکیه؟! گفتم: شبیه «رطبِ نیمه»! گفت: شبیه چی؟! خنده‌ام گرفت. فراموش کرده بودم که فقط جنوبی‌ها با اصطلاح «رطبِ نیمه» آشنا هستند و اهالی شهرهای دیگر فقط کلمۀ «خرما» یا «رطب» را می‌شناسند و از نظر آن‌ها میوۀ درخت نخل، فقط همین دو اسم را دارد. برایش توضیح دادم که خرما قبل از خرما‌شدنش رطب است و پیش از رطب بودنش خارک و در میانۀ راهِ تبدیل شدن از خارک به رطب، رطب نیمه است. یعنی نصفش رطب شیرین است و نصف دیگرش خارکِ گس! مادری کردن از نظر من همان رطبِ نیمه است؛ یعنی شیرینی و گسیِ آمیخته با هم! زمانی که از شیرین‌زبانی و خنده‌های از تهِ‌دل فرزندت، کیلوکیلو قند توی دلت آب می شود و به مرز دیابت نزدیک می‌شوی یا زمانی که با چشمانی خسته و بدنی کوفته از یک روز سر و کله زدن با فسقلْ بچه، باز هم می نشینی و مدت طولانی زُل می‌زنی به چهره‌ی معصوم خوابیده‌اش و گوله گوله اشک می‌ریزی و می‌گویی دلت برایش تنگ شده و تصمیم می‌گیری بغلش کنی و محکم فشارش بدهی، این همان طعم بهشتیِ رطب است. آن زمان که از نق‌نق‌های ریز ریز و گریه‌های بی دلیلِ گوش خراش و بهانه‌گرفتن‌های گاه‌وبی‌گاه، شب بیداری‌های پشت‌سرهم و سردرد‌های متوالی و پرستاری‌کردن‌های دست‌تنها موقع بیمار شدنش اشکت در می‌آید، این‌ همان طعمِ گسِ خارک است! اما خوردن رطب نیمه لذتی دارد وصف‌نشدنی. همان‌طور که مادر بودن و صد البته لذت مادری کردن با هیچ لذتی قابل مقایسه نیست! ✍ راضیه نوروزی 🌱 جوانه🌱 #شیرین_و_گس_مثل_مادری #جوانه @javanesho_ir