ایشون یک لحظه هم از خدا غافل نبود؛ بلکه از جانشینان حضرت ابراهیم (علیه السلام)، قهرمان توحید بود، و طبق پیشگویی های انبیای الهی، منتظر نبوت خاتم پیامبران (صلی الله علیه وآله) بود.
ابوطالب نسبت به پیامبر (صلی الله علیه وآله) چنان دوستی و محبت شدیدی ابراز می کرد که هیچ کدوم از فرزندان خودشون رو تا اون اندازه دوست نداشت
در کنار پیامبر (صلی الله علیه وآله) می خوابید و هر وقت بیرون می رفت، ایشون رو هم همراه خودش می برد و چنان دلبستگی شدیدی به پیامبر (صلی الله علیه وآله) داشت که نسبت به هیچ کس این چنین نبود و خوراک خوب را مخصوص اون حضرت قرار می داد.
«ابن عباس» و سایر صحابه می گویند: «حضرت ابوطالب رسول خدا را بسیار دوست می داشت ؛ به طوری که او را از فرزندانش بیشتر دوست داشته، و بر آنان مقدم می نمود! بنابراین هرگز از وی دورتر نمی خوابید و خود هر جا می رفت، او را نیز با خود می برد.»
کانال خبری-تحلیلی نَحنُ عمار
ابوطالب نسبت به پیامبر (صلی الله علیه وآله) چنان دوستی و محبت شدیدی ابراز می کرد که هیچ کدوم از فرزن
فاطمه بنت اسد همسر ِ ابوطالب هم با پیامبر اینچنین بوده
حضرت ابوطالب رسول خدا را از سن هشت سالگی به خانه خویش منتقل ساخت، و تا سن پنجاه سالگی رسول خدا (صلی الله علیه وآله)، لحظه ای از یاری و حمایت او دست برنداشت و او را بر خود و فرزندانش مقدم می داشت! و خطرهای احتمالی را که متوجه رسول خدا می گردید، خود و فرزندانش با جان و دل می خریدند، و آن چنان فداکاری و ایثار می نمودند که ملائکه و جبرئیل به آن ها مباهات می کردند!
کانال خبری-تحلیلی نَحنُ عمار
حضرت ابوطالب رسول خدا را از سن هشت سالگی به خانه خویش منتقل ساخت، و تا سن پنجاه سالگی رسول خدا (صلی
رفتارِ فاطمه بنت اسد همسر ابوطالب هم در برخورد با پیامبر اینچنین بود
از رسول خدا (صلی الله علیه وآله) روایت شده که بعد از وفات «فاطمه بنت اسد»، که زنی مسلمان و بزرگوار بود فرمود: «الیوم هم ماتت امی» ؛ امروز مادرم وفات کرد.
و چون از ایشون پرسیدن: چرا برای فاطمه بنت اسد چنین بی تاب شدی؟ فرمود: «او به راستی مادرم بود؛ زیرا کودکان خود را گرسنه می گذاشت و مرا سیر می کرد. آنان را گردآلود می گذاشت و مرا تمیز و آراسته می نمود، و راستی که مادرم بود.»
در تاریخ اومده که کفار قریش بارها به حضرت ابوطالب مراجعه کردن و از ایشون خواستن که جلوی تبلیغات پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله) رو که به نظر اونها اهانت به آیین و مقدسات بت پرستی بود بگیره
بعد از چندین بار تذکر، سرانجام با اخطار و هشدار شدیدتری اومدن جوری که جان رسول خدا (صلی الله علیه وآله) و حضرت ابوطالب مورد تهدید جدی قرار گرفت
. در چنین موقعیتی ابوطالب با تمام قوا از رسول خدا حمایت کرد و گفت: «اذهب یا بن اخی فقل ما احببت فوالله لا اسلمک لشی ابدا»؛
تو نگران نباش و به دنبال مأموریت الهی ات انجام وظیفه کن. به خدا سوگند! به هر قیمتی (ولو جان من در خطر باشد) دست از حمایت تو برنمی دارم!
در روایتی از امام صادق (علیه السلام) که چشم بصیرت به حقایق ایمانی ابوطالب دارد (و به تعبیر معروف «اهل البیت ادری بما فی البیت) آمده است: «مَثَل ابوطالب، مثل اصحاب کهف است که ایمان خود را مکتوم می داشتند و خدا به ایشان دو برابر پاداش عطا کرد.»
رتبه ي ایمان آن مرد بزرگ به حدی است که امام باقر« علیه السلام» در این باره فرمودند :«والله إن ایمان أبی طالب «سلام الله عليه» لو وضع فی کفه میزان و إيمان هذاالخلق فی کفه میزان لرجّح ایمان أبی طالب علی ایمانهم.»
« بخدا قسم به درستی که اگر ایمان أبی طالب در یک کفه ترازو قرار گیرد و ایمان این مردم در کفه دیگر ،ایمان أبی طالب بر ایمان این مردم برتری یابد»
گرچه آن بزرگوار،ایمان خود را از مشرکان قریش پنهان می داشت تا بتواند ازپیامبراکرم« صلی الله علیه وآله» دفاع وحمایت کند،بااین حال کتب شیعه وسنی شواهدی قطعی مبنی براعتقاد راسخ آن حضرت به اسلام و نبوت پیامبر نقل کرده اند .