عزیز زهرا بقیه الله کجایی آقا 🤲ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج #همپای_قافله https://eitaa.com/jz_ghafeleh

🔰بیانیه عهد زائر طلبه در مسیر اصلاح و استقامت بسم الله الرحمن الرحیم آنگاه که به کربلا رسیدیم، جایی که خون، معنا را زنده کرد و سکوت، فریاد شد، ما زائرطلبه های کاروان همپای قافله بر آن شدیم که زیارت را نه فقط سفر، بلکه عهد بدانیم. عهدی برای بازگشت به جامعه با مأموریت، نه با خاطره. ما آمده‌ایم تا از حسین علیه‌السلام بیاموزیم که اصلاح، با درد همراه است؛ و استقامت، با ادب آغاز می‌شود. آمده‌ایم تا بفهمیم که برگزیدگی، نه امتیاز، بلکه مسئولیت است. و این مسئولیت، آدابی دارد: آداب برگزیدگی و اصلاح: ۱.پنهان‌کردن حسرت، چون مأمور به امیدیم نه به یأس. ۲.فروبردن آه، چون صدای ما باید صدای حکمت باشد. ۳.نوشیدن غصه، چون درد، بستر فهم است نه بهانه‌ی فرار. ۴.وفاداری به مرز وحی، چون اصلاح‌گر، تابع حقیقت است نه هیاهو. وظیفه زائر طلبه پس از زیارت: ۱. بازگشت به جامعه با عهدی روشن برای اصلاح. ۲. تربیت خویش در مسیر صبر، وقار، و حکمت. ۳. ساختن حلقه‌ای از طلابی که نه فقط معترض‌اند، بلکه مأمورند. ۴. تبدیل اشک زیارت به بینش، و بینش به اقدام. ما، زائر طلبه های کاروان همپای قافله، در این بیانیه اعلام می‌داریم که زیارت را نقطه آغاز می‌دانیم، نه پایان. ما آمده‌ایم تا از کربلا، نه فقط اشک، بلکه عهد بیاوریم. عهدی برای ساختن، برای ایستادن، برای اصلاح. و این عهد را با خود به کلاس هایمان، حوزه‌هایمان، و به دل‌هایمان خواهیم برد. و خداوند شاهد باشد که این عهد را نه از سر احساس، بلکه از سر مسئولیت بسته‌ایم. و حسین علیه‌السلام، الگوی ما در ادب، در درد، و در استقامت خواهد بود. ان شاء الله #همپای_قافله #زائر_طلبه https://eitaa.com/jz_ghafeleh

🏴🥀تأمل درفرازهایی از زیارت اربعین 🔸فراز هفتم فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ وَ مَنَحَ النُّصْحَ پس در دعوت (مردم به حق) عذر را تمام کرد، و خیرخواهی را عطا نمود. ۱. "فَأَعْذَرَ فِي الدُّعَاءِ" از ریشه "اعذار" به معنای تمام کردن حجت و از بین بردن جای هیچ بهانه. یعنی امام حسین (ع) در راه دعوت مردم به حق، تمام تلاش خود را کرد تا دیگر هیچ‌کس نگوید "نمی‌دانستیم". او با سخنرانی‌ها، نامه‌ها، نصیحت‌ها و حتی رفتار و شهادتش، حقیقت را برای مردم کاملاً روشن کرد. این تعبیر قرآنی است؛ در قرآن آمده: "لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ" (نساء: 165) یعنی تا مردم پس از فرستادن پیامبران، دیگر عذری نداشته باشند. ۲. "وَ مَنَحَ النُّصْحَ" "منح" یعنی بخشیدن، "نُصح" یعنی خیرخواهی خالصانه. امام حسین (ع) برای نجات مردم، از جان، مال، فرزند، آبرو و راحتی خود گذشت. خیرخواهی او محدود به یاران نبود، حتی دشمنانش را هم نصیحت کرد (مانند عبیدالله بن زیاد و عمر سعد). در کربلا، بارها به دشمن هشدار داد: «اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!» این نهایت نصیحت و دلسوزی است. 📚 علامه مجلسی در بحار الأنوار جلد ۴۴، ضمن نقل خطبه‌های امام حسین (ع)، می‌نویسد که حضرت در مراحل مختلف قیام، چه در مکه، چه در راه کربلا، و چه در روز عاشورا، از هر فرصتی برای نصیحت مردم استفاده کرد؛ و این فراز اشاره به همان تلاش‌های بی‌وقفه است. سید ابن طاووس در اللهوف نقل می‌کند که امام حسین در روز عاشورا چند بار خطبه خواند و به آنان گفت: «آیا من پسر دختر پیامبرتان نیستم؟ آیا شما نشنیده‌اید رسول خدا درباره‌ی من و برادرم چه فرموده؟ چرا با من می‌جنگید؟» این‌ها نمونه‌هایی از «اعذار فی الدعاء» و «منح النصیحه» است. شهید مطهری در حماسه حسینی می‌گوید: "امام حسین تا لحظه آخر می‌خواست آن‌ها هدایت شوند. قیامش، فقط برای کوبیدن ظلم نبود، بلکه برای بیدار کردن وجدان‌های خاموش بود." ✨ نتیجه اخلاقی: این فراز به ما یادآوری می‌کند که حقیقت‌طلبی و خیرخواهی، حتی در سخت‌ترین شرایط، از ویژگی‌های امام حسینی است. او دشمن را هم رها نکرد تا شاید بازگردد؛ و این، اوج رحمت و دلسوزی یک پیشوای الهی است. 💥نکته:این فراز کوتاه اما پرمفهوم از زیارت اربعین، بر دو ویژگی بسیار مهم در سیره‌ی امام حسین (ع) تأکید دارد: دعوت به حق و خیرخواهی برای مردم. ✍زهره امانی https://eitaa.com/jz_ghafeleh

شکر خدا را که در پناه حسینم گیتی از این خوبتر، پناه ندارد إِنَّ الحُسَيْنَ مِصبَاحُ الهُدَى وَ سَفِينَةُ النَّجَاةِ ‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎ 🤲ألـلَّـهُـمَــ عَـجِّـلْ لِـوَلـیِـکْ ألْـفَـرَج #همپای_قافله ‌‌‌‌ https://eitaa.com/jz_ghafeleh

#پرچمداران_غیرت آنها پرچم را بلند نکردند تا دیده شوند؛ بلند کردند تا راه دیده شود. در دستانشان، نه پارچه‌ای درباد، بلکه تاریخ یک امت در اهتزاز است. #پرچمدار_بودن، یعنی ایستادن در بلندای مسئولیت؛ یعنی دوش به دوش غیرت، گام برداشتن در مسیری که با خون و باور فرش شده است. #پرچمدارانی که با هر قدم، خاک را به شهادت می‌گیرند؛ که آمده اند تا نشان دهند خدمت، افتخار است نه وظیفه. پرچم های بر دوش، سنگین‌تر از هر بار دنیاست؛ چرا که در تار و پودش، عهدی است از اقتدار زینبی سلام الله علیها. #پرچمداران نه فقط پیشرو قافله هستند، بلکه نگهبان قداست راه، حافظ غرور ملت، و تجسم غیرت بی‌ادعا. و#پرچم، تا وقتی بر دوش شیعیان باشد، راه گم نمی‌شود، و حماسه عاشورا، همچنان زنده خواهد ماند. #همپای_قافله #پرچمداران #زائریاران https://eitaa.com/jz_ghafeleh

«توحید، بی‌ولایت قلعه‌ای بی‌در است» 🔻ما از نیشابور عبور نکرده‌ایم، اما حدیث آن هنوز در جان ما جاری‌ست. امام رضا (علیه‌السلام) فرمود: «لا إله إلا الله حصنی، فمن دخل حصنی أمن من عذابی» و سپس افزود: «بشروطها، وأنا من شروطها» این حدیث، نقطه‌ی آغاز ماست. آغازی برای قافله‌ای که می‌خواهد توحید را از سطح شعار به عمق ساختار ببرد؛ از فردگرایی به عهد جمعی، و از سکوت به مسئولیت روشن. 🔸ما قافله‌ی عهدیم. نه وارثان سکوت، بلکه جویندگان معنا. نه حافظان ظواهر، بلکه سازندگان قلعه‌ای که امام، شرط ورودش باشد. 🔆در زمانی که توحید به تکرار واژه‌ها تقلیل یافته، و ولایت به احترام بی‌اثر، ما آمده‌ایم تا حدیث سلسله‌الذهب را زندگی کنیم. ایمان برای ما صرفاً باور نیست، بلکه مسئولیت است. ولایت، صرفاً ارادت نیست، بلکه ساختار است. و درد، صرفاً رنج نیست، بلکه منبعی برای حکمت. ما قافله‌ایم، نه برای تکرار گذشته، بلکه برای ساختن آینده. نه برای اعتراض بی‌ریشه، بلکه برای عهدی ریشه‌دار. نه برای گریز از نهاد، بلکه برای بازآفرینی آن با نور امام. هر عضو این قافله، نگهبان یک عهد است: عهدی با خدا، با امام، با مردم، با حقیقت. عهدی که از توحید آغاز می‌شود، و با ولایت معنا می‌گیرد. اگر تو نیز همپای قافله‌ای، نه فقط در مسیر، بلکه در ساختن مسیر، این متن را نه فقط بخوان، بلکه در وجود خودت حک کن. ما طلاب کاروان عهدیم. و این، آغاز قلعه‌ای است که از حدیث ساخته می‌شود. #همپای_قافله #امام_رضا #توحید_ولایت https://eitaa.com/jz_ghafeleh