فقط برای مدتی غلاف کن سلاح را فقط کمی امان بده، بإیستان سپاه را دوباره گرگ قصه با لباس میش آمده دوباره برگزیده نقش یار خیرخواه را خدا به تیغ ما نوید انتقام می دهد بریز دور قول قاتلان روسیاه را به شیرخواره ی تو هم یزید تیر می زند بیا بگیر انتقام طفل بی گناه را نبرد یک به سی هزار تن؟ خدا نیاورد بیا نبر ز یاد روضه های قتلگاه را به دست توست سرنوشت داستان؛ چه می کنی؟ اگر خدا خداست، انتخاب کن سلاح را احمد بیاتانی

هر جا باشم در انتظارت هستم هرجا بروم هنوز یارت هستم در تابوتم عطر خوشی پیچیده انگار دوباره در کنارت هستم احمد بیاتانی

و نصبر منکم علی مثل حزّ المدی و وخز السنان فی الحشا آنچه با ما می کنید، مثل این است چاقویی به دست گرفته باشید و اعضای ما را ببرید مثل این است که نوک نیزه تان در شکم ما فرو رفته باشد و ما صبر می کنیم

یؤلمنی ما یؤلمهم و یحزننی ما یحزنهم هر دردی را که آن ها حس کنند، بر من نیز وارد می شود هر چیز که ناراحتشان کند، مرا هم ناراحت می کند *** تازیانه زدند دختر پیامبری صاحب شریعت را که در شریعتش شرابخوار را تازیانه می زنند به فرمان یک شرابخوار! شاید زیر چادر گریه می کرد: دین جدیدی که شهادت راستگویان را معتبر نمی دانست داغ نشاندند بر دل جوانمردی که بر دلشان داغ ها نشانده بود و هنوز داغ های بسیاری بود که می توانست بر دل دودمانشان بگذارد و یا حتی می توانست دودمانی به جا نگذارد شاید در خلوت گریه می کرد: زخمی که بر تن مادری مظلوم جا خوش کرده بود و زخمی که جایش بر شاهرگ بی مروتان مست خالی بود و در این میان یک نفر بود که همه ی این ها بیش از همه او را می آزرد او که همه ی این خوبان ستمدیده پاره هایی بودند از وجودش: إنهم منی و أنا منهم