نحوه شهادت از لسان فرزند شهید 👇👇 مسئولیت پدر در روند اجرای عملیات والفجر ۴ فرماندهی و طراحی عملیات بود. ایشان و تعدادی از همرزمانش در سی‌امین روز مهر ۱۳۶۲ برای بررسی و شناسایی منطقه عملیاتی به مریوان رفته بودند که بر اثر اصابت خمپاره بابا به شهادت می‌رسد. ترکش گلوله خمپاره به ناحیه کمر ایشان اصابت کرده و کمرشان نصف شده بود. از زمان برخورد خمپاره تا شهادت یکی از دوستانش به نام حاج‌یونس زنگی‌آبادی در کنار ایشان بود و برای‌مان این‌گونه تعریف می‌کرد که وقتی خمپاره به کمر پدرتان اصابت کرد، ایشان متوجه شدت جراحت نبودند. تا ۲۰ دقیقه مشغول راز و نیاز با امام زمان (عج) بود و مرتب صدا می‌زد یا حجت ابن الحسن (عج) و به اطراف نگاه می‌کرد و منتظر دیدار کسی بود. ما صدای ضجه و ناله‌ای از ایشان نشنیدیم. انگار خودشان نمی‌دانستند از کمر به شدت آسیب دیده‌اند. همراه با چند نفر از بچه‌ها پیکرشان را داخل پتو گذاشته و در حالی که امعاء و احشاء‌شان بیرون ریخته بود داخل آمبولانس گذاشتیم.» پیکر بابا در جبهه ماند تا بعد از انجام عملیات والفجر ۴ همراه با پیکر دوستان و همرزمان شهیدش در این عملیات به عقب منتقل و در میان دستان مردم تشییع شد. @khademe_alzahra313

🔰حاج قاسم در وصف شهید مهدی کازرونی می گفت: 🔹هر جا کار قفل می‌شد ،کازرونی کلید دست ما بود. او کلید لشکر بود، در جبهه همه کاری می کرد، رانندگی، کارهای اطلاعاتی .. 🔹دو قلوهای شهيد حاج مهدی كه به دنيا آمدند، برای نامگذاری شان هر كسی اسمی پيشنهاد می داد، اما حاج مهدی گفت: هر چی قرآن بگه. قرآن را كه باز كرد، آيه «بشيراً و نذيراً» آمد ،اسم پسرهايش را گذاشت بشير و نذير. از شهید کازرونی سه فرزند پسر به یادگار مانده است: آقابشیر، آقانذیر و آقاظهیر. 🌷شهید مهدی کازرونی ،۲۳ ساله معاون طرح و عملیات لشکر ۴۱ ثارالله شهادت: ۱۳۶۲/۷/۳۰ ،عملیات والفجر ۴ ،منطقه مریوان @khademe_alzahra313

سردار شهید حاج قاسم سلیمانی 👇👇 برادر مهدی (کازرونی) یکی از سرداران اسلام بود. مهدی با سه بچه‌ی کوچک از ابتدای انقلاب تا وقایع کردستان و مهاباد و جنگ تحمیلی همیشه یار و مددکار جنگ بود. کلیدی بود و در دست ما. هرجا قفل می‌شد، مهدی کلید ما بود. شهید کازرونی از ابتدای انقلاب، از آن زمان که هنوز به سپاه نیامده بود، ساواکی‌ها را تعقیب می‌کرد. تمام ساعات عمرش دنبال این کارها بود. غائله‌ای که در کردستان به‌وجود آمد، تا اولین روزهای شروع جنگ تحمیلی، شهید کازرونی در کردستان به‌عنوان فرمانده عملیات در مهاباد بود. شاید ده‌ها بار شهید کازرونی در کمین‌های متعدد شهید نشد. چندین بار ماشین او به وسیله مین روی هوا پرتاب شد. بعد از غائله‌ی کردستان که جنگ تحمیلی شروع شد. شهید کازرونی از اولین کسانی بود که از کرمان عازم جبهه شد. وی یکی از چریک‌های بسیار خوب اسلام، یک سرباز بسیار رشید و شجاع بود. در همه عملیات‌ها، آن‌جایی که کار سخت می‌شد، کازرونی کلید دست ما بود. در عملیات فتح‌المبین کازرونی شهید زنده بود که باید در آن عملیات شهید می‌شد. در آبادان باید کازرونی شهید می‌شد. در بستان باید کازرونی شهید می‌شد. در بیت‌المقدس باید کازرونی شهید می‌شد و در عملیات‌های گذشته باید کازرونی شهید می‌شد. در این عملیات (والفجر4)، این سرباز اسلام به دیگر هم‌رزمانش پیوست. الحمدالله که برادران عزیز، فرماندهانی که مستقیماً شما را فرماندهی می‌کنند، فرماندهان گردان و گروهان، فرماندهان بسیار شجاعی هستند. @khademe_alzahra313

گاهی اوقات فقط یک عکس کافی برای اینکه بفهمیم شهدا چه کردند برای ما 😭

✅ #سیره_سیاسی_آقا 🚨 ارادت بزرگان #اهل_تسنن به #رهبر_انقلاب 💠 در سفری که مقام معظم رهبری به #زاهدان داشتند بعد از اینکه آقا در استادیوم ورزشی سخنرانی کردند، علمای زاهدان، همگی، از شیعه و سنی را در جلسه خصوصی و دسته جمعی دیدار کردند. حضرت آقا تک تک آنها را به اسم می‌شناختند و نام می‌بردند و با اشاره می‌گفتند آقای مولوی عبدالفتی، مولوی عبدالحمید، مولوی عبدالعزیز، مولوی عبدالرحمن و ... در آن جمع به قدری اوضاع #صمیمانه بود که همه مثل شیر و شکر به هم می‌جوشیدند و اصلا بحث شیعه و سنی مطرح نبود. ♦️شیوخ #اهل_سنت به قدری خوشحال بودند و به قدری به رهبر انقلاب ارادت داشتند که بر خودشان واجب می‌دانند در جایی که ایشان حضور دارند پشت سر ایشان نماز بخوانند. ♦️یکی از چیزهای جالب توجه درباره مقام معظم رهبری این است که ایشان شناخت بسیار زیادی نسبت به شخصیت‌های علمی و دینی شهرستان‌ها دارند. در سفر ما به #سیستان_و_بلوچستان که از طرف دفتر رهبری بود ایشان مرتبا به ما تذکر می‌دادند که به دیدن افراد مختلف بخصوص شیوخ اهل سنت برویم. به دیدار هر کدام از این اشخاص می‌رفتیم ارادت خاصی نسبت به رهبری داشتند و از زمان تبعید ایشان در آن استان خاطرات شیرینی نقل می‌کردند.

#داستان_کوتاه ✍️خانمی سراغ دکتر رفت و گفت: نمی دانم چرا همیشه افسرده ام و خود را زنی بد بخت می دانم چه دارویی برایم سراغ داری آقای دکتر؟ دکتر قدری فکر کرد و سپس گفت: تنها راه علاج شما این است که پنج نفر از خوشبخت ترین مردم شهر را بشناسی و اینکه از زبان آنها بشنوی که خوشبخت هستند. زن رفت و پس از چند هفته به مطب دکتر برگشت، اما این بار اصلاً افسرده نبود. او به دکتر گفت: "برای پیدا کردن آن پنج نفر، به سراغ پنجاه نفر که فکر می کردم خوشبخت ترینها هستند رفتم اما وقتی شرح زندگی همه آنها را شنیدم فهمیدم که خودم از همه خوشبخت تر هستم! خوشبختی یک احساس است و لزوما با ثروت و مال اندوزی به دست نمی آید. خوشبختی رضایت از زندگی و شکرگزاری بابت داشته هاست نه افسوس بابت نداشته ها! 【به ما بپیوندید 】↷ 🍃🌸🍃__ @khademe_alzahra313

#شاه_بیت من و شور و نوا، شب‌های جمعه وَ قلبی مبتلا ، شب‌های جمعه قيامت می‌شود در صحن قلبم به ياد کربلا ، شب‌های جمعه #شب_زیارتی_ارباب 💔 #کربلا 🌷@khademe_alzahra313

آتش به اختیار تمیز ۴۵. بسیار زیبا💐 "حبیبی یا رسول الله". یک د ۳۳ثانیه. باشگاه دورتموند آلمان💞. ببینیم و اشک شوق بریزیم. محمد صلی الله علیه و آله و سلم تنها نیست حتی در اروپا . @khademe_alzahra313

#ارسالی__شهرضا✨ مراسم مادر شهیدهمت▪️ @khademe_alzahra313

عالی 👌👌 خوشا بسعادتتون

🌷دعای باعظمت شب جمعه...

🍁 #یه_سلام_دوباره هی با دلم دو قدم نزدیک می‌آیم دوباره می‌ایستم؛ دوباره دو قدم، دوباره ایست... دارم فکر می‌کنم، به همین روزهایی که حرم نیستم 🍀 به همین لحظه‌‌ها که هوای دیدن ضریح، قلبم را پر کرده زیارت که جای خود؛ چقدر حتی با همین امید دیدار #زندگی 🌸 قشنگ‌تر است . . . از دور بشنوید امام خوبم، 💜 سلام ساده‌ی عاشقانه‌ام را : #السلام_علیک_یا_امام_الرئوف ✋💚 اللهّـــمَ صَلّ عَلی عَلي بنْ موسَي الرّضـا المرتَضی، الامــام التّقي النّقي و حُجَّتكَ عَلی مَنْ فَــوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری اَلصّدّيق‌ الشَّهيد صَلَوةً كثيرَةً تامَّة زاكيَةً مُتَواصِلــةً مُتَواتِـــرَةً مُتَرادِفَـــه كاَفْضَل ما صَلّيَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ 🌸🍃 ڪلیڪ ڪنید 👇 🌺🍃 @khademe_alzahra313

قسمت بیست و سوم يكي از آنها علي خادم بود. علي پسر ساده و دوستداشتني سپاه بود. آرام بود و بااخالص. در فرودگاه جايي نشست كه هيچ كسي در مقابلش نباشد. تا يك وقت آلوده به نگاه حرام نشود. در جريان شهادت رفقاي ما، علي هم مجروح شد، اما همراه با ما به ايران برگشت. من با خودم فكر ميكردم كه علي به زودي شهيد خواهد شد، اما چگونه و كجا؟! يكي ديگر از رفقاي ما كه او را در جمع شهدا ديده بودم، اسماعيل كرمي بود. او در ايران بود و حتي در جمع مدافعان حرم حضور نداشت. اما من او را در جمع شهدايي كه بدون حساب و كتاب راهي بهشت ميشدند مشاهده كردم! من و اسماعيل، خيلي با هم دوست بوديم. يكي از روزهاي سال 1397 به ديدنم آمد. ساعتي با هم صحبت كرديم. او خداحافظي كرد و گفت: قراراست براي مأموريت به مناطق مرزي اعزام شود. رفقاي ما عازم سيستان و بلوچستان شدند. مسائل امنيتي در آن منطقه به گونهاي است كه دوستان پاسدار، براي مأموريت به آنجا اعزام ميشدند. فرداي آن روز سراغ علي خادم را گرفتم. گفتند سيستان است. يكباره با خودم گفتم: نكند باب شهادت از آنجا براي او باز شود!؟ سريع با فرماندهي مكاتبه كردم و با اصرار، تقاضاي حضور در مرزهاي شرقي را داشتم. اما مجوز حضورم صادر نشد. مدتي گذشت. با رفقا در ارتباط بودم، اما نتوانستم آنها را همراهي کنم. در يکي از روزهاي بهمن 97 خبري پخش شد. خبر خيلي كوتاه بود. اما شوك بزرگي به من و تمام رفقا وارد كرد. يك انتحاري وهابي، خودش را به اتوبوس سپاه ميزند و دهها رزمنده را كه مأموريتشان به پايان رسيده بود به شهادت ميرساند. سراغ رفقا را گرفتم. روز بعد ليست شهدا ارسال شد. علي خادم و اسماعيل كرمي هر دو در ميان شهدا بودند وقتي با آن شهيد صحبت ميكردم، توصيفات جالبي از آن سوي هستي داشت. او اشاره ميكرد كه بسياري از مشكالت شما با توكل به خدا و درخواست از شهدا برطرف ميگردد. مقام شهادت آنقدر در پيشگاه خداوند با عظمت است كه تا وارد برزخ نشويد متوجه نميشويد. در اين مدت عمر، با اخالص بندگي كنيد و به بندگان خداوند خدمت كنيد و دعا كنيد مرگ شما هم شهادت باشد. بعد گفت: »اينجا بهشتيان همچون پروانه به گرد شمع وجودي اهلبيت: حلقه ميزنند و از وجود نوراني آنها استفاده ميكنند.« من از نعمتهاي بهشت که براي براي شهداست سؤال كردم. از قصرها و حوريه ها و...گفت: »تمام نعمتها زيباست، اما اگر لذت حضور در جمع اهلبيت: را درك كني، لحظهاي حاضر به ترك محضر آنها نخواهي بود. من ديدهام كه برخي از شهدا، تاكنون سراغ حوريه هاي بهشتي نرفتهاند، از بس كه مجذوب جمال نوراني محمد و آل محمد: شدهاند.« صحبتهاي من با ايشان تمام شد. اما اين نکته که زيبايي جمال نوراني اهل بيت: حتي با حوريه ها قابل مقايسه نيست را در ماجراي عجيبي درک کردم. در دوران نوجواني و زماني که در بسيج مسجد فعال بودم، شبها در قبرستان محل، که پشت مسجد قرار داشت، رفت وآمد داشتيم. ما طبق عادت نوجواني، برخي شبها به داخل قبرهاي خالي ميرفتيم و رفقا را ميترسانديم! اما يکشب ماجراي عجيبي پيش آمد. من داخل يک قبر رفتم، يکباره متوجه شدم ديواره قبر کناري فروريخته و سنگ لحدهاي قبر پيداست! من در تاريکي، از حفره ايجاد شده به درون آن قبر نگاه کردم. اسکلت يک انسان پيدا بود! از نشانه هاي روي قبر فهميدم که آنجا قبر يک خانم است. همان لحظه يکي از دوستانم رسيد و وارد قبر شد. او ميخواست اسکلتهاي مرده را بردارد! هرچه با او صحبت کردم که اين کار را نکن، قبول نکرد. من از آنجا رفتم. لحظاتي بعد صداي جيغ اين دوستم را شنيدم! نفميدم چه ديده بود که از ترس اينگونه فرياد زد! من او را بيرون آوردم و بلافاصله وارد قبر شدم، به هر طريقي بود، قسمت سوراخ قبر را پوشاندم و با گذاشتن چند خشت و ريختن خاک، قبر آن مرحومه را کامل درست کردم. در آن سوي هستي و درست زماني که اين ماجرا را به من نشان دادند، گفته شد: آن قبري که پوشاندي، مربوط به يک زن مؤمن و باتقوا بود. به خاطر اين عمل و دعاي آن زن، چندين حوريه بهشتي در بهشت منتظر شما هستند. همان لحظه وجود نوراني اهل بيت:در مقابل من قرار گرفتند و من مدهوش ديدار اين چهرههاي نوراني شدم. از طرفي چهرهي زيباي آن حوريه ها را نيز به من نشان دادند. اما زيبايي جمال نوراني اهل بيت: کجا و چهرهي حوريه هاي بهشتي؟! من در آنجا هيچ چيزي به زيبايي جمال اهل بيت: نديدم. ٭٭٭ اما نكته مهمي كه در آنجا فهميدم و بسيار با ارزش بود اينكه؛ توفيق شهادت نصيب هر كسي نميشود.

انسان با اخلاصی كه بتواند از تمام تعلقات دنيايي دل بكند، لياقت شهادت مييابد. شهادت يك اتفاق نيست، يك انتخاب است. يك انتخاب آگاهانه كه براي آن بايد تمام تعلقات را از خود دور كرد. مثالي بزنم تا بهتر متوجه شديد. همان شبي كه با دوستانم در سوريه دور هم جمع بوديم وگفتم چه كساني شهيد ميشوند، به يكي از رفقا هم تأكيد كردم كه فردا با ديگر رفقا شهيد ميشوي. روز بعد، در حين عمليات، تانك نيروهاي ما مورد هدف قرار گرفت. سيديحيي و سجاد، در همان زمان به شهادت رسيدند. درست در كنار همين تانك، آن دوست ما قرار داشت كه من شهادت او را ديده بودم. اما اين دوست ما زنده ماند و در زير بارش سنگين رگبار نيروهاي داعش، توانست به عقب بيايد! من خيلي تعجب كردم. يعني اشتباه ديده بودم؟! دو سه سال از اين ماجرا گذشت. يك روز در محل كار بودم كه اين بنده خدا به ديدنم آمد. پس از كمي حال و احوال، شروع به صحبت كرد و گفت: خيلي پشيمانم. خيلي... باتعجب گفتم: از چي پشيماني؟ گفت: »يادته تو سوريه به من وعده شهادت دادي؟ آن روز، وقتي كه تانك مورد هدف قرار گرفت، به داخل يك چاله كوچك پرت شدم. ما وسط دشت و درست در تيررس دشمن بوديم. يقين داشتم كه الان شهيد ميشوم. باور كن من ديدم كه رفقايم به آسمان رفتند! اما همان لحظه، فرزندان خردسالم در مقابل چشمانم آمدند. ديدم نميتوانم از آنها دل بكنم! در درونم به حضرت زينب عرض كردم: خانم جان، من لياقت دفاع از حرم شما را ندارم. من ميخواهم پيش فرزندانم برگردم. خواهش ميكنم... هنوز اين حرفهاي من تمام نشده بود كه حس كردم يك نيروي غيبي به ياري من آمد! دستي زير سرم قرار گرفت و مرا از چاله بيرون آورد. آنجا رگبار تيربار دشمن قطع نميشد. من به سمت عقب ميرفتم و صداي گلوله ها كه از كنار گوشم رد ميشد را ميشنيدم، بدون اينكه حتي يك گلوله يا تركش به من اصابت كند! گويي آن نيروي غيبي مرا حفاظت كرد تا به عقب آمدم. اما حاال خيلي پشيمانم. نميدانم چرا در آن لحظه اين حرفها را زدم! توفيق شهادت هميشه به سراغ انسان نميآيد.« او ميگفت و همينطور اشك ميريخت... درست همين توصيفات را يكي ديگر از جانبازان مدافع حرم داشت. او ميگفت: وقتي تير خوردم و به زمين افتادم، روح از بدنم خارج شد و به آسمان رفتم. يك دلم ميگفت برو، اما با خودم گفتم خانم من خيلي تنهاست. حيفه در جواني بيوه شود. من خيلي او را دوست دارم... همين كه تعلل كردم و جواب ندادم، يكباره ديدم به سمت پايين پرت شدم و با سرعت وارد بدنم شدم. درست در همان لحظه، پيكرهاي شهدا را كه من، همراه آنها بودم، از ماشين به داخل بيمارستان بردند كه متوجه زنده بودن من شدند و... شبيه اين روايت را يکي از جانبازان حادثه انفجار اتوبوس سپاه داشت. او ميگفت: همين كه انفجار صورت گرفت، همراه دهها پاسدار شهيد به آسمان رفتم! در آنجا ديدم كه رفقاي من، از جمع ما جدا شده و با استقبال مالئك، بدون حساب وارد بهشت ميشدند، نوبت به من رسيد. گفتند: آيا دوست داري همراه آنها بروي؟ گفتم: بله، اما يکباره ياد زن و فرزندانم افتادم. محبت آنها يکباره در دلم نشست. همان لحظه مرا از جمع شهدا بيرون کردند. من بالفاصله به درون بدنم منتقل شدم. حاال چقدر افسوس ميخورم. چرا من غفلت كردم!؟ مگر خداوند خودش ياور بازماندگان شهدا نيست؟ من خيلي اشتباه كردم. ولي يقين پيدا کردم که شهادت توفيقي است که نصيب همه نميشود. اين مطلب را يادآور شوم که بعد از شهادت دوستانم، بنده راهي مرزهاي شرقي شدم. مدتي را در پاسگاههاي مرزي حضور داشتم. اما خبري از شهادت نشد! در آنجا مطالبي ديدم که خاطرات ماجراهاي سه دقيقه براي من تداعي ميشد. يک روز دو پاسدار را ديدم که به مقر ما آمدند. با ديدن آنها حالم تغيير کرد! من هر دوي آنها را ديده بودم که بدون حساب و در زمرهي شهدا و با سرهاي بريده شده راهي بهشت بودند. براي اينکه مطمئن شوم به آنها گفتم: نام هر دوي شما محمد است؟ آنها تأييد کردند و منتظر بودند که من حرف خود را ادامه دهم، اما بحث را عوض کردم و چيزي نگفتم. از شرق کشور برگشتم. من در اداره مشغول به كار شدم. با حسرتي كه غير قابل باور است. يك روز در نمازخانه اداره دو جوان را ديدم كه در كنار هم نشسته بودند. جلو رفتم و سالم كردم. خيلي چهره آنها برايم آشنا بود. به نفر اول گفتم: من نميدانم شما را كجا ديدم. ولي خيلي براي من آشنا هستيد. ميتوانم فاميلي شما را بپرسم؟

نفر اول خودش را معرفي كرد. تا نام ايشان را شنيدم، رنگ از چهرهام پريد! ياد خاطرات اتاق عمل و ... برايم تداعي شد. بالفاصله به دوست كناري او گفتم: نام شما هم بايد حسين آقا باشه؟ او هم تأييد كرد و منتظر شد تا من بگويم كه از كجا آنها را ميشناسم. اما من كه حال منقلبي داشتم، بلند شدم و خداحافظي كردم. خوب به ياد داشتم كه اين دو جوان پاسدار را با هم ديدم كه وارد برزخ شدند و بدون حسابرسي اعمال راهي بهشت شدند. هر دو با هم شهيد شدند درحاليكه در زمان شهادت مسئوليت داشتند! باز به ذهن خودم مراجعه كردم. چند نفر ديگر از نيروها براي من آشنا بودند. پنج نفر ديگر از بچههاي اداره را مشاهده كردم كه االن از هم جدا و در واحدهاي مختلف مشغول هستند، اما عروج آنها را هم ديده بودم. آن پنج نفر با هم به شهادت ميرسند. چند نفري را در خارج اداره ديدم که آنها هم... هرچند ماجراي سه دقيقه حضور من در آن سوي هستي و بررسي اعمال من، خيلي سخت بود و آن لحظات را فراموش نميكنم، اما خيلي از موارد را سالها پس از آن واقعه، در شرايط و زمانهاي مختلف به ياد ميآورم. چند روز قبل در محل كار نشسته بودم. چاپ اول كتاب سه دقيقه در قيامت انجام شده بود. يكي از مسئولين از تهران، براي بازرسي به ادارهي ما آمد. همينكه وارد اتاق ما شد، سالم كرد و پشت ميز آمد و مشغول روبوسي شديم. مرا به اسم صدا كرد و گفت: چطوري برادر؟ من كه هنوز او را به خاطر نياورده بودم، گفتم: الحمدلله گفت: ظاهراً مرا نشناختي؟ ده سال قبل، در فالن اداره براي مدت كوتاهي با شما همكار بودم. من كتاب سه دقيقه در قيامت را كه خواندم، حدس زدم كه ماجراي شما باشد، درسته؟ گفتم: بله و كمي صحبت كرديم. ايشان گفت: يکي از بستگان من با خواندن اين كتاب خيلي متحول شده و چند ميليون رد مظالم داده و به عنوان بازگشت حقالناس و بيتالمال، كلي پول پرداخت كرده. بعد از صحبتهاي معمول، ايشان رفت و من مشغول فكر بودم كه او را كجا ديدم! يكباره يادم آمد! او هم جزو كساني بود كه از كنار من عبور كرد و بيحساب وارد بهشت شد. او هم شهيد ميشود. ديدن هر روزه اين دوستان بر حسرت من ميافزايد، خدايا نكند مرگ ما شهادت نباشد پایان داستان @khademe_alzahra313

واقعا خیلی اموزنده وقابل تامل هست امیدوارم عاقبتمون ختم بخیر و شهادت بشه،😭😭😭 ان شاءالله خوشبحالتون شهداء،شمارو بخدا ماروهم دعا کنید،شفاعتمون کنید😔 سپاس فراوان از ادمین داستان اجرکم عندالله و شهدا ان شاءالله عاقبت بخیر بشویدبزرگوار

🌷اثر عجیب خواندن یک #آیه_الکرسی برای تمام اموات ! ☘از سخنرانی های فوق العاده زیبا و تاثیر گذار استاد عالی... شب جمعه اموات وشهداء رو دریابیم @khademe_alzahra313

#شب_زیارتی_ارباب اے دلــ💔ــم غصہ مخور فاصلہ ...ڪم خواهد شد عاقبت کرب وبلا ... برتو کرم خواهد شد منشأ گريہ ما هر "شب جمعہ" #زهراست که خودش گريہ کنان سوی حرم خواهد شد #صلی_الله_علیک_یا_ابا_عبدالله @khademe_alzahra313

یابن الحسن..🌹 ▪️بر سر نی،سر جدّت به عقب برگشته طفل افتاده ز پا،منتظر توست بیا... 🌿به رسم هرشب انتظار،تجدید بیعتی دوباره با مولای غریبمان میخوانیم: الهی عظم البلا..⚡️ @khademe_alzahra313