🔴 وعده نزدیکی قله نغمه لالایی نیست 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 مسیری کـه از امـروز تا قـله بـاقی مـانده و باید پیمود، نصب نرم‌افزار اسلامی روی سـخت‌افزارهایی اسـت که در این مدت به‌ دست‌ آورده‌ایم. در این گردنه پایانی، باید در اقتصاد، فـرهنگ، روابـط خارجی، روابط اجتماعی و... نسخه‌های نرم‌افزاری دشـمن را از روی سخت‌افزارهای خود حذف و نـسخه‌های اسـلامی را جایگزین کنیم. چه، اگر‌ روی سـخت افزارهای خود، نظامات فکری منبعث از تمدن غرب را نصب کنیم، خروجی‌اش، بلاتردید یک انـسان مـطلوب غربی خواهد بود، نه یـک انـسان‌ مـطلوب‌ اسلامی. 🔸 این امـر، بـلاتردید یکی‌ از‌ مظاهر اساسی جـهاد کـبیر و عدم اطاعت از کافران است. به‌ویژه اینکه نسخه دشمن، لباس علم پوشیده و مع‌الاسف از زبان دوسـت جـاهل نیز بیان می‌شود‌. امروز‌ البته مـنبع صـدور این‌ نـسخه‌ها‌ نـیز تـضعیف شده است. نسخه‌های فـرهنگی-اقتصادی غربی، شعاعی از سلطه جهانی آمریکاست. آن منبع شعله تضعیف و شعاع‌هایش کم‌نور و بی‌رمق شده‌اند. امروز ایـدئولوژی لیـبرال-دموکراسی به شکل بی‌سابقه‌ای دچار بـحران‌ جـذابیت‌ و کـارآمدی اسـت و ایـن، فرصت بی‌نظیری اسـت کـه انقلاب اسلامی نسخه خود را مسلط سازد. امروز، در این گردنه آخر، باید به اقتصاد و فرهنگ و نظام بـهداشت و درمـان و آمـوزش نئولیبرال «نه» گفت‌ و با‌ جدیت و قدرت‌ و تـلاش خـستگی نـاپذیر، نـسخه هـای ایـرانی-اسلامی را پیاده کرد. ✅ به تعبیر دقیق حضرت آقا، «استقلال یعنی‌ آزادی در ابعاد یک ملت.» ما مسیر سخت و دشواری را برای‌ رسیدن‌ به‌ استقلال سخت‌افزاری پیموده ایم. امروز باید گـام‌های آخر را محکم‌تر و شجاعانه‌تر و امیدوارانه‌تر برداریم که به استقلال نرم‌افزاری ‌‌نیز‌ برسیم و طعم شیرین آزادی را بچشیم. وقتی به قله رسیدیم و آزاد شدیم، مهیای‌ پرواز‌ خواهیم‌ بود. 💢 حـرکت به سمت قله، یک حرکت‌ اتوبوسی نیست. این طور نیست که ما روی صندلی‌های گرم و نرم چرت بزنیم‌ و راننده ما را به‌ قله‌ برساند. فتح قله یک اقدام جمعی است. هـمه بـاید حرکت کنند و با طناب وحدت به هم متصل باشند و لغزش افراد، در اراده جمع محو شود. تک تک ما مسئولیم و باید گام‌هایی‌ را که بر عـهده مـاست، با قدرت برداریم. وعده نـزدیکی قـله، نغمه لالایی نیست. #سیاسی #اجتماعی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 رقابت چه زمانی موجب افزایش کیفیت می‌شود؟ 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 وزیر صمت دولت سیزدهم خبر داده است که برای ایجاد رقابت و افزایش کیفیت محصولات، واردات لوازم خانگی آزاد خواهد شد. 🔸 یکی از تجویزهای اقتصاد متعارف برای افزایش کیفیت محصولات، ایجاد رقابت است. می‌گویند مرزهای تجاری اگر برداشته شود و تولیدکنندگان داخلی و خارجی با یکدیگر رقابت کنند، طبیعتا چون مصرف‌کنندگان کالای باکیفیت را انتخاب خواهند کرد، تولیدکنندگان یا باید کیفیت را افزایش دهند، یا از بازار خارج شوند. ✅ منطق حاکم بر این ایده، کاملا صحیح است. اما سوال باید کرد که آیا این معادله که نتیجه رقابت، فشار بازار روی تولیدکننده برای ارتقای کیفیت است، همواره صادق است؟ پاسخ منفی است. رقابت تنها و تنها زمانی منجر به افزایش کیفیت می‌شود که تمامی تولیدکنندگان دسترسی یکسانی به عوامل تولید- به ویژه فناوری- داشته باشند. اگر یک تولیدکننده خارجی که دسترسی‌های آزاد به فناوری دارد، در رقابت با یک تولیدکننده داخلی محروم از فناوری قرار گیرد، فشار بازار به هیچ وجه موجب ارتقای کیفیت تولید داخلی نخواهد شد. نتیجه این رقابت، حذف تولیدکننده داخلی از بازار و وابستگی کشور به واردات است. چون اینجا دیگر نه‌تنها کیفیت تحت اختیار و اراده تولیدکننده نیست، بلکه او از فناوری ضروری نیز محروم است. لذا رقابت منجر به کیفیت، زمانی معنی پیدا می‌کند که تولیدکنندگان رقیب، دسترسی برابر به عوامل تولید داشته باشند. 🔹 کسانی که در شرایط نابرابر، رقابت را تجویز می‌کنند، به خوبی می‌دانند که نتیجه این رقابت نابرابر افزایش کیفیت نیست، حذف تولیدکننده داخلی است. 🔸 اینجاست که دولت باید سیاستی هوشمندانه اتخاذ کند. در صنایعی که تولیدکنندگان داخلی و خارجی دسترسی یکسان به فناوری دارند، اجازه رقابت داده شود تا کیفیت افزایش و قیمت کاهش یابد. اما در صنایعی که تولیدکنندگان داخلی از فناوری‌های روز محروم‌اند، از محل منابع عمومی برای تحصیل فناوری روز هزینه نماید. ✅ سوال اینجاست که آیا تولیدکنندگان لوازم خانگی ایرانی و کره‌ای، دسترسی یکسان به فناوری دارند؟ پاسخ مع الاسف خیر است. 🔹 ممکن است کسانی بگویند اشکالی ندارد که صنایعی که در آنها مزیت نداریم، در اثر رقابت تعطیل شود. این یک بحث دیگر است و نباید ریاکارانه تحت پوشش "رقابت برای کیفیت" مطرح شود. در جای دیگر بحث کرده‌ام که بسیاری از مزیت‌ها، طبیعی و خدادادی نیست که به‌سادگی بگوئیم نداریم و از آن عبور کنیم. مزیت، اکتسابی است و باید برای رسیدن به آن، تلاش کرد چنانکه دیگران تلاش کرده‌اند. اگر مزیت کسب نکنیم، و در کسب مزیت‌ها از دیگران عقب بمانیم، اساسا کالاهایی برای صادرات و کسب درآمد ارزی نخواهیم داشت که آن ارز را صرف واردات کالاهای با کیفیت خارجی کنیم. 💢 اگر به بند ۳ سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی توجه کنید، بر "رقابت بین مناطق و استان‌ها" تاکید شده است. چنین رقابتی، بلاتردید منجر به ارتقای کیفیت می‌شود چرا که دولت در چارچوب مرزهای سرزمینی، می‌تواند برای تولیدکنندگان داخلی، دسترسی برابری در عوامل تولید فراهم کند. #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 دستاورد سیستم و دستاورد سیاستمدار 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 اخیرا بر سر افتتاح یک فرودگاه و یک خط آهن، بحثی در فضای مجازی میان برخی مدیران دولت آقای رئیسی و دولت آقای روحانی در گرفت. مدیران دولت آقای رئیسی، افتتاح این موارد را افتخار خود می‌شمردند و مدیران دولت آقای روحانی، عدد و رقم می‌نوشتند که چه میزان از این پروژه‌ها در زمان دولت آقای روحانی انجام شده بود و چیزی به اتمام نمانده بود و... 🔸 اینکه یک دولتی پروژه‌های آغاز شده و پیش رفته در دولت‌های سابق را به اتمام رسانده و افتتاح کند، چیز جدیدی نیست. همه دولت‌ها هم افتتاح‌کننده پروژه‌هایی هستند که سابقا آغاز شده‌اند، هم کلنگ‌زننده پروژه‌هایی هستند که ممکن است تکمیل و افتتاح آن به دولت آینده موکول شود‌. چنانکه بسیاری از پروژه‌های عظیم (نظیر پارس جنوبی) که در دولت آقای روحانی افتتاح شد، حاصل میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در دولت آقای احمدی‌نژاد بود. ✅ در چنین شرایطی، این موفقیت‌ها و دستاوردها باید به نام چه کسی ثبت شود؟! 🔹 پاسخ این پرسش را باید در تفکیک دو مبحث "دستاورد سیستم" و "دستاورد سیاستمدار" جستجو کرد. 🔸 نظام جمهوری اسلامی، در طول ۴۵ سال گذشته، روز به روز بر داشته‌های قبلی خود افزوده است. هر دولتی آمده، بخشی از این مسیر را پیموده، آجری روی آجر گذاشته و این بنا را مرتفع کرده است. در طول این ۴.۵ دهه، زیرساخت‌هایی ایجاد شده، توانمندی‌هایی تکوین یافته و ظرفیت‌هایی خلق شده که یک بستر و زمینه برای تاسیس‌ها و اکتشافات و اختراعات و... است؛ شجره طیبه ای که پیوسته ثمر می‌دهد. وقتی یک کارخانه‌ای تاسیس می‌شود، یا کشف علمی صورت می‌گیرد، در واقع برونداد سیستم است. خروجی آن زیرساخت‌هایی است که دهه‌ها برایش زحمت کشیده شده است. این، دستاور سیستم است. ✅ اما پرسش اینجاست که چگونه این دستاوردهای سیستم را از دستاوردهای یک سیاستمدار تفکیک کرده و او را ارزیابی کنیم؟ پاسخ اینجاست که برای تفکیک دستاورد سیستم از دستاورد سیاستمدار، باید پروژه‌های اعلام شده سیاستمدار را، یا وعده‌های او را ملاک ارزیابی‌اش قرار داد‌. 🔹 دستاوردی متعلق به سیاستمدار است که وعده‌اش را داده باشد، پروژه‌ای را برای تحقق آن وعده تعریف کرده باشد، پی در پی از پیشرفت آن پروژه و کامیابی‌ها و حتی ناکامی‌هایش با مردم سخن گوید، مشکلاتش را بیان و راهکارهایش را تبیین نماید، مردم اجرای آن راهکارهای اعلامی سیاستمدار را توسط بدنه دولت مشاهده کنند و پیشرفت کار را ببینند. این دست پروژه‌ها حتی اگر تا پایان عمر یک دولت به فرجام نرسد، روشن است که متعلق به کدام سیاستمدار است‌. 🔸 مبدع پروژه‌هایی نظیر مسکن مهر یا سهام عدالت، آقای احمدی نژاد بود‌. این پروژه‌ها مقداری در دولت خود وی پیش رفت، مقداری پس از پایان دولت وی. یا برجام، پروژه خاص منتسب به آقای روحانی بود‌. حتی اگر این پروژه در دولت آقای رئیسی به فرجام موفق می‌رسید، در کارنامه آقای روحانی ثبت می‌شد. 💢 غرض اینکه مجادله بر سر تصاحب ثمره سیاسی این یا آن پروژه توسط این یا آن جریان، مجادله نابجایی است. آنچه ملاک داوری مردم و نخبگان درباره یک سیاستمدار است، نه کلنگ‌زنی‌های اوست، نه افتتاح‌های او. چه، اینها پروژه‌ها و دستاوردهای طبیعی سیستم هستند‌. هر چند ممکن است همت - و امکانات- افراد در پیش‌برد پروژه‌ها متفاوت باشد. اگر بناست جریان‌های سیاسی بر سر کارنامه رقابت کنند، محل رقابت باید پروژه‌های اختصاصی سیاستمداران‌شان باشد، نه دستاوردهای سیستم. #سیاسی #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 مبارزه با قاچاق؛ کدام رویکرد؟ 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 درباره بحث قاچاق، دو رویکرد متباین و متضاد وجود دارد که دو روش و دو نتیجه متفاوت از آن ناشی می‌شود. 🔸 ما معتقدیم موثرترین شیوه مبارزه با قاچاق، کور کردن منابع مالی قاچاق است. چه، قاچاقچی ارز مورد نیاز خود را یا از محل صادرات کشور تامین می‌کند یا از بازار داخل. بر این اساس، راهکار مبارزه با قاچاق، اجرای دقیق سیاست پیمان‌سپاری ارزی، اشراف کامل دولت بر جریان ارز، و هدایت مصارف ارزی توسط دولت در جهت منافع عمومی است. وقتی ارز حاصل از صادرات، تحت اشراف دولت قرار گرفت و تحت هدایت دولت تخصیص یافت، قاچاقچی اساسا ارزی در اختیار نخواهد داشت که صرف کالای قاچاق کند. ✅ اما نئولیبرال‌ها قاچاق را یک مسئله اخلاقی قلمداد می‌کنند و می‌گویند قاچاقچی قاچاق می‌کند، چون تعرفه واردات بالاست. اگر تعرفه را پایین بیاوریم، قاچاقچی‌ها واردات خود را از مبادی رسمی انجام خواهند داد و مسئله قاچاق حل خواهد شد. مثل اینکه برای جلوگیری از وقوع تخلف "عبور از چراغ قرمز"، همه چراغ‌ها را سبز کنیم یا محدودیت را از سرعت در جاده‌ها برداریم تا هیج‌کس مشمول جریمه سرعت بیش از حد مجاز نشود! 💢 این جماعت اساسا نمی‌خواهند بفهمند که اگر برای کالایی تعرفه گذاشته می‌شود، یا واردات آن ممنوع می‌شود، هدف، حمایت از تولید داخلی است! اینها از پشت عینک ایدئولوژیک و متصلب تجارت آزاد به عالم می‌نگرند و نسخه‌شان برای همه مسائل پیچیده، همین رهاسازی است. نئولیبرال‌ها به همین دلیل و برخی دلایل دیگر که ریشه در منافعشان دارد، با پیمان‌سپاری ارزی نیز به شدت مخالفند. #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 نه نئولیبرالیسم، نه کمونیسم 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 در ادبیات اقتصادی متعارف، شاهد یک دوگانه در رابطه با ایفای نقش دولت در اقتصاد هستیم؛ دوگانه‌ای که در یک سوی آن، دولت‌گرایی به معنی تصدی‌گری دولتی قرار دارد و در سوی دیگر، نئولیبرالیسم که نقش دولت را در اقتصاد به یک داور تقلیل می‌دهد. در کشور ما متأسفانه فضای غالب چنین است که وقتی شما می‌گویید که من دولت‌گرا نیستم و مخالف تصدی‌گری دولت هستم، می‌گویند خب پس شما نئولیبرال هستید؛ یعنی در نقطه‌ی مقابل دولت‌گرایی، جز نئولیبرالیسم نمی‌بینند. 🔸 از آن‌طرف هم وقتی با نئولیبرالیسم مخالفت می‌کنید، متهم به دولت‌گرایی و مدل‌های کمونیستی می‌شوید. درصورتی‌که واقعاً این‌جور نیست که فقط این دو رویکرد در عالم امکان وجود داشته باشد و جز این دو نتوان رابطه‌های دیگری بین دولت و بازار برقرار کرد. ✅ بله! در دو سر این طیف این دو رویکرد قرار دارند؛ ولی این‌ رویکردها طیف‌های گوناگونی دارند که در میان آن‌ها اشکال متنوعی از روابط دولت و بازار را می‌شود متصور شد؛ و به نظر من رهبر انقلاب دقیقاً‌ در نقطه‌ای ایستادند که این نقطه هم نه به نئولیبرالیسم است و هم نه به دولت‌گرایی. این حرف رهبر انقلاب هم حرف جدیدی نیست. از دهه‌ی ۶۰ ایشان نگاهشان این بوده و بارها در طول این چهل سال این نگاه را تبیین کرده‌اند که دولت در اقتصاد چه‌کاره باید باشد. 💢 به نظرم سیاست‌های کلی اصل ۴۴ تجلّی این نگاه رهبر انقلاب به نقش دولت در اقتصاد است. باید در این سیاست‌ها دقیق شد تا این رویکرد جدید و متفاوت از رویکردهای کمونیسم و نئولیبرالیسم را درک کرد. فلسفه‌ی ابلاغ سیاست‌های کلی اصل ۴۴ نه حذف حاکمیت از اقتصاد و تقلیلش به ناظر -آن جور که نئولیبرال‌ها تفسیر می‌کنند- که تغییر نقش دولت از متصدی به حامی، هادی و ناظر بود. هدف چه بود؟ هدف این بود که ما از انگیزه‌ی خلق ثروت بخش خصوصی که کمونیسم این انگیزه را می‌کشد و نئولیبرالیسم از هر قیدی رهایش می‌کند، برای تأمین منافع ملی و پیشرفت کشور استفاده کنیم. ما می‌خواستیم بین پیگیری منافع خصوصی و تأمین منافع عمومی پیوند برقرار کنیم. خب می‌دانید متأسفانه این سیاست‌ها به خصوصی‌سازی صرف تقلیل پیدا کرد؛ و ریشه اصلی تحقق نیافتن اهداف ۸ گانه این سیاست‌ها، همین است. #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

‏🔴 حذف ۴۲۰۰ چرا لازم شد؟ 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹️ پس از انتخابات ریاست‌جمهوری، در اولین جلسه‌ای که به‌‌عنوان عضو کمیته اقتصادی آقای رئیسی با مدیران وقت سازمان برنامه داشتم، اولین سخن آقای پورمحمدی این بود که باید ارز ۴۲۰۰ را حذف کنید. موضع حقیر این بود که تورم شدیدی ایجاد خواهد شد و نباید. 🔸️ تقریبا در تمامی جلساتی ‌که پیش از تشکیل دولت حضور داشتم، مخالفتم را اعلام کردم و بعد از آن، در جریان مباحث نبودم. درآمدهای نفتی دولت کفاف تامین ارز ۴۲۰۰ برای کالاهای اساسی را نمی‌داد. لذا یا با نامه به رهبر انقلاب از صندوق توسعه ملی برداشت می‌شد، یا ارز نیمایی از صادرکنندگان غیرنفتی خریداری شده (به قیمت ۲۳هزار تومان) و به واردکنندگان کالاهای اساسی به نرخ ۴۲۰۰ واگذار می‌شد. یعنی دولت گران میخرید و ارزان می‌فروخت! ✅ موضع حقیر این بود که این ۲۳هزار تومان از کجا آمده؟ چرا پتروشیمی‌ها و فولادی‌ها ارز حاصل از صادراتشان را به همین قیمت ۴۲۰۰ عرضه نمیکنند؟ 🔹️ منتهی نظر دیگر که غالب شد، پذیرفتن نرخ دلار نیمایی به عنوان نرخ واقعی و تبعیت دولت از این نرخ بود. دولت از یک سو نظر ما را نمی‌پذیرفت، از دیگر سو مدام یا از صندوق توسعه ملی برداشت می‌کرد یا ارز نیمایی خریداری کرده و به نرخ ۴۲۰۰ به واردکنندگان می‌داد (مانند همین قصه‌ای که شایعه شد درباره خرید ارز نیمایی و فروش به ۲۸۵۰۰ صورت می‌گیرد و بانک مرکزی تکذیب کرد). نتیجه این رویکرد، یا تخلیه منابع صندوق توسعه بود، یا ایجاد کسری برای دولت؛ در چنین شرایطی بود که با اینکه رهبر حکیم انقلاب اسلامی در حکم تنفیذ رئیس جمهور بر تقویت ارزش پول ملی تصریح‏ کرده بودند، بعدها فرمودند کار لازمی بود. در سیاستهای کلی برنامه هفتم نیز که ابلاغ فرمودند، بر ثبات نرخ ارز تصریح شد. 🔸️ همان روزی که آقای رئیسی بنا بود شب به تلویزیون بیایند و حذف ۴۲۰۰ را اعلام کنند، خدمتشان رفتم و التماس کردم که این کار را نکنید. گفتم به پایتان می‌افتم نکنید! اما کارگر نیفتاد. پیش‌بینی‌هایی کردم از عواقب کار. هنگام خداحافظی، عرض کردم شما که حرف حقیر را نپذیرفتید، اما قول بدهید اگر آنچه گفتم رخ داد، عوامل این کار را عزل کنید... ✅ پس از حذف ۴۲۰۰، یک به یک آنچه انذار داده بودیم رخ داد. به فاصله چند ماه، مالکان ارز و طبعا ذینفعان گرانی آن شروع به بالا بردن نرخ بازار و به تبع آن، نرخ نیما کردند. به نحوی که ظرف مدت کوتاهی، نرخ ارز نیما از ۲۳ هزار تومان در مرداد ۱۴۰۰ به ۳۸ هزار تومان رسید. حال دولت ماند و این تناقض که چه کند؟ آیا دولت نیز پول نفت را به نرخ جدید نیما به واردات کالاهای اساسی بدهد؟‏ واقعیت این است ‌که تجربه تورم شدید ناشی از حذف ۴۲۰۰ این اجازه را به دولت نداد. وگرنه بر اساس همان منطقی که ۴۲۰۰ حذف شد، ۲۸۵۰۰ نیز باید حذف می‌شد! چه آنکه تعدادی از نمایندگان مجلس نیز به جد دنبال حذف ارز ۲۸۵۰۰ هستند. موضع جدید ما این است: در فاصله این دو سال، دقیقا چه اتفاقی‏ افتاده که نرخ ارز نیما از ۲۳هزار تومان به ۳۸هزار تومان رسید؟ چرا پتروشیمی‌ها و فولادی‌ها باید ارز خود را بالاتر از ارز نفتی بفروشند؟ موضع جدید طرف مقابل نیز عرض شد که تبعیت دولت از نرخ نیمایی را تجویز میکنند و این داستان ادامه دارد. 💢 سخن بسیار است، اما هر راست نشاید...‏ اقتصاد کتاب نیست، ماشین حساب هم نیست. مراودات پیچیده انسانی و معادلات پیچیده‌تر سیاسی و مناسبات هولناک قدرت و ثروت را کنار گذاشتن و با استناد به چند قلم نمودار و آمار، تحلیل اقتصادی ارائه دادن، اشکالی ندارد. اما برای سرگرمی خوب است، نه سیاست‌ورزی و اداره کشور... #اقتصادی #سیاسی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 می‌گوئیم چرا شرکت‌های فولادی و پتروشیمی که مالکان انحصاری ارز هستند، مرتب ارز را گران و زندگی را بر مردم سخت می‌کنند؟ می‌گویند هیچ دولتی زورش به اینها نرسیده است! 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی ✅ بسیار خب! موضوع انتخابات این باشد که چه کسی زورش به اینها می‌رسد... 💢 همه حرف ما همین است که این وضع نتیجه بی‌اقتداری دولت است. #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 فاعتبروا یا اولی الابصار... 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 ترکیه یکی از مجریان نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول بوده است. آنکار نه تنها تحت تحریم آمریکا نیست، بلکه در ناتو، هم پیمان نظامی آمریکا هم هست. اما ارزش پول ملی‌اش از ۷.۵ لیر در برابر هر دلار آمریکا در سال ۹۹ به ۳۰ لیر در بهمن ۱۴۰۲ سقوط کرده است. در فصل سوم کتاب دولت و بازار، مفصل به تاریخچه اجرای نسخه‌های IMF توسط آنکارا و تبعات ویرانگر آن پرداخته‌ام. 🔸 طی چند سال اخیر که اقتصاد ترکیه با تورم‌های هولناک درگیر بوده، صندوق بین‌المللی پول پیوسته اردوغان را مواخذه می‌کرد که علت تورم، پایین نگه داشتن نرخ بهره بانکی است و آنکارا باید برای کنترل تورم، نرخ بهره را افزایش دهد(همان توصیه‌ای که به دولت ما کرد و اجرا هم کردیم). از جمله در گزارش ۱۸ ژانویه ۲۰۲۳ یعنی ۲۸ دی ۱۴۰۱ خود، صندوق بین‌المللی پول به ترکیه توصیه کرد که برای کنترل تورم، نرخ بهره بانکی را "سریع و در اندازه قابل توجه" (Prompt and sizable) افزایش دهد. ✅ ترکیه سرانجام تسلیم این سیاست شد و خرداد ۱۴۰۲ با تغییر رئیس کل بانک مرکزی، سیاست افزایش نرخ بهره بانکی را به اجرا گذاشت. به نحوی که از خرداد ۱۴۰۲ تا امروز، نرخ بهره بانکی در ترکیه از زیر ۱۰ درصد به ۴۵ درصد افزایش یافته است. 🔹 اما همچنانکه قابل پیش بینی بود، این سیاست نه‌تنها وضع تورم در ترکیه را بهبود نبخشید، بلکه در همین مدت، اوضاع وخیم‌تر شد. نرخ تورم که از بالای ۸۰ درصد در آذر ۱۴۰۱ به زیر ۴۰ درصد در خرداد ۱۴۰۲ رسیده بود، با اجرای این سیاست مجددا جهشی شد و امروز به بیش ۶۵ درصد افزایش یافته است. نرخ دلار نیز از ۲۰ لیر در خرداد ۱۴۰۲ به ۳۰ لیر افزایش یافته است. 🔸 شایان ذکر است، میزان صادرات کشور ترکیه در سال ۲۰۲۳ میلادی(سال گذشته) یک رکورد تاریخی زده و به ۲۵۵ میلیارد دلار رسیده است. ✅ شیوه صندوق بین‌المللی پول این است که با سیاست‌هایش، ملت‌ها را گرفتار فلاکت می‌کند. پس از اینکه قربانی به فلاکت افتاد، دلیل فلاکت را اجرا نشدن کامل سیاست‌هایش عنوان می‌کند و سیاست ویرانگرتری را توصیه می‌کند؛ به نحوی که وضعیت قربانیان این سیاست‌ها، روز به روز وخیم‌تر می‌شود. 💢 این مطلب را نوشتم که بگویم اگر تحریم‌ها رفع شود، اگر هم‌پیمان نظامی آمریکا هم شویم، اگر صادرات ما به رقم ۲۵۵ میلیارد دلار هم برسد، در صورتی که مجری سیاست‌های ویرانگر IMF باشیم، وضع ما روز به روز وخیم‌تر خواهد شد. ما از زمان ریاست جمهوری مرحوم هاشمی رفسنجانی تاکنون، سیاست‌های IMF را در ایران اجرا کرده‌ایم. وضع امروز ملت ما نتیجه اجرای این سیاست‌هاست. سپردن تعیین نرخ ارز به بازار، جهانی‌سازی قیمت‌ها، افزایش نرخ بهره و... همه و همه نسخه‌های IMF بوده است. #اقتصادی ➖➖➖➖➖➖➖ 📲 مهم‌ترین تحلیل‌های روز 👇 🆔 @kh_enghelab

🔴 در شرایطی که فعالیت‌های تولیدی از کمبود نقدینگی رنج می‌برند، کارگزاری‌های بورسی ۴۰ هزار میلیارد تومان تسهیلات بانکی دریافت کرده‌اند. 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹این وضع، نتیجه نگاه به بانک به عنوان یک بنگاه اقتصادی است که هرجا سود بیشتری داشته باشد، تسهیلات را به آنجا بدهد. می گویند دولت نباید به ما تکلیف کند که تسهیلات را به کجا بدهیم، خودمان باید تشخیص دهیم. 🔸تشخیص خودشان نیز این است که به بورس‌بازی وام بدهند. این وضع، نتیجه ولنگاری اقتصادی و خلع ید دولت از هدایت فعالیت‌های اقتصادی و نظارت بر آنهاست. ✅تسهیلات بانکی، جزو منابع عمومی کشور است و باید صرف افزایش منافع عمومی شود. بانکدار حق ندارد به صرف اینکه توانسته است مجوز تاسیس بانک بگیرد، تسهیلات و اعتبارات بانکی را به هر بخشی دلش خواست و سود بیشتری داشت، تخصیص دهد. 🔹بند ۲ سیاست‌های کلی برنامه هفتم صراحت دارد: «جهت‌دهی به نقدینگی و اعتبارات بانکی به سمت فعالیت‌های مولد و جذابیت‌زدایی از فعالیت‌های غیرمولد». 💢 اعطای تسهیلات بانکی به کارگزاری‌های بورسی، خلاف آشکار این سیاست کلی ابلاغی است و دولت باید در این رابطه پاسخگو باشد. 🆔 @kh_enghelab

🔴 تحقق وعده‌های خاویر میلی در ایران 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹 خاویر میلی، رئیس جمهور نئولیبرال آرژانتین، با شعارهای شوک‌درمانی و دلاریزه‌سازی اقتصاد کشورش رئیس جمهور شد. در نخستین گام، ارزش پزو، پول ملی آرژانتین، را کاهش داد. به نحوی که دلار ۳۶۶ پزویی را حذف و دلار ۸۰۰ پزویی بازار آزاد را به رسمیت شناخت. اما این تک‌نرخی‌سازی ارز به تبعیت از بازار آزاد، علاوه بر اینکه تورم سالانه این کشور را به ۲۱۱ درصد رساند، باعث افزایش نرخ ارز در بازار آزاد نیز شد. به نحوی که هر دلار آمریکا اینک ۸۵۰ پزو شده است که همچنان نیز رو به افزایش است. این دقیقا همان سیاستی است که دولت آقای رئیسی در سال ۱۴۰۱ اجرا کرد. ارز ۴۲۰۰ حذف و ارز ۲۵ هزار تومانی بازار آزاد جایگزین شد. پیرو این امر، هم رکورد تورم در ایران شکست، هم نرخ بازار آزاد شروع به افزایش کرد و اینک به ۶۰ هزار تومان رسیده است. جالب اینکه الان دوباره جماعتی راه افتاده‌اند که دقیقا مثل حذف ۴۲۰۰، دلار ۲۸۵۰۰ نیز باید حذف شود و دلار ۶۰ هزار تومان جایگزین شود! لابد کمتر از یک سال بعد نیز، خواهند گفت دلار ۶۰ هزار تومان باید حذف شده و دلار ۱۰۰ هزار تومان بازار آزاد به رسمیت شناخته شود. این مسیر، انتها ندارد... 🔸 یکی دیگر از اقدامات پر سر و صدای خاویر میلی، اجازه انعقاد قرارداد در داخل آرژانتین به دلار آمریکا بود. روزنامه بوینس آینس هرالد، روز ۳۰ آذر ۱۴۰۲ گزارش داد که خاویر میلی، انعقاد قرارداد به دلار آمریکا را قانونی کرده است. ✅ این اقدام، یعنی یک کشور رسما ناموس اقتصادش، یعنی پول ملی‌اش، را از حیز انتفاع ساقط کند. در تعریف پول گفته می‌شود که پول سه ویژگی دارد: 1️⃣ معیار سنجش 2️⃣ ذخیره ارزش 3️⃣ وسیله مبادله. دولتی که اجازه بدهد هر عنصر دیگری غیر از پول ملی، این سه کارکرد را در اقتصادش داشته باشد، یعنی در حال نابودی پول ملی خود است. 🔹 امروز شنیدم وزارت نفت، در آستانه روز ملی شدن صنعت نفت، یک قرارداد عظیم با شرکت‌های داخلی برای تولید روزانه ۴۰۰ هزار بشکه نفت بسته است که بسیار خوشحال‌کننده بود. اما قسمت اسفبار این ماجرا، انعقاد این قرارداد به دلار آمریکاست. ما نمی‌توانیم قراردادهای رسمی و دولتی را به دلار ببندیم، بعد فریاد اعتراض سر دهیم که چرا در تهران رستوران‌ها به دلار غذا می‌فروشند و پزشکان به دلار خدمات می‌دهند! 🔸 جنگ اقتصادی آمریکا علیه ما، برای تضعیف ارزش ریال است که بارها و بارها در بیان مقامات آمریکایی به این موضوع تصریح شده است. ✅ فروش مواد اولیه ایرانی یعنی محصولات نفتی و پتروشیمی و فلزات به داخل کشور به دلار آمریکا، توزیع اسکناس دلار بین مردم توسط بانک مرکزی، انعقاد قراردادهای اقتصادی به دلار آمریکا، به معنی این است که ما به دست خودمان داریم دلار را در خاک ایران معیار سنجش، ذخیره ارزش و وسیله مبادله می‌کنیم. یعنی به دست خودمان داریم ریال را نابود می‌کنیم. 🔹رهبر حکیم انقلاب اسلامی در حکم تنفیذ آقای رئیسی، یکی از مطالباتی که مطرح فرمودند، این بود که سیاست تقویت پول ملی را به جد دنبال نمایند. 💢 مسیری که آقای رئیسی تا امروز پیموده، خلاف این جهت بوده است. آقای رئیسی الحق و الانصاف انسان پاک و شریف و مخلصی است. دوندگی زیاد می‌کند، میان مردم زیاد می‌رود، ذره‌ای در این بشر کبر و نخوت وجود ندارد. اما اینها کافی نیست. ما امیدواریم که ایشان در مهلت باقیمانده از دولت سیزدهم، در جهت‌گیری‌های اقتصادی خود، یک تجدیدنظر جدی کنند. ما عزت و سربلندی و موفقیت ایشان را می‌خواهیم. 🆔 @kh_enghelab

🔴 صدا و سیما و گناه نابخشودنیِ "مرجعیت‌بخشی" به بازیگران 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🔹چرا بازیگران سینما و تلویزیون، به اندازه‌ای مرجعیت اجتماعی یافته‌اند که در بزنگاه‌های مهم سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نقش‌های اساسی و بعضا تعیین کننده ایفا می‌کنند؟ آیا آنان شایستگی چنین جایگاهی را در جامعه دارند؟ 🔸پیش از پاسخ به این سوال، باید در شخصیت بازیگران دقیق شویم. بازیگر کیست؟ بازیگر در واقع هنرمندی است که می‌تواند ذهن خود را در اختیار نویسنده و جوارح خود را در اختیار کارگردان بگذارد تا به دستور آنها بگوید و بجنبد. بازیگر به اختیار خود نه سخنی می‌تواند بگوید و نه حرکتی می‌تواند بکند. ✅ اواخر سال ۱۳۹۷ اتفاقی افتاد که اشاره به آن، در لمس بیشتر این معنی به ما کمک می‌کند. وقتی خشایار الوند، نویسنده سریال پایختت چهره در نقاب خاک کشید، دیدیم که کل پروژه متوقف شد؛ نقی معمولی با رفتن خشایار الوند دچار مرگ مغزی شد و از سیروس مقدم که مسئول تنظیم حرکات جوارح او بود نیز، کاری برای احیایش برنیامد. آقای مقدم حرف جالبی در تلویزیون زد و گفت من تجربه از دست دادن عوامل را در میانه کار دارم و پس از فوت خانم پوپک گلدره، بازیگر دیگری را جایگزین کردم. اما نویسنده را نمی‌توان جایگزین کرد و آقای مقدم هم نتوانست. نویسنده خالق همه شخصیت‌های فیلم و داستان فیلم است و جایگزین ندارد. 🔹حال پرسش اینجاست که چرا علاقه مردم به شخصیت نقی معمولی-که مخلوق ذهن خشایار الوند است- آقای محسن تنابنده را تبدیل به سلبریتی می‌کند و او در مسائل گوناگون از موضع و جایگاه نقی معمولی اظهار نظر می‌کند؟ آیا او این حق را دارد؟ آیا تبدیل شدن بازیگران به صاحب‌نظران اجتماعی، سوء استفاده و سرقت شخصیت محبوبی نیست که نویسنده خلق کرده است؟ 🔸پاسخ این سوالات البته روشن است. اما چه چیزی باعث شده است که بازیگران، به چنین جایگاهی در اجتماع برسند؟ به نظر می‌رسد مقصر اصلی در این سرقت شخصیتی، سیاست‌گذاران و تصمیم‌گیران سازمان صدا و سیما هستند. سازمان صدا و سیما به جای اینکه بیینده را از این وهم در بیاورد که آنچه دیده است، فیلم است و آنکه بازی می‌کند، در حال اجرای دستورات نویسنده و کارگردان است، در فضای خارج از فیلم بیشتر به وهم این‌همانی معمولی-تنابنده دامن می‌زند. ✅ وقتی گاه و بیگاه، در برنامه‌های مناسبتی، بازیگر میهمان است و مجری از علائق و سلایقش تا نظراتش درباره مسائل گوناگون از او سوال می‌کند، روشن است که این بازیگر دچار توهم صاحب‌نظر بودن در امور گوناگون جامعه خواهد شد. درباره خوانندگان محترم نیز مسئله همین است. حنجره خوبی دارند و توانسته‌اند مفهومی که شاعر می‌سراید و با وزنی که او ساخته، صدایی بسازند، اما گاه شخصیت شاعر را به سرقت می‌برند و چنان رفتار می‌کنند که گویی آنچه خوانده‌اند، سخن خود آنهاست. 🔹وقتی این توهم، هم در بازیگر و هم در مردم، ایجاد شد، بازیگران یا به استخدام سیاسی درمی‌آیند و در بزنگاه‌های سیاسی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند، یا اینکه دوز این توهم در جامعه چنان بالا می‌زند که بازیگران سیاستمدار می‌شوند. 🔸این وضعیت متوهمانه، حاصل نگاه تفرجگاهی به جای نگاه دانشگاهی به صدا و سیماست. هدف صدا و سیما نباید سرگرم کردن مردم و گذراندن وقت آنها باشد، بلکه هدف باید اعتلای سواد و فهم و درک و آگاهی مردم باشد. سلبریتی‌پروری و مرجعیت‌بخشی به آنها، با این اهداف متعالی در تضاد و تناقض است. 💢خوب است دوستان تصمیم‌گیر در صدا و سیما، اگر هم بنا دارند به جای دانشمندان و صاحب‌نظران، عوامل فیلم و سریال را به برنامه‌ها دعوت کرده و از علایق و سلایقشان سوال کنند، به جای بازیگران نویسندگان فیلم‌نامه‌ها، و به جای خوانندگان، شاعران را دعوت کنند تا درباره آنچه خلق کرده‌اند با مردم سخن بگویند. 🆔 @kh_enghelab

🎥 دعوای ما با حسن روحانی سر انتخاب نسخه‌های غلط بود، نه اجرای غلط نسخه‌های صحیح 👤 #سیدیاسر_جبرائیلی 🆔 @kh_enghelab