. زان یارِ دلنوازم شُکریست با شکایت گر نکته‌دانِ عشقی بشنو تو این حکایت بی‌مزد بود و مِنَّت هر خدمتی که کردم یا رب مباد کس را مخدومِ بی‌عنایت رندانِ تشنه‌لب را آبی نمی‌دهد کس گویی ولی‌شناسان رفتند از این ولایت در زلفِ چون کمندش ای دل مپیچ کانجا سرها بریده بینی بی‌جرم و بی‌جنایت چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی جانا روا نباشد خونریز را حمایت در این شبِ سیاهم گم گشت راهِ مقصود از گوشه‌ای برون آی ای کوکبِ هدایت از هر طرف که رفتم جز وحشتم نَیَفزود زِنهار از این بیابان وین راهِ بی‌نهایت ای آفتابِ خوبان می‌جوشد اندرونم یک ساعتم بِگُنجان در سایهٔ عنایت این راه را نهایت صورت کجا توان بست؟ کِش صد هزار منزل بیش است در بِدایت هر چند بردی آبم، روی از دَرَت نَتابم جور از حبیب خوشتر کز مُدَّعی رعایت عشقت رِسَد به فریاد ار خود به سانِ حافظ قرآن ز بَر بخوانی در چاردَه روایت حافظ

جا داره روزانه صد بار این کلیپ رو ببینیم تا همه ی غم های عالم رو فراموش کنیم. #فمن_یمت_یرنی #جونم_باباعلی #احلی_من_العسل ●MAJJNONARBAB●

. در نیل غم فتاد سپهرش به طنز گفت: الآن قد ندمت و ما ینفع‌الندم ؟😂 راستی که ما کمتر انتخاب می‌کنیم ... در گذشته می‌گفتند همسر اختیار کرد وقتی می‌گوییم اختیار احساس می‌کنم داریم به استقبال خطر‌ها می‌رویم و شاید بهمین خاطر است که سر و کله‌اش کمتر در کلمات ما پیدا می‌شود ... اشتباه می‌کنی و یا آخر ممکن است اشتباه انتخاب کنی! یا خوب فکرهایت را بکن تا درست انتخاب کنی ولی مخاطب این جملات بهرحال ممکن است تصمیمش را گرفته باشد اختیار، انتخاب یکی از گزینه‌ها نیست! اختیار، عزم پیمودن راه و مهیا شدن برای بجان خریدن خطرهاست؛ اینکه کسی مخیر شود جام زهر بنوشد و دست دروغ را رو کند و یا زنده بماند و راه نام را انتخاب کند بیا ره‌توشه برداریم ! قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم؛ ببینیم آسمان هرکجا آیا همین رنگ است؟ راستی ما تصمیم می‌گیریم رئیس‌جمهور انتخاب کنیم حال اگر رئیس ما رای نیاورد نهایتا از آرزویمان مانده‌ایم و اگر هم بخت با او یار شد و رئیس شد به آرزویمان رسیده‌ایم و از این‌پس او موظف است تا (همانطور که ما بی‌نقص و کاستی به وظیفه‌هایمان عمل کردیم و زمام امور را به او سپردیم) به وظایفش بی‌نقص و کم کاستی عمل کند ! و اگر نکرد ما که وظایفمان را بخوبی انجام داده‌ایم و به آرزوها نیل یافته‌ایم مشغول و سرگرم کار خود می‌شویم حال یا مثل یک اسیرِ خوبِ زمانه‌، تسلیم تقدیر می‌شویم و یا مایوس و ناامید، عاصی می‌شویم و بدی‌ها را نثار او می‌کنیم ... هرچه هست ما باری را به دوش خود احساس نکرده‌ایم و نمی‌کنیم آخر ما که راهی را برنگزیده‌ بودیم تا نقص‌های فرد منتخبمان نقص ما باشد و کاستی‌هایش مساوی با ماندن از راهی که خودمان می‌خواستیم بپیماییم تا پیش از تماشای نقص‌ها در تدارک آن باشیم! تا با آن چیزی را پیش روی خود احساس کنیم و در نسبت با آن قدم در راه بگذاریم و طعم حیات را بچشیم و یقین کنیم چه راهی پیمودنی است و کدام بن بست است اصلا در غیر این‌صورت انتخاب چه معنایی می‌دهد؟ و تفاوت آن با مردد شدن بین یک بولیز زرد و آبی چیست ؟ و عجیب این که ما هنگام انتخاب رنگ‌ها به این که با آن به کجاها می‌شود رفت و کجاها نمی‌شود رفت فکر می‌کنیم و همینطور به اینکه با چه کسی به کجا می‌شود رفت ولی به رئیس جمهورمان و راهی که پیمودنش را برای ما تسهیل می‌کند نه اگر شخص اصلح ما که از صبحِ شروع، ناچار باید بدود و ما برای او کف بزنیم و در میانه‌ی راه از نفس افتاد و تقاضای ما و کف زدن‌هایمان را اجابت نکرد ما با او چه‌خواهیم کرد ؟ راستی که کف زدن و یا نفرین کردن و توجیه و گاهی حرف‌های تعریفی گفتن همه از سر یاس هستند ... یاس از طعم و حیات راه انقلاب اسلامی! چرا که اگر طعم آن را چشیده بودیم از باهم بودن کنار نمی‌کشیدیم و رئیس جمهور را از انقلاب اسلامی جدا نمی‌انگاشتیم راهی که شهدا و امام شهدا فتحش کردند و شهید آوینی روایتش کرد؛ حیاتی که در دل جهاد معنا می‌شود بجای حیاتی که از رفاه توهم می‌شود منظورم شور و نشاط چهره‌ی خرازی تا حاج قاسم است بجای لبخندهای مصنوعی که برلب مدل‌ها نشسته است اما این راهِ به دل خطرها زدن تا هر چه باداباد با عزم و همت و اعتماد و باور به آنان که پیش روی ما هستند آغاز می‌شود و در چنین راهی شکست‌ها هم معنی درنگ و تفکر و عبرت هستند و چیزی جز راه و ادامه‌ی آن نیستند

خدایا؛ خسته ام، دیگر جانی ندارم؛ که در کشاکِش بلاهای روزگار دوام بیاورم! ای اولیای خدا؛ کاری کنید برای من !... @sn_shop

. رئیس‌جمهور کسی‌است که به‌انسان‌ها جایی ومجالی برای حضور می‌دهد تا آن‌ها هم در مسائل کشور شریک شوند و باری را به‌دوش بگیرند! ظاهرا هنوز کسی حواسش به سیاست کشور که سیاست دانش‌بنیان و خصوصی‌سازی تولید است برای حضور مردم در عرصه‌ی اقتصاد و تولید و گذر از تحریم‌ها و تصمیمات خارج از کشور نیست! راستی رئیس‌جمهوری که می‌گویند اجرایی است کیست؟ منظورشان پدری است که صبح تا شب سر کار می‌رود و شب‌ها هم سر کار می‌رود و فکر نمی‌کند که دلسوزی‌هایش دارد چه بلایی بر سر بچه‌ها و همسر و خانه‌اش می‌آورد و تا کم‌آورد نفس همه را می‌برد یا نه ؟ منظور پدری است که اجازه می‌دهد هر یک از اعضا نقش فرزندی و خواهری و برادری و مادری را بخوبی بازی کنند و از سردی و خمودی روزمره بیرون بیایند؟ کسی که خوب پول خرج می‌کند و به سفر می‌رود مرد اجراست!؟ و کسی که طرح و برنامه دارد و به نیازها و آینده‌ی فعالیت‌ها فکر می‌کند آدم غیر اجرایی است!؟ ما همه می‌گوییم وهمینطور دیگران می‌گویند رهبر ما مرد اجراست و حتی فارغ و فراتر از فکر ما عمل کرده است! ما که می‌گوییم اجرا معمولا با تصوری که از آن شایع است و معنایی بیشتر از دوندگی و یا سحرخیزی نمی‌دهد مواجهیم! ظاهرا اجرا در هرجایی معنای متفاوت می‌دهد! اجرا درباره‌ی رئیس‌جمهور چه معنایی می‌دهد؟ مثلا اجرای یک مربی با اجرای یک بازیکن تفاوت دارد! خوب است فکر کنیم رئیس جمهور انقلاب اسلامی چه کسی است؟ آیا اصلا ما با چنین رئیس‌جمهوری برخورد داشته‌ایم ؟ و اگر داشته‌ایم او ملزم است در همه‌جا به یک‌نحو عمل کند؟ یا به اقتضای هدف و مصالح باید بشیند و فکر کند و آنوقت عمل کند؟

💠امام باقر(ع)بالاترین شخصیت امام خمینی (ره): ما مفتخریم که «باقر العلوم» بالاترین شخصیت تاریخ است و کسی جز خدای تعالی و رسول صلی اللَّه علیه و آله و ائمه معصومین علیهم السلام مقام او را درک نکرده و نتوانند درک کرد،از ماست. #امام_سید_روح_الله_موسوی_خمینی #صحیفه_امام #امام_خمینی صحیفه نور جلد ۲۱ صفحه ۱۷۱ 👥 @Sahifeh_noor

. . ما که می‌خواهیم رای بدهیم همان مایی هستیم که در تشییع حاج قاسم و شهید زاهدی و شهید رئیسی بودیم یا مایی که باز فراموشی گرفته؟ چه غمی! من کاری به انتخابات بمعنی که امروز در همه‌جا هست و باز ما را به هول و ولا انداخته و پریشانمان کرده و ما را از یاد برده ندارم ولی در صدا وچهره‌ی این مرد باز هم حکایت تکراری غم رو می‌بینم و می‌شنوم! او نیامده تا از خودش تعریف کند بلکه آمده تا باز رئیسی را و راه شهادت را بیادمان بیآورد می‌خواهیم این حزن را به کدام وعده و وعید سیاسی بفروشیم کدام تکه از دنیا ما را حریص کرده یا کدام عنوانی که باز سیاست توی چشم ما بزرگ کرده می‌خواهد بزرگی این لحظه را که به شهادت کات می‌خورد بپوشاند! اهل اجرا بودن یا سابقه داشتن یا .... همه‌ی وعده‌ها جز این لحظه‌ی نقد لبریز از صداقت، نیستند و دروغند

. . وقتی یک نفر حرفی رو نمی‌تونه صریح بگه و اونرو مثل بغض فرو می‌بره!نفسش رو محکم تو میده و خودش رو به عقب می‌کشه من این لحظه رو زیاد دیدم! رسمه که رئیس‌جمهور‌ها و یا کاندیدها برای جلب نظر به‌دیدار علما بروند ولی من با تماشای احوال آقای جلیلی یاد روزی افتادم که حاج‌قاسم رفته بودن پیش آیت‌الله جوادی برای امضای کفنشون! جلیلی برای شهادت آمده نه ریاست! و همین حالاهم مثل کسی رفتار می‌کنه که رئیس جمهوره! شاید دیگران نیاز داشته باشند رئیس جمهور بشن تا با امکاناتی که در اختیارشون قرار بگیره کارهایی رو صورت بدهند ولی ایشون می‌دونند که همه‌ی امکانات بدون باور و صبر و فکر و سکوت که فقط در مردان بزرگ پیدا میشه هیچ‌اند! فیلم دیدارشون با اعضای شرکت هپکو را حتما ببینید! با وجودش در اون شرکت همون اتفاقی رقم می‌خوره که با شهید رئیسی رقم خورد! آیت الله العظمی نوری همدانی در دیدار با دکتر سعید جلیلی: شما عمر خود را صرف اسلام و ایران کرده اید، ما سوابق خدمتی شما را فراموش نمی کنیم.

. به سِرِّ جامِ جم آنگه نظر توانی کرد که خاکِ میکده کُحلِ بَصَر توانی کرد مباش بی می و مُطرب که زیرِ طاقِ سپهر بدین ترانه غم از دل به در توانی کرد گُلِ مرادِ تو آنگه نقاب بُگْشاید که خدمتش چو نسیمِ سحر توانی کرد گدایی درِ میخانه طُرفه اِکسیریست گر این عمل بِکُنی، خاکْ زر توانی کرد به عزمِ مرحلهٔ عشق پیش نِه قدمی که سودها کنی ار این سفر توانی کرد تو کز سرایِ طبیعت نمی‌روی بیرون کجا به کویِ طریقت گذر توانی کرد جمالِ یار ندارد نقاب و پرده ولی غبارِ رَه بِنِشان تا نظر توانی کرد بیا که چارهٔ ذوقِ حضور و نظم امور به فیض‌بخشیِ اهلِ نظر توانی کرد ولی تو تا لبِ معشوق و جامِ مِی خواهی طمع مدار که کارِ دگر توانی کرد دلا ز نورِ هدایت گر آگهی یابی چو شمع، خنده‌زنان تَرکِ سر توانی کرد گر این نصیحتِ شاهانه بشنوی حافظ به شاهراهِ حقیقت گذر توانی کرد خواجه