﷽ ◀️ صفویه و #شیعه_قالتاق ✍ آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی در تبیین نقش صفویه و روش علمای شیعه در تقویت مذهب تشیع می فرماید: 📝... شاهان صفوی اگر نبودند، شاید هیچ گاه تشیّع در میان مردم ایران فراگیر و رسمی نمی‌شد. شاه سلیمان موقوفه‌ای را برای استنساخ و نشر بحارالأنوار مرحوم مجلسی قرار داده بود  و اینكه كتب مرحوم مجلسی دركشور منتشر و در منازل مردم كتاب‌های مجلسی وارد شده بود، در سایه حمایت همین شاهان بود و اگر آنها نبودند، این كار عملی نبود. در سال 1098 شاه سلیمان تصمیم می‌گیرد مقام شیخ الاسلامی را به مرحوم مجلسی اعطا كند. در «وقائع السنین والأعوام» خاتون آبادی كه در زمان حیات شاه سلیمان نوشته شده، آمده است كه شاه چند مرتبه كلمه التماس را به زبان خود جاری كرد، با اینكه این‌گونه تعابیر از زبان شاهان به‌ندرت خارج می‌شد. همچنین نوشته است كه هندی‌ها در دولتخانه شاهی بت می‌پرستیدند و مجلسی حدود دو ماه بعد از تصدّی شیخ الاسلامی، بتخانه آنها را خراب كرد. در آن زمان مقام شیخ الاسلامی مقام اول روحانی كشور بود كه همه تصرّفات مربوط به امور دینی به دستور او بود و مرحوم مجلسی تصدّی این مقام را پذیرفته بود، مشروط به اینكه مظاهر كفر را از بین ببرد و احكام شرع و تشیّع را بر ایران حاكم كند. در آن اوضاع اگر علمای شیعه و از جمله مرحوم مجلسی شاهان شیعی را تقویت نمی‌كردند، حكومت عثمانی كه متصل به ایران بود، ایران را نابود می‌كرد. شهادت ثالثه هر چند جزء اذان نیست، ولی در عین حال چون شعار شیعه شده، این شعار باید محفوظ بماند. ناصرالدین شاه بعد از اینكه با سختی بسیار شهر هرات را گرفت، همان روز اول دستور داد در آنجا اذان شیعی گفته شود؛ زیرا علامت حیازت آن جا همین اذان شیعی بود. شاهان قاجار و صفویه، بی‌دین نبودند و نباید فسادشان سبب شود كه ما بر تمام اعمال آنها خط بطلان بكشیم. در زمانی كه عثمانی می‌خواست ایران را ببلعد، اگر این علما در صفویه، مقابل حكومت قرار می‌گرفتند یا كوتاه می‌آمدند و حكومت شیعی را تأیید و تأكید نمی‌كردند، عثمانی غلبه می‌كرد. 20 آبان 1383ش   📚جرعه ای از دریا، ج4، ص394 ✅ با وجود این حقایق مسلم و خدمات برجسته علمای زمان صفویه به مذهب تشیع، جریان های «وحدت نامنضبط» با ناسپاسی از این خدمات برجسته، با عبارت های توهین آمیز، سخن از شکل گیری «شیعه قالتاق» می گویند! #شیعه_قالتاق #وحدت #وحدت_نامنضبط «سربازان امامین انقلاب» https://eitaa.com/joinchat/4077847026C86bbe18341

جناب احمد بن حنبل معمولا رابطه‌ی خیلی خوبی با نواصب و دشمنان امیر المؤمنین روحی فداه داشته: در مورد جوزجانی ناصبی که: كان أبو عبد الله يكاتبه ويكرمه إكراما شديدا.... كان يكرمه!! (ماضی استمراری) از موارد دیگری که مورد اکرام احمد بوده، امام النواصب متوکل عباسی است که احمد در نامه‌ای او را به مدائح جلیله ستوده¹ و آنقدر رابطه‌ی بینشان عمیق بود که متوکل بدون مشورت احمد عزل و نصبی انجام نمی داد.² همچنین احمد در مورد حریز بن عثمان ناصبی گفته: ثقة ثقة ثقة ! ³ و دهها موارد دیگر... ---------------------------------------- 1. سیر أعلام النبلاء للذهبي، ١١/٢٨١ به بعد 2. و کان لا یولّي أحداً إلّا بعد مشورة الإمام أحمد بن حنبل. البدایة و النهایة لابن کثیر الدمشقی، (ط هجر) ١٤/٣٥٠ 3. تهذیب الکمال، جمال الدين المزي ٥/٥٧٣ https://eitaa.com/rasullib

اجرای سیاست‌های دشمنان تشیع توسط برخی شیعیان در قالب تمدن و وحدت! سیاست مشترک کتب کلامی عامه و ردود آنها بر شیعیان در طول تاریخ، علاوه بر سعی در "ابطال استدلال شیعیان بر خلافت بلافصل امیرمؤمنان علیه‌السلام و اثبات خلافت خلفا" اثبات این مطلب نیز بوده که "میان اهل‌بیت و خلفا رفاقت و محبّت وجود داشته! و اهل‌سنّت، محبّان واقعی اهل‌بیت‌ بوده و شیعیان در این زمینه دروغگو و تفرقه‌افکن هستند." امروزه نیز سیاست اصلی شبکه‌های ماهواره‌ای ضد شیعه و کتب متعددی که علیه مکتب اهل‌بیت منتشر می‌شود نیز همین است. آنها مدعی هستند علاوه بر رفاقت آل و اصحاب! علما و بزرگان اهل‌سنت نیز ارادت ویژه‌ای هم به آل و هم به اصحاب داشته‌اند! و آنها همواره حساب دو گروه نواصب و روافض را جدا می‌دانستند! بطلان این ادعاهای واهی با مطالعه‌ی کتب تاریخ و حدیث و رجال فريقين واضح است و علمای شیعه نیز ادله‌ی کافی و وافی در نقد این رفاقت‌های ساختگی بیان فرمودند. یک مؤسسه‌ی علمی_پژوهشی_تبلیغی نیز چند سالی است با عنوان "مبرة الآل والأصحاب" در کویت روی این نقطه‌ تمرکز کرده و آثار فراوانی در این حوزه منتشر کرده است. اما درد اینجاست که برخی در درون تشیع خائنانه یا جاهلانه همان سیاست‌ها را دنبال می‌کنند و همه‌ی فعالیت‌های خود را به نحو موجبه‌ کلیه مورد رضایت بزرگان شیعه و رهبر انقلاب معرفی می‌کنند. رک در این موضوع: https://eitaa.com/kalame_sawa/237 شما قرار بود اخوت میان شیعه و سنی را گسترش دهید. نه اخوت میان شیعه و ابو حنیفه را! ظاهرا رسالت شما تغییر کرده است ! اللهم إنا نشكو إليك فقد نبينا وغيبة ولينا @mir_hamedhoseyn_110

🌷 انتشار نخستین بار ویژه‌ی عید غدیر 👈 رهبر انقلاب: کتاب «الغدیر» نماد دفاع از امیرالمؤمنین و تشیع است ⚠️ اگر سراسر ۱۱ جلد کتاب الغدیر را بگردید یک توهین مانند آن چه روسیاه‌های انگلیسی‌مآب انجام میدهند، در آن وجود ندارد 🔻 رهبرانقلاب پس از شنیدن سرود‌ه‌ی یکی از شاعران در مدح امیرالمؤمنین علیه‌السلام: درباره‌ی الغدیر، البتّه کمتر در عالم شعر حرف زده شده؛ درحالی‌که میدانید، کتاب الغدیر، پایه‌اش پایه‌ی ادبیّات است یعنی اصلاً اسم کامل کتاب #الغدیر، الغدیرفی‌الکتاب‌والسّنةوالادب است؛ [یعنی] در شعر تاریخیِ اسلام، مسئله‌ی #غدیر را دنبال میکند و البتّه شرح میدهد. 🔹️ ایشان خب تجسّم و مثال دفاع از تشیّع بود؛ [امّا] شما نگاه کنید در کتاب الغدیر -در این یازده جلد کتابی که ایشان نوشته که البتّه تمام هم نشده- ببینید یک جایش از این توهینهایی که این روسیاه‌های انگلیسی‌مآب میکنند وجود دارد؟ همه‌ی این کتاب نگاه کنید؟ او #نماد_دفاع_از_تشیّع است. 🔹️ در الغدیر -مرحوم امینی (رضوان‌ اللّه علیه) را که شما ندیده بودید، ما ایشان را مفصّل دیده بودیم؛ در جلسات متعدّد، منبرهایش را من دیده بودم- یک کلمه از این حرفهایی که بعضی‌ها بلدند و خیال میکنند که معنای #شیعه بودن این است و بر زبان جاری میکنند، در این کتاب مفصّل یازده جلدی وجود ندارد و [با این حال] نماد دفاع از امیرالمؤمنین و نماد دفاع از تشیّع است؛ استقامت -یعنی در صراط مستقیم حرکت کردن- معنایش این است. البتّه از قبیل ایشان، دیگران هم بودند؛ مرحوم سیّدشرف‌الدّین عاملی در لبنان و بعضی دیگر از بزرگان هم همین‌جورند. 🔺️ حالا [این درباره‌ی] ایشان، چون بحث الغدیر در میان بود. ان‌شاءاللّه موفّق باشید. ۹۵/۱۲/۰۵ 💻 @Khamenei_ir

غدیر، نفی همه‌ی طواغیت عالم است.

امروز با یکی از نخبگان و فضلای پاکستانی (مولف بیش از 10 اثر به 30 زبان زنده) در دفترم ملاقات کردم، پیامش واضح بود: شما فکر می کنید انتخاب شما فقط بر ایران اثرگذار است، قلب شیعیان برای رئیس جمهوری می تپد که ادامه دهنده راه شهید رئیسی باشد، شیعیان در اقصی نقاط جهان در مظلومیت اند، قوت قلبشان باشید ———- مرکز مطالعات سیاستگذاری علوم انسانی (#مسعا) @ihispsir @projectsystem

✍️حجت‌الاسلام دکتر روستائی 🔖ابراز علاقه‌ی ابوحنیفه به امام صادق علیه السلام ارتباط با مذاهب اسلامي و تاليف قلوب و همگرايي با يكديگر امري بسيار پسنديده و مورد تاكيد اهل بيت عليهم السلام و عالمان اماميه به ويژوه امامين انقلاب است. زيرا در اين راستا اتحاد و همدلي مسلمانان بيشتر گشته و در برابر دشمنان اسلام يد واحده و قدرتي شكست ناپذير خواهند بود، بنا بر اين در اصل این مسئله ترديدي نيست. بايسته ذكر است كه نيل به اين مقصود زماني امكان پذير است كه از طريق صحيح و علمي صورت پذيرد چرا كه پيمودن راه نادرست نه تنها به مقصد منتهي نمي‌گردد بلكه موجب شكاف در امت اسلامي گشته و در نتيجه هدف اصلي محقق نمي‌گردد. از جمله مواردي كه كنش‌گران و فعالان در اين عرصه براي غرض ياد شده دنبال مي‌كنند اثبات ارتباط حسنه امامان معصوم عليهم السلام با فقهاي مذاهب چهارگانه است، به عنوان مثال القاي انگاره قبول نداشتن حاكمان اموي و عباسي از سوي ابوحنيفه، رابطه نيكوي وي با امام صادق عليه السلام در قالب كاربست جمله «بابي انت و امي»، از اين دست امور است. بديهي است در صورت درست بودن مورد مذكور، این امر مي‌تواند سرمايه‌اي بزرگ در ايجاد همدلي و همگرايي مذاهب اسلامي محسوب گردد، از اين رو سزاورار است به صورت روشمند مطلب فوق بررسي گشته و گزاره‌هاي مقابل آن نيز واكاوي گردد تا از اين منظر حقيقت امر آشكار شود. بر پايه گزارش «ابو الحجاج يوسف بن محمد البلوى» در كتاب الف باء، روايت مرسلي از عبد الرحمان بن ليلي بيان گرديده كه طبق آن ابوحنيفه محضر امام صادق عليه السلام شرفياب شده و وقتي امام از او درباره روش فقهي قياس محور او سوال مي‌پرسد، ابوحنيفه در مواجهه املم صادق علیه السلام با کاربست تعبير «نعم بابي انت و امي»، روش خود را تاييد مي‌كند و سپس امام ششم عليه السلام به شدت او را نقد نموده است.۱ اين گزاره از چند جهت مخدوش است: 1️⃣ نويسنده كتاب «يوسف بن محمد البلوى» از عالمان متمايل به صوفيه در قرن ششم هجري بوده كه با علم فقه، اصول، لغت، نحو، رياضي، هندسه و ادبيات آشنايي داشت اما وجهه غالب علمي او، ادبيات بود كه البته در زمينه شعر نيز رونق چنداني نداشت و شعرش داراي تكلف بسيار بود چنان‌چه نثر نيز او همين ويژگي را داشت.۲ بنا بر اين نويسنده در دانش حديث و تاريخ تسلط نداشت، افزون بر اين، محتواي اين كتاب تفسير لغات و مطالبي كشكولي است،۳ كه مولف ياد شده اين كتاب را براي پسرش نابالغش عبد الرحيم نگاشت كه بعد از مرگ پدر اين كتاب را مطالعه كند،۴ از این رو كتاب یاد شده، کتابی دانشی در زمینه تاریخ و حدیث نبوده و اثری انگیزشی است و در مجامع علمی قابل عرضه نيست. 2️⃣ نقل ياد شده مرسل است و نويسنده كه متولد 526 يا 529 هجري است،۵ واسطه ميان خود و «عبد الرحمان بن أبي ليلى» را ذكر نكرده، از اين رو گزارش مذكور مرسل بوده و از نظر اكثريت قريب به اتفاق عالمان حديث شناس اهل سنت،‌ در شمار روايات ضعيف و غير قابل احتجاج است.۶ 3️⃣ فرد استناد كننده به اين نقل، تنها سخن ابوحنيفه را نقل و آن را نشانه ارتباط حسنه وي با امام صادق عليه السلام دانسته و نكوهش شديد امام عليه السلام نسبت به ابوحنيفه را ناديده انگاشته است. 4️⃣ اين گزارش با برخي مواضع ديگر ابوحنيفه سازگار نيست، نمونه آن سخن وي در جسارت به روايت رسول خدا صلي الله عليه و آله۷ و نيز آماده سازي چهل مسئله دشوار به سفارش منصور داونيقي براي مقابله با امام صادق عليه السلام است.۸ 5️⃣ استناد كننده به داستان مذكور نظر خود درباره ارتباط حسنه اهل بيت عليهم السلام با ابوحنيفه را به گونه‌اي القا نموده كه گويا امامان معصوم عليهم السلام رابطه حسنه متقابل با او داشته‌اند در حالي كه شمار قابل توجهي از روايات معتبر اماميه در نكوهش ابوحنيفه است كه نمونه آن لعن وي توسط امام هفتم عليه السلام مي‌باشد.۹ @rustaei110 ========================= پانوشت: