eitaa logo
کتاب زندگی
2.5هزار دنبال‌کننده
4هزار عکس
3.8هزار ویدیو
34 فایل
@Niloufarkalhor ارتباط با ادمین
مشاهده در ایتا
دانلود
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹 در مثال خورشید، حق خورشید است و ولایت اوّلین شعاع آن که در خورشید وجود فانی‌ست. این شعاع، منیر و نور دهنده است، هرچند خود خورشید نیست و به آن احاطه‌ای ندارد، اما هرگز از خورشید جدا نیست. شیعۀ ممتحن‌ القلب نیز شعاع ولایت و نمود و نشانی از اوست که هرگز از ولایت جدا نمی‌باشد. 🔹 انبیاء و اوصیاء، اول مرتبۀ شیعۀ حضرات معصومین بودند که از فضل (زیادی) نور شعاع حضرات ظهور پیدا کردند. سپس شیعیان و تالی‌تلوان حضرات، روحشان از فاضل نور ایشان و گِلشان از فاضل طینت‌شان آفریده شده. 🔹 چنین شیعه‌ای که طینتش از ولایت است، ممتحن القلب بوده و می‌تواند نوع بود و نحوۀ وجود ولایت حضرات معصومین(علیهم‌السّلام) را در قلبش تحمّل کند. ولایتی که صعب مستصعب است و جز نبی مرسل، فرشتۀ مقرّب و قلب ممتحَن کسی نمی‌تواند حملش کند. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹معرفت به فضل و کرامت امام 🔹 هر یک از مراتب خلقت، خصوصیات، جایگاه و رتبۀ ویژه‌ای دارند که اگر آن‌ها را بالاتر از رتبۀ خود تصوّر کنیم افراط و غلوّ کرده‌ایم و اگر پایین‌تر بدانیم تفریط و ظلم کرده‌ایم. 🔹 پس اگر بالاترین رتبۀ خلقت یعنی انسان کامل را خدا بدانیم غلوّ کرده‌ و اگر او را از خدا جدا دانسته و فضلش را نشناسیم، ظلم کرده‌ایم. 🔹بنا به فرمایش امام صادق(علیه‌السّلام) معرفت به فضل امام برای شیعیان واجب است. آن‌کس که امام را به امامت قبول دارد و اوصاف زیبایی برای او اثبات می‌کند امّا معرفت به فضل و کرامت او ندارد، شیعۀ ممتحن القلب نیست. 🔹 شیعۀ ممتحن‌ القلب فضل امام را به باور قلبش می‌دهد و معتقد است ائمه، خدا نیستند اما هرگز از خدا هم جدا نیستند؛ یعنی الله و واجب نیستند اما اسم الله و ظهور واجبند. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹 اهل بیت(علیه‌السّلام) سبب خلقت تمام مراتب وجودند و اگر حضرات(علیهم‌السّلام) اول شعاع نورانی تابش وجود نبودند، سریان صفات و اسماء الهی اتفاق نمی‌افتاد. امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرمایند: "نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی الَّتِی لَا یَقْبَلُ اللَّهُ مِنَ الْعِبَادِ عَمَلًا إِلَّا بِمَعْرِفَتِنَا". قسم به خدا اسماء حسنی ما هستیم و عمل بنده‌ای قبول نمی‌شود مگر با معرفت به ما. 🔹 و امام باقر(علیه‌السّلام) می‌فرمایند: "هر کس به ما معرفت داشته باشد، معرفت خدا برایش سودمند است و عملش قبول می‌شود. هرکس به ما معرفت نداشته باشد معرفت خدا برایش منفعتی نداشته و عملش قبول نمی‌شود." 🔹 شیعۀ حقیقی و ممتحن القلب به اسرار، رموز، فضایل و مقامات نورانی اهل‌بیت(علیهم‌السّلام) معرفت دارد و جایگاه ولایت را در قلب حمل می‌کند. 🔹 او همانند شیعۀ مشایعتی، اسیر زندگی روزمره و سرگرم تقلید و متابعت ظاهری در افعال و صفات اهل‌بیت نیست؛ یعنی با اینکه مشایعت و متابعت ظاهری را دارد، دغدغه و روحیه‌اش معرفت به فضایل و اسرار آل محمد است. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹پیام معنوی شیعه به تمام جهانیان این است که خدا را بشناسند تا سعادتمند و رستگار شوند. خدا هم در ذاتش قابل شناخت نیست و با نور ولایت شناخته می‌شود. 🔹شناخت ولایت، یعنی بدانیم خداوندی که به ذات خود قابل شناخت و رؤیت نیست، شعاعی متّصل به خود دارد که مقام نورانی پیامبر خاتم و اهل‌بیت اوست. اینان واسطۀ انسان با خدا هستند و سعادت بشر به دست ایشان است. 🔹بشر بر حسب طبعش، دلدادۀ لذایذ مادّی و مقاصد دنیا و اسباب و علل است و مستقیم به غیب وصل نیست. معرفت به ولایت، یعنی بدون توجه و تعلّق به اسباب و علل مادی زندگی کرده و ایمان به غیب داشته باشیم. 🔹در این حال باید مقام و رتبۀ برتر انسانیّت‌مان که ولایت و قلب ممتحن است را پیدا کنیم. برنامه‌ریزی روزمرۀ شخصی و دلخواه خود را نداشته باشیم و مطابق برنامۀ تشریع در فقه و برنامۀ تکوین آفاق زندگی ‌کنیم. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹وظیفۀ شیعه، یافتن نور و فضل ولایت در قلب است و بعد از آن زندگی‌اش با ولایت اداره می‌شود. اینکه ما به امام اعتقاد داریم ولی او را دور از دسترس و غایب دانسته و در زندگی حساب و کتاب می‌کنیم، نشان می‌دهد قلب ممتحن نداریم. 🔹باید آنچنان از اسباب و علل، سود و زیان شخصی و حساب و کتاب مادّی رها شویم و همه چیز را پشت سر بیندازیم تا جذب ولایت شده و امام را در توهّم خود اسیر خواست‌های جزئی خود نکنیم. 🔹آنچه سعادت بشر را در جامعیّتش تأمین می‌کند، فضل ولیّ‌الله است، نه عقل فردی و اجتماعی. پس انسان به عقل بشری و تدبیر افلاک و... رها نشده و تحت تسلّط ظاهری و باطنی ولی‌ّ خداست. 🔹معرفت و ادراک فضل امام (ولایت) یا همان شعور وحی (ادراک نحوۀ اتّصال امام با خدا و جایگاه او به عنوان اسم و مظهر الله) بر شیعیان واجب و ضروری‌ست. البته این نیرو و درک و شعور در همۀ افراد انسانی پیدا نمی‌شود. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹شیعۀ حقیقی به نبوت و رسالت اعتقاد دارد و پیامبر و امام را رهبر امّت می‌داند. معتقد است همانطور که پیامبر در ظاهر راهنما و رهبرست، ولایت در حیات معنوی قسیم نار و جنّت است و مابین ظاهر و باطن و نیّت و فعل کار می‌کند. 🔹او پس از خاتم انبیاء، امام را در جلوۀ ولایت، متصدّی دین آسمانی از آدم تا خاتم می‌داند که حامل روح تمام انبیاء و اسماء الهی‌ست و جامعۀ بشری هیچ‌وقت از وجودش خالی نمی‌شود. 🔹بنابراین خداشناسی و امام‌شناسی از هم جدا نیستند. انسان تحت ولایت نور محمدّی و علوی‌ست که متّصل به نور الهی‌‌اند. اصلی‌ترین کار ولایت هم قافله‌سالاری کاروان انسانیّت از راه باطن به سوی حق‌تعالی‌ست. 🔹امام، انسان را در باطن و عالم غیبش هدایت کرده و به بقا و کمال می‌رساند؛ یعنی باطن انسان‌ها به دست ولایت امام است و با معرفت و شناخت فضل ائمه(علیهم‌السّلام) ابدیّت و کمال انسان در باطن ثمره می‌دهد. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹شیعیان شعاعی، راهنما و چراغ روشن مسیر مردم هستند؛ آن هم نه با حرف و شعار؛ بلکه با اعمالشان و نهایت تلاششان. فلش حرکت آن‌ها معرفت امام است که همان معرفت نفس است. 🔹این دسته، بدون جهاد نمی‌توانند زندگی کنند؛ چه جهاد با نفس و چه جهاد با اولاد و اموال و... . تمام قدرت خود را به کار می‌بندند تا به نحوی حقیقت ائمه(علیهم‌السلام) را به مردم نشان دهند. 🔹نوعِ بودنِ هر مسلمانی این است که به ولایت حضرات، معرفت داشته باشد و اعمال خود را بر این اساس بر نفس خود عرضه کند. تنها اگر حق معرفت را داشته باشد حق عبادت هم به جای خود می‌نشیند. 🔹پس گمان نکنیم همین که نماز اول وقت می‌خوانیم نمازمان مقبول است؛ قبولی نماز به معرفت ولایت است. باید ببینیم چقدر با این نماز به ولایت نزدیک شدیم و چقدر از خصوصیات ضدّ ولایت از ما دور شده است. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹دین خدا به واسطۀ نبی، رسول و امام اقامه می‌شود و اینان هستند که دین را بدون حاشیه و پیرایه برپا می‌دارند و بی‌آنکه فریب دنیا را بخورند و اسیر جسم و ماده شوند، پیوند خود و خدا را حفظ می‌کنند. 🔹غیر از این سه دسته هر کس بخواهد دین را اقامه کند، دینش نفسانی یا همراه با پیرایه است و یا دچار عُجب و ریا و منیّت می‌شود. مگر اینکه طبق فرازهایی از وصیت امیرالمؤمنین(علیه‌السّلام) به کمیل از "مُوَالِینَ مُتَّبِعِینَ" باشد؛ یعنی سرپرستی، ولایت و نصرت اولیاء را داشته باشد و از ایشان تبعیت کند. چنین فردی از شیعیان شعاعی است که دین را همانگونه که هست ظهور می‌دهد. 🔹توضیح اینکه «موالی» با «مأموم» فرق دارد. کسی که موالی است، هم در ظاهر و هم در باطن تبعیّت می‌کند؛ اما مأموم فقط از ظاهر امام، تبعیّت می‌کند. 🔹پس داشتن ظاهر شریعت، شرط موالی بودن و اقامۀ دین الهی نیست؛ بلکه تفقّه در دین لازم است تا دین اقامه شود. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹یک شیعۀ شعاعی به عملش اتّکا ندارد. می‌داند تنها به یک حقیقت می‌توان اتّکا کرد و به رحمت او امیدوار است. قلب او همواره بین دو بال خوف و رجا در تردّد است؛ [ریشۀ رجا به خدا برمی‌گردد و ریشۀ خوف هم به بُعد مادی انسان.] 🔹شیعه‌ی شعاعی از اینکه خدا مال و جان و مقامش را بگیرد ترسی ندارد. تنها ترسش این است که نعمت هدایت از او سلب شود و ترس‌های کاذب نمی‌توانند در مقابلش قد علم کنند. 🔹ابلیس دام‌های خود را در دنیا پهن کرده و در امیال جسمانی و سود و زیان شخصی ما دست می‌برد و قصدش تیشه زدن به ریشۀ ولایت است. چرا که اگر به ولایت وصل باشیم، امیال و غرایز جسمانی، رنگ دنیایی خود را از دست می‌دهند و به نفع آخرت ما هستند. در مقابل اگر اتّصال ما به ولایت قطع شود دست شیطان باز می‌شود. 🔹پس تنها نقطۀ امن در تزاحم و تخاصم دنیا، راهی است که ولایت باز می‌کند و آن، عظیم شمردن آخرت و کوچک شمردن سود و زیان شخصی است. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹اگر می‌خواهیم شیعۀ شعاعی باشیم، به جای آنکه در حرکت با امام، لباس تقلید از امام را بر تن خود کنیم و خود را مثل امام بدانیم، باید نشانی از خود باقی نگذاریم و امام را ترویج دهیم. 🔹یعنی اگر عالِم می‌شویم برای این نباشد که دیگران از علم ما یاد بگیرند؛ بلکه برای این باشد که «هوالعلیم» ظهور کند. 🔹امّا اگر لباس حق را بر تن خود و از آنِ خود کنیم زمانی که اماممان ظهور می‌کند و حق به تمام و کمال آشکار می‌شود چه بسا در مقابل حق خواهیم ایستاد! درحالی‌که باید تنها مظهری باشیم تا حق نشان داده شود. 🔹در یک کلام، در زمان غیبت هر کس بیشتر از امام شناخته شود حجاب امام می‌شود؛ چه بداند و چه نداند. اگر نتواند فرهنگ امام، ارتباط امام با خدا و در یک کلام ولایت امام را بشناساند دیگران را در اسارت خودش محبوس کرده و حجابی می‌شود که امام شناخته نشود. @ketabezendagi ༺◍⃟🔹჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄
༺◍⃟▪️჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ 🔹﷽🔹 🔹امام صادق(عليه‌السّلام) در تعریف گروه‌های مختلف شیعه می‌فرمایند: "اَلشِّيعَةُ ثَلاَثَةُ أَصْنَافٍ: 🔹صِنْفٌ يَتَزَيَّنُونَ بِنَا 🔹وَ صِنْفٌ يَسْتَأْکلُونَ بِنَا 🔹وَ صِنْفٌ مِنَّا وَ إِلَيْنَا. يَأْمَنُونَ بِأَمْنِنَا وَ يَخَافُونَ بِخَوْفِنَا لَيْسُوا بِالْبُذُرِ اَلْمُذِيعِينَ وَ لاَ بِالْجُفَاةِ اَلْمُرَاءِينَ إِنْ غَابُوا لَمْ يُفْقَدُوا وَ إِنْ يَشْهَدُوا لَمْ يُؤْبَهْ بِهِمْ أُولَئِک مَصَابِيحُ اَلْهُدَی" شيعه سه گروه‌اند: 🔹گروهی که خود را با انتساب به ما آبرو و زينت می‌دهند. 🔹و گروهی که از طريق منسوب کردن خويش به ما امرار معاش می‌نمايند. 🔹و گروهی که «از ما و به سوی ما» هستند، به امن ما در امان و به ترس ما ترسان‌اند. افشاکنندۀ اسرار، تو خالی و ریاکار نيستند، اگر غايب باشند کسی دنبال آن‌ها نمی‌گردد، و اگر حاضر باشند کسی به آن‌ها اعتنايی نمی‌کند، آنان چراغ‌های هدايت‌اند. 🔹گروه اوّل و دوّم‌، «شیعیان مشایعتی» هستند که گویی امام را نمی‌شناسند، خود را در عمل‌هایشان می‌بینند و پوشانندۀ امام هستند. 🔹گروه سوّم، همان «شیعیان شعاعی» هستند که در مقابلِ «شیعیان مشایعتی» قرار دارند. ایشان در حیات طیّبه زندگی می‌کنند و از سعی نفس کلیّه راضی هستند. این گروه جریان نفس کلّی را در خود یافته‌اند، پس کاری را از خود نمی‌بینند، مانند دستِ من، که هر کاری انجام می‌دهد از خودش نمی‌بیند و از نفس ناطقۀ من راضی است. 🔹این گروه پوشانندۀ خود و امیال و خواسته‌هایشان هستند و در کلام امام صادق(عليه‌السّلام) "مِنَّا وَ إِلَيْنَا" معرفی شدند. @ketabezendagi ༺◍⃟▪️჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄