دلنوشتہ 🌿!'° :)
ﺣﺴﯿﻦﻓﺮﯾﺎﺩﻣﯽﺯﻧﺪ:"ﻫﻞﻣﻦﻧﺎﺻﺮﯾﻨﺼﺮﻧﯽ؟
ﻭﻣﻦﺩﺭﺣﺎﻟﯽﮐﻪﻧﻤﺎﺯﻡﻗﻀﺎﺷﺪﻩﺍﺳﺖ
ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ :ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ ! ﻟﺒﯿﮏ...
ﺣﺴﯿﻦﻧﮕﺎﻩﻣﯽﮐﻨﺪﻟﺒﺨﻨﺪﯼﻣﯽﺯﻧﺪﻭﺑﻪ
ﺳﻤﺖﺩﺷﻤﻦﺗﺎﺧﺖﻣﯽﮐﻨﺪ
وﻣنﺑﺎﺯﻣﯽﮔﻮﯾﻢ:ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ...
ﺣﺴﯿﻦﺷﻤﺸﯿﺮﻣﯽﺧﻮﺭﺩ؛ﻣﻦﺳﺮﻣﺎﺩﺭﻡﺩﺍﺩ ﻣﯽﺯﻧﻢﻭﻣﯽﮔﻮﯾﻢ:ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ...
ﺣﺴﯿﻦﺳﻨﮓﻣﯽﺧﻮﺭﺩ؛ﻣﻦﺩﺭﻣﺠﻠﺲﻏﯿﺒﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ :ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ…
ﺣﺴﯿﻦﺍﺯﺍﺳﺐﺑﻪﺯﻣﯿﻦﻣﯽﺍﻓﺘﺪ؛ﻋﺮﺵ
ﺑﻪﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪﻭﻣﻦﺩﺭﭘﺲﻧﮕﺎﻩﻫﺎۍ
ﺣﺮﺍﻣﻢﻓﺮﯾﺎﺩﻣﯿﺰﻧﻢ :ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ…
ﺣﺴﯿﻦﺭﻣﻖﻧﺪﺍﺭﺩﺑﺎﺯﻓﺮﯾﺎﺩﻣﯿﺰﻧﺪ:
ﻫﻞﻣﻦ ﻧﺎﺻﺮﯾﻨﺼﺮﻧﯽ؟
ﻣﻦﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪﺩﺭﻭﻍﻣﯿﮕﻮﯾﻢﻭﺑﺎﺯ
ﻓﺮﯾﺎدﻣﯽﺯﻧﻢ:ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ…
ﺣﺴﯿﻦسینهﺍﺵﺳﻨﮕﯿﻦﺷﺪﻩﺍﺳﺖ،ﮐﺴﯽ ﺭﻭۍﺳﯿﻨﻪﺍﺳﺖ،ﺣﺴﯿﻦﺑﻪﻣﻦﻧﮕﺎﻩ
ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: ﺗﻨﻬﺎﯾﻢ ﯾﺎﺭﯾﻢ ﮐﻦ
ﻣﻦﮔﻨﺎﻩﻣﯽﮐﻨﻢﻭﺑﺎﺯﻓﺮﯾﺎﺩﻣﯽﺯﻧﻢ :
ﻟﺒﯿﮏﯾﺎﺣﺴﯿﻦ !ﻟﺒﯿﮏ…
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﻏﺮﻭﺏﮐﺮﺩﻩاست
ﻣﻦﻟﺒﺨﻨﺪﯼﻣﯽﺯﻧﻢﻭﻣﯽﮔﻮﯾﻢ :
[ ﺍﻟﻠﻬﻢﻋﺠﻞﻟﻮﻟﯿﮏﺍﻟﻔﺮﺝ ]
ﺑﻪﭼﺸﻤﺎﻥﻣﻬﺪﯼﺧﯿﺮﻩﻣﯽﺷﻮﻡﻭﻣﯽﮔﻮﯾﻢ :
[ ﺩﻭﺳﺘﺖﺩﺍﺭﻡﺗﻨﻬﺎﯾﺖﻧﻤﯽﮔﺬﺍﺭﻡ ]
ﻣﻬﺪﯼﺑﻪﻣﺤﺮﺍﺏﻣﯽﺭﻭﺩﻭﺑﺮﺍﯼﮔﻨﺎﻫﺎﻥﻣﻦ ﻃﻠﺐﻣﻐﻔﺮﺕﻣﯽﮐﻨﺪ
「ﻣﻬﺪﯼﺗﻨﻬﺎست
ﺣﺴﯿﻦﺗﻨﻬﺎﺳﺖ」
- یک‌‌تصمیم‌جدی‌بگیریم !
رفتارهاۍ‌بدمان‌ر‌ادرمحرم‌ترک‌ڪنیم :)
باب‌ِمیل‌سرور‌شهیدان‌رفتار‌ڪنیم :)
با‌ایشان‌حقیقی؛بیعٺ‌ڪنیم :)
حسینۍ‌باشیم!
اللهم‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 📿'°
🕊🌹🔑کلیدبهشت🕊🌹🔑
@kelidebeheshte
┄┅═✼⚜✨⚜✨⚜✨⚜✼═┅┄
⚜پیامبراکرم (ص):
🍃اموات را از یاد نبرید
مردگان امید احسان شمارادارند🍃
🧡آنهازندانى اندوبه كارهاى نیك شما رغبت دارند
😞 آنها خود قدرت انجام كارى ندارند
⚜پس صدقه و دعائى به آنها هدیه كنید با خواندن فاتحه و صلوات
✨نماز و روزه قضا پدر و مادر یادتان نرود✨
🕊 #به_یاد_اموات
اللّهُمَّ‌صَلِّ‌عَلي مُحَمَّدوَآلِ‌مُحَمَّدوَعَجِّل‌فَرَجَهُــم
🕊🌹🔑کلیدبهشت🕊🌹🔑
@kelidebeheshte
┄┅═✼⚜✨⚜✨⚜✨⚜✼═┅┄
💛💛💛💛💛💛💛💛💛💛
✨خدایا：آرامش درونمان را سپاس.💐
✨خدایا：سلامتی جسممان را سپاس.💐
✨خدایا：آگاهی روز افزونمان را سپاس.💐
✨خدایا：دل پر تپشمان را سپاس.💐
✨خدایا：این لحظه را سپاس.💐
✨خدایا:قلب مهربانمان راسپاس.💐
✨خدایا：مکان مقدس را سپاس.💐
✨خدایا：دوستان خوبمان را سپاس.💐
✨خدایا：نفس پر انرژیمان را سپاس.💐
✨خدایا：موفقیت امروزمان را سپاس.💐
✨خدایا：شایستگیمان را سپاس.💐
✨خدایا：لیاقتمان را سپاس.💐
✨خدایا：با تو بودنمان را سپاس.💐
✨خدایا：تو را در همه حال سپاس💐
💖خداجوووونم💖 بابت تمام نعمت هایت که به من دادی🌸 سپاسگزارم🙏🏻🌹❤️
.
🕊🌹🔑کلیدبهشت🕊🌹🔑
@kelidebeheshte
🌸🍃🌸
💕امام کاظم (ع):
🌸#شیعه ما نيست كسى كه در تنهايى و خلوت، دلش ترسان [از #خدا] نباشد. ✋🏻
بصائر الدرجات : 247/10 📙
🕊🌹🔑کلیدبهشت🕊🌹🔑
@kelidebeheshte
حکمت 50: راه جذب دلها (اخلاقى، اجتماعى):
وَ قَالَ (علیه السلام): قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيَّةٌ، فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَيْه.
و درود خدا بر او، فرمود: دل هاى مردم گريزان است، به كسى روى آورند كه خوشرويى كند.
نکته ها:
راه تسخير دل ها:
امام در اين كلام حكمت آميز درس مهمى براى صيد دل ها و جلب و جذب دوستان مى دهد. مى فرمايد: «دل هاى انسان ها وحشى و رمنده است هركس با آنها انس گيرد رو به سوى او مى كنند»; (قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيَّةٌ، فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَيْه.)
اشاره به اينكه انسان، نسبت به كسانى كه نمى شناسد نوعى احساس بيگانگى مى كند; ولى اگر طرف مقابل از طريق محبت وارد شود در برابر او رام مى شود.
به گفته بعضى از شارحان نهج البلاغه اين مطلب براى انسانى كه تازه در شهر يا در محله اى وارد مى شود و سكنا گزيند كاملاً محسوس است او حتى از همسايگان نزديكش فاصله مى گيرد اما اگر چند بار با او سلام و عليك كنند و به ديدارش بروند و هديه اى برايش بفرستند رابطه دوستى آنها مستحكم مى شود. آنچه بعضى پنداشته اند كه اين كلام حكمت آميز با اصل مدنىّ بالتبع بودن انسان سازگار نيست اشتباه بزرگى است. درست كه انسان ذاتاً روح اجتماعى دارد و نمى تواند تنها زندگى كند و تمام پيشرفت ها و موفقيت های بشر در سايه همين روح اجتماعى است; ولى اين بدان معنا نيست كه در برابر هر فرد ناشناخته اى اظهار محبت و دوستى كند و با او الفت بگيرد; الفت گرفتن احتياج به مقدمات دارد همان گونه كه عداوت و دشمنى نيز مقدماتى مى خواهد و نظر امام(عليه السلام) به اين حقيقت است كه در روايات ديگرى نيز وارد شده و در گفتار معروف: «الاْنْسانُ عَبيدُ الاحْسانِ; انسان بنده احسان است» منعكس است.
اين كه در بعضى از شروح به واسطه حل نشدن مشكل «مدنىٌّ بالطبع» بودن انسان يا وحشى بودن قلوب اين تفسير را پذيرفته اند كه منظور از «رجال» همه انسان ها نيستند بلكه افراد بزرگ و قدرتمندِ اجتماع اند، تفسير نادرستى به نظر مى رسد، زيرا ظاهر عبارت اشاره به همه يا اغلب انسان هاست نه گروه اندكى. شاهد اين سخن حديثى است كه از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نقل شده كه فرمود: "ثَلاَثٌ يُصْفِينَ وُدَّ الْمَرْءِ لاَِخِيهِ الْمُسْلِمِ يَلْقَاهُ بِالْبُشْرِ إِذَا لَقِيَهُ وَيُوَسِّعُ لَهُ فِي الْمَجْلِسِ إِذَا جَلَسَ إِلَيْهِ وَيَدْعُوهُ بِأَحَبِّ الاَْسْمَاءِ إِلَيْهِ;
سه چيز است كه محبت انسان را نسبت به برادر دينى اش صفا مى بخشد: با چهره گشاده با او روبرو شود و در مجلس جاى مناسب به او دهد و او را به محبوب ترين نام هايش صدا بزند".