وَ فی اَسَدٍ اُخْری تُعَدُّو تُذْکَرُ وَ عِنْدَ غَنِیّ قَطْرَه مِنْ دِمائِنا شب عاشورا، امام حسین به اصحاب فرمود: فردا همه‌ی شما کشته خواهید شد، قاسم علیه السلام نزد عمویش آمد و عرض کرد: عمو جان من هم فردا کشته خواهم شد؟ امام او را به سینه‌اش چسباند و فرمود: مرگ در نظر تو چگونه است؟ قاسم علیه السلام جواب داد: از عسل شیرین‌تر است. امام به او فرمود: تو بعد از بلایی عظیم کشته می‌شوی و عبدالله شیرخوار هم شهید می‌شود. روز عاشورا قاسم علیه السلام خود را آماده‌ی جنگ کرد و به حضور امام حسین علیه السلام آمد تا از او اجازه‌ی جهاد بگیرد، امام او را در آغوش گرفت و مدتی با هم گریه کردند، سپس قاسم اجازه‌ طلبید و امام به او اجازه نمی‌داد. هرچه آن امامزاده‌ی بزرگوار در اجازه‌ی جهاد، مبالغه می‌کرد، حضرت مضایقه می‌فرمود تا آنکه بر پای عموی خود افتاد و چندان بر آن بوسه زد و گریست تا از امام اجازه گرفت. بعضی نقل می‌کنند که امام حسین هنگام روانه کردن قاسم علیه الس به میدان، عمامه‌اش را دو نصف کرد نیمی از آن را مانند کفن بر تن قاسم نمود و نیمی دیگر را بر سر قاسم بست. شاید اینکه در سخن حمیدبن مسلم چهره‌ی قاسم به نیمه‌ی قرص ماه تعبیر شده از این رو بود که پارچه‌ی عمامه نیمی از صورت او را پوشانده بود. آنگاه حضرت قاسم به سوی میدان رفت و در حالیکه اشک بر گونه‌های مبارکش روان بود فرمود: اگر مرا نمی‌شناسید، من قاسم پسر حسن و نوه‌ی پیامبر هستم که برگزیده‌ای از سوی خداوند است، این عمویم حسین علیه السلام است که مانند اسیران، گروگان گرفته شده و در بین مردم گرفتار شده است. خدا این مردم را از باران رحمتش سیراب نسازد. سپس کارزار سختی نمود، به طوری که با آن کمی سن، تعدادی از دشمنان را کشت. حمیدبن مسلم نقل می‌کند: پسری را دیدم که برای جنگ از خیمه‌ها بیرون آمد، گویی رخسارش همچون پاره‌ی ماه بود، شمشیری در دست و پیراهن و شلواری بر تن و نعلینی در پای خود داشت که بند یکی از آنها پاره شده بود و فراموش نمی‌کنم که بند نعلین چپش بود… سپس عمروبن سعد بن نفیل اَزُدی گفت: به خدا سوگند به این پسر حمله می‌کنم، گفتم سبحان‌الله این چه قصد و اراده‌ای است که نموده‌ای؟ این گروهی که پیرامون او را فراگرفته‌اند، برای او بس است آن مرد گفت: سوگند به خدا، بر او می‌تازم. پس بر قاسم تاخت تا آنگاه که شمشیری بر فرق مبارک آن مظلوم زد و سر او را شکافت، حضرت قاسم با صورت روی زمین افتاد و فریاد زد: ای عمو! به فریادم برس… حمیدبن مسلم می‌گوید: چون صدای قاسم به گوش امام حسین رسید، آن حضرت با شتاب سربرداشت و به قاسم نگاه کرد، آنگاه به عمرو حمله کرد و با شمشیری دست او را جدا نمود. عمرو فریادی کشید به طوری که لشکریان صدای او را شنیدند، سواران اهل کوفه حمله کردند تا عمرو را از دست امام رها کنند ولی همین که هجوم آوردند، بدن عمرو با سینه‌ی اسب‌ها برخورد کرد و او زیر پای اسبان لگدکوب و کشته شد. حمیدبن مسلم می‌گوید: چون گرد و غبار فرو نشست، دیدم امام بالای سر قاسم است و و پای بر زمین می‌ساید. حضرت فرمود: سوگند به خدا که دشوار است بر عموی تو که او را بخوانی و او نتواند اجابت کند و اگر اجابت کند، تو را سودی نبخشد. دور باشند از رحمت خدا، جماعتی که ترا کشتند. آنگاه امام حسین قاسم علیه السلام را از زمین برداشت و در بر کشید و سینه‌ی او را به سینه‌ی خود چسباند و به سوی خیمه‌ها روان گشت، در حالیکه پاهای قاسم بر زمین کشیده می‌شد. سپس او را در نزد پسرش، علی‌بن‌الحسین در میان کشته شدگان اهل‌بیت خود، جای داد. روایت شده است که امام حسین علیه السلام فرمود: خدایا این گروه را نابود و پراکنده گردان و هیچیک از آنها را باقی نگذار و هرگز آنان را نبخشای. ای عموزادگان من، بردباری کنید. ای اهل‌ بیت من، شکیبایی کنید و بدانید که پس از امروز، دیگر هرگز خواری نخواهید دید. کثرت علاقه‌ی امام حسین نسبت به قاسم علیه السلام در علاقه‌ی زیاد امام حسین به قاسم علیه السلام ، شواهد بسیاری ذکر شده از جمله اینکه حضرت سیدالشهداء در وداع هیچیک از شهدا غش نکرد مگر در وداع حضرت قاسم و منجمله حضرت سیدالشهداء در ابتدای امر، اجازه نداد که حضرت قاسم به میدان برود مگر بعد از التماس و بوسیدن دست و پای عموی بزرگوارش. هنگامی که امام حسین علیه السلام ناله‌ی حضرت قاسم علیه السلام را شنید، با شتاب به بالین او آمد و اینگونه به بالین شهیدی نشتافته بود و وقتی به بالین قاسم آمد، لشکر را نفرین نمود. امام حسین علیه السلام همانطور که صورت به صورت علی‌اکبر گذارد، وقتی که به بالین حضرت قاسم آمد سینه‌اش را به سینه‌ی او چسباند. حاصل اینکه از آنچه گفته شد، معلوم می‌شود که حضرت سید‌الشهداء به حضرت قاسم علیه السلام و علی‌اکبر به یک نحو محبت داشت و به یک چشم نظر می‌فرمود. 👇👇 #ادامه_دارد #یازینب... 💠 خادم ╭─┅🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃┅─╮ @khademng

#داستان_عروسی_قاسم_در_صحرای_کربلا_تحریف_تاریخی یکی از داستان‌هایی که درباره ایشان گاها توسط برخی مداحان و روضه خوانان بیان می‌شود مربوط به قصه دامادی جناب قاسم علیه السلام در کربلا و تزویج او با فاطمه بنت الحسین است که صحت ندارد چه آنکه در کتب معتبره به نظر نرسیده و به علاوه آنکه حضرت امام حسین علیه السلام را دو دختر بوده چنانکه در کتب معتبره ذکر شده، یکی سکینه که شیخ طبرسی فرمود: سیدالشهداء علیه السلام او را تزویج عبدالله کرده بود و پیش از آنکه زفاف حاصل شود عبدالله شهید شد. و دیگر فاطمه که زوجه حسن مثنی بوده که در کربلا حاضر بود. #السلام‌_علیک_‌یا_‌اباعبدالله‌_الحسین...🌹🏴 #ما_ملت_امام_حسینیم..🇮🇷🏴 _••🏴🌹 #یاحسین...🌹🏴••_ #اَلسلامُ_علی_قَلب_الزِینَبِ_الصَبور..🥀 #لبیک_یــــــــازیــــــــنــــــــبــــــ....🥀 💠 خادم ╭─┅🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃┅─╮ @khademngoo ╰─┅🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃┅─╯

بوی حسن گرفته است تمامی قتلگاه ...😭 یازینب...😭

#آخرین_‌یار_‌عمو... رفت چون حضرت استاد که بی دست شود این عجب نیست ز عباس(علیه‌السلام ) ادب آموخته بود... #صلی_الله_علیک_عبدالله_بن_حسن....😭 #یازینب‌...😭

لا اُفارق عنک...😭 چپ و راست روضه ی کربلا، برای ما ناامید ها، امید می پاشد... ببین فرزند حسن را، مگر از دستهای کوچک شش ساله ها میان چُنان جنگی کاری برمی آید؟ بر میاید...  #یازینب...😭

حسین جانم... یعنی میشه به ما هم بگی، إرفع رأسک...😭

ای حرمت خانه‌ی معمور دل ای شجر عشق تو در طور دل نجل علی ،دُرّ یتیم حسن باب همه خلق زمین و زَمَن همچو عمو ماه بنی هاشمی اگه ماه نبود که صورتش رو نمی بست حسین … تو صفین هم امیرالمومنین صورت عباسش رو بست..😭 همچو عمو ماه بنی هاشمی چشم و چراغ شهدا قاسمی...😭 #یازینب...😭

زینب و عباس و حسین و حسن روی دل آرای تو را بوسه زد رشته‌ی جان طُرّه‌ی گیسوی تو پنجه‌ی دل شانه کش روی تو #یازینب‌...😭

#روضه شب ششم👇

امشب هم مهمون کریم اهل بیتیم وارث باباشه این نوجوون سیزده ساله

شبِ قاسم بن الحسنه

عموش حسین خیلی دلواپسشه هی میگه: تو فرق نداري به خدا با پسرخویش اینگونه عمو را مکشان پشت سرخویش خوب است نقابی بزنی برقمرخویش تا قوم زمینت نزند با نظرخویش   آخر تو شبیه حسنی،حرز بینداز تو یوسف صحراي منی،حرز بینداز