(18) و ما را با تسلّط بر همۀ موجودات برتری داد. در نتیجه، همۀ موجوداتش بر اساس قدرت حضرتش، فرمان‌بردار ما هستند؛ و در سایۀ عزّتش، در گردونۀ اطاعت از ما قرار دارند. مشاهده شرح های این فراز > ﴿19﴾ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَغْلَقَ عَنَّا بَابَ الْحَاجَةِ إِلَّا إِلَيْهِ ، فَكَيْفَ نُطِيقُ حَمْدَهُ أَمْ مَتَى نُؤَدِّي شُكْرَهُ لَا ، مَتَى. (19) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که درِ احتیاج و نیاز ما را از غیر خود بست؛ پس چگونه قدرتِ سپاس‌گزاری او را داریم؟ یا چه زمانی می‌توانیم به ادای شکرش اقدام کنیم؟ هیچ گاه! (20) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که در پیکر ما ابزار گشودن اندام را سوار کرد و آلات بستن آن‌ها را قرار داد و ما را با روان‌های زنده، از زندگی بهره‌مند ساخت و اعضای انجام دادن کار را در وجود ما استوار کرد و با روزی‌های پاکیزه خوراک داد و با احسانش ما را بی‌نیاز کرد و با عطایش به ما سرمایه بخشید. (21) آنگاه دستوراتش را متوجّه ما فرمود تا فرمان بردن ما را بسنجد؛ و از محرّمات بر حذرمان داشت تا شکر‌کردنمان را بیازماید؛ پس از این همه عنایت، از مسیر دستورش روی‌گرداندیم؛ و بر مرکب سخت و سنگین محرّماتش سوار شدیم. با این همه به کیفرش نسبت به ما شتاب نورزید؛ و بر انتقام گرفتن از ما عجله نکرد؛ بلکه به رحمت و کرمش، از سر خشنودی و رضایت، با ما معامله کرد؛ و به مهربانی و بردباری‌اش، بازگشت ما را از مسیر گناه انتظار کشید. (22) و همۀ ستایش‌ها مخصوص خداست که ما را به بازگشت و توبه از گناه، راهنمایی کرد؛ توبه‌ای که آن را جز از طریق احسانش به دست نیاوردیم؛ و اگر از فضل و احسان بی‌شمارش، غیر این عنایت را که عبارت از بخشیدن نعمت توبه و بازگشت است، به حساب نیاوریم، محقّقاً آزمایشش دربارۀ ما نیکو و احسانش در حقّ ما بزرگ و بخشش او بر ما عظیم است. (23) روش وجود مقدّسش در برنامه توبه دربارۀ کسانی که پیش از ما بودند، چنین نبود؛ آنچه را در عرصه‌گاه توبه، در طاقت و توان ما نبوده، از دوش جان ما برداشته؛ و جز به اندازه قدرت و وسعمان به ما تکلیف نفرموده؛ در میان آن همه تکالیف سخت، ما را جز به تکالیف آسان وا نداشته؛ و در این زمینه، برای هیچ یک از ما دلیل و بهانه‌ای باقی نگذاشته است. (24) بنابراین، هلاک شونده از ما، کسی است که در میدان مخالفت با او هلاک گردد؛ و سعادتمند از ما کسی است که به سوی او اشتیاق داشته باشد. (25) و خدا را ستایش، به همۀ آن ستایشی که نزدیک‌ترین فرشتگان به او و بزرگوارترین مخلوقاتش نزد او و پسندیده‌ترین ستایشگران آستان او، حضرتش را ستوده‌اند. (26) ستایشی که از دیگر ستایش‌ها، برتری جوید، مانند برتری پروردگار، به همه مخلوقاتش. (27) سپس او را ستایش، به جای همۀ نعمت‌هایی که او بر ما و به تمام بندگان گذشته‌اش و همۀ آنانی که هستند و می‌آیند، دارد، ستایشی به عدد تمام اشیایی که دانشش بر آن‌ها احاطه دارد و ستایشی به جای هر یک از اشیا به چندین برابر؛ ستایشی ابدی و همیشگی تا روز قیامت. (28) ستایشی که مرزش را پایانی و شمارۀ آن را حسابی و پایانش را نهایتی و مدّتش را سرآمدی، نباشد. (29) ستایشی که رشتۀ اتّصال به طاعت و بخشش و عامل رضایت و خشنودی‌اش و وسیلۀ آمرزشش و راهی به سوی بهشتش و حفاظت کننده از کیفرش و امان از خشمش و مددکاری بر طاعتش و مانع و سدّی از نافرمانی‌اش و کمکی بر ادای حق و عهد و پیمانش، باشد. (30) ستایشی که به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و سعادت برسیم؛ و به سبب آن با شمشیر دشمنانش در سلک شهیدان قرار گیریم. همانا او یار بندگان و خدای ستوده خصال است.

خلط روایات شیعه و سنی(1) ✍علی محمدی هوشیار شيعه و اهل سنت؛ از مشترکات فراوانی در اصول و فروع دین برخوردار هستند. مشترکاتی در فقه، تفسیر و کلام، که ثمره توجه و بیان این مشترکات، می‏تواند در تقریب بین مذاهب و برخی تعاملات و حتی در پاره‏ای از امور مربوط به مسلمین در مواجهه با اسلام ستیزان نمود داشته باشد. در مقابل، شاهد افتراقاتی در اصول و فروع هستیم که هر کدام از علمای شیعه و اهل سنت، مبتنی بر ادله و استنباطات علمی خود، بر قول و نظر علمی در اصول و فروع باقی مانده ‏اند. بطور مشخص بحثمان پیرامون اعتقادات شیعه است و فقهای شیعه در طول تاریخ، علاوه بر حفظ اصول اختلافی با مذاهب اسلامی، هیچگاه فروع اختلافی را به بهانه نیل به ثمرات اجتماعی و...، به مسلخ اصول مشترک نبرده و مقدمات و اجزاء و ملازمات مسأله را ذیل اصول مشترک، به صورت مجزا مورد بررسی و تدقیق قرار داده‏اند. جواز ازدواج موقت، وجوب شاهد گرفتن بر طلاق، تحریم ذبیحه اهل کتاب، حرمت ازدواج(دائم) با نصاری و یهود، مسح دو پا (به جای شستن پا) در وضو، و ... از جمله موارد اختلافی شیعه و اهل سنت در فقه هستند که در ذیل اصول مشترک قرار گرفته ‏اند. منشأ این دست از اختلافات فقهی، به منابع اجتهاد در شیعه و اهل سنت بازگشت دارد و فقهای شیعه با نگاهی کاملا مدققانه و به اصطلاح زرگرانه، اولاً به صیانت از مبانی فقهی شیعی در برابر نفوذ اندیشه‏ های غیر شیعی اهتمام داشته و ثانیاً با تفکیک روایات شیعه از روایات اختلافی اهل سنت، فقه ناب جعفری(ع) را به عنوان فقه مستقل و پویا حفظ کرده ‏اند. البته این به معنای عدم ورود روایات عامه به صورت مطلق، به منابع شیعی نیست، بلکه برخی از فقهاء و محدثین، از باب اشاره به مؤیدات، روایاتی از عامه را در کنار روایات شیعه ذکر کرده اند. مانند شیخ طوسی(ره) که برای اولین بار در کتاب «الخلاف» روایات متعددی از عامه را در تایید یا توضیح روایات شیعی ذکر کرده است. در مباحث مربوط به تفسیر و علوم قرآنی نیز راه شیعه از اهل سنت متمایز بوده و همواره سعی مفسرین بر این بوده است تا با تکیه بر قواعد و روایات شیعی، آیات قرآن کریم را تفسیر نمایند. البته در این مورد نیز شاهد ورود روایات عامه به منابع تفسیری شیعه بوده ‏ایم که از باب مؤیدات، به آن دسته از روایات نیز اشاره شده است. شیخ طوسی(ره) در این باب نیز پیشگام بوده و در کتاب «التبیان فی تفسیر القرآن» از آراء و روایات عامه استفاده کرده است.

خلط روایات شیعه و سنی در مهدویت(2) ✍علی محمدی هوشیار توجه به تمییز روایات شیعه از اهل سنت در عمده مباحث کلام امامیه به طور جدی مورد توجه متکلمین قرار گرفته و ایشان را بر آن داشت تا همواره در برابر کلام اشاعره و معتزله، از اصول و فروع اعتقادی شیعه صیانت نمایند، بطوری که سعی بر آن داشته اند تا از نقل روایات عامه، حتی از باب مؤیدات نیز خودداری کنند. امامت عامه، شفاعت، عینیت ذات و صفات، احباط، تفویض، صفات خبریه، رؤیت خدا، حسن و قبح عقلی و... نمونه‏ هایی از موضوعات اختلافی بین کلام امامیه و کلام معتزله و اشاعره است، که تمامی آنها نتیجه امعان نظر متکلمین امامیه و تفکیک روایات شیعی از روایات اهل سنت می‏باشند. اما در این بین شاهد نوساناتی در روش متداول متکلمین شیعه هستیم که به طور خاص، در برخی ملازمات امامت خاصه امام مهدی(ع)، خودنمایی کرده و روایات موافق و گاه متعارض اهل سنت با روایات شیعی را بدون تنقید در منابع مهدویتی شیعه نقل کرده‏ و در نتیجه، مهدویت شیعی را مشوب ساخته‏اند، تا جایی که این مسأله مورد توجه برخی مخالفان مهدویت نیز قرار گرفته و بر این اعتراض بوده‏اند که چرا فقهای شیعه، دقت های انجام شده در فقه را در مباحث مهدویت اعمال نکرده‏اند. می‏توان نقطه آغازین این نوسانات را از زمان شیخ طوسی(ره) پیگیری کرد که در این مورد نیز با توجه به برخورداری از اندیشه تقریبی، برخی روایات متعارض عامه با روایات شیعه را در «كتاب الغيبة» درج کرده و سپس به بخش موافق و مشترک آن روایت، با هدف بیان مؤیدات استناد نموده است. به عنوان نمونه ‏می‏توان به روایتی از عامه اشاره کرد که شیخ طوسی(ره) آن را از باب تأیید، در کنار روایاتی که وعده ظهور حضرت مهدی(ع) را داده ذکر کرده است. در این روایت که به سند عامه است می‏گوید: عَنْهُ عَنْ عَلِيٍّ عَنْ بَكَّارٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ قَادِمٍ‏ عَنْ فِطْرٍ عَنْ‏ عَاصِمٍ‏ عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ‏ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص)‏ «لَوْ لَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيَا إِلَّا يَوْمٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ تَعَالَى ذَلِكَ الْيَوْمَ حَتَّى يَبْعَثَ رَجُلًا مِنِّي يُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِي وَ اسْمُ‏ أَبِيهِ‏ اسْمَ أَبِي‏ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ‏ ظُلْماً». بخش اول این روایت به ظهور قائم(ع) اشاره می‏کند و نام پدر قائم(ع) را همنام پدر رسول خدا(ص) می داند، و این بر خلاف روایات شیعی است و هیچکدام از روایات شیعه، نام پدر قائم(ع) را همنام پدر رسول خدا(ص) ندانسته و چنین باوری فقط در منابع اهل سنت یافته می شود . اما در بخش دوم روایت به اجرای عدل و قسط در زمین تصریح کرده که مورد اتفاق شیعه و سنی است و چون شیخ طوسی(ره) در مقام اثبات بخش دوم بوده، این روایت را به عنوان مؤید آورده است.

خلط روایات شیعه و سنی در مهدویت(3) ✍علی محمدی هوشیار به مرور زمان و پس از شیخ الطائفه، ورود روایات اهل سنت در منابع مهدویت شیعی رسمیت یافت، تا جایی که سید بن طاووس(ره) در کتاب «التشريف بالمنن في التعريف بالفتن» با تلخیص سه کتاب از کتاب‏های اهل سنت، همچون؛ «الفتن» نعيم بن حماد بن معاویه(۲۲۸ هـ ق)، «الفتن» ابوصالح سلیلی(۳۰۷ هـ. ق) و «الفتن» زکریا بزاز (۳۹۱ هـ. ق) اتفاق عجیبی را در این خصوص رقم زد و پس از ایشان نیز شاهد موارد متعددی از ورود روایات عامه به منابع شیعی بوده ‏ایم. به عنوان نمونه محقق إربِلی(۹۹۲ هـ. ق) در کتاب «کشف الغمة في معرفة الأئمة» علاوه بر نقل سخنانی از علمای اهل سنت، همچون؛ ابو داوود و تِرمِذی، متن کتاب «الاربعون حديثاً في امر المهدی» نوشته حافظ ابو نُعیم احمد بن عبدالله اصفهانی را در کتاب خود آورده است. همچنین کتاب «إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات» تالیف شیخ حر عاملی که روایات متعددی را از ابی داوود یا ترمذی در مباحث مهدویت نقل کرده است. در عصر حاضر نیز، مجموعه ۸ جلدی «معجم احادیث الامام المهدي عليه السلام» تالیف جمعی از پژوهشگران، مجموعاً ۱۸۹۱ حدیث از 400 منبع شیعه و سنی را در این کتاب جمع کرده ‏اند. وجود بیش از ۱۰۰۰ روایت مربوط به امام مهدی(ع) از اهل سنت در منابع شیعی، منجر به تغییر سناریوی مهدویت، در بسیاری از ابواب شده و حل این مشکل می تواند با جداسازی آن دست از روایات از روایات شیعه، محقق گردیده و از این روی، مهدویت ناب شیعی را در اختیار شیعیان علی بن ابی طالب(ع) قرار دهد. علاوه بر آن، ثمره انحراف زدایی از روایات مهدویت، در انسداد راه بر مدعیان دروغین مهدویت نیز نمایان خواهد شد.

خلط روایات شیعه و سنی در مهدویت(4) ✍علی محمدی هوشیار برخی از اخبار موجود در کتب اهل سنت در باب مهدویت و ظهور که به منابع شیعی راه یافته عبارتند از: نقل اول: «يَخْرُجُ‏ رَجُلٌ‏ مِنْ‏ وَرَاءِ النَّهَرِ يُقَالُ لَهُ حَارِث بْنُ حَرَّاثٍ عَلَى مُقَدِّمَتِهِ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ مَنْصُورٌ، يَوِّطِئُ وَ يُمَكِّنُ لِآلِ مُحَمَّدٍ كَمَا مَكَّنَتْ قُرَيْشٌ لِلنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ، وَجَبَتْ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ نُصْرَتُهُ. أَوْ قَالَ إِعَانَتُهُ» نقل دوم: «يَخْرُجُ نَاسٌ‏ مِنَ‏ الْمَشْرِقِ‏ فَيُوَطِّئُونَ لِلْمَهْدِيِّ يَعْنِي سُلْطَانَه» نقل سوم: «تَخْرُجُ‏ رَايَةٌ سَوْدَاءُ لِبَنِي‏ الْعَبَّاسِ، ثُمَّ تَخْرُجُ مِنْ خُرَاسَانَ أُخْرَى سَوْدَاءُ، قَلَانِسُهُمْ سُودٌ، وَ ثِيَابُهُمْ بِيضٌ، عَلَى مُقَدِّمَتِهِمْ رَجُلٌ يُقَالُ لَهُ: شُعَيْبُ بْنُ صَالِحٍ، أَوْ: صَالِحُ بْنُ شُعَيْبٍ مِنْ تَمِيمٍ، يَهْزِمُونَ أَصْحَابَ السُّفْيَانِيِّ حَتَّى يَنْزِلَ بَيْتَ الْمَقْدِسِ، يُوَطِّئُ لِلْمَهْدِيِّ سُلْطَانَهُ، وَ يَمُدُّ إِلَيْهِ ثَلَاثَمِائَةٍ مِنَ الشَّامِ يَكُونُ بَيْنَ خُرُوجِهِ وَ بَيْنَ أَنْ يُسَلِّمَ الْأَمْرَ لِلْمَهْدِيِّ اثْنَانِ وَ سَبْعُونَ شَهْراً» نقل چهارم: «تَخْرُجُ مِنَ الْمَشْرِقِ رَايَاتٌ سُودٌ لِبَنِي الْعَبَّاسِ، ثُمَّ يَمْكُثُونَ مَا شَاءَ اللَّهُ، ثُمَّ تَخْرُجُ رَايَاتٌ سُودٌ صِغَارٌ تُقَاتِلُ رَجُلًا مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ وَ أَصْحَابِهِ‏ مِنْ‏ قِبَلِ‏ الْمَشْرِقِ‏، وَ يُؤَدُّونَ الطَّاعَةَ لِلْمَهْدِيِّ» نقل پنجم: «يَخْرُجُ قَبْلَهُ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ بِأَهْلِ الشَّرْقِ‏، وَ يَحْمِلُ السَّيْفَ عَلَى عَاتِقِهِ ثَمَانِيَةَ أَشْهُرٍ يَقْتُلُ وَ يُمَثِّلُ‏ وَ يَتَوَجَّهُ‏ إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ، فَلَا يَبْلُغُهُ حَتَّى يَمُوتَ»

#سلسله_احادیث_پزشکی ⚜ امام امیرالمؤمنین علی علیه السلام: «لا یستلقین أحدکم في الحمام ؛ فإنه یذیب شحم الکلیتین ، و لا یدلکن رجلیه بالخزف ؛ فإنه یورث الجذام.» مبادا که کسی در حمام، به پشت بخوابد؛ زیرا این کار، چربی کلیه ها را ذوب می‌کند؛ و مبادا در حمام آجر و سفال بر پای خود نسایید که مورث خوره است. 📖 منبع : نهج الطبایه الکافی، ج۶، ص۵۰۰، ح۱۹ مکارم الاخلاق، ج۱، ص۱۳۴، ح۲۳۲ بحارالانوار، ج۷۶، ص۸۱، ح۲۲ #حمام #خوره #سفال #آجر #آداب_حمام 🚿🛁 #اصلاح_سبک_زندگی 🟣 آدرس سایت ما : 🟢 WWW.DAROO100.COM ••  ••  ••  ••  •• 💢 مرکز طب اسلامی آیت الله تبریزیان 💢 @daroo100

#صوتی 🔰حضرت زهرا سلام الله علیها معدن حکمت 🎙 حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسمی

🔊فایل صوتی درس #تفسیر_روایی 🔷استاد: آیت الله سیفی مازندرانی حفظه الله ♦️با موضوع: #از ابتدای_قرآن #سوره _بقره #آیه_30 وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿۳۰﴾ #خصائص_ملائکة 📅تاریخ: #03_12_1400

📖سوره مبارکه بقره ✨صفحه 80 #تلاوت_قران