زبانش زخم شده بود طلبه ای بود قطع نخاعی وسط امتحانات مرخصی می خواست... گفتم: "الان چرا؟خیلی حیفه" گفت: "از خانواده ام خجالت می کشم که دایما به آنها بگویم کتاب را برایم ورق بزنید; برای همین با زبانم ورق می زنم.ولی الان دیگر زبانم زخم شده است! #جانباز #قطع_نخاع #فداکاری

🔴 چنان پدری، چنین پسری را شاید! 🔹 بعد از انقلاب که فرمان حضرت امام برای تشکیل جهاد سازندگی صادر شد، تصمیم گرفت ادامه‌ی عمرش را در خدمت به محرومان بگذراند. رفت جهاد و شد آبدارچی و نظافت‌چی جهاد گیلان. در اداره به او می‌گفتند: محسن آبدارچی. نگفته بود دانشجو هستم. طولی نکشید که جوان آبدارچی شد عضو شورای مرکزی جهاد استان گیلان. 🔹 فهمیدند اسمش در لیست ترور منافقین است. بعد از مدتی که در جهاد سمنان ماند، همسر و فرزندان قد و نیم قدش را برداشت و رفت سیستان و بلوچستان. تا سال ٦٨ آنجا ماند و بارها به عنوان سنگرساز بی سنگر به جبهه اعزام شد. 🔹سال ٦٨ به تهران منتقل شد. شد مسئول آموزش روستاییان در جهاد. ولی هنوز هم عاشق خدمت در سیستان و بلوچستان بود. برای مرتبه‌ی دوم در سال ٧٦ همراه خانواده به زاهدان رفت. دوست داشت آن‌ها را نیز به این سبک زندگی عادت دهد. هیچ وقت از خدمت‌گزاری اش دست نکشید… مگر به مرگ شهادت گونه، در اثر تصادفی که در حین بازگشت از مأموریت در ٨ دی ماه ١٣٨٣ دفتر خدمتش را بست. این شخص کسی نبود جز: ✅ "حاج محسن مطیعی" پدر "میثم مطیعی" مداح اهل بیت

❤️یک جوان 23 ساله در دفترچه خاطرات دوران سربازی اینطور نوشته: "برای گشت شبانه ما را برده بودند. خسته و کوفته آمدم. فکر کردم یک چرتی می‌زنم، بعد بیدار می‌شوم و نمازم را می‌خوانم. بر اثر خستگی زیاد خوابم برد. دیدم ساعت از نیمه‌شب گذشته و نمازم قضا شده است. سرم را به دیوار کوبیدم و گریه کردم که چرا نمازم قضا شد. خودم را ملامت کردم و حالت حزن و اندوه تا یک هفته دست از سرم برنداشت." #شهید_حسن_باقری #نماز #درس_اخلاق

❄دعوه صباحية ❄. 🌷 ربي إني طرقت بابك 🌷 فافتح لي ولأحبتي ابواب سمائك .. واغمرنا برحمتك .. واجرنا من عظيم بلائك .. وسخر لنا الطيبين من عبادك ..إلهي .. إلى من أقصد وأنت المقصود .. من ذا الذي يسأل وأنت رب الوجود .. اللهم اقضِ حوائجنا ، واغفر ذنوبنا ، وطهر قلوبنا ، ويسر أمورنا يا الله ... 🌹صباح الخير والسعاده🌹

نیایش صبحگاهی بار الها از کوی تو بیرون نشود پای خیالم نکند فرق به حالم چه برانی چه بخوانی چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی نه من آنم که برنجم نه تو آنی که برانی نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی در اگر باز نگردد نروم باز بجایی پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی کس به غیر از تو نخواهم چه بخواهی چه نخواهی باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی