اگر دو برادر همسان را به مدت سه سال هر روز به بدترین شکل مورد شکنجه قرار دهید و به اولی بگویید شکنجه اش جزئی از یک تمرین ورزشی است و به دومی هیچ دلیلی برای شکنجه کردنش ارائه ندهید، برادر اول بعد از سه سال به ورزشکاری قوی و با اعتماد به نفس بالا، و برادر دوم به انسانی حقیر و سرشار از عقده ها و کینه ها تبدیل می شود... شکنجه و رنج برای هر دو یکسان است، اما تفاوت در معنایی است که به رنج کشیدن شان می بخشید ، یکی به امید روزهای بهتر رنج می کشد و دیگری با هر ضربه خردتر و حقیرتر می شود. اینکه چگونه با سختی ها و مشقت های زندگی کنار بیاییم و به آن ها واکنش نشان دهیم، نهایتاً محصول یک "تصمیم شخصی" است... می‌توانیم تصمیم بگیریم به سختی ها و مصائب اجتناب ناپذیر زندگی از منظر «معنا و حکمت» نگاه کنیم تا در پس هر ضربه روحی و هر لطمه جسمی تنومندتر، مقاوم تر و آگاه تر بیرون بیاییم یا اینکه تصمیم بگیریم در بهترین حالت یک «قربانی_منفعل» با حیاتی پر از غم باشیم. میم.خ✏️

از برنامه‌ای تلویزیونی تا خاکریزی برای نبرد ▪️روزنامه وطن امروز نوشت: برنامه حسینیه معلی را می‌توان به چند دلیل یکی از تجربه‌های موفق چند سال اخیر تلویزیون در حوزه برنامه‌سازی دانست. ▪️نخستین نکته آنکه ساختار برنامه‌سازی تلویزیونی در این برنامه رعایت شده است. این برنامه از شخصیت‌های مختلفی در قالب کارشناس بهره می‌برد که در اجرای برنامه به کمک مجری می‌آیند؛ برخلاف برنامه‌هایی مثل دورهمی و خندوانه و بقیه که در آنها مجری، ‌محور کل برنامه بود. ▪️یکی دیگر از نکاتی که درباره این برنامه می‌توان از آن گفت، توجه ویژه به مخاطب عام است. هر چند عده‌ای بر این باورند که حسینیه معلی صرفاً برای مخاطب مذهبی تلویزیون ساخته شده. ▪️ما در این برنامه با تنوع و تلفیقی از آداب و رسوم سنتی ایرانی و مذهبی مواجه هستیم (مانند اجرای اقوام خوزستانی در قسمت اول برنامه) این یعنی حسینیه معلی نمی‌تواند صرفاً مخاطب مذهبی داشته باشد یا صرفاً برای مخاطب مذهبی ساخته شده باشد. ▪️حسینیه معلی یک برنامه ترکیبی تلویزیونی مناسبتی است، اساسا یکی از استانداردهای ساخت برنامه تلویزیونی نیز همین است؛ اینکه مدیر و برنامه‌ساز رسانه‌ای مانند صداوسیما، نسبت به مناسبت‌های ملی و مذهبی بی‌تفاوت نباشد. ▪️در طول پخش برنامه حسینیه معلی انتقاداتی هم از سوی افراد و طیف‌های مختلف فکری و مذهبی وجود داشت؛ مثلا اینکه چرا در این برنامه از مداحان استفاده شده است؟ یا اینکه چرا مداحان حاضر در این برنامه تا این حد شادی می‌کنند و مباحثی از این دست. طیف‌شناسی منتقدان حسینیه معلی نشان می‌دهد عمده این افراد یک طیف مذهبی خاص هستند.  ▪️طیفی که کارکرد مداح و سخنران را صرفا در رفت و آمد در هیات آن هم با شرایط و ضوابط خاص می‌دانند و بقیه کارکردهایی که یک مداح و سخنران به عنوان یک گروه مرجع می‌تواند در جامعه داشته باشد را اساسا کارکرد نمی‌دانند و مذمت می‌کنند. ▪️از طرف دیگر به نظر می‌رسد علاوه بر موارد گفته شده، حضور افرادی مثل میثم مطیعی و سیدرضا نریمانی در این برنامه نیز یکی دیگر از دلایل انتقادات تند این افراد است. ▪️مداحانی که در سال‌های اخیر به واسطه موضع‌گیری‌های انقلابی خود و هیات متبوع‌شان، از طرف طیفی که بالاتر از آن سخن رفت به عنوان مداح حکومتی نام گرفتند. ▪️دقیقا به همین دلیل هم است که اگر دست بزنند بد است، اگر قهوه عربی بخورند بد است، اگر لباس محلی اقوام ایرانی را بپوشند بد است، اگر از وحدت میان شیعه و سنی حرف بزنند که دیگر خیلی بد است، اگر با نجم‌الدین شریعتی شوخی کنند بد است. چون به زعم گروهی که بالاتر عرض شد، اینها مداحان حکومتی هستند! ▪️چرا اصرار داریم که مداحان و سخنران‌ها را یک تافته جدا بافته از جامعه بدانیم و جا بنزیم؟ خروجی این نگاه و این عملکرد در دراز مدت چه خواهد بود و تا الان چه بوده؟ ▪️به نظر می‌رسد خط تخریب برنامه تلویزیونی حسینیه معلی با قرائن و شواهدی که گفته شد، مساله‌ای جدا از نگرانی برای ساحت دین و دین‌داری و افراد منتسب به دین‌داری را دنبال می‌کند. این خط همان خط تخریب مداحی مبتنی بر اسلام ناب محمدی(ص) است که چند سالی می‌شود راه افتاده. 🔸حسینیه معلی به نظر من یکی از معدود برنامه هایی است که طبق اصول فنی، مذهبی، دینی، اجتماعی و سیاسی ساخته شده و جزء بهترین ساخته های برنامه ای صدا و سیما است. اما حواسمون باشه این اصول باید برای همه یکسان باشه و با عدالت بین برنامه سازهای مذهبی و غیرمذهبی که هردو طبق اصول کار می کنند رفتار بشه‌. میم.خ✏️

مثبت‌نگری سمّی احساسات ما را سرکوب می‌کند. اما مثبت‌نگری سالم همه احساسات ما را به رسمیت می‌شناسد و به ما کمک می‌کند آنها را درک کنیم و ازشان یاد بگیریم. سعی کنیم احساساتمون رو رصد کنیم. از حس‌های‌ناخوشایند مثل غم، شرم، خشم و … فرار نکنیم و فقط دنبال تجربه حس‌های خوب نباشیم. همه احساسات ما یه حرفی برای گفتن دارن، سعی کنیم حرفشون رو بفهمیم و علت به وجود اومدنشون رو درک کنیم. میم.خ✏️

🔸 تصاویری از هلال ماه رمضان بر فراز حرم حضرت عباس(ع)

به خودت فرصت شاد بودنِ دوباره بده، روی دوش خودت را بیش‌از‌اندازه سنگین نکن، تو قرار نیست تمام قله‌های ممکن را فتح کنی، تو قرار نیست تمام هدف‌های ممکن را بزنی، تو قرار نیست توقع بیش‌از‌اندازه از خودت در مواجهه با زندگی داشته باشی. تو گاهی نیاز به مراقبت خودت داری، تو گاهی باید بنشینی و دستی به پشت خودت بزنی و دست‌مریزاد بگویی برای تمام تلاش‌هایت، برای تمام سخت‌کوشی‌هایت، برای تمام دویدن‌هایت، و بدانی که قرار نیست تهِ همه این دویدن‌ها رسیدن باشد، قرار نیست تهِ همه کاشتن‌ها درو کردن باشد، قرار نیست تهِ همه تلاش‌ها موفقیت باشد. اما چاره‌ای نیست جز این‌که پا در مسیر بگذاری و راه را طی کنی، چاره‌ای نیست جز رفتن در مسیر، چاره‌ای نیست جز اقدام کردن علی‌رغم ابهام، چاره‌ای نیست جز پذیرش رنج‌های کار و رابطه. اما با همه این‌ها می‌توانی به خودت دست‌مریزاد بگویی و از خودت توقعی بیش‌از‌اندازه برای «داشتن» نداشته باشی. تو، همین که «هستی» و از خودت چیزی به این دنیا اضافه می‌کنی کافی است. همین که هستی و برای چیزی که خودت دوستش داری تلاش می‌کنی کافی است، فارغ از این‌که در انتهای این مسیر به چه «می‌رسی»، همین که «هستی» مبارک دنیا باشد. سال نو مبارک☘ میم.خ✏️