حسن و یاسر حالا آماده خدمت در صفوف محکم مقاومت بودند تا نه تنها در مرزهای لبنان که برای آزادی مظلومان در هر سرزمینی با الگوگیری از حضرت عشق، امام حسین(ع)، حماسه و دلاوری بیافریند. حسن و یاسر باهم قراری گذاشتند تا بصورت ناشناس به بیماران نیازمند کمک مالی کنند. آنها قرار دیگری هم داشتند، تنها قراری که از هم پنهان می‌کردند. اینکه نیمه شب‌ها نماز شب‌شان قطع نشود و این عبادت عارفانه را حتی دور از چشم پدر و مادر خود انجام می‌دادند. چند سالی بود که آتش فتنه داعش در سوریه برپا شده بود. در عرض تنها چند سال تروریست‌های تکفیری - صهیونیستی، با سلاح‌های غربی در دل شام شروع به جنایات وحشتناکی کردند؛ تکه تکه کردن مادرها جلوی چشمان کودکان، ربودن دختران پیش چشم پدران و بریدن سر پسران مقابل ضجه های بیقرار مادران! حسن و یاسر حالا عضو نیروهای حزب الله بودند و نمی‌توانستند درمقابل این همه ظلم و جنایت آن هم وقتی همه این فتنه‌ها از اسرائیل آب می‌خورد و به نام اسلام تمام می‌شود، ساکت بمانند. آن همه تلاش و درس خواندنشان هم برای همین بود که بتوانند بهتر با شیاطین زمانه بجنگند. آنها با همه وجود درک کرده بودند که بی‌تفاوتی با انسانیت یکجا جمع نمی‌شود. پس باید از عزیزانشان دل می‌کندند و راهی بلاد بلا می‌شدند. اما چطور باید به مادرانشان می‌گفتند؟! #ادامــه‌دارد🎈

لبیک یا حسین یعنی در معرکه حاضر باشی هرچند تنها بمانی و مردم تو را بی یاور گذاشته باشندوتورامتهم و خوار شمارند #سیدحسن‌نصراللھ

کسے را که در راه خدا کشته شد ، مرده نپندارید ، بلکه او زنده جاوید است ، ولیکن شما این حقیقت را نخواهید یافت! بقرھ۴۲۱۝🌿

#به‌تو‌مدیونم‌حسین♥️ 🎙محمـدحسیـن‌پـویـانفـر

#رفــیــق‌شــهیــد حــال وهــوای عجیبی‌داشـت... می گفت: هم اسم منه،خیــلے‌دوستــش دارم! اگــرقبــولم‌کنه،بــاهاش رفیــقم‌🥰 خــداکنه‌اونم،منو‌بعنوان‌رفیقـش بپذیـره🥺 مـے گفت:هــروقت‌که‌بتونم،پنجشنبه‌ها‌ میرم سرمزارش🙂 #شــاید‌۱۰‌بـاری‌ازقــم‌اومده‌بودتهران،بهشت‌زهـرا ســر‌مزار‌شهید‌مصطفی‌کاظـم‌زاده #شهید‌سید‌مصطفـی‌موسـوی‌

امام سجاد؏ فرمودند: 'کشته شدن عادت ما و شہادت کرامت ماست'

#یاثاراللہ‌••• ✰هرچند ڪہ‌دورازحرمِـ🕌 اَمنِ‌توهستیم ✰دل‌خوش‌بہ‌همینیم ڪہ‌دادیم‌سلامت✋ #صلی‌اللہ‌علیڪ‌یااباعبداللہ✨

#برادرشھیدم❤️ چون تپشی هراسان در قلبم چگونه پنهانت کنم و نمیرم؟

:)!!🖤

«کاروان امام حسین (ع) درحال عبوره. مامان! اجازه می‌دی امام مون رو تو جنگ با کفر و ظلم، یاری کنیم؟» مگر می‌شود در پاسخ این سوال نه گفت؟ گیرم که مادر هم باشی. گیرم که تنها ثمره زندگی‌ات بخواهد راهی شود. جوان رشیدت همانکه در وجودت پروراندیش، شب به شب بالای سرش چشم برهم نگذاشتی. پابه پایش پیش رفتی تا راه رفتن یاد بگیرد و هر بار که زمین خورد تکه‌ای از قلبت جدا شد. حالا که مرد شده و آرزوی داماد کردنش را داری باید بگذاری برود. رفتنی که شاید... نه نمی‌توانی به زبان بیاوری. مادر بودن به داشتن اولاد است اگر او نباشد... اشک در چشمانت جمع می‌شود. نمی‌خواهی با گریه، قدم‌هایش را مردد کنی. نگاه ترت را از او می‌گیری. اقتدا می‌کنی به بانو سیده زینب (س)، غم را در سینه آرام می‌کنی لب می‌گشایی به رضایت. بغلت می‌کند. مثل کسی که به بهترین آرزویش رسیده باشد؛ با شوق دست و پایت را می‌بوسد. عطر تنش مشامت را پر می‌کند. کاش می‌شد همراهش بروی! #ادامــه‌دارد 🎈

『♥️🕊』 بهـ‌حکم‌ِما‌رأیت‌الاجمیلا . . . وبهـ‌گواه‌ِخنده‌های‌تو‌درمیدان‌جنگ ! جنگ‌هم‌زیباسٺ؛ اگرخون‌ِعاشق‌پای‌معشوق‌بریزد:)💔 • #جہـادنآ🌿♡

#یــک‌جــرعـه‌کتــاب دقت علیرضا در مسائل اجتماعی تا حدی بود که، اگر توی ترافیک می‌ماندیم‌‌‌، هیچ‌وقت بوق نمی‌زد، چراغ می‌زد. می‌گفت: «حق الناسه، ممکنه کسی توی این منطقه مریض داشته باشه و باعث اذیت و آزار آنها بشه.» علیرضا بعدازظهرها می‌رفت کلینیک نبی اکرم صلی‌الله علیه و آله قسمت پذیرش و کار می‌کرد، از خودکار آنجا استفاده نمی‌کرد، با خودش خودکار می‌برد. می‌گفت: «یه خودکار به من بده تا با خودم ببرم، خودکار اونجا مال بیت‌الماله ممکنه چیزی بخوام بنویسم.» حتی اگر گوشی‌اش را محل کار شارژ می‌کرد، پولش را پرداخت و حساب می‌کرد پ.ن:بریده‌ای از کتاب «حاجت‌روا»؛ روایت زندگی شهید مدافع حرم «علیرضا نوری» (صفحات 58 و 59) نویسنده:اشرف سیف‌الدینی