تدریس کتاب شریف کافی، جلسه دومِ بحث «التوحید» (یگانگی خدا)، شیخ محمد رضا عابدینی، جلسه 62، قم، منزل علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) ، سال تحصیلی 92-93

❇️ پیامبر صلی الله علیه و آله: ● عُمَّالُكُمْ أَعْمَالُكُمْ كَمَا تَكُونُونَ يُوَلَّى عَلَيْكُمْ. کارگزاران شما ، همان کارهای شما هستند‌. هرگونه که باشید ، همانگونه بر شما حکمرانی خواهد شد. 📒 شرح فارسی شهاب الأخبار ج ۱، ص ۲۶۰ (نویسنده: قاضی محمد بن سلامة قضاعي، تاريخ وفات : 454 ق‏) (شارح کتاب نامشخص است) 🗃 این امتیاز‌دهی اعجاب‌انگیز نیز چیزی جدای از امتیازدهی انتخاباتی #ما_مردم نیست. یعنی طبق امتیاز دهی برادر ظریف، مثلاً اگر دختر یهودی یا دختری از مذهب حنفی دیوبندی (یعنی مذهب طالبان در افغانستان و مذهب عبدالحمیدمرادزهی در زاهدان) و 20 ساله باشد امتیاز بالایی دارد

دختر آرایش کرده ‌در حالی که سگی بغلش بود در صف نذورات ایستاده بود خانمی تذکر داد؛ دیگری برآشفت که چرا می خواهید امام حسین را مصادره کنید ؛ درب این دستگاه بر همه باز است ؛حتی بی حجاب و شرابخوار ؛ مادر پیری با صدای لرزان گفت: "پس لابد امام حسین بی خود شهید شد؛ چون یزید ایرادی نداشت؛ کمی مست بود؛ هوسران بود و سگ باز" 🔻 مجلس اباعبدالله جای گناهکار هم هست ولی جای گناه کردن نیست.. جای دزد هست، جای دزدی نیست. جای شرابخوار هست، جای شرابخواری نیست. جای بی حجابی نیست، جای چشم چرانی نیست.. حرمت نگه داریم 🔺اسلام یزیدی به اسم مدارا و همزیستی، هر گناهی را توجیه میکند. شیعه وارث حیای فاطمه(س) و زینب(س) و غیرت علی(ع) و عباس(ع) است...

مقایسه بخشی از نگرش سید حسن نصرالله به قضیه فلسطین با بخشی از نگاه ظریف به این قضیه

تدریس کتاب شریف کافی، جلسه سومِ بحث «التوحید» (یگانگی خدا)، شیخ محمد رضا عابدینی، جلسه 63،د قم، منزل علامه طباطبائی (رحمة الله علیه) ، سال تحصیلی 92-93

اربعین نزدیک است، یادی کنیم از رئیس جمهور شهیدمان که خودش منبری و امام حسینی بود، اما نزدیک اربعین میگفت: کار کار کار 😢😢😢

➖گریه های امام سجاد علیه‌السلام بعد از فاجعه کربلا 🛑عن أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ اَلصَّادِقِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: اَلْبَكَّاءُونَ خَمْسَةٌ آدَمُ وَ يَعْقُوبُ وَ يُوسُفُ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ فَأَمَّا آدَمُ فَبَكَى عَلَى اَلْجَنَّةِ حَتَّى صَارَ فِي خَدَّيْهِ أَمْثَالُ اَلْأَوْدِيَةِ وَ أَمَّا يَعْقُوبُ فَبَكَى عَلَى يُوسُفَ حَتَّى ذَهَبَ بَصَرُهُ وَ حَتَّى قِيلَ لَهُ تَاللّٰهِ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتّٰى تَكُونَ حَرَضاً أَوْ تَكُونَ مِنَ اَلْهٰالِكِينَ  وَ أَمَّا يُوسُفُ فَبَكَى عَلَى يَعْقُوبَ حَتَّى تَأَذَّى بِهِ أَهْلُ اَلسِّجْنِ فَقَالُوا لَهُ إِمَّا أَنْ تَبْكِيَ بِاللَّيْلِ وَ تَسْكُتَ بِالنَّهَارِ وَ إِمَّا أَنْ تَبْكِيَ بِالنَّهَارِ وَ تَسْكُتَ بِاللَّيْلِ فَصَالَحَهُمْ عَلَى وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا وَ أَمَّا فَاطِمَةُ فَبَكَتْ عَلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ حَتَّى تَأَذَّى بِهِ أَهْلُ اَلْمَدِينَةِ فَقَالُوا لَهَا قَدْ آذَيْتِينَا بِكَثْرَةِ بُكَائِكِ فَكَانَتْ تَخْرُجُ إِلَى اَلْمَقَابِرِ مَقَابِرِ اَلشُّهَدَاءِ فَتَبْكِي حَتَّى تَقْضِيَ حَاجَتَهَا ثُمَّ تَنْصَرِفُ وَ أَمَّا عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ فَبَكَى عَلَى اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عِشْرِينَ سَنَةً أَوْ أَرْبَعِينَ سَنَةً مَا وُضِعَ بَيْنَ يَدَيْهِ طَعَامٌ إِلاَّ بَكَى حَتَّى قَالَ لَهُ مَوْلًى لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ اَلْهَالِكِينَ قٰالَ إِنَّمٰا أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اَللّٰهِ وَ أَعْلَمُ مِنَ اَللّٰهِ مٰا لاٰ تَعْلَمُونَ  إِنِّي لَمْ أَذْكُرْ مَصْرَعَ بَنِي فَاطِمَةَ إِلاَّ خَنَقَتْنِي لِذَلِكَ عَبْرَةٌ . 🔰از امام صادق عليه السّلام روايت شده است: افرادى كه فوق العاده گريه كردند پنج نفر بودند:آدم،يعقوب،يوسف،فاطمه دختر حضرت محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم و على بن الحسين عليهم السّلام. حضرت آدم از فراق بهشت به قدرى گريه كرد كه اثر اشك در دو گونۀ مباركش نظير جوى باقى ماند. حضرت يعقوب به قدرى از فراق يوسف گريه نمود كه چشمان خود را از دست داد و بدو گفتند:به خداوند سوگند يوسف را از خاطر نخواهى برد تا آنكه افسرده يا نابود گردى. حضرت يوسف به قدرى براى پدرش يعقوب گريست كه اهل زندان ناراحت شدند و به وى گفتند:يا بايد شب گريان و روز ساكت شوى و يا اينكه روز گريان و شب ساكت باشى. يوسف با يكى از پيشنهادهاى ايشان موافقت نمود. حضرت فاطمه در فراق پيغمبر به قدرى گريه كرد كه اهل مدينه خسته و ناراحت شده به او گفتند:تو به واسطۀ كثرت گريه‌ات ما را اذيّت مى‌كنى.لذا حضرت زهرا از مدينه خارج و به سوى قبر شهدا مى‌رفت،وقتى ناراحتيهاى قلبى خود را با گريستن خالى مى‌كرد به سوى مدينه بازمى‌گشت. 👈 حضرت على بن الحسين عليهما السّلام مدت بيست يا چهل سال بر حضرت حسين گريست.هيچ غذايى در مقابل آن حضرت نمى‌گذاشتند مگر اينكه گريان مى‌شد. كار آن حضرت به جايى رسيد كه يكى از غلامانش به وى گفت:اى پسر رسول خدا! فداى تو شوم،من مى‌ترسم تو خود را(به واسطۀ كثرت گريه)هلاك نمايى! فرمود:چاره‌اى نيست جز اينكه از غم و اندوه خود به خداوند شكايت كنم.من چيزهايى را مى‌دانم كه شما نمى‌دانيد.من يادآور قتلگاه فرزندان فاطمه عليها السّلام نمى‌شوم مگر اينكه گريه راه گلويم را مسدود مى‌كند. 📚:الامالی للصدوق ص ۱۴۰ ♻️کانال: علم الحدیث @mirasehadisi